Όχι η ταυτότητα που έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε όταν βλέπουμε ή ακούμε αυτή τη λέξη.
Η… άλλη. Η πιο σημαντική.
Η άυλη.
Αυτή που δεν τη βλέπεις, δεν την πιάνεις, αυτή που δε θα σου ζητηθεί από κανέναν να του τη δείξεις.
Κι όμως, τη δείχνουμε σε όλους, κάθε στιγμή της ζωής μας.
Και πρώτα απ’ όλα τη δείχνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, άσχετα αν το αντιλαμβανόμαστε ή όχι..
Όμως για στάσου…
Πώς δηλαδή τη δείχνουμε στον εαυτό μας;
Αφού εγώ είμαι εγώ, ποιος δείχνει και ποιος βλέπει;
Ποιος μιλάει και ποιός ακούει;
Καλή ερώτηση…
Έχω απάντηση!
Δείχνει το ρομποτάκι μας, η τεχνητή μας νοημοσύνη.
Ακούμε εμείς 😊
Ποιοι είμαστε εμείς και ποιο είναι αυτό;
Ε αυτό αν σου πω ότι το γνωρίζω θα είναι ψέματα…
Αυτό όμως που ξέρω σίγουρα, είναι πως εμείς δεν είμαστε αυτό.
Δεν είμαστε αυτή εσωτερική φωνή που ακούμε να μας μιλάει, γιατί πολύ απλά, για να ακούσεις κάτι να μιλάει, πάει να πει ότι δεν είσαι αυτό.
‘Λογικό’ δεν είναι;
“Αυτό” λοιπόν, που εγώ λατρεύω να παρομοιάζω με ρομποτάκι και τεχνητή νοημοσύνη, γιατί έτσι το αντιλαμβάνομαι καλύτερα, έχει ταυτότητα.
Η ταυτότητα λοιπόν μπορείς να πεις ότι είναι η προσωπικότητα του “εγώ” μας.
Το ρομποτάκι μας έχει τη δική του προσωπικότητα!
Την έχει δημιουργήσει με βάση τις εμπειρίες που έχει ζήσει μαζί μας.
Και το ‘εγώ’ με τη σειρά του, είναι αυτό το ρούχο με το οποίο έχουμε ντύσει τον εαυτό μας, την ύπαρξή μας.
Αυτό με το οποίο ταυτιζόμαστε.
Η ταυτότητά του δηλαδή, έχει γίνει ταυτότητά μας.
Η προσωπικότητά του, έχει γίνει προσωπικότητά μας.
Αυτό παίζει κρυφτό γιατί φοβάται να μην αποκαλυφθεί.
Γιατί αν αποκαλυφθεί, θα καταρρεύσει το δημιούργημά του, το έργο του… η ύπαρξή του καθεαυτή…
Η προσωπικότητά του ντε!
Η ύπαρξή του λοιπόν, δεν είναι (η) ύπαρξή μας.
Η ταυτότητά μας, είναι αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε αλλά δεν είμαστε.
Είναι η προσωπικότητα του ‘εγώ’.
Είναι αόρατη και άυλη, αλλά δημιουργείται και διαμορφώνεται από την πρώτη μέρα της ζωής μας.
Είναι αυτό που σκεφτόμαστε ότι είμαστε αλλά τελικά δεν είμαστε.
‘Δεν είμαι καλός στο γράψιμο’ = Η προσωπικότητα του ρομποτ έχει πιστέψει, με βάση την πρώιμη εκπαίδευση που έχει λάβει, πως δεν είναι καλό στο γράψιμο.
‘Δεν είμαι καλός στα λόγια’ = Το ρομποτ έχει συμπεράνει, με βάση τα δεδομένα που το έχουν ταϊσει οι φροντιστές στα παιδικά χρόνια και εμείς οι ίδιοι στη συνέχεια, καθώς και το κοινωνικό σύνολο, ότι ‘δεν είναι καλό στα λόγια’.
‘Είμαι καλός ποδηλάτης’ = Το ρομποτ έχει πιστέψει, έχει λάβει δηλαδή αρκετά bits πληροφοριών, έτσι ώστε να συμπεράνει ως τεχνητή νοημοσύνη, πως είναι ‘καλός ποδηλάτης’.
Κάθε τι που πιστεύει λοιπόν το ρομποτάκι, μετά από βομβαρδισμό πληροφοριών, γίνεται η ταυτότητά του.
Έχει ζωή και αυτό, προσωπικότητα, εγωισμό!
Θέλει να κάνει το δικό του, γιατί πιστεύει ότι ξέρει καλύτερα.
Ότι και να αποφασίσουμε να κάνουμε, αν πρώτα δεν έχουμε ένα πλάνο και μια στρατηγική για το πώς θα μεταβάλλουμε, θα μετασχηματίσουμε, θα μεταποιήσουμε την ταυτότητα του ‘εγώ’, οι πιθανότητες να πετύχουμε είναι ιδιαίτερα περιορισμένες.
Αν δεν αλλάξει η ταυτότητα του ‘εγώ’, δηλαδή αυτή με την οποία έχουμε ταυτιστεί και εμείς οι ίδιοι, όσο και να προσπαθούμε με τη δύναμη της θέλησης…
Είναι λίγο πολύ σίγουρο ότι θα κουραστούμε και λίγο λίγο θα τα παρατήσουμε..
Είμαστε ευάλωτοι αλλά είμαστε και εύπλαστοι.
Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν!
Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, συνήθως δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς.
Και η εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς, τις περισσότερες φορές δεν έχει να κάνει καθόλου με εμάς.
Ακούγεται και είναι παράδοξο.
Όμως αν αναλογιστούμε πως ο καθένας από εμάς βλέπει στους άλλους τις δικές του ‘ατέλειες’ και προβάλει τα δικά του τραύματα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η εικόνα που βλέπει δεν είναι η εικόνα που βλέπουμε εμείς.
Μέσα από το φίλτρο των πεποιθήσεων προβάλλει τη δική του ταινία και παίζει το δικό του/της ρόλο σε αυτήν.
Άλλες φορές κομπάρσος, άλλες πρωταγωνιστής… άλλες απλά καμεραμαν.
Όταν αλλάξουμε ταυτότητα, την εικόνα δηλαδή που έχουμε για τον εαυτό μας, όταν επαναπρογραμματίσουμε με νέα δεδομένα την τεχνητή μας νοημοσύνη, αλλάζει όλο το παιχνίδι.
Και πώς το κάνουμε αυτό;
Με βομβαρδισμό νέων πληροφοριών για ικανό χρονικό διάστημα.
Και τι νοείται ως ‘ικανό’ χρονικό διάστημα;
Αυτό είναι σχετικό…
Μπορεί να είναι αρκετοί μήνες, μπορεί να είναι και λίγα χρόνια.
Μπορεί να είναι και πολλά χρόνια…
Εξαρτάται από το πόσο ‘πάχος’ έχει η ταυτότητα.
Η δική μου πάντως χρειάστηκε αρκετά χρόνια.
(Όχι ότι τελειώνει ποτέ αυτός ο μετασχηματισμός)
Αποτελέσματα βλέπεις καθόλη τη διάρκεια, έστω και αν αργείς λίγο να το καταλάβεις.
Το ρομποτάκι παίζει κρυφτό και επειδή το κάνει τόσα χρόνια, έχει γίνει πολύ αποτελεσματικό στη δουλειά του 😉
Εις το επανιδείν 🙏
Υ.Γ. Ετοιμάζομαι να επανέλθω στο Facebook (μετά από 2+ χρόνια) για να προωθήσω τις ιδέες μου.
Με δυσκολεύει αυτό. Ο εθισμός παραμονεύει βλέπεις…
Τι να κάνεις όμως, εκεί συχνάζει ο Έλληνας περισσότερο.
Θέλει πολύ προσοχή για να μην ‘καίω’ το χρόνο μου.
‘Εκανα μια μικρή εκκαθάριση στο προφιλ μου και σταμάτησα να ακολουθώ το 95% των σελίδων που ακολουθούσα.
Αλλάζει τελείως ο τρόπος που θα το χρησιμοποιήσω.
Να σου πω τι διαπίστωσα;
Μπέρδεψα την τεχνητή του νοημοσύνη για τα καλά!
Άρχισε να μου δείχνει τελείως διαφορετικά πράγματα τώρα.
Ανακάτεψα την τράπουλα.
Το επανεκπαιδεύω. Νέα δεδομένα. Νέα ενδιαφέροντα.
Νέες εντολές. Νέες πληροφορίες.
Έτσι κάνω και με τον εγκέφαλό μου…
Δουλεύει, να ξέρεις 😉
