Έχω μια συνήθεια. Ή πρακτική, ή τακτική αν προτιμάς.
Δεν μου την έμαθε κάποιος, απλά κάτι με ώθησε να ξεκινήσω να το κάνω.
(δεν μου την έμαθε κάποιος = δεν κατάλαβα πώς και από πού εμπνεύστηκα, ασυνείδητη αφομοίωση δηλαδή)
Αυτή λοιπόν η πρακτική είναι η εξής:
Για κάθε πληροφορία που μαθαίνω σχετική με αυτό που ερευνώ ή αναζητώ, πηγαίνω όλο και πιο βαθιά.
Πιο μέσα, πιο κάτω, πιο πίσω ρε παιδί μου…
Σκαλίζω. Ψάχνω.
Χρησιμοποιώ την (έμφυτη) περιέργειά μου για κάποιο αξιόλογο (για μένα) σκοπό.
Κι εσύ την έχεις αυτή την (έμφυτη) περιέργεια.
Θαρρώ πως είναι στο DNA μας.
Είναι… κομμάτι της ύπαρξής μας είτε το θέλουμε είτε όχι.
Το πώς την αξιοποιούμε είναι το μυστικό.
Και το πώς πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα των κλικ για παράδειγμα είναι το αυταπόδεικτο του πράγματος.
Αυτό όμως δεν είναι το σημείο εστίασης για αυτό το μήνυμα.
Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού και το παράδοξο της επανάληψης είναι…
Η πρακτική του να σκαλίζεις και να πηγαίνεις πιο κάτω στην… κουνελότρυπα που λέει η έκφραση στα αγγλικά (down the rabbit hole).
Παρακολουθώ με ένα τρίτο μάτι τον τρόπο με τον οποίο πολλές φορές ‘κολλάω’ σε κάτι και πηγαίνω μέχρι εκεί που θα βρω την πληροφορία που θα μου δώσει ένα ‘τσίμπιμα’ στο στομάχι.
Έτσι και αυτή την εβδομάδα, μια διαίσθηση με ώθησε να δω ένα video στο YouTube από έναν μέντορα που έχω για την ψηφιακή στρατηγική.
Το μυαλό μου γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω, την ημέρα που τον ‘ανακάλυψα’.
Το πώς έφτασα στα ίχνη του ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής.
(συννεφάκι σκέψης στην οθόνη του μαυλού…)
Καθώς παρακολουθούσα έναν φημισμένο (ας πούμε guru) του online marketing, πριν από 7-8 χρόνια, σε κάποια στιγμή και για ένα-δύο δευτερόλεπτα είδα στην οθόνη του υπολογιστή του -την οποία μοιραζόταν στο video- ένα όνομα και ένα site.
Ήταν στις αρχικές του επιλογές, που σήμαινε ότι ήταν ένα site που επισκεπτόταν συχνά.
Η αστραπιαία κίνησή του να φύγει από αυτή την οθόνη, δε με εμπόδισε να γυρίσω πίσω, να κάνω pause για να μπορέσω τελικά να διακρίνω το όνομα του site.
Στην πρώτη μου επίσκεψη εκεί, αντιλήφθηκα ότι αυτός ο τύπος σε αυτό το site που ‘ξέκλεψα’ με την προσοχή μου, ήταν ο μέντορας του μέντορά μου.
Είχα εντοπίσει τον… guru των guru!
Τον ‘μαστερ’, τον απόλυτο μέντορα που θα μπορούσα να μάθω τόσα πολλά από αυτόν για την ψηφιακή στρατηγική…
Και πράγματι τώρα που το σκέφτομαι, οι τρεις μεγαλύτεροι μέντορες στο marketing είναι ο λόγος που αυτή η δουλειά μου… έδωσε ψωμί για τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια.
Και αυτός είναι ένας από τους τρεις…
Έτσι λοιπόν, κλείνοντας το flashback της ανακάλυψής του (διαλύεται το συννεφάκι), η περασμένη Τετάρτη με βρήκε να παρακολουθώ ένα πρόσφατο video που είχε δημοσιεύσει στο YouTube.
Σε αυτό, εστίαζε σε ένα βιβλίο που είχε διαβάσει πριν από μερικά χρόνια και που θεωρούσε σταθμό στην καριέρα του.
Ήταν ένα βιβλίο με περίεργο τίτλο και περίεργο όνομα για συγγραφέα.
Τον άκουγα με προσοχή και το μάτι μου είχε γουρλώσει!
Σαν να περιγράφεις τη λαχταριστή γεύση μιας σοκολάτας σε ένα μικρό παιδί που του τρέχουν τα σάλια ????
Περιέγραφε τους λόγους για τους οποίους τον είχε βοηθήσει το βιβλίο και το πώς το αξιοποίησε στη δική του δουλειά.
Βλέπεις το βιβλίο δεν είχε να κάνει με το marketing.
Είχε να κάνει στην ουσία με την αυτεπίγνωση.
Την αυτογνωσία.
Την αυτοπαρατήρηση.
Και -μεταξύ μας- αν είναι ένα πράγμα που όλοι θέλουμε να έχουμε περισσότερο, αυτό είναι η αυτοεπίγνωση αγαπημένε/η.
Το γνῶθι σαυτόν.
(ο λόγος στο δεύτερο υστερόγραφο)
Καθώς λοιπόν τον άκουγα να μιλάει για το βιβλίο και να διαβάζει και μερικές σελίδες από αυτό, χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση βρέθηκα στο Amazon να βλέπω τα περιεχόμενά του…
Με μια πρώτη ματιά δεν ενθουσιάζομαι…
Χμ… δεν έχει πολλά reviews, τα περιεχόμενα δεν με πείθουν και πολύ… μήπως να το αφήσω καλύτερα;
Αυτή ήταν η φωνή από το ρομποτάκι μου βέβαια, την τεχνητή μου (μας) νοημοσύνη.
Το άλλο σύστημα, το ‘σύστημα 2’ του Ντάνιελ Κάνεμαν βγήκε μπροστά εκείνη τη στιγμή με μια σκέψη που χρειαζόμουν…
“θυμήσου πώς βρέθηκες εδώ, για ποιον λόγο και ποιος σου το πρότεινε”
Ευχαριστώ, του απαντώ και συνεχίζω την έρευνά μου πηγαίνοντας στο site του συγγραφέα.
Εκεί βρίσκω διαθέσιμο το audiobook για αγορά, το οποίο και αγοράζω χωρίς καθυστέρηση.
Η απόφαση είχε παρθεί…
Τις επόμενες δύο ημέρες επένδυσα 10 ώρες για να το ακούσω.
Την πρώτη φορά που άκουσα όλο το βιβλίο, άφηνα να γίνονται μόνες τους οι συνάψεις στον εγκέφαλο.
Να μιλήσουν οι νευρώνες μεταξύ τους, να χορέψουν, να τα βρουν και τελικά να συνδεθούν ????
Έτσι έμαθα να μαθαίνω πλέον.
Όμως δε θα σταματήσω εκεί.
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί θα το ακούσω τουλάχιστον άλλες 3 φορές.
Ναι, το ίδιο βιβλίο.
Ξέρω σου φαίνεται χαζό.
Ίσως παράλογο, ή ανόητο ή παράδοξο ή παράλογο.
Άκου λοιπόν αγαπημένε/η…
Την πρώτη φορά, το ακούω όπως είπα για να αφήσω να γίνουν οι συνάψεις στον εγκέφαλό μου, η σύνδεση δηλαδή με τις υπάρχουσες πληροφορίες που σχετίζονται (ή όχι) με το θέμα του βιβλίου.
Τη δεύτερη φορά, θα το ακούσω με την οπτική (ή από την πλευρά) του συγγραφέα.
Θα αναρωτιέμαι δηλαδή…
Τί πρέπει να πιστεύει ο συγγραφέας για να λέει αυτά που λέει;
Τί βλέπει που δεν βλέπω εγώ;
Τί αντιλαμβάνεται που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;
Τί νιώθει που δε νιώθω εγώ;
Τί γνωρίζει που δεν γνωρίζω εγώ;
Γιατί να τον πιστέψω;
Γιατί να μην τον πιστέψω;
Την τρίτη φορά, θα το ακούσω από την πλευρά του δικού μου μέντορα, αυτού που μου σύστησε το συγκεκριμένο βιβλίο…
Θα κάνω παρόμοιες ερωτήσεις, όμως αυτή τη φορά θα εισέλθω νοερά σε διαφορετικό μυαλό…
Τί άκουσε/διάβασε και κράτησε για τη δική του τη δουλειά ώς σύμβουλος επιχειρήσεων και στρατηγικής που είναι;
Τί μπορεί να έπιασε αυτό το μυαλό που δεν είμαι σε θέση να πιάσω ακόμα εγώ με το δικό μου;
Πώς αξιοποίησε αυτός τις πληροφορίες που έμαθε;
Ποιο είναι το ένα πράγμα που μπορεί να αξιοποίησε άμεσα;
Την τέταρτη φορά που θα ακούσω το βιβλίο, θα το ακούσω από την οπτική του… άλλου μου εαυτού, του δημιουργού, του μυαλού που θέλει να το πάρει και να το διδάξει.
Τϊ μου πρόσφερε αυτό το βιβλίο;
Ποιο είναι το ένα πράγμα που πήρα και αξιοποίησα άμεσα;
Πώς κουμπώνουν αυτές οι πληροφορίες στο δικό μου μοντέλο ζωής και στη δική μου οπτική και κοσμοθεωρία;
Ξέρω… ακούγονται ίσως λίγο κουκου όλα αυτά ε;
Ποιος έχει ώρα να ακούει ρε φίλε; Έχουμε και δουλειές…
Κατανοώ. Πλήρως.
Απλά πιστεύω ότι είναι θέμα προτεραιοτήτων και θέμα αντίληψης για το τί δημιουργεί τα αποτελέσματα που έχουμε στη ζωή μας.
Όλα τα παραπάνω τα θεωρώ ιδιαίτερα πολύτιμα.
Λόγια με αξία.
Όχι λόγια του αέρα…
Το πώς εσύ θα τα λάβεις αγαπημένε/η δεν έχει να κάνει με μένα…
Έχει να κάνει μόνο με σένα και τη διάθεσή σου να σκάψεις κι εσύ αυτή την κουνελότρυπα αν θέλεις ή να χρησιμοποιήσεις τις δικές μου σκέψεις για να τις κουμπώσεις στο δικό σου μοντέλο.
Αυτό θα ήταν ιδανικό και αυτό είναι και το ζητούμενο ????
Αυτό θα κάνει αυτό το newsletter ακόμα πιο χρήσιμο για σένα.
Εδώ είμαι να το συζητήσουμε αν επιθυμείς.
Απάντησέ μου και μοιράσου τις σκέψεις σου…
Καλό μας Σαββατοκύριακο αγαπημένε/η.
Στο επανιδείν!
Υ.Γ. Δεν είσαι περίεργος να μάθεις σε πιο βιβλίο αναφέρομαι;
Ας σβήσω λοιπόν λίγη από αυτή την περίεργεια…
Language and the Pursuit of Happiness: A New Foundation for Designing Your Life, Your Relationships & Your Results by Chalmers Brothers
Εδώ θα το βρεις στο Amazon και εδώ θα βρεις το audiobook (αυτό που αγόρασα κι εγώ).
Υ.Γ. 2 Η αυτεπίγνωση είναι απαραίτητη γιατί σου προσφέρει τη δυνατότητα να επιλέξεις να χρησιμοποιήσεις/αξιοποιήσεις την ελεύθερη βούληση και να θέσεις την πρόθεση να μετακινήσεις την προσοχή σου σε περιοχές του νου που σκόπιμα θέλεις εσύ, χωρίς να πέφτεις τις παγίδες της ζωής. Αυτό είναι το μυστικό της ελευθερίας. Τουλάχιστον το δικό μου ????
