Ομολογώ ότι είμαι ενθουσιασμένος για αυτή τη μινι σειρά, ελπίζω να σου μεταδώσω λίγο από αυτόν τον ενθουσιασμό!
Σε περίπτωση που δεν διάβασες το προηγούμενο μήνυμα, κάνω μια σύντομη περίληψη:
Τρια βασικά συστατικά, τρεις βασικές ιδέες ήταν αυτά που με βοήθησαν να κάνω μεγάλες και ζωτικής σημασίας αλλαγές στη ζωή μου προς το καλύτερο.
- Η νοοτροπία της εξέλιξης
- Ο επαναπρογραμματισμός των νευροσυσχετισμών μου
- Η αυτοματοποίηση των νέων συνηθειών μου
Κάτω από τα τρια αυτά κλαδιά, υπάρχουν δεκάδες παρακλάδια, επιμέρους δηλαδή συστατικά που ανακάλυψα στην πορεία και ξεκίνησα να δοκιμάζω και να βάζω στη ζωή μου.
Όταν αξιοποίησα στην πράξη αυτά που μάθαινα, άρχισα να βλέπω ‘κοσμογονικές’ αλλαγές στο πως ένιωθα, με αποτέλεσμα να αρχίσω να πιστεύω ότι η ζωή μου τελικά μπορεί να έχει νόημα και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορούσα να φανταστώ.
Άρχισα να βλέπω φως εκεί που έβλεπα σκοτάδι.
Άρχισα να νιώθω ευλογημένος από εκεί που ένιωθα καταραμένος.
Η ζωή από ξινή, άρχισε να γίνεται γλυκιά.
Ή τελοσπάντων νόστιμη αν προτιμάς το ξινό από το γλυκό.
Αν για σένα το ξινό είναι ευχάριστο, αυτό είναι ένας νευροσυσχετισμός.
Αν πάλι είναι δυσάρεστο είναι και αυτός είναι άλλος νευροσυσχετισμός.
Ξεκινάω λοιπόν μια προσπάθεια από το δεύτερο συστατικό, το οποίο βρήκα ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο δικό μου ταξίδι, με σκοπό να μοιραστώ την εμπειρία μου και τα αποτελέσματα που προέκυψαν.
Τον επαναπρογραμματισμό των νευροσυσχετισμών μας.
Γιατί το κάνεις αυτό;
Αφενός μεν για να εμπνεύσω εσένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, αν είναι κάτι που σε ενδιαφέρει ή σου κινεί την περιέργεια, να το δοκιμάσεις κι εσύ,
αφετέρου δε, να βάλω κάτω κι εγώ βήμα πρός βήμα αυτά που δοκίμασα, που βίωσα και που ήταν αποτελεσματικά,
με σκοπό για να δημιουργήσω σταδιακά ένα εκπαιδευτικό προϊόν (ψηφιακό ή μη), με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει όποιον θελήσει ή ψάχνει ήδη για να μάθει περισσότερα.
Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, ευελπιστώ να είναι το νέο focus της πολύ μικρής μου επιχείρησης, το οποίο με τη σειρά του θα αποτελέσει μια πηγή εισοδήματος για μένα και για λίγους ακόμα ανθρώπους.
Τώρα λοιπόν που δώσαμε νόημα στη συζήτησή μας, ας ξεκινήσουμε αυτή τη ‘μινι σειρά’ και ας δούμε που θα μας ταξιδέψει 😊
Τίτλος Επεισοδίου: Γιατί Πονάω;
Ένας πολύ εύκολος τρόπος για να κατανοήσουμε τη φύση μας, τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας, είναι να σκεφτούμε πως ότι κι αν κάνουμε, το κάνουμε για κάποιο λόγο.
Και αυτός ο λόγος, πολύ πιθανό να είναι η ανάγκη μας από τη μια πλευρά να αποφύγουμε κάτι που θα μας προκαλέσει πόνο (σωματικό, ψυχικό, συναισθηματικό)
από την άλλη, η τάση και ανάγκη μας να ωθούμαστε σε κάτι που θα μας προκαλέσει κάποιου είδους ευχαρίστηση. Κάτι που θα μας κάνει να νιώσουμε ‘ωραία’.
Αν το καλοσκεφτείς, ίσως να είναι αυτός ο λόγος για όλα αυτά που γίνονται στη ζωή μας.
Τα ‘ανεξήγητα’ δηλαδή, αυτά που δε μπορείς να βγάλεις άκρη γιατί γίνονται, αλλά παρατηρείς κάποια μοτίβα αραιά και που, τα οποία επαναλαμβάνονται..
Βλέπεις, είναι πολύ πιθανό, όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας, να μην είναι τυχαία, ασύνδετα και συμπτωματικά γεγονότα.
Μπορεί έτσι να φαίνεται στην επιφάνεια και πολλές φορές (ή πάντα), να μην αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει κάποιο αίτιο για αυτά που μας συμβαίνουν.
Από την άλλη, αν είσαι λίγο σαν κι’ εμένα, σίγουρα θα έχεις νιώσει κάποιες φορές ότι ‘όλα γίνονται για κάποιο σκοπό’, απλά δεν καταλαβαίνω ούτε το σκοπό, ούτε τον τρόπο, ούτε και το λόγο.
Νιώθω όμως ότι δεν είναι όλα ασυνάρτητα ή ασύνδετα, αντιθέτως, υπάρχει κάτι που ενώνει όλα αυτά που αισθάνομαι και βιώνω, απλά δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω.
Ή πιστεύω ότι δεν μπορώ να το επηρεάσω και ως εκ τούτου, ονομάζω όλα αυτά τον οποίων την ύπαρξη δεν καταλαβαίνω την αιτία, ‘τύχη’ και ‘τυχαία γεγονότα’.
Μμμ;
Έτσι λοιπόν, ότι μας συμβαίνει μπορεί να είναι απλά το αποτέλεσμα κάποιων αιτιών, των οποίων την ύπαρξη αγνοούμε.
Αγνοούμε είναι λέξη κλειδί. Μπορείς να το δεις με δύο τρόπους.
Είτε ότι δεν το γνωρίζουμε, είτε ότι το γνωρίζουμε, αλλά επιλέγουμε να μην δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή και σημασία σε αυτό.
Η τάση (ανάγκη) μας αυτή λοιπόν, να αποφεύγουμε το επίπονο και να θέλουμε κάτι που μας ευχαριστεί, μπορείς να πεις ότι είναι η κινητήρια δύναμη για ότι κάνουμε και για ότι αποφεύγουμε να κάνουμε.
Επηρεάζει (σχεδόν) εξ’ ολοκλήρου κάθε μας απόφαση, συνειδητά ή ασυνείδητα, στην πορεία της ζωής μας.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά πολλές φορές, δεν κάνω άμεσα αυτά που θέλω να κάνω, τα αναβάλλω…
Για μέρες, για εβδομάδες, ορισμένα για μήνες ή ακόμα και χρόνια!
Γιατί όμως είμαστε αναβλητικοί;
Γιατί δεν κάνουμε άμεσα όλα αυτά που θέλουμε, όταν το θέλουμε;
Η εύκολη απάντηση είναι ότι ‘έχουμε προτεραιότητες’.
Αν όμως τα βάλεις κάτω, θα δεις ότι πολλές φορές για να αποφύγουμε τα δύσκολα, σκαρφιζόμαστε (το μυαλό μας βασικά που δίνει εντολές στο νευρικό σύστημα) απίθανες ‘προτεραιότητες’ προκειμένου να αποφύγουμε αυτό που ‘αναμένουμε’ να είναι επίπονο.
Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε πολλές φορές αυτό που νιώθουμε ότι θέλουμε να πράξουμε;
Απλά διότι έχουμε συσχετίσει στο παρελθόν, την πράξη του να προχωρήσουμε σε μια πράξη, με κάτι (που ήταν) επίπονο.
Παράδειγμα: όταν πήραμε μια πρωτοβουλία, ακολούθησε μια επίπληξη.
Αυτό μπορεί να έχει επαναληφθεί πολλές φορές, με διάφορους τρόπους.
Μπορεί να ξεκίνησε στην παιδική ηλικία από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, να συνεχίστηκε στο σχολείο και να ολοκληρώθηκε στο πανεπιστήμιο ή στη δουλειά μας.
Αν λοιπόν κάθε φορά που προσπαθούσες να πάρεις πρωτοβουλία, συνέβαινε κάτι που σε έκανε να νιώθεις απόρριψη ή ότι δεν είσαι αρκετά καλός/ή, τότε με τον καιρό, αυτός ο συσχετισμός ‘κλείδωσε’ στο νευρικό σου σύστημα και έγινε πλέον η νέα ‘εργοστασιακή ρύθμιση’.
(Μέσω της παρατήρησης, συλλογής πληροφοριών και μελέτης από διάφορους τομείς, έχω συμπεράνει, ότι από κάποιο σημείο και έπειτα, ο οργανισμός μας εθίζεται σε συναισθήματα και δημιουργεί κυριολεκτικά καταστάσεις, έτσι ώστε να νιώσουμε το συναίσθημα στο οποίο έχουμε εθιστεί.
Θα το δούμε στα επόμενα μηνύματα και αυτό, αλλά μου ταίριαξε εδώ, γι’ αυτό το έβαλα)
Υπάρχει περίπτωση να μπορέσεις να αλλάξεις τις εργοστασιακές σου ρυθμίσεις, εφόσον δε γνωρίζεις που βρίσκονται;
Αν δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης, υπάρχει ποτέ περίπτωση να γνωρίζεις πώς να αλλάξεις τους συσχετισμούς του νευρικού σου συστήματος, έτσι ώστε να εξυπηρετούν τη ζωή σου από δω και στο εξής;
Όταν λοιπόν αποφασίσεις έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα αναβλητικότητας, ότι ήρθε ο καιρός να κινητοποιηθείς και να ενεργήσεις, είναι λίγο-πολύ δεδομένο ότι θα δυσκολευτείς.
Και πολύ πιθανό να μην καταφέρεις τελικά να το κάνεις.
Τί λοιπόν μπορείς να κάνεις γι’ αυτό; Πώς το αλλάζεις;
Απλά μπορείς να αλλάξεις τον νευροσυσχετισμό που είχε δημιουργηθεί, συσχετίζοντας με κάτι ιδιαίτερα επίπονο το να παραμείνεις εκεί που είσαι τώρα.
Επίπονο δηλαδή, το να μην κάνεις αυτό που έχεις αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να κάνεις.
Να νιώσεις ότι θα υποφέρεις αν δεν προχωρήσεις, ότι αυτά που θα χάσεις είναι στην ουσία ένα τίποτα, ένα ψέμα, μια ψευδαίσθηση του παρελθόντος.
Και αυτά που θα κερδίσεις θα είναι τόσα πολλά και θα σου δώσουν τα συναισθήματα που λαχταράς.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας, είναι ότι τις περισσότερες φορές αποφασίζουμε τι θα είναι επίπονο ή ευχάριστο στο άμεσο μέλλον, αντί για το προσεχές.
Το κοντινό μέλλον δηλαδή, το βραχυπρόθεσμο και όχι το μακρινό μέλλον, το μακροπρόθεσμο.
Αυτή η παγίδα είναι το ‘κρυφό μυστικό’ των διαφημιστών, των πωλητών, των online εφαρμογών, των social media και λίγο-πολύ κάθε ανθρώπου που προσπαθεί να εκμαιεύσει κάτι από εμάς, που συνήθως είναι η προσοχή μας, ο χρόνος μας και τα χρήματά μας.
Και γιατί είναι παγίδα να προτιμάς την άμεση ευχαρίστηση σε σχέση με τη μακροπρόθεσμη;
Χμ…
Για να επιτύχεις σε οτιδήποτε αξιόλογο στη ζωή, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να υπομείνεις τις αρχικές και προσωρινές δυσκολίες, το προσωρινό ‘μαρτύριο’ αν προτιμάς, έτσι ώστε να απολαύσεις τους καρπούς των προσπαθειών σου μακροπρόθεσμα.
Απλά πολλές φορές κοιτάμε το αποτέλεσμα και δε σκεφτόμαστε το τι έχει προηγηθεί για να δημιουργηθεί αυτό το αποτέλεσμα…
συνεχίζεται…
Υ.Γ. Η πρόθεσή μου είναι να κάνω αυτή τη μινι σειρά όσο πιο συνεκτική γίνεται.
Για το λόγο αυτό, θα προσπαθήσω να στέλνω τα επόμενα μηνύματα ανα τακτά χρονικά διαστήματα, μικρότερα της μιας εβδομάδας που είναι το σύνηθες για τα μηνύματά μου.
Είναι και αυτό ένα πείραμα. Αν πετύχει, η επόμενη μινι σειρά θα είναι καλύτερη, εφόσον θα έχω την εμπειρία από την προηγούμενη.
Χτίζω πάνω στο προηγούμενο βήμα.
Όπως έχω ξαναπεί, τα λέω για να τα ακούω κι εγώ 😊
Εις το επανιδείν λοιπόν!
