Είναι σχεδόν αδύνατο να μην το κάνεις…
Σπάνια κάποιοι το κάνουν λιγότερο όσο μεγαλώνουν. Συνήθως όμως το μοτίβο συνεχίζεται σχεδόν μέχρι τέλους.
Η κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει, ή που δημιούργησαν άλλοι για εμάς κι εμείς απλά τη ζούμε και την… καταναλώνουμε καθημερινά, ενισχύει αυτό το μοτίβο.
Όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς, τα μάτια σου και τ’ αυτιά σου θα δουν ή θα ακούσουν για κάποιον άλλο άνθρωπο.
Και μόλις γίνει αυτό, τότε είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα… το κάνουμε.
Τι κάνουμε;
Συγκρίνουμε.
Τον εαυτό μας με τους άλλους.
Με celebrities, με ‘influencers’, με τους φίλους μας, τους συναδέλφους μας, το γείτονα, τ’ αδέρφια μας, τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τους ‘πετυχημένους’, τους ‘αποτυχημένους’, τους πλούσιους, τους φτωχούς, τους όμορφους, τους άσχημους…
Τους καλοντυμένους, τους κακοντυμένους, τους γλυκούς ή τους ξινούς, τους ψηλούς, τους κοντούς, τους χοντρούς, τους λεπτούς, τους ομοφυλόφιλους, τους straight, τους μεν τους δεν, τους οπαδούς των ομάδων, των πολιτικών παρατάξεων….
Τους αθλητές, τους ηθοποιούς, τους επιχειρηματίες, τους ανέργους…
Με όλους τους άλλους, ανάλογα με το τι σκέψη περνάει από το μυαλό μας.
‘Όχι, εγώ δεν το κάνω’, ίσως σκεφτεί το εγώ σου, το ρομποτάκι σου, η τεχνητή σου νοημοσύνη.
Είναι τόσο καλά ‘καμουφλαρισμένο’ που κοντεύει να σε πείσει το άτιμο…
Αυτό είναι στο κάτω κάτω, το οποίο παράγει συνήθως το “λάθος” νόημα όταν γίνεται η σύγκριση με άλλους.
Όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους, πάντα θα ‘μικραίνεις’.
Είτε συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποιο πρότυπο που σου αρέσει, είτε συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποιο άλλο άτομο που δεν σου αρέσει, απλά γίνεσαι πιο “λίγος” αν το καλοσκεφτείς.
Αν συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποιον/α που θεωρείς ‘κατώτερο’ ή όχι τόσο καλό όσο εσένα, τότε απλά μικραίνεις τους άλλους για να μεγαλώσεις τον εαυτό σου.
Είναι το ‘εγώ’ σε πλήρη δράση. Το ρομποτάκι ντε!
Αν συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποιον που θεωρείς ‘ανώτερο’, ή καλύτερο από σένα, τότε απλά μικραίνεις τον εαυτό σου.
Πάλι όμως το ‘εγώ’ είναι σε δράση. Απλά με άλλη ‘φορεσιά’ αυτή τη φορά.
Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται εδώ.
Συγκρίνουμε τον εαυτό μας με ψεύτικες εικόνες.
Με το φανταστικό.
Με το ‘δήθεν’ ευτυχισμένο, πετυχημένο και τέλειο.
Συγκρίνουμε τον εαυτό μας με μια φωτογραφία, με ένα στιγμιότυπο!
Η τέλεια εικόνα που θα δεις στο Instagram, στο Facebook και τα υπόλοιπα social media, είναι απλά μια στιγμή στο χρόνο.
Μμμ;
Αν εγώ βγω χαμογελαστός σε ένα τροπικό νησί, αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια στιγμή στο χρόνο που έχω ζήσει.
Η μεταφορά των συναισθημάτων είναι αυτό που περνάει μέσα από την εικόνα.
“αχ να ήμουν κι εγώ εκεί, αχ αν ήμουν κι εγώ έτσι…”
Ξοδεύουμε μέρες, μήνες και χρόνια από τη ζωή μας, προσπαθώντας να νιώσουμε τα συναισθήματα που περνούν μέσα από τις εικόνες που βλέπουμε καθημερινά.
Δεν υπάρχει κάτι ‘κακό’ σε αυτό…
Απλά το κάνουμε με λάθος τρόπο!
Προσπαθούμε δηλαδή να μοιάσουμε σε ψεύτικα και τεχνητά είδωλα, τα οποία μας πλασάρουν τα ‘μέσα’, μόνο και μόνο για να καταναλώνουμε τα προϊόντα που αντιστοιχούν σε αυτά.
Κι όμως. Δεν είναι αλήθεια.
Κανείς δεν είναι όσο ευτυχισμένος δείχνει μια φωτογραφία κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Κανείς δεν είναι τόσο όμορφος όσο τα φίλτρα που βάζει στη φωτογραφία.
Κανείς δεν είναι μονίμως ευτυχισμένος για πάντα.
Δεν υπάρχει αυτό. Είναι ένα δημιούργημα, μια μυθοπλασία.
Κανείς δεν είναι καλύτερος από εσένα.
Κανείς δεν είναι χειρότερος από εσένα.
Κανείς δεν είναι ίδιος με εσένα.
Και αυτό είναι το ‘ατου’ σου.
Μην τσιμπάς. Μη ζηλεύεις κανέναν.
Μη ζεις τη ζωή των άλλων. Χαμένος χρόνος.
Είσαι όπως ακριβώς “πρέπει” να είσαι τη συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο.
Απόλαυσέ την αν είναι καλή, κάνε υπομονή για να περάσει αν είναι κακή!
Να σου πω τι ανακάλυψα;
Μπορώ να νιώσω τα συναισθήματα που μου ‘πουλάνε’ οι άλλοι, χωρίς να έχω ανάγκη ούτε την εικόνα τους, ούτε τα ρούχα τους, ούτε το κορμί τους, ούτε καν να είμαι εκεί που είναι 🙂
Και να σου πω και το καλύτερο;
Μπορείς να μάθεις να το κάνεις κι εσύ το ίδιο εύκολα όπως έμαθα να το κάνω κι εγώ 😉
