Τζα!
Σαν τα χιόνια ε; 🙂🙂
Καλά που χάθηκες εσύ;
Ε… είχα τα δικά μου κι εγώ 🙂
Στο είχα πει στο τελευταίο μήνυμα άλλωστε ότι χρειαζόμουν χρόνο για ξεκούραση και για φόρτιση των μπαταριών.
Και το έκανα. Και ήταν καλά.
Ήταν λίγο εγωιστικό βέβαια αν το καλοσκεφτείς, αλλά…
Δε γινόταν αλλιώς…
Μπούκωσα και έπρεπε να ‘καθαρίσω΄το ‘μπουρί’.
Και ποιο είναι το μπουρί;
Το μυαλό ντε!
Υπήρχε εμφανής μια νοητική ομίχλη και δεν έλεγε να φύγει η άτιμη για αρκετές εβδομάδες.
Στο πέρασμά της άφησε υγρασία που έφτασε στα όρια της μούχλας.
Μετά ήρθε και ένα κρύωμα και έδεσε το γλυκό 🙂
Αγαπημένε/η ξέρω ότι έχεις κι εσύ τα δικά σου.
Ότι μπορεί να μην κατάλαβες καν την απουσία μου από τα εισερχόμενά σου.
Αν είσαι όμως από αυτούς/ές που την ένιωσες, να ξέρεις ότι το εκτιμώ.
Εμένα πάντως μου έλλειψε αυτή η βουβή και πολλές φορές ‘κρυφή’ επικοινωνία μας.
Κι ας είναι και μονόπλευρη πολλές φορές.
Η επικοινωνία υπάρχει.
Πώς;
Δεν ξέρω. Ίσως να εξηγείται με την κβαντική διεμπλοκή.
Στο κάτω κάτω, από μια οπτική…
ένα μικροσκοπικό σωματίδιο είμαστε στον πυρήνα μας.
Αλλά ένα πολύ, μα πάρα πολύ ισχυρό σωματίδιο 😉
Μην αφήνεις τη λέξη (σωματίδιο) να σε ξεγελάσει.
Ακούγεται σαν κάτι μικρό αλλά… μπορεί και να μην είναι!
Μπορεί να είναι απλά μια από τις 180 γνωστικές προκαταλήψεις και αυτή (δες αυτό το φανταστικό γράφημα αν είσαι περίεργος/η).
Πλάκα πλάκα πάντως…
Έχουμε να τα πούμε περίπου 6 εβδομάδες!
Ξέρω πως αν είσαι ανάμεσα σε αυτούς που ανοίγουν και διαβάζουν τα μηνύματά μου, στην αρχή περίμενες το καθιερωμένο Σαββατιάτικο μήνυμα.
Μετά από 2-3 εβδομάδες όμως ήταν σαν να μην το έπαιρνες ποτέ.
Συνήθισες πια χωρίς αυτό.
Έτσι είναι.
Είμαστε φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο που ξεχνάμε γρήγορα και πάντα προχωράμε μπροστά.
Έστω και όταν κάνουμε βήματα προς τα πίσω.
(Βαθιά αναπνοή…)
Και τώρα τί; Επέστρεψες;
Δεν είναι ώρα για μεγάλες δηλώσεις και υποσχέσεις 🙂
Όταν έκανα διαλειμμα από τα μηνύματα ένιωσα ένα κενό αλλά και μια ανακούφιση.
Υπήρχαν φορές που μιλούσα μόνος μου σα να έγραφα ένα μήνυμα.
Πολλές φορές σκέφτηκα να μοιραστώ αυτά που σκεφτόμουν, αυτά που ένιωθα, αυτά που μάθαινα.
Κρατήθηκα όμως γιατί χρειαζόμουν λίγο… εσωστρέφεια.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να κρατήσω την επαφή μας γιατί ξέρω ότι κάποιοι κάτι παίρνουν από αυτά που μοιράζομαι.
Κι’ εγώ παίρνω φυσικά 🙂
Λοιπόν, ήρθε η ώρα για τα κάλαντα.
Κλικ εδώ για να τα ακούσεις.
Δεν τραγουδάω εγώ.
Ίσως του χρόνου. Δε νιώθω έτοιμος ακόμη 🙂
Αγαπημένε/η,
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, που άνοιξες και που διάβασες αυτό το μήνυμα.
Είναι παραμονή Χριστουγέννων.
Ευτυχώς που έχουν μείνει και αυτές οι μέρες και οι άνθρωποι γίνονται λίγο πιο ‘μαλακοί’.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων εισέρχεται σε πολλές καρδιές, είναι δεδομένο.
Υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα, μια αίσθηση χαράς, ελπίδας και αισιοδοξίας.
Ένας αέρας αγάπης φυσάει πάνω από τα κεφάλια μας…
Έτσι με επηρεάζει κι εμένα. Ελπίζω και εσένα!
Σου στέλνω από καρδιάς την αγάπη μου με ευχές για υγεία, ευτυχία και αγάπη σε σένα και την οικογένειά σου.
Μαζί θα σου ευχηθώ και καλή χρονιά γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι θα στείλω κάποιο μήνυμα την επόμενη εβδομάδα.
Αν γίνει κάτι τέτοιο τότε σε παρακαλώ δέξου… διπλές τις ευχές μου 🙂
Καλές γιορτές, χαρούμενα Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά με υγεία!
Εις το επανιδείν!
