Περπάτησέ το...

Αυτό που δίνουμε πολλή ενέργεια, χρόνο και σημασία σε ανούσια πράγματα στη ζωή μας, απασχολεί το μυαλό μου εδώ και καιρό.

Έχουμε βλέπεις εκπαιδευτεί να κοιτάμε προς μια κατεύθυνση που πολλές φορές είναι αδιέξοδο.

Και πηγαίνουμε μπρος-πίσω στον ίδιο δρόμο, χωρίς να βλέπουμε ότι δεν αλλάζει τίποτα ουσιώδες και καταλήγουμε ξανά και ξανά στο ίδιο μέρος.

Και αναρωτιόμαστε τι πάει στραβά, τι κάνουμε λάθος…

Γιατί όμως το κάνουμε αυτό;

Γιατί μας απασχολούν όλους, αυτά που μας απασχολούν;

Οι ψεύτικες ανάγκες που έντεχνα έχουν εισβάλει στο νου μας και έχουν χακάρει θα έλεγες κατά μια έννοια το μυαλό μας, κυριαρχούν στις σκέψεις μας κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ναι καλά το σκέφτηκες και της νύχτας πολλές φορές.

Χάνουμε τον ύπνο μας. Όλοι μας, ανα διαστήματα…

Και όσο μας αγχώνουν και μας τρομάζουν αυτές οι σκέψεις και οι ανασφάλειες, τόσο πιο πολύ ταυτιζόμαστε με αυτή την ψυχολογική κατάσταση του άγχους.

Και όσο το κάνουμε, τόσο εθιζόμαστε σε αυτό.

Γιατί ότι κάνουμε, θέλουμε να το κάνουμε περισσότερο.

Ταΐζουμε την ‘τεχνητή μας νοημοσύνη’ και εκείνη μας δίνει αυτό με το οποίο την έχουμε εκπαιδεύσει…

Φαύλος κύκλος. Σαν ένα ποντίκι σε ένα κλουβί που κάνει συνεχείς κύκλους.

Κι άλλο άγχος… κι’ άλλα πρέπει… κι’ άλλες ανάγκες…

Αφού το κάνουν όλοι οι άλλοι, “πρέπει” να το κάνω κι εγώ.

Αλλιώς.. θα μείνω πίσω, θα είμαι εκτός πραγματικότητας, θα με αποβάλλει η κοινωνία, θα είμαι το ‘μαύρο πρόβατο’ σε μια αγέλη με άσπρα πρόβατα.

Κι όμως…

Μπορεί και να μην είναι απαραίτητα όλα αυτά που μας αγχώνουν.

Σίγουρα όχι όλα…

Για να μπορέσουμε όμως να δούμε με καθαρό μυαλό ποια θέλουμε να κρατήσουμε και ποια να αφήσουμε πίσω, χρειάζεται να βγούμε μέσα από αυτό το δωμάτιο που είμαστε σήμερα.

Και για να βγούμε από το δωμάτιο, θα πρέπει πρώτα να δούμε ότι είμαστε μέσα σε ένα 🙂

Και ο καλυτερος τρόπος για να το δούμε, είναι να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Κάτι που θα σπάσει το μοτίβο μας. Τη ρουτίνα μας.

Την καθημερινότητά μας.

Μια απλή βόλτα ίσως είναι αρκετή μερικές φορές.

Η φύση βοηθάει.

Στα αγγλικά υπάρχει μια έκφραση: ‘walk it out’

Περπάτησέ το‘ δηλαδή… Πολύ μου αρέσει και… δουλεύει!

Και αν το περπατήσεις αρκετά, θα δεις την αξία του και θα θέλεις να το κάνεις ξανά.

Και αν το κάνεις και αύριο και μεθαύριο, μπορεί να σου αρέσει τόσο πολύ, που να το κάνεις πλέον κάθε μέρα.

Και αν το κάνεις κάθε μέρα, τότε σιγά σιγά θα το συνηθίσεις.

Και θα θέλεις να το κάνεις περισσότερο.

Γιατί ότι κάνεις, θες να το κάνεις περισσότερο.

Γιατί από ένα σημείο και μετά αυτοματοποιείται η διαδικασία.

Εθίζεσαι σε αυτό…

Έχεις λοιπόν την επιλογή.

Αποφάσισε τι πραγματικά θέλεις και βρες αυτές τις πράξεις που θα σου φέρουν το αποτέλεσμα που επιθυμείς.

Μετά απλά κάνε αυτές τις πράξεις κάθε μέρα, μέχρι να έρθει το αποτέλεσμα.

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το εφαρμόζεις, θα συμφωνούσες; 🙂

Η λύση σε όλα είναι απλή.

Το ότι είναι απλή όμως, δε σημαίνει ότι είναι και εύκολη.

Γιατί;

Γιατί το μεγαλύτερο εμπόδιο, είναι το ίδιο μας το μυαλό.

Ας επενδύσουμε λοιπόν λίγο χρόνο παραπάνω, για να μάθουμε πως λειτουργεί το εργαλείο!

Αν βλέπεις την αξία αυτής της επένδυσης στο μυαλό, μπορεί να θέλεις να εγγραφείς και στο newsetter παρακάτω 🙂

Που ξέρεις; μπορεί και να σε βοηθήσει μια άλλη οπτική…

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;