Καθώς ολοκληρώνω τον πρώτο μου κύκλο τρέχοντας στο γήπεδο, εμφανίζεται μπροστά μου μια γνώριμη μορφή.
Μια κοπέλα που την έβλεπα για χρόνια να περπατάει, πολύ πριν κλείσουν όλα λόγω covid.
Έτρεχα εγώ, περπατούσε αυτή.
Δεν ήταν η μόνη, είναι αρκετοί οι ‘πρωινοί’ σαν κι εμένα.
Καθώς πλησιάζω ολοένα και περισσότερο δίπλα της, μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου…
‘Τόσα χρόνια περπατάει κάθε πρωί, τόσα χιλιόμετρα έχει κάνει, το σώμα της όμως δεν έχει αλλάξει καθόλου’.
(Χωρίς όμως να το κριτικάρω, απλά το παρατηρώ)
Μένω λίγο σε αυτή τη σκέψη….
Προφανώς η κοπέλα δεν έχει αλλάξει τις διατροφικές της συνήθειες είναι η πιο απλή απάντηση.
Τρώει πάνω κάτω τα ίδια, με αποτέλεσμα μετά από τόσα χρόνια που το περπάτημα έχει γίνει συνήθεια, το σώμα να μην έχει αλλάξει καθόλου.
Έχει αυτοματοποίησει τη συνήθεια αλλά δεν σκέφτεται τη συνεχή βελτίωση.
Τώρα μπορεί να σκεφτείς ότι μπορεί να μη θέλει να αλλάξει το σώμα της.
Δε θα διαφωνήσω.
Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα ένα κομμάτι του εαυτού της δεν το θέλει.
Ή έστω, δεν το θέλει τόσο πολύ για να το πετύχει.
Από την άλλη υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτό.
Τι θα σημαίνει αν χάσει τα περιττά κιλά;
Τι θα σημαίνει αν αλλάξει προς το καλύτερο η εμφάνισή της;
Μεγάλη συζήτηση αυτή…
Ας δούμε ένα παράδειγμα για να αναλύσοιυμε σύντομα πώς δουλεύει το ένα σύστημα του εγκεφάλου μας, το ‘αντανακλαστικό’ που λέμε.
Αυτό που παίρνει αποφάσεις εν αγνοία μας για να μας ‘προστατέψει’.
Έχει όμως τη δική του λογική, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη λογική του άλλου συστήματος, εκεί που υπάρχει η διάνοια και η λογική μας.
Έχει λοιπόν αυτό το αντανακλαστικό κομμάτι του εγκεφάλου κατά κάποιο τρόπο τη δική του νοημοσύνη.
Αυτή όμως δεν έχει καμία σχέση με τους στόχους, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες μας.
Παράδειγμα:
Η Μαρία στην παιδική της ηλικία έπεσε θύμα κακοποίησης.
Είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, δεν έχει μεγάλη διαφορά για αυτό που θέλουμε να δούμε εδώ.
Το πώς ένιωσε εκείνη τη στιγμή ή εκείνες τις στιγμές καθώς και το νόημα που δημιούργησε το αντανακλαστικό μυαλό είναι αυτό που μετράει στο αποτέλεσμα.
Μπορεί να μην έχει καν μνήμη από το γεγονός.
Μπορεί και να έχει.
Το τμήμα αυτό λοιπόν του εγκεφάλου, το οποίο σκέφτεται με το δικό του τρόπο, πήρε τότε μια απόφαση:
Δε θα σε αφήσω ποτέ να ξανανιώσεις έτσι γιατί πόνεσες πολύ.
Γι’ αυτό, θα έχεις περιττά κιλά ή ότι άλλο χρειαστεί, έτσι ώστε να μην είσαι πλέον όμορφη και να μην ελκύεις ανθρώπους που μπορεί να σε κάνουν να ξανανιώσεις έτσι.
(Ναι, ακούγεται ‘χαζό’, αλλά είπαμε έχει τη δική του λογική).
Έτσι λοιπόν η Μαρία σήμερα στα 40 της κάθε φορά που προσπαθεί να χάσει κάποια κιλά, όλο κάτι γίνεται και τα ξαναπαίρνει.
Προσπαθεί, κάνει τρομερές θυσίες, πηγαίνει πολλές φορές ενάντια στην ίδια τη φύση…
Όμως το αποτέλεσμα δεν έρχεται.
Μπορεί παροδικά να χάσει κάποια κιλά, όμως ο εσωτερικός αυτός μηχανισμός ελέγχει το νευρικό σύστημα σε μεγαλύτερο βαθμό και στο τέλος τα κιλά επιστρέφουν.
Η Μαρία δεν γνωρίζει πώς δουλεύει το σύστημα αυτό του εγκεφάλου, απογοητεύεται και σταματάει την προσπάθεια.
Φταίει η Μαρία;
Είναι ένα καλό ερώτημα…
Φυσικά και όχι.
Η Μαρία κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες, απλά δεν έχει τη γνώση και δεν έχει τον κατάλληλο τρόπο για να πετύχει το στόχο της.
Αν όμως ζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό, είναι πολύ πιθανό σε σύντομο χρονικό διάστημα να αλλάξει μια για πάντα αυτή την πεποίθηση, αυτό το λάθος νόημα, τον λάθος προγραμματισμό.
Να πάρει πλέον τον έλεγχο με το άλλο κομμάτι του εγκεφάλου και να αλλάξει το νευρικό της σύστημα με επιμονή και υπομονή.
Αν γίνει αυτό, η Μαρία με την αυτοπεποίθηση που θα έχει αποκτήσει, θα είναι πλέον ασταμάτητη!
Η μεταμόρφωση της θα είναι τόσο εμφανής, που όλοι θα τη ρωτάνε τι έκανε και θα εκπλήσσονται με την αλλαγή της.
Το τραύμα που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μια κακοποίηση, μπορεί να είναι πολύ μικρότερο σε ένταση ή τύπο.
Μπορεί απλά να ήταν μια ερωτική απογοήτευση σε εφηβική ηλικία, μια απλή κουβέντα ενός ανθρώπου, ακόμα και ένα βλέμμα.
Και όχι, δεν έχει να κάνει μόνο με τη σεξουαλικότητα, αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα.
Μπορεί να είναι απλά η κριτική ενός ανθρώπου που έχει εξουσία πάνω μας, μπορεί να είναι σε κάθε ηλικία.
Μπορώ (και θα το κάνω σε μελλοντικά μηνύματα) να απαριθμήσω δεκάδες παραδείγματα από διάφορες καταστάσεις της ζωής.
Είναι πολύ εύκολο λοιπόν, για αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου μας να δημιουργήσει ένα τέτοιο νόημα, μια τέτοια πεποίθηση.
Το κάνει όμως με αποκλειστικό σκοπό να μας προστατέψει.
Δεν προσπαθεί να μας καταστρέψει, ούτε να σαμποτάρει τις προσπάθειές μας όπως συχνά λέμε.
Αυτό το σαμποτάζ είναι απλά το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του να μας κρατήσει καταρχήν ασφαλείς και δεύτερον να σιγουρέψει ότι δε θα πονέσουμε (ψυχικά και σωματικά) όπως πονέσαμε εκείνη τη στιγμή.
Όταν άρχισα να αποκωδικοποιώ αυτό το σύστημα του εγκεφάλου, άλλαξε ο κόσμος μου.
Άρχισα κυριολεκτικά να βλέπω τον κόσμο τελείως διαφορετικά.
Ξεκίνησα να βλέπω τους ανθρώπους με περισσότερη κατανόηση, με ενσυναίσθηση και συμπόνια.
Με θαυμασμό για τις προσπάθειες που κάνει ο καθένας από εμάς, χωρίς ανταπόκριση.
Με δέος μπροστά σε αυτά που υπάρχουν και δε γνωρίζω.
Το παράδειγμα της Μαρίας δεν είναι μόνο της Μαρίας.
Το παράδειγμα είναι για να μας κάνει να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε…
- Πού νιώθω ότι έχω κολλήσει;
- Τι προσπαθώ να κάνω και αποτυγχάνω εδώ και καιρό;
- Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
- Τι μπορεί να πιστεύει αυτό το κομμάτι του μυαλού μου, που να με κρατάει δέσμιο και φυλακισμένο εκεί που βρίσκομαι τώρα;
- Ποιος μπορεί να με βοηθήσει;
- Τι θέλω να αλλάξω προς το καλύτερο;
Ένα ακόμα κρίσιμο ερώτημα, είναι το εξής:
Τι κερδίζω με το να είμαι εδώ που είμαι;
(π.χ. τι κερδίζω τώρα που έχω περισσότερα κιλά; ή που δεν είμαι εκεί που θέλω να είμαι; ή που καπνίζω / πίνω κλπ.)
Αυτό θα αποκαλύψει το δευτερογενές όφελος.
Σιγά σιγά με τέτοιου είδους ερωτήσεις, μπορείς -εφόσον το θέλεις- να αρχίσεις να ξετυλίγεις αυτό το κουβάρι που έχει δημιουργηθεί στον εγκέφαλό σου.
Αυτό κάνω τα τελευταία 7 χρόνια όλη μέρα, κάθε μέρα κι εγώ.
Αυτό με έχει βοηθήσει να γίνω κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ήμουν.
Κάτι πολύ καλύτερο (για μένα).
Αν θέλεις ένα λόγο για να αλλάξεις μια συμπεριφορά ή μια συνήθεια, ξεκίνα να αναρωτιέσαι τα παραπάνω.
Και αν θέλεις να μιλήσεις ή να μοιραστείς κάτι…
Μπορείς απλά να μου απαντήσεις ????
Εις το επανιδείν!
Υ.Γ. Αν θέλεις περισσότερη τροφή για σκέψη διάβασε (και εξερεύνησε περισσότερο τη σκιά του Carl Jung.
