Αν έχεις οδηγήσει αυτοκίνητο, τότε λίγο-πολύ θα γνωρίζεις ότι υπάρχουν κάποια τυφλά σημεία στην όραση και την αντίληψή μας.
Ένα από αυτά είναι για παράδειγμα το φινιστρίνι στην πίσω δεξιά θέση.
Ανάλογα με την κατασκευή του αυτοκινήτου αλλά και τη ρύθμιση των καθρεφτών, έχουμε κάποια μικρά ή μεγαλύτερα τυφλά σημεία.
Κάπως έτσι παρατηρώ ότι λειτουργεί και η συνείδησή μας.
Είμαστε δηλαδή συνειδητοί για ένα διάστημα της ημέρας, αλλά για το υπόλοιπο είμαστε στον αυτόματο πιλότο.
Όταν αναλαμβάνει ο αυτόματος, τότε ασυναίσθητα δημιουργούνται ‘τυφλά σημεία’.
Είναι οι στιγμές που δεν καταλαβαίνουμε ότι κάνουμε ή δεν κάνουμε κάτι και απλά παρατηρούμε το αποτέλεσμα στο τέλος.
Ένα κλασικό παράδειγμα, είναι το φαγητό.
Το ‘τσίμπημα’ ως μια κακή συνήθεια.
Ή οτιδήποτε άλλο που κάνουμε και θεωρούμε δεδομένο αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες που η πράξη αυτή προκαλεί όταν γίνεται καθημερινά, με την πάροδο του χρόνου.
Ένα κουλουράκι την ημέρα, έχει τη δύναμη, να σου βάλει 20 κιλά σε ένα χρόνο (ή και λιγότερο).
Θα σου φαίνεται αστείο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Τα κιλά βλέπεις, δεν προστίθενται μια φορά, αλλά κάθε μέρα, λίγο λίγο, μπουκιά μπουκιά.
Αυτό που δε βλέπεις αλλά ανεπαίσθητα δημιουργείς, είναι η συνήθεια, ο αυτοματισμός.
Κάπως έτσι λοιπόν, λειτουργούν όλα στη ζωή, αν επιλέξεις να μείνεις λίγο σ’ αυτή την οπτική.
Αυτά που δεν καταλαβαίνουμε ότι κάνουμε, αυτά δημιουργούν το πρόβλημα.
Και αυτά που δεν συνειδητοποιούμε ότι κάνουμε, είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουμε, έτσι ώστε να αλλάξει το αποτέλεσμα.
Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του.
Και το φως μπορείς να το προκαλέσεις.
Πως γίνεται αυτό;, τώρα λογικά θα αναρωτιέσαι…
Με το να ξεκινήσεις να καταγράφεις τι κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Τα πάντα όμως. Τι έφαγες; τι ήπιες; με τι ασχολήθηκες; πόσο κοιμήθηκες; πόση ώρα εργάστηκες; πόση ώρα ξεκουράστηκες; πόση ώρα μίλησες στο κινητό; πόση ώρα ξόδεψες στο Facebook ή στο Instagram ή σε μόδα, αθλητικά κουτσομπολιά κλπ;
Καταλαβαίνεις την ιδέα.
Μέχρι να δεις αυτά που κάνεις, μέχρι δηλαδή να ρίξεις φως στο τυφλό σημείο, είναι λίγο πολύ βέβαιο ότι δεν θα αλλάξει κάτι.
Υπάρχουν δυο τρόποι που γνωρίζω και έχω δοκιμάσει.
Υπάρχει ο αυτόματος τρόπος που προτιμώ να χρησιμοποιώ, υπάρχει και ο χειρωνακτικός τρόπος.
Ο χειρωνακτικός είναι απαιτητικός σε χρόνο και σε ενέργεια, γι’ αυτό δεν τον προτιμώ.
Είναι όμως μια εναλλακτική, γι’ αυτό την αναφέρω.
Ποιος είναι ο χειρωνακτικός τρόπος;
Aπλά βάζεις μια υπενθύμιση στο κινητό για κάθε ώρα και καταγράφεις με ακρίβεια, τι έκανες την προηγούμενη ώρα.
Ναι, δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε ευχάριστο. Είναι όμως αποτελεσματικό.
Αν το κάνεις για 10 μέρες χωρίς να αλλάξεις κάτι από αυτά που κάνεις εκείνο το δεκαήμερο, τότε είναι δεδομένο ότι θα αρχίσεις να βλέπεις κάποια μοτίβα.
Σου προτείνω να δημιουργήσεις σιγά σιγά κατηγορίες και να βάζεις σε αυτές τις κύριες κατηγορίες, τις δραστηριότητές σου.
Αν έχεις τη θέληση και το κάνεις για 10 μέρες, είναι από μόνο του ικανό να σου αλλάξει τη ζωή σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η καταγραφή από μόνη της, φέρνει επίγνωση. Η επίγνωση είναι το φως γι’ αυτό το στάδιο.
Προσωπικά χρησιμοποιώ τον αυτόματο τρόπο.
Έχω μια εφαρμογή που καταγράφει τα πάντα.
Την έχω σε όλους τους υπολογιστές, στο κινητό και στο tablet.
Καταγράφει αυτόματα τα πάντα και τα κατηγοριοποιεί.
Κάθε Δευτέρα μου στέλνει ένα report. Σε ένα λεπτό, βλέπω πόσο παραγωγικός υπήρξα την προηγούμενη εβδομάδα, που ξέφυγα, τα τυφλά μου σημεία και σε τι sites ακριβώς ξόδευα το χρόνο μου.
Για τις εργασίες εκτός υπολογιστή, μπορείς να καταγράφεις στο κινητό πολύ γρήγορα και εύκολα ότι κάνεις κάθε στιγμή.
Αυτή η συνήθεια της καταγραφής, ήταν και είναι μέσα στα ‘αδιαπραγμάτευτα’.
Αποτέλεσε την αρχή για πολλές ακόμα βελτιώσεις και βελτιστοποιήσεις στη ζωή μου.
Έριξε φως στα τυφλά μου σημεία και αντιλήφθηκα γιατί είχα τα αποτελέσματα που είχα στη ζωή μου.
Το Rescue Time είναι στην κυριολεξία, ‘το αλεξίσφαιρό μου’.
Αν θέλεις μπορεί να γίνει και δικό σου 🙂
Σημασία έχει η επίγνωση.
Το να καταλάβουμε δηλαδή αυτές τις μικρές, κακές μας συνήθειες που γίνονται τόσο ύπουλα και κάτω από την επιφάνεια της συνειδητής μας επίγνωσης, που μας κατατρώνε μέρα με τη μέρα και δε μας αφήνουν να πορευτούμε όπως ο καθένας από εμάς επιθυμεί!
