Ξεκινάω να γράφω και βλέπω την ώρα.
Είναι 8 το πρωί και συνήθως τέτοια ώρα το email μου προσγειώνεται στο inbox σου 😊
Δεν ξέρω πότε τελικά θα φτάσει στα εισερχόμενά σου αυτό το μήνυμα, μπορεί σε λίγες ώρες, μπορεί και αύριο Κυριακή.
Βλέπεις, ενώ έχω ένα καταιγισμό από ιδέες να μοιραστώ, δυσκολεύομαι να τις βάλω σε τάξη στο μυαλό μου.
Τι παράξενο ε;
Δεν έχει ξαναγίνει 😊
Πόσο δύσκολο είναι μερικές φορές να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας…
Να βάλουμε όρια, να χαρτογραφήσουμε την περιοχή που θέλουμε να κινηθούμε και τελικά να το κάνουμε πράξη.
Απαιτητική διεργασία, θα συμφωνούσες;
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν ίσως η πιο εποικοδομητική για μένα από την αρχή του έτους.
Σχεδόν ενός εξαμήνου πλάκα πλάκα αν το καλοσκεφτείς.
Εύχομαι να ήταν εξίσου καλή και η δική σου!
Τι ήταν αυτό που την έκανε τόσο παραγωγική ώστε να μου αφήσει αυτή τη γλυκιά αίσθηση;
Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά ας αφήσω τη ροή να μιλήσει μόνη της 😊
Αρχικά νομίζω πως έφτασα σε ένα peak state, δημιουργώντας το momentum που είχα φυτέψει στο μυαλό μου πριν το Πάσχα.
Από τότε ξεκίνησα την προετοιμασία για την ‘καλοκαιρινή’ έκδοση της πρωινής ρουτίνας.
Έχω πλέον βεβαιωθεί ότι οι αλλαγές σε κάθε εποχή του χρόνου -τουλάχιστον για μένα- απαιτούν την ανάλογη προσαρμογή.
Έτσι, από τις 26 Απριλίου μέχρι σήμερα, ξυπνάω στις 5:00 πμ (ξεκίνησα από τις 5:45 πμ και πήγαινα περίπου 10 λεπτά κάθε εβδομάδα νωρίτερα για να προσαρμοστώ).
Πίνω το εσπρεσάκι μου και γράφω τις πρωινές μου σελίδες για να ‘αδειάσω τα σκουπίδια από το μυαλό μου’.
Στη συνέχεια κάνω push ups στο σπίτι με ένα στόχο που έχω για το τέλος του καλοκαιριού.
Δεν κάνω κάμψεις για να ‘φτιάξω κορμί’, τις κάνω πρωτίστως για να δείξω στο σώμα ποιος κάνει κουμάντο:
Ο νους.
Ή το μυαλό αν προτιμάς.
Τιθασεύω το αγρίμι.
Προγραμματίζω την τεχνητή νοημοσύνη.
Ρυθμίζω το όχημα.
Όπως και να το δεις, το ίδιο αποτέλεσμα προσπαθώ να επιτύχω.
Να έχω τον έλεγχο των σκέψεων, των συναισθημάτων και των συμπεριφορών στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Το παράπλευρο όφελος είναι ότι διατηρούμαι σε καλή φυσική κατάσταση.
Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είμαι σε καλύτερη νοητική κατάσταση.
Και αυτό με τη σειρά του με βοηθάει να μπορώ να εστιάζω σε αυτά που θέλω να κάνω και να μην παρασύρομαι από παρορμήσεις, σκέψεις και μοτίβα συμπεριφοράς (αυτόματες αντανακλαστικές συμπεριφορές).
Πίσω στη ρουτίνα όμως, μετά τη σύντομη αυτή άσκηση με τις κάμψεις, βάζω παπούτσια και πάω για τρέξιμο.
Για τους ίδιους λόγους.
Φυσική κατάσταση -> νοητική κατάσταση -> εστίαση προσοχής -> έλεγχος εαυτού.
Αυτοέλεγχος δηλαδή.
Είδες;
Με την αντίστροφη μηχανική βγάλαμε ένα μοντέλο για αυτοέλεγχο 😊
Τώρα που τις υπολογίζω είναι λοιπόν 40 μέρες, από τις 26 Απριλίου μέχρι και σήμερα 4 Ιουνίου.
Είμαι πλέον σε πολύ καλή κατάσταση και αυτό με βοήθησε (ναι, μαζί και οι συγκυρίες αφού δεν είχα κάποιον σημαντικό περισπασμό από το περιβάλλον μου) να είμαι σε αυτή τη γλυκιά ψυχολογική ροή.
Το λεγόμενο flow state αν το έχεις ακούσει.
Είναι οι στιγμές που ο χρόνος σταματά και αυτό που κάνεις το απολαμβάνεις τόσο πολύ που δεν έχεις καμία συναίσθηση του εξωτερικού περιβάλλοντος, απλά… δημιουργείς.
Απολαμβάνεις δηλαδή αυτό που κάνεις και είσαι 100% αφοσιωμένος/η σε αυτό, ‘χωρίς να υπάρχει ο έξω κόσμος’.
Κάτι σαν τις ενδορφίνες και την ευφορία του τρεξίματος αν το έχεις νιώσει😊
Κοινώς, εκεί που καταλήγω είναι ότι όλα αυτά προκαλούν ευχάριστα συναισθήματα που με τη σειρά τους μου επιτρέπουν να κάνω τη δουλειά μου με ηρεμία, με πάθος και με τρόπο απολαυστικό.
Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί ένα νέο κύκλο ευχάριστων συναισθημάτων, που με βοηθάει να πορεύομαι και να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που παρουσιάζονται.
Η πρωινή ρουτίνα είναι η μεγαλύτερη πόρτα για την ελευθερία μου σε όλα τα επίπεδα.
Απλά για να είμαι πιστός σε αυτήν, έχω αποδεχτεί τις θυσίες που χρειάζεται να κάνω.
Και ποιες είναι αυτές;
Να πηγαίνω για ύπνο στις 22:00 για να έχω τουλάχιστον 7 ώρες ύπνου.
Επιτρέπω στον εαυτό μου 1-2 φορές το μήνα να παρεκκλίνω από αυτό για να βρεθώ με φίλους, αλλά μέχρι εκεί.
Από την τρίτη επανάληψη και πέρα υπάρχει το καμπανάκι που ‘εκπέμπει συναγερμό’.
Οι τρεις επαναλήψεις είναι ικανές για να ξεκινήσουν ένα μοτίβο.
Και αν αυτό το μοτίβο δεν το θέλω, τότε το μόνο που έχω να κάνω, είναι να μην ενδώσω.
Και για να μην ενδώσω, έχω συσχετίσει το πρωινό ξύπνημα με ευχαρίστηση και το ξενύχτι με πόνο.
Αν έχεις διαβάσει μερικά παρελθοντικά μηνύματα ξέρεις πώς γίνεται αυτό.
Αν όχι, δεν πειράζει συνέχισε να διαβάζεις και θα το ανακαλύψεις 😊
Σημασία όμως δεν έχει τι κάνω εγώ.
Σημασία για σένα έχει τι κάνεις εσύ.
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Οι δικές μου συνήθειες, σκέψεις, εμπειρίες, πεποιθήσεις είναι απλά τροφή για σκέψη.
Εσύ είσαι μια εντελώς ξεχωριστή οντότητα, με διαφορετικές υποχρεώσεις, τα δικά σου όνειρα, τις δικές σου φιλοδοξίες, το δικό σου τρόπο σκέψης, τα δικά σου ‘κολλήματα’.
Εγώ απλά τα δικά μου μοιράζομαι με την ελπίδα ότι θα σε κάνουν να σκεφτείς λίγο παραπάνω και θα πάρεις μια ιδέα να την προσαρμόσεις στη δική σου ζωή.
Αυτό από μόνο του είναι για μένα ‘επιτυχία’.
Καλό μήνα, καλό Σαββατοκύριακο και καλό καλοκαίρι!
