Ξεκινάω να γράψω το νέο μου email, έχοντας μια ιδέα στο μυαλό μου για το που περίπου θα κινηθεί.
Ανοίγω την εφαρμογή που χρησιμοποιώ όπως πάντα, επιλέγω το αντίστοιχο πεδίο για να ξεκινήσω ένα νέο μήνυμα…
και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ο επεξεργαστής κειμένου έχει αλλάξει…
Καταργήθηκε η έκδοση που χρησιμοποιούσα και τώρα υπάρχει μια νέα έκδοση.
Όμως η έκδοση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την προηγούμενη και δεν είναι τόσο βολική για τον τύπο των μηνυμάτων που στέλνω εγώ.
Βλέπεις, δε στέλνω τα τυπικά emails που στέλνουν οι άλλοι συνήθως, εγώ γράφω… κατεβατά ολόκληρα!
Αρχίζω να εκνευρίζομαι. Τι θα κάνω τώρα, πώς θα γράφω;
‘Δε μπορώ’ να χρησιμοποιώ αυτόν τον επεξεργαστή κειμένου, είναι αργός και αταίριαστος σε αυτό που κάνω…
Μήπως να αλλάξω εφαρμογή; μήπως να βρω κάποιον τρόπο να τον επαναφέρω;
Μήπως να στείλω μήνυμα στο customer support να κάνω παράπονα;
Μήπως να γράφω στο Evernote ή στα Google docs και μετά να κάνω copy-paste το κείμενο;
Έχω τώρα σχεδόν ιδρώσει από το κακό μου…
Σηκώνομαι, κάνω μια βόλτα στο δωμάτιο και αμήχανα ανάβω την καφετιέρα.
Κάνω έναν espresso σε χρόνο dt και ξανακάθομαι στην καρέκλα μπροστά στον υπολογιστή.
Αρχίζω και πειραματίζομαι με το νέο επεξεργαστή.
Μετά από την πρώτη ‘κρίση πανικού’, όπου το μυαλό μου ήρθε σε fight or flight (or freeze) κατάσταση, αρχίζει να ψάχνει λύσεις.
Αφού λοιπόν πάλεψα για ένα χρονικό διάστημα (flight), τώρα αρχίζω να ψάχνω αν μπορώ να κάνω τη δουλειά μου με τον νέο editor.
Γράφω λίγο, νευριάζω.
Δε μ’ αρέσει. Δεν είναι το ίδιο καλό.
Καλά είναι δυνατόν να τον καταργήσανε έτσι στα καλά καθούμενα;
Δε σκέφτονται ότι κάποιοι τον έβρισκαν χρήσιμο;
Δεν σκέφτηκαν ότι είχα συνηθίσει;
(δε με ακούνε, δε με σκέφτονται, δε με νιώθουν, δε με βλέπουν φωνάζει το πεντάχρονο συναισθηματικά παιδάκι μέσα μου)
Ουφ…
Ααα μπορώ να βάλω όμως υπογραφή σε αυτή την έκδοση.
Για να δω, μου αρέσει αυτό;
Ααα να βάλω και φωτογραφία; ααα μήπως γράψω και ένα quote εκεί κάτω;
Τιιιιιι; πάλι πρέπει να γράψω από την αρχή αυτά που έγραφα στο footer;
Ουφ… κουράστηκα ρε φίλε.
Δεν είναι καλό το εργαλείο. Δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικό.
Πιο αργό, δε μου αρέσει αλλά θα το υποστώ…
(Το πήρα απόφαση)
Κάθε τι καινούργιο, είναι ένα είδος ‘απειλής’ για τον εγκέφαλό μας.
Την ίδια ώρα, ένα άλλο σημείο του εγκεφάλου χαίρεται και.. χορεύει γιατί έχει κάτι νέο να ασχοληθεί!
Το ένα χορεύει, το άλλο κάθεται μουτρωμένο, σφίγγεται και σκύβει, για να μη φάει καμιά αδέσποτη…
Κάπως έτσι κινούμαστε όλη μέρα αν το καλοσκεφτείς…
Το μυαλό μας παίζει παιχνίδια κι εμείς είμαστε σαν μαριονέτες που ακολουθούμε με το σώμα μας και με τα συναισθήματά μας.
Άλλοτε χορεύουμε, γελάμε και περνάμε καλά και άλλοτε καθόμαστε σε μια γωνιά και ‘κλαίμε τη μοίρα μας’.
Είμαστε και στο ενδιάμεσο για πολλές ώρες της ημέρας.
Εκεί που δουλεύει ο αυτόματος πιλότος μας, οι συνήθειές μας.
Οι αυτοματισμοί μας.
Κάπως έτσι όμως ‘ζούμε στα άκρα’.
Όλη την ημέρα δουλεύουμε σε full ρυθμούς, οι περισσότεροι από εμάς τουλάχιστον και δε σταματάμε ούτε για ανεφοδιασμό.
Χρειάζομαι ξεκούραση αγαπημένε/η. Υποθέτω κι εσύ.
Ας ξεκουραστούμε για να πάρουμε δυνάμεις για τη συνέχεια.
Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει;
Όλο εκπλήξεις έχει η ζωή, μμ;
Πήγαμε δυο μέρες στην παραλία και κατάλαβα πόσο καλός είμαι στα λόγια αλλά στα έργα… ακόμα έχω πολύ δουλειά μπροστά μου…
Κάθε λίγα λεπτά ένιωθα την ανάγκη να κοιτάξω το κινητό να δω τα email μου.
Τον καθημερινό μου εθισμό!
Λίγες ώρες στην παραλία παρατηρώντας το σώμα σου και το νου σου, μπορούν να σου πουν πολλά για το πως ζεις.
Αν μείνεις εκεί να κοιτάς τη θάλασσα για αρκετά λεπτά, τι νιώθεις την ανάγκη να κάνεις;
Τι δεν σε αφήνει να ‘βαρεθείς’; Τι αναζητάει το νευρικό σου σύστημα μέσα από τα χέρια σου;
Τι μονοπωλεί τις σκέψεις και σαγηνεύει το μυαλό σου;
Το καλοκαίρι του 2020 πήρα 5 εβδομάδες off από τις οθόνες (όχι φυσικά 100%, αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί όλα από εκεί τα χειριζόμαστε πλέον…).
Τις πρώτες 4 εβδομάδες παρατηρούσα τα… τερατουργήματα που έβγαιναν από μέσα μου.
Τους εθισμούς μου. Τις ψευτοανάγκες μου. Τις φοβίες μου. Τις ελλείψεις μου.
Πήρα αποφάσεις. Μια από αυτές είναι αυτές οι γραμμές που διαβάζεις..
Έκανα μια νέα αρχή.
Αργά αλλά σταθερά προχωράω.
Η αξία της ξεκούρασης είναι ανεκτίμητη.
Μην την υποτιμήσεις αγαπημένε/η.
Προσπάθησε να πάρεις το χρόνο που σου αναλογεί για να ξεκουράσεις νου και σώμα.
Τα αποτελέσματα μπορεί να μη φανούν άμεσα, αλλά πίστεψέ με θα τα δεις…
Για τις επόμενες δυο εβδομάδες θα προσπαθήσω να κάνω ένα διάλειμμα για ξεκούραση.
Δε θα είναι τόσο μεγάλο τόσο εκτενές όσο το περσινό, όμως θα προσπαθήσω όταν είμαι εκτός, να είμαι εκτός 100%.
Αν είμαι στην παραλία να είμαι 100% στην παραλία. Ούτε στο κινητό, ούτε στο μέλλον, ούτε στο παρελθόν.
Σε εκείνη την υπέροχη εικόνα, που έχω την τύχη να έχω στα πόδια μου σε λίγα λεπτά της ώρας.
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν είχα γεννηθεί σε μια άλλη χώρα.
Μπορεί να είμαστε λίγο άναρχοι και απείθαρχοι σαν λαός, όμως η χώρα μας είναι τόσο όμορφη (πόσο δε μάλλον το καλοκαίρι!), που πολλές φορές δεν εκτιμάμε αυτό που έχουμε και το θεωρούμε δεδομένο.
Δεν είναι όμως. Ας μην το ξεχνάμε αυτό 🙂
Ίσως να ακούσεις από μένα τις επόμενες δυο εβδομάδες, ίσως και όχι.
Θα δείξει! (ξέρω, μεγάλη απώλεια ????????)
Εγώ πάντως θα χαρώ να ακούσω από εσένα, να το ξέρεις.
Καλό μας μήνα αγαπημένε/η.
Εις το επανιδείν.
