Χρειάζομαι βοήθεια…

Χρειάζομαι βοήθεια...

Χρειάζομαι τη βοήθειά σου…

Πόσο εύκολο ή δύσκολο σου είναι να το πεις;

Η αλήθεια είναι ότι για πολλούς από εμάς, το να ζητήσεις βοήθεια, είναι κάτι που αυτόματα σε κάνει να νιώθεις αδύναμος.

Γιατί όμως;

Έχω την αίσθηση ότι είναι αποτέλεσμα του προγραμματισμού μας από την παιδική ηλικία και είναι και κάτι που συνεχίζεται και σήμερα.

Ο ‘τρόμος’ του λάθους, που σήμαινε από μια απλή επίπληξη έως και κάτι παραπάνω.

Το παιδικό μυαλό δημιουργεί διαφορετικό νόημα απ’ ότι το μυαλό ενός ενήλικα.

Ένα σύνηθες νόημα είναι ‘δεν θα το ξανακάνω γιατί δε θα μ’ αγαπάει η μαμά μου/ο μπαμπάς μου’.

Και αν δε μ’ αγαπούν αυτόματα κινδυνεύω να πεθάνω. Είναι το ένστικτο της επιβίωσης που έχουμε όλοι στο ‘σύστημά μας’.

Όχι, δεν τα σκέφτεται συνειδητά το παιδί, τα σκέφτεται ασυνείδητα.

Μη μένεις στη λεπτoμέρεια, προσπάθησε να δεις τη ‘μεγάλη’ εικόνα.

Αν μείνεις λίγο εκεί και το επεξεργαστείς, το σκεφτείς από περισσότερες πλευρές και το δεις από περισσότερες οπτικές, ίσως διαπιστώσεις κι εσύ όπως κι εγώ, ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς τη βοήθεια των άλλων.

Όσο και ‘αυτόνομοι’ να προσπαθούμε να είμαστε, εξαρτόμαστε από άλλους, είτε μας αρέσει είτε όχι…

(Το λέω για να τ’ ακούω κι εγώ!)

Ίσως λοιπόν, το να ζητήσεις βοήθεια είναι ένα προσόν που θα θέλαμε να καλλιεργήσουμε για να προχωρήσουμε στο μέλλον.

Βοήθεια από την οικογένειά σου, από τους φίλους σου, τους συνεργάτες σου, τους συναδέλφους σου, την ομάδα σου, τους πελάτες σου, τον εργοδότη σου, από κάθε άνθρωπο που μπορεί να έχει απάντηση σε αυτό που δεν έχεις εσύ.

Εκτός… εκτός αν τα ξέρεις όλα.

Σε αυτή την περίπτωση μάλλον κάνω λάθος 🙂

Μου πήρε πολύ καιρό να αποδεχτώ ότι το να διστάζω να ζητήσω βοήθεια (ακόμα και να αποφεύγω να χρησιμοποιώ αυτές τις λέξεις, “χρειάζομαι τη βοήθειά σου“), ήταν απλά το “εγώ” μου σε πλήρη δράση.

Αν διστάζεις να ζητήσεις βοήθεια είναι πολύ πιθανό να είναι ο εγωισμός σου αγαπημένε/η που είναι στη μέση.

“Αν ζητήσω βοήθεια μπορεί να φανώ αδύναμος. Μπορεί να χρωστάω αργότερα. Μπορεί να πάρω λάθος βοήθεια”

Κάτι τέτοια παίζουν εκεί κάτω από την επιφάνεια, τα οποία δε μας αφήνουν να προχωρήσουμε πολλές φορές.

Για μένα δεν ήταν ποτέ εύκολο να ζητάω βοήθεια.

Έπρεπε να τα κάνω όλα μόνος μου, για να βεβαιωθώ ότι θα τα έκανα με το ‘σωστό τρόπο’.

Ένιωθα ‘κουτός’ αν έδειχνα ότι δεν ξέρω κάτι.

Δεν υπήρχε αυτό ως επιλογή, σε πολλούς τομείς της ζωής μου.

Όταν όμως άρχισα να μελετώ τη συμπεριφορά μου και την έβαλα στο μικροσκόπιο, αντιλήφθηκα πόσο πίσω με κρατούσε αυτό.

Όχι, δεν το έχω λύσει ακόμα 🙂

Δυσκολεύομαι ακόμα να ζητήσω βοήθεια πολλές φορές και εκεί που χρειάζομαι ακόμα αρκετή δουλίτσα είναι στο να αναθέτω δουλειά σε συνεργάτες.

Το δουλεύω όμως… τώρα που ‘ξεμπροστιάστηκα’ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να του βάλω την ταμπέλα του ‘επείγοντος’.

Αγαπημένε/η, είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην έχεις απάντηση για όλα και να μην μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου.

Έχεις μήπως αντίθετη άποψη;

Να το συζητήσουμε 🙂

Άφησε ένα σχόλιο παρακάτω…

Και αν θέλεις να… βοηθήσεις, μοιράσου το με κάποιον ή κάποια που πιστεύεις ότι μπορεί να το βρει χρήσιμο.

(είδες τι έκανα εκεί; ζήτησα έμμεσα τη βοήθειά σου! ε κάτι μαθαίνω κι’ εγώ από… μένα)

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Ο τρόπος
#100daychallenge

Ο τρόπος…

Η μια απάντηση για όλα τα ερωτήματά μου. Ο δρόμος για την ελευθερία…

Το καλούπι
#100daychallenge

Το καλούπι…

Όσο νερό και να βάζουμε στο τετράγωνο καλούπι, σχήμα καρδούλας δε θα βγει…

Το ένα τρίτο της ζωής μας, είναι ο ύπνος
#100daychallenge

Το 1/3 της ζωής μας…

Αυτό που καθορίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής…

#100daychallenge

Οι εποχές

Όλα μα όλα έχουν εποχικότητα αν επιλέξεις να το δεις με αυτή την οπτική. Τι θα κερδίσεις;

Τι να κάνω για να ζήσω;
#100daychallenge

Τι να κάνω για να ζήσω;

Στην προσπάθειά μου να κάνω επάγγελμα αυτό που αγαπώ, κατέληξα να αγαπήσω αυτό που έφτασα να κάνω.

Το διαμάντι
#100daychallenge

Το διαμάντι…

Λες τελικά να στέκεσαι στη μέση των δικών σου στρεμμάτων διαμαντιών;

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Θλίψη… 😔

Κάτι υπάρχει όμως που φράζει τη ροή. Τη ροή της καθαρής σκέψης. Της αρμονίας. Της αίσθησης της “ανακούφισης’. Τί έγινε ρε παιδιά;

Έχει το χαρτί συναίσθημα; 😮

Όταν κάνεις αυτό που δεν θέλεις να κάνεις και που ξέρεις ότι θα ήταν καλό να το κάνεις, τότε κερδίζεις σε πολλά επίπεδα.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;