Περί προτύπων

Τη δεκαετία του ‘80, ήμουν μόλις 5 ετών όταν ξεκίνησε και 15 όταν τελείωσε 🙂

Έχω δηλαδή από παιδικές μνήμες, μέχρι και τα πρώτα εφηβικά χρόνια.

Κάπου εκεί στο δεύτερο μισό της δεκαετίας αυτής, από την άνοιξη του 1985 έως αυτήν του 1989, καθώς η τηλεόραση ήταν η ‘τεχνολογία της εποχής’, κυριαρχούσε μια σειρά που την έβλεπα μανιωδώς.

Στην ελληνική της μετάφραση της είχαν βαφτίσει…

“Αυτός, αυτή και τα μυστήρια”.

Η original αγγλική της ονομασία ήταν “Moonlighting”.

Αν είσαι σε μια ηλικία κοντινή με τη δική μου, θα σκέφτεσαι κάτι του στυλ “πω πω τι μου θύμισες τώρα…”

Αν πάλι όχι, συνέχισε να διαβάζεις γιατί κάτι θα βρεις και για σένα 😉

Η σειρά έγινε λίγο-πολύ σκαλοπάτι για τον Bruce Willis και τη μεγάλη καριέρα που ακολούθησε με τις ταινίες Die Hard και άλλες πολλές.

Το σενάριο της σειράς με δυο λόγια:

Ένα πρωί το διάσημο μοντέλο Μάντυ Χέις (Cybill Shepherd) ξυπνάει και ξεκινά την κλασική μέρα της, όπως έκανε κάθε πρωί για χρόνια. 

Όμως κάτι δεν πάει καλά. Κάτι έχει αλλάξει. 

Ο λογιστής της έχει υποκλέψει όλη την περιουσία της και έχει δραπετεύσει ήδη στη Βραζιλία. 

Αφού συνέρχεται από το αρχικό σοκ, η Μάντυ προσπαθεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και αποφασίζει να εκποιήσει όσες επιχειρήσεις ελέγχει.

Όταν όμως επισκέπτεται μια προβληματική εταιρεία ντετέκτιβ, της οποίας έχει μετοχές (για λόγους φοροαπαλλαγών), ο γοητευτικός διευθυντής της, ο Ντέιβιντ Άντισον (Bruce Willis), την διαβεβαιώνει ότι η εταιρεία μπορεί να αποφέρει κέρδη. 

Αρκεί να χρησιμοποιήσουν την φήμη της σαν μοντέλο. 

Ότι μπορεί η ίδια να γίνει ντετέκτιβ! 

Όπως και έγινε…

Και κάπως έτσι περνούσαμε τα παιδικά μας χρόνια, φυτεύοντας εκείνες τις εικόνες για το τι είναι καλό ή κακό, επιτυχία ή αποτυχία και πόσα άλλα που δεν έχουμε ιδέα 🙂

Ε και;

Μια σκηνή που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου για 35+ χρόνια (!), είναι αυτή του Ντέιβιντ (του Μπρους Γουίλις) να οδηγεί την -τότε- πολυτελή BMW του και να μιλάει στο κινητό…

(είπαμε δεκαετία ’80… τα κινητά ήταν… φαντασίωση)

Ένα κινητό που είχε όμως σπιράλ καλώδιο και ήταν ενσωματωμένο στο αυτοκίνητο. 

Κινητό και σταθερό μαζί κατά μια έννοια, για να γίνω πιο ακριβής, γιατί έχει σημασία.

Έβλεπα λοιπόν στα 12-13 μου τον πρωταγωνιστή της σειράς, με εκείνη τη γυναικάρα, τη BMW και την άνεση του ντετέκτιβ και δημιουργούσα ασυναίσθητα ένα πρότυπο ζωής, ένα μοντέλο που τότε θεωρούσα πετυχημένο, αξιοζήλευτο…

Ήθελα να “το έχω όταν μεγαλώσω”…

Θυμάμαι λοιπόν τη σκηνή με τον Ντέιβιντ που μιλούσε στο τηλέφωνο καθώς οδηγούσε και θυμάμαι σαν χθές τις σκέψεις μου…

“Θέλω κι εγώ να μιλάω στο τηλέφωνο όταν οδηγώ!” 

“‘Οταν μεγαλώσω, θα έχω κι εγώ τέτοιο τηλέφωνο στο αμάξι μου”.

Δύο πράγματα με ταρακουνούν από αυτή τη μνήμη, τη δυνατή εικόνα που έχει μείνει στην οθόνη του μυαλού μου κοντά 40 χρόνια τώρα…

Το πρώτο είναι, πόσο καλύτερα καταλαβαίνω τον εαυτό μου σήμερα, για ποιό λόγο ήμουν έτσι όπως ήμουν, γιατί είχα πολλές από τις πεποιθήσεις και τα πρότυπα που είχα.

Για τις επιδράσεις που είχα στα παιδικά μου χρόνια, από αυτά που εισχωρούσαν απευθείας στο υποσυνείδητό μου χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τίποτα. 

Τρομακτικό αλλά και λυτρωτικό για έναν περίεργο λόγο. 

Με τρομάζει η ιδέα, του τι περνάει σήμερα μέσα από τα αθώα παιδικά μάτια και αυτιά και το τι αποτελέσματα αυτά έχουν στον ψυχισμό όλων, μικρών και μεγάλων στο μέλλον.

Με λυτρώνει η επίγνωση της κατάστασης…

Τελοσπάντων…

Το δεύτερο, είναι η συνειδητοποίηση ότι τότε δε μπορούσα καν να φανταστώ τις τεχνολογίες της σημερινής εποχής.

Το ιντερνετ, τα ‘έξυπνα κινητά’, αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, τεχνητή νοημοσύνη…

Ομοίως, σήμερα δε μπορούμε καν να φανταστούμε τις τεχνολογίες του μέλλοντος.

Είναι ας πούμε εκτός του πεδίου της φαντασίας μας.

Ακούμε για εικονική πραγματικότητα, ακούμε για επαυξημένη πραγματικότητα…

Η αλήθεια όμως είναι ότι δε μπορούμε να διανοηθούμε τις χρήσεις και τον τρόπο που θα εισέλθουν όλες αυτές οι τεχνολογίες στη ζωή μας.

Σήμερα λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να αντιληφθούμε τι είναι σημαντικό και τι όχι. 

Τι μετράει και τι όχι.

Που να επενδύουμε το χρόνο και την προσοχή μας, μέσα στον καθημερινό βομβαρδισμό πληροφοριών που δεχόμαστε.

Πώς να επικεντρωνόμαστε σε αυτά που έχουν αξία και να αποκλείουμε όλα τα υπόλοιπα.

Πώς να ζούμε ελεύθεροι με λίγα λόγια, σε ένα περιβάλλον που ολοένα και δείχνει πιο ασφυκτικό.

Εσύ τι λες;

Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο να το συζητήσουμε αν θέλεις 🙂

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Ο τρόπος
#100daychallenge

Ο τρόπος…

Η μια απάντηση για όλα τα ερωτήματά μου. Ο δρόμος για την ελευθερία…

Το καλούπι
#100daychallenge

Το καλούπι…

Όσο νερό και να βάζουμε στο τετράγωνο καλούπι, σχήμα καρδούλας δε θα βγει…

Το ένα τρίτο της ζωής μας, είναι ο ύπνος
#100daychallenge

Το 1/3 της ζωής μας…

Αυτό που καθορίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής…

#100daychallenge

Οι εποχές

Όλα μα όλα έχουν εποχικότητα αν επιλέξεις να το δεις με αυτή την οπτική. Τι θα κερδίσεις;

Τι να κάνω για να ζήσω;
#100daychallenge

Τι να κάνω για να ζήσω;

Στην προσπάθειά μου να κάνω επάγγελμα αυτό που αγαπώ, κατέληξα να αγαπήσω αυτό που έφτασα να κάνω.

Το διαμάντι
#100daychallenge

Το διαμάντι…

Λες τελικά να στέκεσαι στη μέση των δικών σου στρεμμάτων διαμαντιών;

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Θλίψη… 😔

Κάτι υπάρχει όμως που φράζει τη ροή. Τη ροή της καθαρής σκέψης. Της αρμονίας. Της αίσθησης της “ανακούφισης’. Τί έγινε ρε παιδιά;

Έχει το χαρτί συναίσθημα; 😮

Όταν κάνεις αυτό που δεν θέλεις να κάνεις και που ξέρεις ότι θα ήταν καλό να το κάνεις, τότε κερδίζεις σε πολλά επίπεδα.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;