Ήταν λίγα μόλις λεπτά αφού είχα βγεί από το χειρουργείο, όταν άκουσα το γιατρό να λέει…
“δεν υπάρχει καθόλου λίπος εκεί μέσα!”
όχι ρε γιατρέ, είπα από μέσα μου, μην τα λες αυτά μπροστά στους άλλους (συγγενείς)..
Είχα μόλις ‘τακτοποιήσει’ το θεματάκι της βουβωνοκήλης που με ταλαιπωρούσε αρκετό καιρό.
Ανακούφιση μεν αλλά και ανυπομονησία να επανέλθω ‘σύντομα’ στην καθημερινότητά μου και στο πρόγραμμά μου.
Ήταν αρχές Οκτωβρίου του 2019, λίγους μήνες δηλαδή πριν από την έναρξη της.. μετά covid-19 εποχής.
Τί είχε όμως προηγηθεί το προηγούμενο διάστημα για να φτάσει ο γιατρός να πει έκπληκτος ‘δε βρήκα λίπος εκεί μέσα’;
Τον Ιανουάριο του 2019, πήρα μια απόφαση. Από αυτές τις λίγο ‘παράλογες’ για τους υπόλοιπους.
Αποφάσισα να ξεκινήσω μια διατροφή για λίγες εβδομάδες.
Πιθανόν να την έχεις ακούσει, λέγεται ‘διαλειμματική νηστεία’.
Στην ουσία είναι νηστεία, όχι διατροφή, δηλαδή επιλέγεις να τρως μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της ημέρας.
Εγώ αποφάσισα να επιλέξω ένα 8ωρο μέσα στο οποίο θα έτρωγα όλα τα γεύματα (τρία δηλαδή) της ημέρας.
Γιατί το έκανα αυτό;
Χμ… καλή ερώτηση 😊
Δεν είμαι πολύ σίγουρος!
Αφενός μεν γιατί μόλις είχα βρεί μια πεποίθηση που υπήρχε θαμμένη στο ασυνείδητο.
Και θέλησα να την ‘ξεριζώσω’. Με το δικό μου τρόπο.
Αφετέρου δε, εκείνο το διάστημα έκανα ένα course για τη συγκέντρωση της προσοχής (focus) γιατί είχα διαπιστώσει ότι εκεί “χώλαινα”.
Οπότε θα έλεγα ότι ήταν ένας συνδυασμός των δύο concept, παρά κάτι από αυτά μόνο του, που με οδήγησε στην απόφαση να ξεκινήσω τη διατροφή/νηστεία.
Να σου πω και την κρυφή πεποίθηση/απόφαση/νευροσυσχετισμό που είχα κάνει για το βάρος μου;
Ότι θα ‘πρέπει’ να είμαι πάνω από 72 κιλά (κατ’ ελάχιστο), για να μη φαίνομαι αδύνατος και ως εκ τούτου αδύναμος.
Είχα πιστέψει δηλαδή, ότι αν είμαι πιο ‘λεπτός’ και πιο μικροκαμωμένος, τότε αυτό θα με έκανε να φαίνομαι αδύναμος στους άλλους.
Το πώς και γιατί το πίστεψα αυτό, είναι άλλη ιστορία την οποία θα μοιραστώ σε άλλο μήνυμα.
Κράτησε όμως το ‘ζουμί’.
Ότι δηλαδή πήρα κάποτε μια απόφαση κάτω από τα όρια του συνειδητού, η οποία σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μου με εξυπηρέτησε και με έβγαλε από το συναισθηματικό αδιέξοδο στο οποίο είχα περιέλθει.
Ένα τραύμα δηλαδή ανολοκλήρωτο…
Από τα πολλά που κουβαλάμε όλοι μέσα μας 😊
Έτσι λοιπόν, παρόλο που αυτός δεν ήταν ο μόνος λόγος που είπα ‘ας δούμε αν μπορώ να αλλάξω αυτή την πεποίθηση τώρα που την είδα‘, ξεκίνησα τη διατροφή/νηστεία.
Την προσάρμοσα στο δικό μου πρόγραμμα και αποφάσισα να τρώω μεταξύ 10 το πρωί και 6 το απόγευμα (ένα παράθυρο 8 ωρών τη μέρα δηλαδή).
Στις 18:00 έτρωγα το τελευταίο γεύμα της ημέρας και στις 10:00 πμ πρωινό. Ενδιάμεσα ένα γεύμα στις 13:30 πμ.
Ήταν εύκολο;
Όχι! Την πρώτη εβδομάδα υπέφερα. Λιμοκτονούσα!
Κοιμόμουν περισσότερο για να αντέξω, να κρατήσω το 8ωρο.
Τη δεύτερη εβδομάδα ήταν λίγο καλύτερα, είχα μια εβδομάδα ‘εμπειρία’ και άρχισα να πιστεύω περισσότερο ότι μπορώ να αντέξω.
Την τρίτη εβδομάδα ένιωθα καλύτερα από πολλές απόψεις. Δεν είχα χάσει βάρος ακόμα, αλλά δεν ήταν αυτός ο κύριος σκοπός μου.
Συνέχιζα απλά να κάνω αυτό που είχα αποφασίσει να κάνω, ζυγίζοντας μεν τον εαυτό μου για να δω την πρόοδο, χωρίς όμως να με επηρεάζει αν βλέπω ακόμα αποτέλεσμα ή όχι.
Την τέταρτη εβδομάδα άρχισα να νιώθω μια ευεξία που δεν είχα ξανανιώσει και άρχισα επίσης να νιώθω πολύ πιο άνετα με τη νέα μου καθημερινότητα.
Ήμουν βλέπεις πειθαρχημένος.
Αναγκάστηκα να πω όχι μερικές φορές σε καταστάσεις που θα με έφερναν σε θέση να μην πειθαρχήσω.
Ανέβαλα εξόδους με φίλους, μόνο και μόνο για να μην μπω στη διαδικασία να φάω ή να πιω κάτι μετά τις 18:00 (εκτός από decaf καφέ, τσαϊ και νερό).
Κι ενώ ξεκίνησα για λίγες εβδομάδες (8 είχα στο μυαλό μου), η σταδιακή ‘κάθαρση’ του νου και του σώματος, ήταν τόσο ωραία σαν αίσθηση, που αποφάσισα να το συνεχίσω κι’ άλλο.
Τώρα η πρόκληση ήταν να βρω την ισορροπία μου.
Είχα ήδη χάσει περίπου 9 κιλά μετά από 16 εβδομάδες και δεν ήθελα να χάσω άλλα.
Δε με ενδιέφερε πλέον το βάρος (απέδειξα στον εαυτό μου ούτως ή άλλως ότι μπορώ να είμαι και κάτω από τα 72 κιλά), αλλά είχα αδυνατίσει ήδη πολύ και δεν ήθελα να χάσω άλλα κιλά.
Ήθελα όμως να κρατήσω την πειθαρχία, τη ‘νηστεία’ και αυτή τη μοναδική αίσθηση ότι ο νους κάνει κουμάντο και το σώμα ακολουθεί!
Δίνεις εντολή στο σώμα και αυτό υπακούει! Πρωτόγνωρο!
Πίστεψέ με αγαπημένε/η, ότι αυτή είναι μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας.
Να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις αυτό που θέλεις και να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις!
Το βρίσκω εξαιρετικό για όλους τους εθισμούς, μην πάει ο νους σου μόνο στο φαγητό.
Ο νους μου καθάρισε όσο ποτέ εκείνο το διάστημα. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια.
Η προσοχή μου (το focus μου δηλαδή), ήταν σε… ιστορικά υψηλά!
Το πώς ένιωθα κάθε μέρα εκείνο το έτος, ήταν για μένα σημείο αναφοράς.
Όταν θέλω να σκέφτομαι πως θέλω να νιώθω, έχω εκείνη την αίσθηση να ανακαλώ.
Θέλω εδώ να σου πω, ότι δεν δίνω ούτε διατροφικές συμβουλές, ούτε και σου προτείνω να κάνεις το ίδιο.
Ούτε και σε αποτρέπω, απλά ο καθένας μας έχει το δικό του ‘ιστορικό’, τη δική του ζωή, την προσωπική του υγεία κλπ.
Όμως ήταν τόσο μεγάλη αυτή η αλλαγή, τόσο πρωτόγνωρη αυτή η εμπειρία που γι΄αυτό θέλησα να το μοιραστώ μαζί σου…
Για να δώσω όμως μια πληρέστερη εικόνα, θα πρέπει να σου πω επίσης και ένα άλλο… πείραμα που είχε προηγηθεί το Νοέμβριο του 2017 και είναι σχετικό με τα παραπάνω.
Εκεί στα μέσα Νοεμβρίου του 2017 λοιπόν, αποφάσισα να κάνω για μια εβδομάδα νηστεία από κρέας και ζωικά προϊόντα.
Γιατί;
Δεν ξέρω… διάβαζα διάφορα, σκεφτόμουν διάφορα και πάντα με ‘στόχο’ την αυτοβελτίωση, έτσι ώστε να πετύχω τους στόχους που είχα θέσει.
Για να πετύχω το Χ πρέπει να γίνω καλύτερος απ’ ότι είμαι.
Συνεπώς, δοκιμάζω διάφορα και βλέπω το αποτέλεσμα.
Αν μου αρέσει το κρατάω, αν όχι κρατάω την εμπειρία και συνεχίζω.
Κάπως έτσι ήταν το σκεπτικό μου, έτσι για να έχεις μια ιδέα…
Από εκείνη την εβδομάδα στα μέσα του Νοέμβρη του 2017, κρέας και ζωικά προϊόντα δεν έχω ξαναφάει!
(Τρώω ψάρι παρ’ όλα αυτά)
Γιατί;
Χμ, γιατί ήταν τόσο ευχάριστη η αίσθηση σε όλους τους τομείς, που δε σκέφτηκα ποτέ από τότε να αλλάξω τη διατροφή μου.
Νιώθω πολύ πιο ανάλαφρος, με περισσότερη ενέργεια και ασύγκριτα καθαρότερη σκέψη.
Αυτό είναι και το πιο σημαντικό για μένα. Ο καθαρός νους. Η καθαρή σκέψη.
Και από τη στιγμή που είδα τόσο μεγάλη διαφορά σε μένα, διατηρώ αυτή τη διατροφή έως και σήμερα.
Δεν έχω ιδέα τι θα κάνω στο μέλλον, ούτε αποκλείω κάτι. Θα δείξει…
Δεν ακολουθώ καμία τάση (πχ vegan κλπ), ούτε κατηγοριοποιώ τον εαυτό μου πουθενά.
Έχω δει ευεργετικά αποτελέσματα όταν πετάω τις ταμπέλες και τις ετικέτες από πάνω μου, όχι όταν κολλάω κι άλλες πάνω από τις υπάρχουσες.
Όσο περισσότερες από αυτές ξεφορτώνομαι, τόσο περισσότερο ανάλαφρος και ελεύθερος νιώθω.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω 🙂
Και να σου πω και το αποκορύφωμα για να κλείσω αυτό το μήνυμα σεβόμενος το χρόνο σου…
Όταν συνδύασα αυτές τις δύο διατροφικές συνήθειες (μη κατανάλωση κρέατος και ζωικών και διαλειμματική νηστεία) με το τρέξιμο…
Αλληλούια!
Εκεί είδα πρωτοφανή βελτίωση στη ζωή μου σε όλους τους τομείς.
Βλέπεις… δεν άλλαξε κάτι στο εξωτερικό μου περιβάλλον, άλλαξε όμως στο εσωτερικό και αυτό έκανε όλα τα εξωτερικά να φαίνονται πιο όμορφα.
Οι σχέσεις μου βελτιώθηκαν, η υγεία μου καλύτερη από ποτέ, η δουλειά μου πήγαινε όπως ήθελα.
Φυσικά τίποτα δεν κρατάει για πάντα και η σημερινή συγκυρία με το χάος που επικρατεί (ελέω covid-19 και των σχετικών ‘μέτρων προστασίας’) με την έλλειψη προγράμματος και συνοχής με έχει αποσυντονίσει σε μεγάλο βαθμό.
Φαντάζομαι σε κάποιο βαθμό και εσένα μετά από ένα και πλέον έτος με αυτές τις συνθήκες…
Κρατάω την ισορροπία στα διατροφικά, εξακολουθώ να τρώω από τις 10:00 πμ αλλά τώρα τρώω περισσότερο και το τελευταίο γεύμα είναι περίπου στις 20:00.
Έχω χάσει το συνήθειο του τρεξίματος, το οποίο θέλω να το βάλω άμεσα στο καθημερινό μου πρόγραμμα, γιατί είναι πραγματικά αναζωογονητικό.
Ξέρω επίσης, ότι εκείνη η συγκεκριμένη αίσθηση δε θα ξανάρθει.
Γιατί ακόμα και τα ίδια να κάνω, το πιο πιθανό είναι να μη νιώσω ακριβώς την ίδια ευεξία και ικανοποίηση που ένιωθα τότε.
Και είμαι εντάξει με αυτό. Προχωράω.
Κρατάω ότι με εξυπηρετεί, αφήνω πίσω μου ότι δε με βοηθάει.
Δεν επιλέγω τα εύκολα, επιλέγω αυτά που πιστεύω πως θα μου φέρουν το αποτέλεσμα που επιθυμώ.
Μπορεί όμως να πέσω και έξω, συμβαίνει πολύ συχνά και αυτό 😊
Εσύ θυμάσαι κάτι που δοκίμασες στο παρελθόν και είχε ευεργετικά αποτελέσματα;
Δεν είναι μόνο ζήτημα διατροφής ή υγείας, όμως είναι τόσο σημαντικό να νιώθεις καλά στο σώμα σου και να έχεις καθαρό μυαλό…
Συμφωνείς;
Αν έχεις κάτι που θέλεις να μοιραστείς, μπορείς όπως πάντα να απαντήσεις σε αυτό το μήνυμα.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο και την προσοχή σου 🙏🏻
Καλό μας σαββατοκύριακο 😊
Υ.Γ. Θα ήθελα να αναφέρω ότι η όλη προσπάθεια που ανέφερα παραπάνω, δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε αποδεκτή από το περιβάλλον μου.
Στα 45 μου έγινα σάκος του μποξ για όλους τους υπόλοιπους που δε μπορούσαν να καταλάβουν τι κάνω και γιατί κάνω ότι κάνω.
Ήμουν αρκετά δυνατός για να το αντιμετωπίσω, όμως θα ήθελα να σου εκμυστηρευτώ ότι η όλη προσπάθεια γινόταν ακόμα πιο δύσκολη, έχοντας να αντιμετωπίσω εκτός από τις δικές μου επιθυμίες (πχ πείνα) και το bullying από το κοινωνικό σύνολο.
Το δικό μου ‘αδυνάτισμα’ βλέπεις είχε αντίκτυπο στα μάτια των άλλων. Για κάθε κιλό που έχανα, έπρεπε να πληρώσω το αντίστοιχο τίμημα σε προσβολές και προσωπικές επιθέσεις.
Εννοείται κανείς δεν το έκανε κακοπροαίρετα ή συνειδητά, απλά ζούμε σε μια κοινωνία που η ενσυναίσθηση είναι μια λέξη που οι περισσότεροι την ακούν και δεν ξέρουν ούτε τι σημαίνει, ούτε τι περιλαμβάνει…
Η δική μου αλλαγή είναι των άλλων απειλή…
- Πώς έγινες έτσι;
- Δε μπορώ να σε βλέπω έτσι!
- Σοκαρίστηκα που σε είδα…
- Έχασες την ομορφιά σου
- Πώς είσαι έτσι;
- Είσαι άρρωστος;
- Είσαι καλά;
- Πας καλά;
- Απαπα…
- Γιατί αδυνάτησες έτσι;
…και άλλα πολλά, σαν αυτά και ακόμα χειρότερα άκουσα εκείνο το διάστημα.
Τα υπέμεινα γιατί ήξερα ότι ήταν απλά ενστικτώδεις αντιδράσεις των ανθρώπων, δεν ήταν προσωπική επίθεση.
Ήμουν απλά κάτι πολύ διαφορετικό από αυτή την εικόνα που είχαν στο μυαλό τους, την τελευταία φορά που με είχαν δει!
Όμως αν ήμουν πιο αδύναμος (όντας αδύνατος!) θα ήταν δεδομένο ότι αυτού του είδους η αντιμετώπιση, γρήγορα θα με έκανε να βάλω τα κιλά που έχασα, έτσι ώστε να ξαναμπώ στο ‘κοπάδι’ της κοινωνίας.
Όπως σοφά έλεγε ο φίλος μου ο Κώστας Β., ‘ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, ότι το να σχολιάζει πόσο αδύνατος είσαι και πόσο αδυνάτισες, δεν έχει καμία διαφορά με το να σου λέει πόσο πάχυνες ή πόσο ‘χοντρός’ είσαι’.
Να το θυμάσαι αγαπημένε/η, την επόμενη φορά που θα σκεφτείς ότι κάποιος έβαλε/έχασε κιλά.
Προσπάθησε να μην το σχολιάσεις και πάρε λίγο χρόνο να σκεφτείς πόσα πράγματα κάνεις για να είσαι αποδεκτός/ή / αρεστός/ή στο κοινωνικό σύνολο και πώς κρίνεις αυτόματα την εμφάνιση κάποιου άλλου.
Προσωπικά, όταν είδα αυτό που και εγώ ο ίδιος έκανα σε άλλους ανθρώπους, αηδίασα με αυτή την πλευρά του εαυτού μου και παλεύω έκτοτε να την απεκδύσω.
🙏🏻
