Καθώς ετοιμάζομαι να γράψω αυτό το μήνυμα, δεν έχω ξεκάθαρη την ιδέα που θέλω να εστιάσω.
Δε συμβαίνει συχνά αυτό, νομίζω όμως πως γίνεται όταν νιώθω λίγο μπερδεμένος.
Όταν το μυαλό έχει λίγη… σαβούρα μέσα και δεν είναι άδειο δοχείο.
Γίνεται να είναι το μυαλό άδειο δοχείο;
Χμ…
Άδειο τελείως, δύσκολα.
Οπότε καλύτερα ας το ονομάσουμε καθαρό.
Αφήνομαι στη σκέψη…
Αν το δοχείο έχει μέσα νερό, τότε θα είναι σχετικά διάφανο.
Αν όμως το δοχείο έχει κάτι τύπου ‘κόκα κόλα’, τότε… μαύρη μαυρίλα.
Όσο πιο άδειο και πιο καθαρό είναι το δοχείο μας -το μυαλό μας δηλαδή- τόσο πιο καθαρές θα είναι και οι σκέψεις μας.
Ή τουλάχιστον οι πιθανότητες για να έχουμε καλύτερες, πιο ‘καθαρές’ και πιο υγιείς σκέψεις, είναι σαφώς περισσότερες.
Συμφωνείς;
Κάνω μια παύση και προσπαθώ να αντιληφθώ γιατί μπορεί να νιώθω το μυαλό μου κάπως μπερδεμένο καθώς γράφω.
Η σκέψη μου πάει στο πώς κύλησε η εβδομάδα, τί με επηρέασε περισσότερο, πού εστίασα την προσοχή μου και τί συναισθήματα ένιωσα από την αρχή της εβδομάδας.
Με μια σύντομη αναδρομή, έχω μια εικόνα στο μυαλό μου η οποία και με ταξιδεύει ευχάριστα καθώς τη ζωγραφίζω νοερά.
Ήταν μια καλή εβδομάδα.
Θετική ενέργεια, πρόοδος σε αρκετά επίπεδα, ηρεμία…
Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος λοιπόν ????
Τείνω να καταλήξω ότι η νοητική ομίχλη οφείλεται μάλλον στην κούραση.
Είναι Παρασκευή απόγευμα, 19:23 η ώρα αυτή τη στιγμή και όσο και να πεις έχει συσσωρευτεί η κούραση της ημέρας και της εβδομάδας.
Οδηγώ την προσοχή μου λίγο πιο πίσω στην προηγούμενη εβδομάδα.
Η αλήθεια είναι ότι μόλις το μυαλό μου οδεύει εκεί…
Σοκάρομαι.
Τί λες ρε φίλε…
Πόσο γρήγορα έφυγε το μυαλό μου από την προηγούμενη εβδομάδα;
Πόσο γρήγορα μονοπώλησε το μυαλό μου κάτι που συνέβη αυτή την εβδομάδα;
Πόσο δύσκολο μου φαινόταν να αφήσω τις σκέψεις της προηγούμενης εβδομάδας πίσω;
Σκέφτομαι…
Την προηγούμενη εβδομάδα είχε μονοπωλήσει στο μυαλό μου ένα γεγονός που με είχε σοκάρει.
Κάτι δυσάρεστο που είχε και μια απώλεια σε ανθρώπινη ζώη.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα δε μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο…
Δε μπορούσα να πάρω την προσοχή μου από εκείνο το γεγονός και να την κατευθύνω αλλού…
Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να το κάνω.
Με είχε κυριεύσει θαρρείς η στεναχώρια, η ιστορία, οι σκέψεις.
Καθώς βίωνα αυτή την εμπειρία, αναρωτιόμουν πόσο θα διαρκέσει και αν θα τελειώσει ποτέ.
Αν θα βγω από αυτή την πειρατεία της προσοχής μου.
Και τώρα…
Μόλις μια εβδομάδα μετά, το έχω ήδη ξεχάσει!
Ένα (σημανικό) γεγονός που πήρε την προσοχή μου την Τρίτη το βράδυ, ήταν αρκετό για να αφήσω πίσω αυτό που με είχε επηρεάσει τόσο πολύ…
Πω πω ρε φίλε…
Πόσο γρήγορα ξεχνάμε;
Πόσα πράγματα που μας επηρεάζουν νιώθουμε ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ κι όμως πολλές φορές την ίδια μέρα έχουμε πάει ‘αλλού’, σε άλλο ‘δωμάτιο’ στην εικονική μας πραγματικότητα;
Το βλέπεις κι εσύ ή μόνο εγώ το βλέπω… αναρωτιέμαι.
Ναι, πολλά πράγματα μένουν και αργούν πολύ να ξεχαστούν.
Μαζί σου.
Αυτά είναι (τα) τραύματα.
Και είναι σχετικά λίγα αν τα βάλεις κάτω.
Μπορεί να είναι έντονα αλλά δεν γίνονται κάθε μέρα.
Η καθημερινότητά μας όμως είναι αυτό στο οποίο εστιάζω εδώ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά βρήκαμε και το σημείο εστίασης για σήμερα ????
Η προσοχή μας αγαπημένε/η είναι πολύτιμη.
Και η δυνατότητα να την κατευθύνουμε είναι για μένα η πιο σημαντική δεξιότητα που θέλουμε να αναπτύξουμε.
Αυτός που έχει έλεγχο της προσοχής, έχει και τη δύναμη να επηρεάσει την πορεία της ζωής του.
Αυτός που αφήνει αυτόν τον έλεγχο σε άλλους, έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να υποφέρει μονίμως.
Αν θέλεις πληροφορίες για το πώς μπορείς να καλλιεργήσεις αυτή τη δεξιότητα και δεν μπορείς να περιμένεις μέχρι να κάνω τη δική μου εκπαίδευση πάνω σε αυτό, ο Andrew Huberman, θα σε βοηθήσει σε αυτό το video.
Καλό μας Σαββατοκύριακο αγαπημένε/η.
Στο επανιδείν!
Υ.Γ. Αρχίζω και κάνω κάποιες σκέψεις να στέλνω το γράμμα μου κάθε 15 μέρες αντί κάθε εβδομάδα.
Αν τυχόν και θέλεις (λέμε τώρα) να συνεχίζω να στέλνω κάθε εβδομάδα, πες το μου, είναι πολύτιμο αυτό το feedback.
Όπως και να έχει πάντως και μόνο που ανοίγεις κάποια από τα μηνύματά μου και τα διαβάζεις, είναι κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα και δε θα σταματήσω ποτέ να το λέω ????
