Καθώς ανοίγω τον επεξεργαστή κειμένου του WordPress για να γράψω το σημερινό άρθρο, ξεκινάω με τον τίτλο.
“Θεμελιώδες αξίωμα”.
Μερικές φορές ξεκινάω έτσι, μερικές φορές ο τίτλος έρχεται στο τέλος, αφού έχω τελειώσει το άρθρο…
Στη συνέχεια πηγαίνω στο λεξικό, για να δω πως ακριβώς ερμηνεύεται η λέξη ‘αξίωμα’. Ανάμεσα σε άλλα βρίσκω το εξής:
αξίωμα: (επιστ.) γενική πρόταση που θεωρείται αρχή αυταπόδεικτη και θεμελιώδης και με βάση την οποία αποδεικνύονται μερικότερες προτάσεις.
Μου αρέσει, το κρατάω.
Αυτός ο τίτλος ήρθε ως έμπνευση, αυτόν θα προτιμήσω 🙂
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό πεδίο να ερευνήσεις και να ασχοληθείς μαζί του.
Και είναι και ιδιαίτερα χρήσιμο, γιατί όταν καταλάβεις περισσότερο το πως λειτουργεί, είσαι ένα βηματάκι πιο κοντά να κατανοήσεις την ανθρώπινη φύση.
Και κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά.
Γιατί κάνουμε ότι κάνουμε.
Γιατί (κατ’ εμέ) για όλα υπάρχει κάποιος λόγος, κάποιο αίτιο, έστω και αν δεν το πολυκαταλαβαίνουμε και δυσκολευόμαστε να το κατανοήσουμε και να το αποδεχτούμε.
Βλέπεις, υπάρχει εξήγηση για την παράλογη συμπεριφορά που όλοι μας έχουμε ανά διαστήματα. Απλά… είναι λίγο μακριά από αυτά που γνωρίζουμε και αυτά που πιστεύουμε.
Το πώς ακριβώς ο εγκέφαλός μας και το νευρικό μας σύστημα λειτουργεί, απέχει πολύ από τη δική μας ‘λογική’.
Ας πούμε ότι έχει τη δική του λογική και η λογική αυτή έχει άλλες προτεραιότητες και… ‘νταλγκάδες’.
Τι προτεραιότητες δηλαδή;
Η βασική προτεραιότητα του εγκεφάλου μας, είναι να μας κρατήσει στη ζωή!
Με… όποιο τίμημα.
Μπορεί να το καταφέρνει μια χαρά, όμως αυτό δε σημαίνει ότι ο τρόπος του είναι και σύμφωνος με τις επιθυμίες και τα θέλω μας.
Η δεύτερη προτεραιότητα, είναι να εξοικονομεί ενέργεια.
Μπορεί εμείς.. χαμπάρι να μην παίρνουμε, όμως κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου, ο εγκέφαλός μας σκανάρει το περιβάλλον μέσα από τις πέντε μας αισθήσεις, για να σιγουρευτεί ότι δεν υπάρχουν απειλές στο εξωτερικό περιβάλλον.
Αν για παράδειγμα κάτι κινηθεί στο οπτικό σου πεδίο, που δεν το αναγνωρίζει ή που το αναγνωρίζει ως απειλή λόγω εμπειριών του παρελθόντος, τότε χωρίς να το καταλάβεις, θα κοιτάξεις προς εκείνο το σημείο για να δεις ‘τι παίζει’.
Συνειδητά εμείς δεν καταλαβαίνουμε γιατί κοιτάμε πρός εκείνο το σημείο, όμως… το ένστικτο επιβίωσής μας ξέρει και… παραξέρει.
Το ίδιο συμβαίνει αν ακούσουμε κάποιον ασυνήθιστο (ή συσχετισμένο με απειλή) θόρυβο, αν μυρίσουμε κάτι (π.χ. κάτι που καίγεται) κλπ.
Έτσι λοιπόν, επειδή σε υποσυνείδητο επίπεδο οι πληροφορίες που λαμβάνουμε είναι ασύλληπτα μεγάλες για να το αντιληφθούμε με το ‘μικρό μας το μυαλό’,
το ‘σύστημά μας’, η έμφυτη τεχνητή μας νοημοσύνη όπως μου αρέσει να τη χαρακτηρίζω, επιλέγει αυτά που κρίνει απαραίτητα για να πετύχει το στόχο της επιβίωσης και κατά μια έννοια, αγνοεί τα υπόλοιπα.
Αυτή η διαδικασία επιλογής, αυτή η εξοικονόμηση ενέργειας, είναι κρίσιμη για εμάς.
Γιατί;
Γιατί δε γίνεται συνειδητά, γίνεται με τη λογική του υποσυνειδήτου μας.
Και ως αποτέλεσμα, αυτή η εξοικονόμηση ενέργειας μας ωθεί να κάνουμε συνέχεια αυτά που συνηθίζουμε να κάνουμε, γιατί παρέχουν ασφάλεια στο ‘σύστημα’.
Με άλλα λόγια, ότι κάνουμε, τείνουμε να το κάνουμε περισσότερο.
Ότι πράττουμε, ‘θέλουμε’ να το πράττουμε ξανά και ξανά.
Και όχι μόνο αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Ότι συναισθήματα νιώθουμε, τείνουμε να ‘θέλουμε’ (ασυνείδητα) να νιώθουμε ξανά και ξανά.
Και δεν καταλαβαίνουμε πόσο εύκολα μπορούμε να εισέλθουμε σε έναν φαύλο κύκλο, που θα κάνουμε τα ίδια πράγματα για να νιώσουμε τα ίδια συναισθήματα και τα οποία δεν θέλουμε, αλλά δε μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά!
Δε μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτόν το φαύλο κύκλο και όσο κάνουμε τα ίδια, τόσο ενισχύουμε αυτά τα μοτίβα συμπεριφοράς.
Ναι, είναι εθισμός αν αυτό σκέφτηκες…
Είναι ο λόγος για τον οποίο κάνουμε παράλογα πράγματα κι εμείς και οι γύρω μας και δεν καταλαβαίνουμε το γιατί.
Και όχι μόνο αυτό, το μυαλό μας όταν έρθει στη δύσκολη θέση να απαντήσει ‘γιατί’ κάνουμε αυτό που κάνουμε, θα μας δώσει πάντα κάποια ερμηνεία, κάποια δικαιολογία με άλλα λόγια, που τις περισσότερες φορές γίνεται πιστευτή, αλλά είναι πέρα για πέρα ‘ψεύτικη’.
Πολλές φορές είναι στα όρια του γελοίου, κι όμως εμείς το αποδεχόμαστε!
Και από τον εαυτό μας, στις συζητήσεις με το ίδιο μας το μυαλό δηλαδή -την τεχνητή μας νοημοσύνη- και στις συζητήσεις με άλλα άτομα.
Αν ρωτήσεις κάποιον γιατί κάνει κάτι που εσύ θεωρείς παράξενο, τότε η απάντηση που θα λάβεις, θα είναι το αποτέλεσμα απλά μιας πεποίθησης (κάνω αυτό επειδή σημαίνει αυτό για μένα).
Όμως αυτό είναι μόνο η ερμηνεία. Αν θέλεις να βρεις την αλήθεια, θα πρέπει αφενός μεν να μάθεις πως λειτουργεί το ‘σύστημα’, αφετέρου δε να ‘σκάψεις’ και να βρεις που καταλήγουν οι πεποιθήσεις.
Και ποιό είναι τελικά το θεμελιώδες αξίωμα;
Ότι κάνουμε, τείνουμε να θέλουμε να το κάνουμε περισσότερο.
Είτε είναι καλό για εμάς, είτε είναι κακό. Είτε μας βοηθάει, είτε μας καταστρέφει.
Είτε είναι μια ενδυναμωτική συνήθεια είτε είναι μια καταστροφική συνήθεια.
Κράτα το. Παρατήρησε αυτά που κάνεις και αυτά που νιώθεις και προσπάθησε σιγά σιγά να μάθεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου.
Η αυτεπίγνωση είναι για μένα το πιο σημαντικό προσόν, έτσι ώστε να αυξήσεις την αξία σου στην αγορά και να δημιουργήσεις σιγά σιγά μια ζωή από σχέδιο και όχι από συνήθεια.
Αν φυσικά είναι κάτι που σε ενδιαφέρει…
Αν αυτό είναι κάτι που σε συναρπάζει όσο εμένα, μείνε εδώ κοντά να τα λέμε 🙂
2 Απαντήσεις
Γεια χαρά και Χρόνια Πολλά!
Γιατί αναφέρεστε σε “αξία” και “αγορά” ;
Αγαπητέ Δημήτρη γειά σου και χρόνια πολλά!
Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, με ώθησε να ξαναδιαβάσω αυτό το άρθρο και να το δω από μια άλλη οπτική μετά από λίγους μήνες.
Η σκέψη μου όταν χρησιμοποίησα τις λέξεις ‘αξία’ και αγορά’, ήταν (και πηγαίνει συχνά εκεί) στα ‘επαγγελματικά’ μας.
Έχει δηλαδή να κάνει αποκλειστικά με τα προσόντα μας, τις δεξιότητές μας και το πόσο καλά θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας.
Αυτό το οποίο κάνουμε ως κύρια απασχόληση, που φέρνει δηλαδή το φαγητό στο τραπέζι, που πληρώνει τους λογαριασμούς, που μας προσφέρει ασφάλεια και που επιτρέπει να ζούμε με τον τρόπο που ζούμε.
Με τον όρο ‘αγορά’ στη συγκεκριμένη περίπτωση εστιάζω νοερά στα εργασιακά μας, είτε είμαστε υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες κλπ.
Αν είμαστε υπάλληλοι, η αγορά είναι διαθέσιμες θέσεις εργασίες, αν είμαστε ελ. επαγγελματίες ή έχουμε μια επιχείρηση, η αγορά είναι οι πελάτες μας. Κάπως έτσι το έχω στο δικό μου μυαλό.
Με το να αυξήσουμε την αξία μας στην αγορά, εννοώ να αποκτήσουμε με τον καιρό τα προσόντα και τις δεξιότητες που χρειαζόμαστε για να δημιουργήσουμε μια ζωή πολύ πιο κοντά σε αυτό που θα θέλαμε, παρά σε αυτό που θα ήθελαν κάποιοι άλλοι για εμάς 🙂
Για παράδειγμα, εγώ είμαι στη διαδικασία για να γίνω καλύτερος στο να γράφω και να δημοσιεύω τις σκέψεις μου, να βελτιώσω την ταχύτητα που πληκτρολογώ, να γίνω καλύτερος στις πωλήσεις, στο marketing, στην ‘ηθική επιρροή’, στην ηγεσία και σε αρκετά ακόμα που συνθέτουν το χαρακτήρα του ανθρώπου που θα ήθελα να εξελιχθώ για να γίνω.
Το κλειδί εδώ είναι η πεποίθηση ότι είμαστε όλοι ‘εύπλαστοι’ και ότι με το κατάλληλο πλάνο, με καθαρή σκέψη, με υπομονή και επιμονή, μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα στη συμπεριφορά μας.
Και όταν αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας, θα αρχίσει να αλλάζει η ζωή μας.
Αυτή είναι και η ζωή από σχέδιο και όχι από συνήθεια…
Θα κλείσω αυτό το σχόλιο εδώ γιατί σε λίγο θα γίνει ένα άρθρο από μόνο του!
Αν θέλεις να προσθέσεις κάτι αγαπητέ Δημήτρη, ή φυσικά αν διαφωνείς σε κάτι, θα χαρώ να ακούσω την άποψή σου 🙂
Ότι αναφέρω άλλωστε, είναι απλά η δική μου οπτική και βρίσκω ιδιαίτερα σημαντικό και αξιόλογο να ακούω τις οπτικές των άλλων.
Ευχές για μια καλή χρονιά!