Είναι μια πρόκληση η πειθαρχία, συμφωνείς;
Εκεί που λες την έχεις, εκεί το ρομποτάκι σου (το μυαλό) θα βρει τρόπους να σε διαψεύσει.
Να σου βάλει μια τρικλοποδιά, μια σκέψη, να σπείρει λίγο φόβο και τελικά μερικές φορές να σε ρίξει.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες 🙂
Κάπως έτσι πιάσαμε Φλεβάρη και κοντεύουμε να τον αποχαιρετίσουμε και σε λίγες μέρες.
Δεν έστειλα κάποιο μήνυμα και δε μοιράστηκα τις σκέψεις μου τις προηγούμενες εβδομάδες γιατί ήμουν λίγο μπερδεμένος.
Και ήθελα και δεν ήθελα να στείλω.
Είχα κάποιο εσωτερικό conflict βλέπεις, (μια εσωτερική σύγκρουση) και ήθελα να της αφήσω λίγο χρόνο να πει την ιστορία της.
Θα μπορούσα εύκολα να την ‘πνίξω’ με λίγο φαγητό, λίγο ποτό ή ότι άλλο χρησιμοποιεί ο καθένας από εμάς για να βουλώσει αυτή τη φωνή που μιλάει μέσα του…
Άλλες φορές το κάνω, δεν υπονοώ ότι επιλέγω πάντα την καλύτερη προσέγγιση στα θέματα που έρχονται.
Αυτή τη φορά όμως δεν ήθελα να βιαστώ και ως εκ τούτου επέλεξα τη σιωπή.
Δεν είναι κάτι που θα αναλύσω σε αυτό το μήνυμα αλλά θα το κάνω στα επόμενα αν δω ότι κάτι μπορεί να έχει και για σένα αυτή η προσωπική μου εμπειρία.
Αυτό όμως που έχει περισσότερη σημασία σήμερα, είναι να κρατήσεις το ότι μπορείς να αφήσεις κάτι να ξεδιπλωθεί, να μη βιαστείς να το σβήσεις, να το κουκουλώσεις.
Έτσι μπορεί να του δώσεις χρόνο για να εκδηλωθεί περισσότερο, να φανερωθεί και να επιλυθεί…
Ναι, δεν είναι ο εύκολος τρόπος. Ο εύκολος τρόπος είναι να το ‘πνίξεις’ με ότι βρεις.
Ο εύκολος τρόπος όμως κάνει δύσκολο το μέλλον.
Απλά μεταθέτεις, αναβάλλεις την επίλυση του προβλήματος για το μέλλον.
Και σιγά σιγά φορτώνεις το σάκο με τα βάρη και τα κουβαλάς μέρα με τη μέρα…
Μέχρι τη μέρα που θα γίνουν ασήκωτα και θα ‘πέσεις’…
Ή αν είσαι της θάλασσας, σκέψου ότι ρίχνεις άγκυρες και προσπαθείς να πλεύσεις για άλλες παραλίες όμως νιώθεις το βάρος τους να σε κρατάει δεμένο, αγκυροβολημένο…
(Αναστεναγμός)
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που τριγυρίζει στο μυαλό μου αυτές τις μέρες.
Η αλήθεια είναι πως ‘με τρώει’ να ξεκινήσω κάποιο καινούργιο challenge και θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις τη διάθεση να συμμετέχεις κι εσύ.
Με ότι εσύ επιλέξεις, απλά να συσπειρωθούμε, να ενώσουμε τις πειθαρχίες μας, να στηρίξουμε ο ένας την προσπάθεια του άλλου και να αυξήσουμε τις πιθανότητες να τα καταφέρουμε.
Εγώ έχω κάποιες ιδέες στο μυαλό μου που σχετίζονται με αυτά που έχω σαν προτεραιότητες.
Εσύ μπορείς να κάνεις ότι επιθυμείς και απλά να ακολουθήσουμε το ίδιο σχέδιο.
Μπορεί να είναι κάτι για 3 μήνες, ή για 100 μέρες (αγαπημένο!), κάτι που θέλεις να σταματήσεις να κάνεις ή κάτι που θέλεις να ξεκινήσεις να κάνεις.
Σκέψου το.
Για τον Μάρτιο το προσδιορίζω.
Και ξέρεις κάτι;
Αν μαζευτούμε και περισσότεροι από 3 θα κάνω και μια online ομάδα για να συμπορευτούμε!
Ερώτηση κλειδί για να κάνεις (αν θέλεις) στον εαυτό σου:
Πώς μπορώ να πάρω αυτή την ιδέα, αυτή την πρό(σ)κληση και να την κάνω δική μου; να την προσαρμόσω στη ζωή μου και στα δεδομένα μου και να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να κάνω κάτι που σκέφτομαι καιρό αλλά δεν έχω πάρει την απόφαση ακόμα;
Αν έχω ανταπόκριση θα συνεχίσω με αυτό το θέμα και την επόμενη εβδομάδα (ή έστω σε υστερόγραφο!).
Λοιπόν;
Έχεις κάτι στο μυαλό σου;
Αν ναι, περιμένω την απάντησή σου 🙂
Καλό μας Σαββατοκύριακο αγαπημένε/η.
Στο επανιδείν!
