Το έτος 1843 γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών, ένας άνθρωπος που κατά τη διάρκεια της ζωής του επηρέασε βαθιά, τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το όνομά του ήταν Ράσελ Χέρμαν Κόνγουελ, ήταν δικηγόρος στο επάγγελμα και αργότερα κληρικός.
Μια μέρα, μια ομάδα αγοριών επισκέφθηκε τον Δρ Κόνγουελ στην εκκλησία του και τον ρώτησαν αν θα μπορούσε να τους διδάξει κάποια μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου.
Τα αγόρια ήταν διψασμένα για μόρφωση και πανεπιστημιακή εκπαίδευση, όμως δεν είχαν τα χρήματα για να πληρώσουν για τις σπουδές.
Τους άκουσε με χαρά και τους απάντησε ότι θα έκανε ότι μπορούσε..
Ξεκίνησε να σκέφτεται λοιπόν τρόπους, με τους οποίους θα μπορούσε να γίνει αυτό που του ζήτησαν τα αγόρια, πραγματικότητα.
Αναρωτήθηκε γιατί να μη μπορεί να υπάρξει ένα καλό πανεπιστήμιο για φτωχούς αλλά άξιους νέους.
Ήταν μια υπέροχη ιδέα, την οποία ξεκίνησε να δουλεύει αμέσως.
Και μια ιδέα ήταν ικανή να επηρεάσει θετικά τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σχεδόν από μόνος του, ο Δρ Κόνγουελ συγκέντρωσε επτά εκατομμύρια δολάρια (τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη) με τα οποία και ίδρυσε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου!
Και συγκέντρωσε τα χρήματα, δίνοντας περισσότερες από έξι χιλιάδες διαλέξεις σε όλη τη χώρα.
Σε κάθε μια από αυτές, διηγούνταν την ιστορία με τίτλο “Στρέμματα διαμαντιών”
Ήταν η ιστορία ενός Αφρικανού αγρότη, ο οποίος άκουγε καθημερινά ιστορίες για κατοίκους της περιοχής που είχαν γίνει εκατομμυριούχοι, ανακαλύπτοντας θησαυρούς (ορυχεία) διαμαντιών.
Οι ιστορίες αυτές, ενθουσίασαν τον αγρότη που ανυπομονούσε να πουλήσει το αγρόκτημά του και να ψάξει μόνος του για διαμάντια.
Αποφασισμένος λοιπόν, πούλησε τελικά το αγρόκτημά του και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του περιπλανώμενος στην απέραντη αφρικανική ήπειρο, αναζητώντας χωρίς επιτυχία τις αστραφτερές αυτές πέτρες, που είχαν τόσο υψηλές τιμές στις αγορές του κόσμου.
Τα διαμάντια που θα τον έκαναν πολυεκατομμυριούχο…
Τελικά, σε μια κίνηση απελπισίας, εξουθενωμένος και απελπισμένος καθώς ήταν, πήρε την απόφαση να θέσει τέρμα στη ζωή του, ρίχνοντας τον εαυτό του σε ένα ποτάμι.
Στο εν τω μεταξύ όμως, ο άνθρωπος που είχε αγοράσει τη φάρμα του, μια μέρα βρήκε μια μεγάλη και ασυνήθιστη πέτρα στο ρέμα που περνούσε μέσα από το κτήμα.
Η πέτρα αυτή, αποδείχθηκε ότι ήταν ένα μεγάλο διαμάντι τεράστιας αξίας…
Στη συνέχεια, αποφασίζοντας να ψάξει για περισσότερα διαμάντια, ανακάλυψε ότι το αγρόκτημα ήταν καλυμμένο από αυτά και επρόκειτο να γίνει ένα από τα πλουσιότερα ορυχεία διαμαντιών στον κόσμο!
Ο πρώτος αγρότης είχε στην ιδιοκτησία του, κυριολεκτικά στρέμματα διαμαντιών, αλλά τα πούλησε ουσιαστικά για ψίχουλα, για να τα αναζητήσει αλλού…
(Αναστεναγμός)
Αν όμως είχε ξοδέψει ή πιο σωστά, επενδύσει το χρόνο για να μελετήσει και να προετοιμαστεί, έτσι ώστε να μάθει πώς είναι τα διαμάντια, πώς μοιάζουν στην ακατέργαστη μορφή τους και να εξερευνήσει πρώτα την ίδια του την περιουσία, τη γη όπου έμενε, θα είχε βρει τα εκατομμύρια που αναζητούσε, στο ίδιο του το σπίτι..
Αυτό που επηρέασε τον Δρ. Conwell και στη συνέχεια εκατομμύρια άλλους ήταν η ιδέα ότι ο καθένας από εμάς, αυτή τη στιγμή ίσως στέκεται στη μέση των δικών του στρεμμάτων διαμαντιών…
Και αν έχουμε τη σοφία και την υπομονή, να μη μείνουμε στην επιφάνεια, αν επιμείνουμε λίγο παραπάνω, αν σκάψουμε λίγο περισσότερο και πάμε σε μεγαλύτερο βάθος…
τότε πολύ πιθανό να διαπιστώσουμε πως όλα αυτά που αναζητούμε, ίσως να τα έχουμε ήδη στη διάθεσή μας και ίσως, ίσως λέω… να στεκόμαστε οι ίδιοι εμπόδιο στο να τα δούμε.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιος είναι ο στόχος.
Είτε πρόκειται για τα οικονομικά μας, είτε για υλικά ή άυλα ή ακόμα και τα δύο.
Δεν είναι πραγματικά εντυπωσιακό και συνάμα τραγικό, κάποιος άνθρωπος να σπαταλά τη ζωή του, ψάχνοντας στα τυφλά, κυνηγώντας αυτό που είχε βάλει στόχο, αλλά ποτέ να μην έχει την υπομονή να μείνει για αρκετό καιρό για να το βρει;
Να μην πάρει το χρόνο να επιμορφωθεί σε αυτό που έχει στοχεύσει;
Να τα παρατάει τόσο εύκολα;
Να ευθύνεται η γη που δεν… έχει διαμάντια και όχι εμείς οι τυφλοί που δεν τα βλέπουμε κάτω από τα πόδια μας;
Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι γύρω μας μπορεί να είναι τέτοια διαμάντια στη ζωή μας;
Πόσοι στόχοι που θέτουμε είναι ανούσιοι τελικά;
Πόσο πολύ επιμένουμε σε κάτι που πραγματικά επιθυμούμε;
Ένας άνθρωπος άκουσε, σκέφτηκε, πίστεψε και έκανε πραγματικότητα το όνειρο κάποιων παιδιών και δημιούργησε ένα επιμορφωτικό ίδρυμα ως αποτέλεσμα.
Ένας άλλος άνθρωπος έβαλε ένα στόχο, δεν προετοιμάστηκε, τον παράτησε και είχε το χειρότερο τέλος…
Την ιστορία αυτή την άκουσα πριν από 6 περίπου χρόνια και την έχω.. αποθηκεύσει στο σκληρό μου δίσκο.
Κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι ή βάζω ένα στόχο, περνάω από το ‘τεστ διαμαντιού’.
Μήπως δεν αξίζει αναρωτιέμαι; μήπως το έχω ήδη και δεν το βλέπω; μήπως θα χρειαστεί τόση ενέργεια, τόσο χρόνο και τόση υπομονή που ίσως τελικά να μην είμαι διατεθειμένος να δώσω;
Τροφή για σκέψη τα στρέμματα διαμαντιών 🙂
Αν έχεις κάτι που αναδύθηκε και θέλεις να το μοιραστείς, μπορείς να το κάνεις στα σχόλια παρακάτω.
Αν πάλι όχι, άσε την ιστορία να παίξει λίγο στο μυαλό σου, άσε το χρόνο που θα χρειαστεί για να… μαριναριστεί και παρατήρησε τι ιδέες μπορεί να σου γεννήσει η ιστορία αυτή.
Ή… που ξέρεις, μπορεί να έχεις καμία αναλαμπή. Εμένα μου συμβαίνει συχνά μετά από τέτοιου είδους ιστορίες 😉
