Σύντομη ανασκόπηση για να… ζεσταθούμε. Ξεχνάμε βλέπεις 😊
Στο πρώτο email για τους νευροσυσχετισμούς, τη δύναμή τους και την επίδραση που είχαν στη δική μου ζωή,
μοιράστηκα την οπτική σύμφωνα με την οποία ότι κάνουμε και ότι δεν κάνουμε στη ζωή μας, οφείλεται:
α) είτε γιατί έχουμε συνδυάσει κάτι με ευχαρίστηση, β) είτε γιατί έχουμε συνδυάσει κάτι με πόνο (κάτι επίπονο).
Αυτό γίνεται κάτω από τα όρια του συνειδητού, δηλαδή δεν καταλαβαίνουμε ούτε ότι γίνεται, ούτε και γνωρίζουμε (εμείς όμως τώρα ξέρουμε!) γιατί γίνεται αυτό.
Έφερα παραδείγματα για αλλαγές και σκέψεις που έκανα εγώ, όπως το τσιγάρο, το φαγητό, το ποτό και η γυμναστική.
Αναφέρθηκα στο ντοκιμαντέρ του BBC ‘The Century of The Self’, για τον τρόπο που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε ο νευροσυσχετισμός του τσιγάρου για τις γυναίκες που έως τότε ήταν ταμπού να καπνίζουν.
Μπορείς να δεις εδώ στο Youtube το πρώτο επεισόδιο της σειράς που αποτελείται από 4 επεισόδια αν θυμάμαι καλά.
Είπαμε ότι είμαστε εύπλαστοι (νευροπλαστικότητα) και ότι είναι απερίγραπτη η αίσθηση της ελευθερίας όταν καταφέρεις να επαναπρογραμματίσεις τους νευροσυσχετισμούς της επιλογής σου.
‘Εφερα επίσης παραδείγματα από τη δική μου εμπειρία, όταν έκανα το περπάτημα και το τρέξιμο επιβράβευση/ανταμοιβή, συσχέτισα επίσης ευχαρίστηση με τα λαχανικά που έως τότε δε συμπαθούσα ιδιαίτερα
και επίσης συσχέτισα το διάβασμα και τη μελέτη με μεγάλη ευχαρίστηση..
Έκανα τις κατάλληλες ερωτήσεις στον εαυτό μου για το τι θέλω να αλλάξω, τι να κρατήσω, τι να ξεφορτωθώ, τι να συνδυάσω ως καλό και τι ως κακό.
Ένα ακόμα σημαντικό σημείο, ήταν το θεμελιακό αξίωμα στη νευροεπιστήμη, που λέει ότι:
“Νευρώνες που πυροδοτούνται μαζί, συνδέονται μεταξύ τους”
Αυτό στην ουσία εξηγεί τη φύση των νευροσυσχετισμών.
Στο πρώτο επεισόδιο της μινι σειράς, έφερα το παράδειγμα της αναβλητικότητας για να δούμε άλλη μια οπτική του πόνου και της ευχαρίστησης.
Αν κάτι έγινε στο παρελθόν ξανά και ξανά, ή μια φορά που βιώσαμε ένα πολύ έντονο συναίσθημα, τότε ο συσχετισμός ‘κλειδώνει’ και γίνεται η ‘εργοστασιακή ρύθμιση’.
Είδαμε επίσης, ότι οι περισσότεροι από εμάς, αποφασίζουμε τι θα είναι επίπονο ή ευχάριστο στο άμεσο μέλλον και και όχι στο μακρινό.
Κι αυτό είναι πρόβλημα. Γιατί;
αφενός μεν για να πετύχουμε κάτι σημαντικό, θα πρέπει να υπομείνουμε τις προσωρινές δυσκολίες, για να απολαύσουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας μακροπρόθεσμα.
Αφετέρου δε, είμαστε ευάλωτοι σε όλους αυτούς που μας βομβαρδίζουν ανελέητα με μηνύματα για να αποσπάσουν την προσοχή μας, το χρόνο μας, τα χρήματά μας.
Πάμε τώρα στο σημερινό δεύτερο επεισόδιο.
Τίτλος Επεισοδίου: Το Βασικό Ένστικτο
Η επίγνωση από μόνη της, η συνειδητοποίηση του πόνου και της ευχαρίστησης για κάθε απόφαση που παίρνουμε, αλλά και κάθε τι που πράττουμε, είναι πολύ σημαντική.
Είμαστε στο 50% της αλλαγής όταν έχουμε αντιληφθεί το συσχετισμό!
Πώς και γιατί;
Η επίγνωση μας δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε συνδέσεις, συνάψεις και συσχετισμούς ανάμεσα σε εικόνες, λέξεις, ήχους, ευχάριστες ή δυσάρεστες αισθήσεις, που συμβαίνουν ‘πίσω από τη σκηνή’ (συνειδητός νους) συνεχώς.
Αυτές οι συνδέσεις και οι συσχετισμοί που γίνονται ‘στα καμαρίνια’, (ασυνείδητο) θα συνεχίσουν να γίνονται ακατάπαυστα και ασυνείδητα, έως ότου αρχίσουμε να τα παρατηρούμε και να τα νιώθουμε.
Γινόμαστε έτσι σιγά σιγά πιο συνειδητοί και μπορούμε να έχουμε πολύ καλύτερη αντίληψη του τι γίνεται ‘κρυφά από εμας’.
Δεν είναι ακριβώς στα κρυφά, απλά έχουμε αφήσει να εισβάλλει τόσο πολλή σαβούρα και φασαρία στις ζωές μας,
με αποτέλεσμα να έχουμε υπερκαλύψει την ικανότητά μας αυτή, να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τον εαυτό μας.
Ο εγκέφαλός μας, αυτόματα, με ή χωρίς τη συνειδητή μας καθοδήγηση, συνεχώς και αδιάλειπτα επεξεργάζεται τις πληροφορίες που εισέρχονται στο ‘σύστημα’ μέσω των πέντε μας αισθήσεων.
Και καθώς επεξεργάζεται τις πληροφορίες αυτές, σε κλάσματα του δευτερολέπτου δημιουργεί δίκτυα, δηλαδή συσχετισμούς και συνδέσεις μεταξύ εικόνων, ήχων, οσμών, γεύσεων, αισθήσεων και μνήμης, για το τί οδηγεί σε πόνο και τι σε ευχαρίστηση.
Σα να κατηγοριοποιεί με κάποιο τρόπο και να βάζει ετικέτες για το τί σημαίνει τί και που πηγαίνει η εκάστοτε επεξεργασμένη πληροφορία.
Πώς ερμηνεύεται αυτή η πληροφορία, όταν συσχετίζεται ή συνδυάζεται με εκείνη την πληροφορία.
Δημιουργεί νόημα με απλά λόγια.
Παίρνει την πρώτη ύλη από τις αισθήσεις, τη μεταποιεί, τη μετασχηματίζει και την προσφέρει ως κάτι νέο, αλλά με ‘παλιές’ αναφορές.
Ένας ωκεανός πληροφοριών, που σε κλάσματα του δευτερολέπτου μετατρέπεται σε κάτι που μας δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα.
- Τι σημαίνει για μένα όταν μυρίσω κάτι καμμένο, όταν δω καπνό σε κοντινή απόσταση και όταν ακούσω μια σειρήνα να ηχεί;
- Τι σημαίνει για μένα όταν κάποιος με ακουμπήσει στον ώμο και με κοιτάξει με ένα συγκεκριμένο βλέμμα;
- Τι σημαίνει για μένα η μυρωδιά ή/και η γεύση ενός συγκεκριμένου φαγητού;
- Τι σημαίνει για μένα να μου πει κάποιος άγνωστος καλημέρα ή να μη μου μιλήσει κάποιος γνωστός στο δρόμο;
- Τι σημαίνει για μένα αν πάρω τηλέφωνο κάποιον/α και δεν με καλέσει πίσω;
- Τι σημαίνει για μένα αν παω σε ένα συγκεκριμένο μέρος και φάω ένα συγκεκριμένο φαγητό;
Κάθε φορά που αισθανόμαστε μια αίσθηση ικανοποίησης, ευχαρίστησης, απόλαυσης, είτε σωματικά είτε συναισθηματικά, το μυαλό μας αναζητά με απίστευτα ταχύτατους ρυθμούς, την αιτία αυτής της ευχάριστης αίσθησης.
Και μόλις την ανακαλύψει, (με τη δική του ‘λογική’), συνδέει αυτή την αίσθηση με τη συγκεκριμένη αιτία και την καταγράφει/προγραμματίζει στο νευρικό μας σύστημα.
Με ένα είδος τεχνητής νοημοσύνης, προγραμματίζει το νευρικό μας σύστημα, για το τι σημαίνει κάθε καταγραφή, με σκοπό να αξιοποιηθεί στο μέλλον.
Αυτό γίνεται για να μας προστατέψει από κάτι που θα μας πονέσει ή να μας προσφέρει έτοιμο κάτι που ήδη έχει συνδέσει ως ευχαρίστηση.
Έτσι φέρνει εις πέρας με απόλυτη ‘επιτυχία’ την πρωταρχική του αποστολή, να μας κρατήσει δηλαδή στη ζωή αλλά και να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή εξοικονόμηση ενέργειας.
Είμαστε από τη φύση μας φιλικοί πρός το περιβάλλον βλέπεις 😊
Στην ουσία είμαστε ένα με το περιβάλλον αν το καλοσκεφτείς, απλά έχουμε κάνει το περιβάλλον μας τόσο άθλιο εμείς οι άνθρωποι, που δε θέλουμε να κοιτάμε στον καθρέφτη…
(Με ανακαλώ στην τάξη για να μην ξεφύγω από το θέμα όμως!)
Ακολουθόντας λοιπόν αυτή τη διεργασία, ο εγκέφαλός μας, εξασφαλίζει κατά μια έννοια, ότι δε θα νιώσουμε πόνο στο μέλλον σε παρόμοιες συνθήκες και περιστάσεις.
Επίσης μας καθοδηγεί, έτσι ώστε να θέλουμε να νιώθουμε αυτή την ευχαρίστηση (και άλλες παρόμοιες) και να το κάνουμε πολύ πιο γρήγορα μέσω αυτού του αυτοματισμού, παρά με ‘μηχανικό’ τρόπο.
Κοινώς μας εθίζει σε αυτά που θεωρεί ότι είναι καλά για εμάς!
Αυτό είναι το βασικό μας ένστικτο επιβίωσης σε εργασία.
Το πρόβλημα είναι, ότι δεν είναι όλες οι συνδέσεις και τα προγράμματα τέτοια που να εγγυώνται μια ευχάριστη και απολαυστική ζωή.
Το σύστημα δεν είναι 100% αποτελεσματικό για τη ζωή που θέλουμε να έχουμε.
Είναι 100% αποτελεσματικό όμως, αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, γιατί κρατάει εσένα κι εμένα στη ζωή!
Οι συνδέσεις αυτές που δεν είναι πρός το συμφέρον μας, εκτός από το ότι δε μας αφήνουν να ζήσουμε τη ζωή μας ελεύθερα κι ωραία, μπορούν πολλές φορές να γίνουν ακόμα και καταστρεπτικές.
Για σκέψου.. έχεις δει ανθρώπους να μη μπορούν να σταματήσουν μια συμπεριφορά έστω και αν τους καταστρέφει ολοφάνερα;
Άκου το και με μια άλλη οπτική:
Το νευρικό μας σύστημα, είναι σαν να έχει σχεδιαστεί για να καθοδηγεί τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Αυτό το επιτυγχάνει, αναπτύσσοντας μια σειρά από σήματα, τα οποία εκπαιδεύουν τον εγκέφαλό μας για το τι να θεωρεί ασφαλές και τι να αποφεύγει. Ιδίως τι να αποφεύγει.
Και αν εμείς δεν επέμβουμε (είτε από άγνοια, είτε από έλλειψη κινήτρου) τότε από τη φύση της αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται αυτόματα.
Έχουμε ένα απίστευτο δώρο, το οποίο οι περισσότεροι από εμάς δεν το γνωρίζουμε καν.
Έχουμε τη δυνατότητα να επέμβουμε, να πάρουμε τα ηνία και να επανακαθορίσουμε τις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις, ανάλογα με το τι θέλουμε εμείς να σημαίνει κάτι πόνο ή ευχαρίστηση.
Και μπορούμε να το κάνουμε όλοι!
Κι εσύ κι εγώ και οι οικογένειές μας, οι φίλοι μας, οι συνεργάτες μας, οι συνάδελφοί μας, οι πελάτες μας, οι προμηθευτές μας, οι εργοδότες μας, όποιος μπορείς να φανταστείς, μπορεί να το κάνει.
Απλά χρειάζεται κίνητρο, ένα μεγάλο ‘γιατί’.
Το κίνητρο είναι αυτό που για έναν αναγνώστη απλά θα είναι μια χρήσιμη πληροφορία ενώ για κάποιον άλλον/η, θα είναι κάτι που θα κάνει πράξη και θα αλλάξει κάτι σημαντικό στη ζωή του/της.
Κυριολεκτικά, έχουμε το καλύτερο και πιο εξελιγμένο μυαλό στη φύση, κι όμως ‘επιλέγουμε’ πολλές φορές (μέσω της έλλειψης αποφασιστικότητας) να ζούμε σαν ζώα!
Σκληρό αλλά πέρα για πέρα αληθινό.
Όταν είδα την άλλη πλευρά, τότε μόνο κατάλαβα πως ζούσα πριν.
Δε μπορούσα τότε ούτε καν να πάρω το μυαλό μου, να πάω νοερά στην απέναντι όχθη, να δω πως είναι και μετά να γυρίσω να κάνω τη δουλειά για να πάω απέναντι το συντομότερο.
Όταν όμως έφτασα στο ‘αμήν’, όταν είπα ‘φτάνει πια’, ‘ποτέ ξανά’, όταν πήρα μια απόφαση χωρίς γυρισμό, όταν άρχισα να κινούμαι πρός εκείνη την κατεύθυνση, τότε άρχισαν όλα να έρχονται πιο κοντά σε μένα επίσης.
Δεν το λέω για να παινευτώ, ούτε ότι έκανα κάτι σπουδαίο. Το λέω απλά για να σου δείξω ότι αυτά που περιγράφω τα έκανα, δούλεψαν και άλλαξαν όλη μου την πραγματικότητα.
Αυτό που θέλεις αλλά δυσκολεύεσαι να κάνεις (είτε να ξεκινήσεις κάτι, είτε να σταματήσεις κάτι), είναι λίγο πολύ σίγουρο ότι είναι αποτέλεσμα κάποιων νευροσυσχετισμών.
Έχει δημιουργηθεί ένας συσχετισμός με κάτι ιδιαίτερα επίπονο, που σχετίζεται με το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις.
Τι να κάνω;
Καταρχήν λίγο υπομονή μέχρι το επόμενο επεισόδιο, όπου θα δούμε τις δύο βασικές πεποιθήσεις που χρειάζεσαι για να κάνεις οποιαδήποτε αλλαγή, καθώς και το πρώτο τουλάχιστον βήμα για τον επαναπρογραμματισμό των νευροσυσχετισμών 😊
Έως τότε, αν θέλεις ξεκίνα με τα εξής εύκολα βηματάκια:
- Ξεκίνα με το να παρατηρείς με προσοχή, τις κινήσεις σου, τις σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου, που σχετίζονται με αυτό που θέλεις να αλλάξεις.
Κάνε υπομονή, δε χρειάζεται άγχος ή βιασύνη, αργά ή γρήγορα κάτι θα έρθει στην αντίληψή σου.
Αυτό θα φέρει την επίγνωση της κατάστασης. Κατέγραφε αυτά που θεωρείς σημαντικά ευρήματα.
- Κάνε ανοιχτές ερωτήσεις στον εαυτό σου:
Τι πραγματικά θέλεις να αλλάξεις;
Ποια είναι τα εμπόδια που αντιμετωπίζεις;
Γιατί θέλεις να το αλλάξεις;
Είναι σύμφωνη αυτή η αλλαγή με τις αξίες σου και τις αρχές σου;
Γιατί είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτή την αλλαγή;
Τι θα σημαίνει αν αλλάξεις αυτό που θέλεις;
Τι θα ‘στερηθείς’ αν το αλλάξεις; Τι πιστεύεις ότι θα χάσεις;
(συνεχίζεται με το επεισόδιο 3 το οποίο θα είναι πιο σύντομο και θα έχει περισσότερες οδηγίες βήμα πρός βήμα)
Υ.Γ. Δυσκολεύτηκα να κρατήσω την προσοχή μου στη μινι σειρά.
Δε μπορώ να πω ότι είναι εύκολο, αλλά επιμένω!
Αυτό που με δυσκολεύει ιδιαίτερα είναι η συγκέντρωση και παρουσίαση της πληροφορίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αλλά και το γεγονός ότι άφησα λίγες μέρες να περάσουν χωρίς να προχωρήσω και αυτό μου χάλασε το όποιο momentum είχα αρχίσει να χτίζω.
Γιατί τα λέω αυτά;
Γιατί όσο αξία έχει η πληροφορία, άλλο τόσο πιστεύω ότι έχει αξία να μοιράζομαι την όλη προσπάθεια, το ζόρι, την επιμονή.
Πριν από λίγες εβδομάδες είχα γράψει σε ένα υστερόγραφο ότι δυσκολεύομαι να γράφω κάθε εβδομάδα.
Μετά από αυτό, επέμεινα και σκέφτηκα μάλιστα να αρχίσω να γράφω και παραπάνω.
Στο μυαλό μου τριγυρνάει η ιδέα να βάλω ένα challenge στον εαυτό μου για να δημιουργήσω ένα νέο νευροσυσχετισμό, για να σου δείξω στην πράξη τι κάνω.
Αυτό θα ήθελα ιδανικά να το κάνω κατά τη διάρκεια της μινι σειράς.
Ξέρεις όμως κάτι; Μόνο που το σκέφτομαι με τρομοκρατεί!
Και αυτός από την άλλη, είναι ο καλύτερος λόγος για να το κάνω 😊
Μήπως θέλεις να ξεκινήσεις κάτι κι εσύ να το παλέψουμε παρέα;
Αν σε ‘τρώει’ στείλε μου μήνυμα να το συζητήσουμε αν θέλεις!
