Το τελευταίο μήνυμα άνοιξε μια παρένθεση την οποία και θα κλείσω σήμερα.
Βέβαια ίσως είναι καλύτερο να τη δούμε σαν αγκύλη και όχι σαν απλή παρένθεση.
Σε μια αγκύλη βλέπεις, έχουν θέση πολλές παρενθέσεις όταν και αν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Στο δια ταύτα λοιπόν 🙂
Το κεντρικό τραύμα και το work energy είναι λίγο ‘προχωρημένα’ σαν ιδέες για πολλούς από εμάς.
Ακούγονται λίγο περίεργα και δεν θέλουμε να μείνουμε πολύ εκεί, ούτε να το εξερευνήσουμε παραπάνω.
Γιατί;
Χμ, νομίζω επειδή έχει πολλά σημεία που έχουμε κουκουλώσει ή απλά δεν αισθανόμαστε έτοιμοι και άνετοι να τα δούμε ακόμη.
Δεν πειράζει όμως.
Και μόνο η επίγνωση μπορεί να σου αφήνει μια αίσθηση ότι έχεις μια απάντηση για κάποια ερωτήματα, απλά τα αφήνεις για την ώρα που θα νιώσεις πιο έτοιμος.
Ή για την ώρα που πιθανώς γίνει κάτι που θα σε ωθήσει να του δώσεις περισσότερη προσοχή και προτεραιότητα.
Η κεντρική ιδέα πάντως, είναι το να καταλάβεις περισσότερο τον εαυτό σου από μια άλλη, διαφορετική οπτική που δεν είχες διαθέσιμη μέχρι σήμερα.
Και αυτό με τη σειρά του μπορεί από μόνο του να σου προσφέρει μια αίσθηση ανακούφισης και ηρεμίας.
Σε αυτό το ίδιο θεμέλιο που μπήκε λοιπόν στο προηγούμενο μήνυμα, θα κουμπώσει και το σημερινό.
Όταν ήρθα μπροστά σε αυτές τις πληροφορίες, άρχισαν κάποια πράγματα να βγάζουν πολύ περισσότερο νόημα για το πώς είμαι, για το πώς νιώθω και πώς συμπεριφέρομαι.
Η θεωρία της προσκόλλησης, αν την έχεις ακούσει ποτέ, είναι κάτι που όταν το κατάλαβα, με βοήθησε να γίνω περισσότερο ανεκτικός με τον εαυτό μου και τις ‘ατέλειές’ μου.
Τις παράξενες συμπεριφορές μου και τα περίεργα συναισθήματα που ένιωθα (και εξακολουθώ να νιώθω).
Σε συνδυασμό με τη νοοτροπία της εξέλιξης (growth mindset) και την επιγενετική, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ο τυπος της προσκόλλησης που έχεις μπορεί να αλλάξει, να τροποποιηθεί εφόσον το θελήσεις.
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα, μπορείς να ψάξεις στο google για τη θεωρία της προσκόλλησης, ή εναλλακτικά μπορείς να δεις τις πηγές στο τέλος αυτού του μηνύματος.
Η ουσία είναι η εξής:
“Η πρώτη προσκόλληση με το άτομο που μας φροντίζει, και που συνήθως είναι η μητέρα μας, μας επιτρέπει, από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής μας, να νιώθουμε μέσα μας ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.
Αυτό το άτομο μας βοηθά να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να ηρεμούμε εσωτερικά.” Πηγή
Αυτό από μόνο του είναι λιγάκι γενικό.
Όμως αν θέλεις περισσότερα, θα πρέπει να κάνεις τον κόπο να σκάψεις λίγο τον εαυτό σου και να κάνεις τη δική σου έρευνα.
Εγώ απλά θα σταθώ στο πώς αυτή η θεωρία και ο τύπος του δεσμού που έχεις αναπτύξει με τον φροντιστή σου στη βρεφική ηλικία, καλύπτει και την εργασιακή σου δραστηριότητα, την καριέρα και γενικότερα τη δουλειά σου.
Και αυτό πάντα σε συνάρτηση με τη σχέση σου με τους άλλους ανθρώπους, είτε άμεσα είτε έμμεσα.
Η δική μου η ανάγκη για να είμαι ανεξάρτητος για παράδειγμα, είναι δεδομένο ότι σε ένα (μεγάλο) βαθμό οφείλεται στον τύπο της προσκόλλησης που έχω αναπτύξει.
Το αξιοπερίεργο είναι πως όλα αυτά είναι καλά κρυμμένα και χρειάζεται δουλίτσα για να τα φέρεις στην επιφάνεια.
Θέλει να επενδύσεις κάποιο χρόνο με ηρεμία, να προσπαθήσεις να δεις τον εαυτό σου από τη θέση του παρατηρητή και να δεις πώς συμπεριφέρεσαι.
Δεν είναι εύκολο.
Η ενσωματωμένη τεχνητή νοημοσύνη μας, η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, είναι χτισμένα για κάποιο λόγο έτσι και με σκοπό να μας προστατεύουν.
Απλά η προστασία αυτή βασίζεται σε λάθος δεδομένα.
Σε λάθος προγραμματισμό.
Γιατί το πρόγραμμα για τους περισσότερους από εμάς ήταν προβληματικό, εξαιτίας των λανθασμένων οδηγιών (ή την έλλειψη οδηγιών).
Η θεωρία της προσκόλλησης και η μελέτη της, μπορεί να σε βοηθήσει να κατανοήσεις περισσότερο τον εαυτό σου και τους άλλους και έχει τη δυνατότητα να σου αποκαλύψει πολλά για τον εαυτό σου εφόσον το θελήσεις.
Γιατί έχεις κάνει τις σχέσεις που έχεις κάνει, γιατί έχεις επιλέξει τη δουλειά που έχεις επιλέξει, γιατί έχεις τους φίλους που έχεις, γιατί σου είναι κάποια πράγματα εύκολα και κάποια άλλα δύσκολα.
Επειδή η δική μου έρευνα αφορά περισσότερο στα εργασιακά παρά στα αισθηματικά μας, εστιάζω στο πώς αυτή η επίγνωση μπορεί να σε βοηθήσει να προσαρμόσεις την καριέρα σου, τη δουλειά σου, την επιχείρησή σου για να πετύχεις αυτά που θέλεις.
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσεις στον ίδιο προορισμό και να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα.
Για μένα το ζητούμενο και το πιο σημαντικό είναι η εξέλιξη που έχω και η πρόοδος που κάνω καθημερινά.
Ένα ελάχιστο βήμα προς την κατεύθυνση που θέλω καθημερινά, θα με φέρει πολύ πιο κοντά σε αυτό που θέλω να γίνω, σε αυτό που θέλω να πραγματοποιήσω και εκεί που θέλω να βρεθώ.
Στην καριέρα μας λοιπόν, η σχέση σου με τον εργοδότη / προϊστάμενο / πελάτη / εργαζόμενο / συνεργάτη, υπερκαλύπτεται από το είδος της προσκόλλησης το οποίο ‘κουβαλάς’.
Σε προ(σ)καλώ να το μελετήσεις και να το συζητήσουμε.
Τί βλέπεις για τον εαυτό σου μετά από μια σύντομη έρευνα για τη θεωρία της προσκόλλησης;
Πώς θα μπορούσες να αλλάξεις κάτι προς το καλύτερο;
Πώς θα μπορούσες να αξιοποίησεις αυτές τις πληροφορίες για να βελτιώσεις τις σχέσεις σου και να κατανοήσεις περισσότερο τον εαυτό σου και τους άλλους;
Για μένα πάντως αυτή η επίγνωση ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική και με βοήθησε να βελτιώσω πολλές λάθος συμπεριφορές που ξαφνικά ανακάλυψα ότι είχα.
Λοιπόν;
Αποδέχεσαι την πρό(σ)κληση;
Πηγές
Ακαδημαϊκές:
1. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/psychology/article/view/24254/20307
Περισσότερα ακαδημαϊκά εδώ.
Λοιπές πηγές:
1. https://medcollege.edu.gr/wp-content/uploads/2022/09/theoria-proskollisis.pdf
2. https://www.psychology.gr/psychologia-sxeseon/4777-se-poion-typo-desmoy-anikeis-symfona-me-ti-theoria-proskollisis.html
3. https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/oikogeneia-kai-paidi/vrefos/2667-theoria-proskollisis-kai-eidi-desmoy-i-sxesi-miteras-vrefous-kai-i-simasia-tis-gia-tin-metepeita-anaptyksi-tou-paidioy.html
Υ.Γ. Μπορεί να πάρει λίγο καιρό για το επόμενο μήνυμα γιατί χρειάζομαι ανάπαυση, νοητική και σωματική όπως φαντάζομαι κι εσύ 🙂
