Καθώς ξεκινάω να γράφω αυτές τις γραμμές, προσπαθώ να θυμηθώ αν ποτέ είχα νιώσει αυτή την αίσθηση της εκπλήρωσης και της ολοκλήρωσης, που αισθάνομαι σήμερα.
Βλέπεις… σήμερα φτάνει στο τέλος του αυτό το challenge, αυτή η πρόκληση που έβαλα στον εαυτό μου ένα πρωί, χωρίς πολύ σκέψη.
Να γράψω και να δημοσιεύσω 100 άρθρα σε 100 ημέρες.
Για την ακρίβεια σε 116 μέρες, γιατί δεν έγραφα τις Κυριακές.
Για 16 εβδομάδες αν προτιμάς, 6 μέρες την εβδομάδα…
Ίσως να είχα νιώσει ένα παρόμοιο συναίσθημα όταν είχα ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό μου.
Ήταν και εκείνο ένα δύσκολο και απαιτητικό challenge, έστω και αν δεν το έβλεπα έτσι τότε.
Θέλω λοιπόν να γράψω για αυτά που κέρδισα από αυτή την εμπειρία των 100 ημερών και δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω…
Ας αρχίσω από αυτό:
Αν ποτέ έχεις σκεφτεί να ξεκινήσεις να γράφεις και δεν το έχεις τολμήσει ακόμη, είμαι εδώ για να σου πω…
Να το κάνεις! Το συντομότερο. Μην το καθυστερείς.
Ποτέ δε θα έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Η κατάλληλη στιγμή είναι εδώ και τώρα. Μετά δε θα πιστεύεις πως ζούσες χωρίς αυτό 🙂
Ξέρω όμως ότι δεν έχουμε όλοι αυτόν τον νταλγκά και το ΄μικρόβιο΄ του γραψίματος.
Γι’ αυτό λοιπόν εσύ που πιθανώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές και δε νιώθεις ότι το έχεις, πάρε την κεντρική ιδέα, τη στρατηγική, το concept και ‘κούμπωσέ το’ στο δικό σου μοντέλο.
Ούτως ή άλλως, ότι διαβάζεις μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για να κάνεις κάτι δικό σου.
Να πάρεις δηλαδή την ιδέα, να την επεξεργαστείς, να βάλεις τη δική σου γεύση, το δικό σου άρωμα,τους δικούς σου ήχους και τη δική σου οπτική και να δημιουργήσεις κάτι που θα είναι 100% δικό σου.
Να γίνεις κι εσύ ένας/μια καλλιτέχνης κατά μια έννοια, έστω και αν δεν έχεις δει ποτέ τον εαυτό σου έτσι.
Ούτε κι εγώ τον είχα δει με αυτή την οπτική, όμως το να γράφεις είναι και τέχνη.
Είναι και επιστήμη.
Είναι το σημείο που θέλω να βρίσκομαι…
Εκεί που η επιστήμη και η τέχνη συναντώνται και χορεύουν ένα τανγκό.
Άντε ας είναι και βαλς…
Ας είναι ότι σε γεμίζει, ότι σου κάνει κλικ.
Δικό σου είναι ότι θέλεις το κάνεις μέσα στο μυαλό σου 😉
Μέσα σε 100 ημέρες, έγινα κυνηγός ιδεών.
Άλλαξε στην κυριολεξία όλη μου η καθημερινότητα.
Ο τρόπος που παρατηρώ τα πάντα γύρω μου.
Η προσοχή που δίνω σε κάθε εικόνα, κάθε λέξη, κάθε σκέψη.
Σε κάθε συζήτηση, σε κάθε video που θα δω στο YouTube, σε κάθε podcast που θα ακούσω, σε κάθε ήχο ή εικόνα της φύσης.
Σε κάθε ταινία που θα δω, σε κάθε μυρωδιά ή γεύση.
Σε κάθε τι που αισθάνομαι…
Αυτή η διαδικασία από μόνη της, μου προσέφερε ακόμα περισσότερη αυτεπίγνωση.
Αυτογνωσία αν προτιμάς.
Έγιναν ακόμα πιο ευαίσθητες οι αισθήσεις μου…
Κάθε τι που ένιωθα, σταματούσα και το παρατηρούσα περισσότερο από ποτέ.
Πολλές λέξεις και εικόνες αποτέλεσαν το έναυσμα, το κουμπί αν προτιμάς που πατήθηκε για να γεννηθεί μια ιδέα..
Ένα άρθρο…
Ξεκίνησα να καταγράφω κάθε ιδέα που δημιουργούσαν αυτά τα εναύσματα.
Έγινα από τη μια στιγμή στην άλλη… όργανο της τάξης!
Κάθε αξιόλογη σκέψη και κάθε ιδέα, έμπαινε σε καθεστώς επιτήρησης, ανάκρισης, σύλληψης και κράτησης!
Και αιχμαλωσίας ακόμα 🙂
Ναι, πολλές ιδέες και σκέψεις δραπέτευαν αλλά συνέχιζα τις περιπολίες και αυτές ξαναερχόταν μπροστά μου!
Άλλες πάλι χάνονταν για πάντα…
Δεν πειράζει, ας πάει και καμία σε κάποιο άλλο μυαλό, για καλό θα είναι 😉
Δεν ξέρω πραγματικά τι να πω για να σου μεταδώσω τον ενθουσιασμό μου και το πόσα πολλά μου έδωσε αυτή η εμπειρία.
Τώρα… πιθανόν να σκεφτείς πώς προέκυψε όλο αυτό και γιατί το έκανα.
Μπορείς να διαβάσεις για την πηγή έμπνευσης και το πρώτο άρθρο.
Είναι από δύο λεπτά διάβασμα και τα δύο αρθράκια.
Ο στόχος, ήταν να το κάνω συνήθεια.
Να δημοσιεύω δηλαδή, ένα άρθρο κάθε μέρα.
Να το αυτοματοποιήσω.
Να μην το σκέφτομαι και να μην δυσκολεύομαι.
Να γίνει ρουτίνα, δεύτερη φύση.
Όπως όταν μαθαίνεις να οδηγάς, στην αρχή φοβάσαι και τη σκιά σου, είναι τόσα πολλά αυτά που έχεις να μάθεις και στα οποία πρέπει να συγκεντρώνεις την προσοχή σου…
Με τον καιρό όμως, αρχίζεις και οδηγάς χωρίς να το σκέφτεσαι, στον αυτόματο πιλότο.
Σκέφτεσαι, συζητάς, τραγουδάς, βρίζεις… ακούς ραδιόφωνο, άλλες φορές τρώς, άλλες φορές μιλάς στο κινητό και προκαλείς ατυχήματα..
Καταλαβαίνεις την ιδέα…
Ότι μπορείς να κάνεις για ένα πράγμα στη ζωή σου, μπορείς να το κάνεις για όλα.
Το γιατί δεν το κάνουμε και το πώς μπορούμε να το κάνουμε, είναι αυτό που ερευνώ, αναλύω και πειραματίζομαι, κάθε μέρα.
Αυτός είναι και ο σκοπός της σελίδας μου, να μοιράζομαι ιδέες καθώς και τα αποτελέσματα των ερευνών και των πειραμάτων μου.
Ε αυτό το πείραμα ήταν τόσο πετυχημένο, που θα συνεχίσω να μιλάω γι’ αυτό για πολύ καιρό ακόμα 🙂
Επειδή όμως κάθε τέλος είναι και μια αρχή, όχι μόνο δε θα σταματήσω να γράφω, αλλά θα αρχίσω τη διαδικασία βελτιστοποίησης αυτής της διαδικασίας.
Θα ξεκινήσω να το φωνάζω περισσότερο, για να το ακούν τα αυτιά που θέλουν να το ακούσουν και να το βλέπουν τα μάτια που θέλουν να το δουν.
Έτσι λοιπόν, ακολουθώντας το ένστικτό μου, όπως ξεκίνησα με την έμπνευση από ένα βιβλίο, έτσι ολοκληρώνω αυτή τη σειρά και αυτό το challenge με ένα βιβλίο ακόμα, που θα με πάει στο επόμενο μονοπάτι.
Το βιβλίο είναι το Show Your Work!, του Austin Kleon και το επόμενο βήμα είναι να επανέλθω στα social media για να προωθήσω τις ιδέες μου, έπειτα από 2 και πλέον χρόνια αποχής από αυτά.
Δύσκολο το challenge αυτό, ακόμα δυσκολότερο από το προηγούμενο, γιατί η εξάρτηση από το Facebook δεν θέλει πολύ για να ξαναγεννηθεί…
Είναι όμως ‘αναγκαίο καλό’ για να προχωρήσω το πλάνο που έχω και να εκπληρώσω τους στόχους και το όραμά μου.
Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ 😉
Σε ευχαριστώ και σε προσκαλώ στα ενδότερα, στο newsletter μου!
