Αυτό που μια ιδέα σου έρχεται στο ντουζ, το βρίσκω ιδιαίτερα συναρπαστικό.
Προσανατολισμός ήταν η λέξη που ήρθε στο μυαλό μου στο πρωινό ντουζάκι και σε κλάσματα του δευτερολέπτου άρχισε το ρομποτάκι μου (το μυαλό μου, η τεχνητή μου νοημοσύνη!) να συνδέει πληροφορίες και να δημιουργεί νόημα.
Να δημιουργεί συνάψεις δηλαδή, ο εγκέφαλός μου.
Συγκεκριμένο προσανατολισμό είναι κάτι που έχω διαπιστώσει ότι είναι απαραίτητο να έχω κάθε μέρα, όλη μέρα.
Κάθε ώρα της ημέρας για την ακρίβεια.
Όσο μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας έχω κάτι συγκεκριμένο να ασχοληθώ, τόσο το καλύτερο.
Αυτό λοιπόν είναι και το ζητούμενο.
Να μην αφήνω τον εαυτό μου να χαθεί σε ανούσια πράγματα.
Σε μη δημιουργικές και μη παραγωγικές σκέψεις, πράξεις, αλλά και λήψη πληροφοριών.
Προσωπικά με βοηθάει να σκέφτομαι και το φαγητό ως πληροφορία.
Εισάγω την εκάστοτε πληροφορία όταν τρώω κάτι και αυτή η πληροφορία μπορεί να είναι καλής ή κακής ποιότητας.
Γνωρίζω βλέπεις, πως κάθε δέκατο του δευτερολέπτου, οι πέντε μου αισθήσεις σκανάρουν το περιβάλλον και αναλύουν πληροφορίες.
Δεν έχω ιδέα ότι γίνεται αυτό γιατί δεν το αντιλαμβάνομαι, όμως αυτό δε σημαίνει ότι επειδή δεν το καταλαβαίνω, δεν γίνεται.
Και η καρδιά μου χτυπάει και αναπνοές παίρνω, και όλα τα συστήματα στο σώμα μου δουλεύουν, κάτω από την επιφάνεια της συνειδητής επίγνωσης.
Ουπς!
Πήγα να ξεφύγω από το κυρίως θέμα που έχω για σήμερα και είναι η συνεχής υπενθύμιση του προσανατολισμού μου.
Πήγα να χάσω δηλαδή τον προσανατολισμό μου!
Αν χαθώ για λίγο μέσα στη μέρα, αν με…πάρει ο άνεμος, οι καταστάσεις δηλαδή, οι άλλοι άνθρωποι, οι οθόνες και ότι άλλο φωνάζει, ουρλιάζει για να μου τραβήξει την προσοχή…. τότε το έχασα το παιχνίδι.
Θα έχω πέσει στην παγίδα του να ακολουθώ καταστάσεις και κατευθύνσεις, παρά να βαδίζω προς τη δική μου προαποφασισμένη κατεύθυνση και προς τον δικό μου προσανατολισμό.
Προσανατολισμός. Παίζω λίγο με τη λέξη στο μυαλό μου…
Προς την ανατολή. Προς τα εκεί που βγαίνει ο ήλιος. Προς το φως δηλαδή.
Άρα, συμπεραίνω, ο προσανατολισμός είναι φως. Φως στο σκοτάδι. Φως στο τούνελ!
Το τούνελ που εισέρχεσαι καθημερινά με το που ξυπνάς το πρωί.. Στο τούνελ της κάθε ημέρας…
Αν έχεις τον κατάλληλο προσανατολισμό, θα δεις το φως πιο γρήγορα και (σχετικά) πιο αναίμακτα.
Έχω αντιληφθεί λοιπόν, πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό, κρίσιμο θα το χαρακτήριζα, να είμαι κάθε μέρα συγκεντρωμένος στον προσανατολισμό μου.
Να έχω συνέχεια, αδιάκοπα, συνεχή αίσθηση και συναίσθηση της κατεύθυνσης που θέλω να παω.
Όταν χάνω την αίσθηση της κατεύθυνσης, όταν μπλέκομαι σε ανούσια θέματα και συζητήσεις, όταν αφήνω τον εαυτό μου να γίνει έρμαιο των εξωτερικών καταστάσεων, είναι σα να είμαι ένα πρόβατο που το κατασπαράζουν οι λύκοι.
Κατεύθυνση. Προσανατολισμός.
Αν τα χάσω για λίγο, ίσως και να έχασα ολόκληρη τη μέρα μου…
Και αν χάσω μια μέρα, είναι πολύ πιο εύκολο να χάσω και την επόμενη…
Και αν χάσω και τρίτη μέρα στη σειρά, οδεύω προς… αποσύνθεση.
Τόσο εύκολο είναι να χάσω την αυτοσυγκέντρωσή μου.
Ίσως κάτι παρόμοιο να συμβαίνει και με σένα.
Χωρίς συνεχή αίσθηση της κατεύθυνσης, χωρίς σταθερό προσανατολισμό και χωρίς τα εργαλεία να διατηρηθώ στην τροχιά που θέλω, χωρίς να ξεφύγω… η ζωή μου αρχίζει και ξεφεύγει από τα όρια που έχω θέσει.
Και αν συμβεί αυτό, αρχίζει να χάνει το νόημά της.
Και όταν γίνει αυτό, τίποτα πια δεν έχει σημασία. Είμαι ένα άβουλο ον, στη φυλακή του νου μου…
Έχω ερευνήσει, μελετήσει, εφαρμόσει και αναλύσει διάφορα εργαλεία για να καταφέρω να δημιουργήσω αυτή την αίσθηση της κατεύθυνσης και να τη διατηρώ πλέον σε μόνιμη θα έλεγα βάση στη ζωή μου.
Και αποφάσισα να αφιερώσω τα επόμενα χρόνια, για να βοηθήσω και άλλους να κάνουν το ίδιο.
Αν λοιπόν νιώθεις κι εσύ όπως εγώ και αν βλέπεις την αξία που μπορεί να έχει αυτό στη δική σου τη ζωή, μείνε εδώ τριγύρω, κάνε μια εγγραφή στο newsletter και έλα να το συζητήσουμε παρακάτω, αφήνοντας ένα σχόλιο…
