Οι τροχοί της αποκάλυψης…

Οι τροχοί της αποκάλυψης..

Αν είναι κάτι που μπορώ να κάνω κάθε μέρα, όλη μέρα, για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα και να μη βαρεθώ καθόλου, είναι να παρατηρώ τη συμπεριφορά μου και να αναγνωρίζω μοτίβα.

Μοτίβα σκέψεων, πράξεων, συμπεριφορών, αντιδράσεων., συναισθημάτων, εκφράσεων, κινήσεων και ότι άλλο μπορεί να φτάσει στην αντίληψή μου.

Και είναι εκείνες οι στιγμές που φτάνεις στο ‘αχα!’, που ανακαλύπτεις κάτι νέο, κάτι που δε μπορούσες να δεις έως τώρα, που κάνουν αυτό το ‘παιχνίδι’ ιδιαίτερα απολαυστικό.

Τουλάχιστον για μένα, γιατί για κάποιους άλλους (τους περισσότερους δηλαδή), αυτό όχι μόνο απολαυστικό δεν είναι, αλλά κάτι που δε θέλουν καν να σκέφτονται.

Τι να κάνω, έχω κι εγώ τις ‘ιδιοτροπίες’ μου βλέπεις 🙂

Αν διαβάζεις ακόμα, υποθέτω πως έχεις κι εσύ μια περιέργεια σχετικά με τα θέματα συζητάω εδώ…

Θέματα που αναλύω στο μυαλό μου και που σκέφτομαι δυνατά. Αυτό κάνω σε αυτή τη σειρά επεισοδίων του #100daychallenge, με σκοπό να κάνω συνήθεια την παραγωγή περιεχομένου και τη συγγραφή άρθρων.

Μια τέτοια στιγμή ‘αναλαμπής’, ένα τέτοιο ‘αχα!’ ήρθε σήμερα στην αντίληψή μου σήμερα το πρωί και σκέφτηκα να το μοιραστώ.

Καθώς λοιπόν έτρεχαν οι τελευταίες σταγόνες από το πρωινό ντουζάκι, ντόινγκ!

Μια σκέψη με επισκέφτηκε και… κάτι με διαπέρασε.

Αν και δεν έχω ψαρέψει ποτέ (ακόμα), νομίζω πως κάπως έτσι πρέπει να είναι η αίσθηση του ψαρά όταν αισθάνεται ότι κάτι έχει ‘τσιμπήσει’…

Ο τρόπος που οδηγούμε, αναδεικνύει τον εσωτερικό μας ψυχισμό, την εκάστοτε ψυχολογική μας κατάσταση…

Αυτή ήταν η σκέψη που πέρασε και την… σταμάτησα για περαιτέρω ανάλυση 🙂

Και ενώ μπορεί να ακούγεται απλό και όχι κάτι καινούργιο, έχει περισσότερο βάθος αν μείνεις μαζί του.

Τις τελευταίες μέρες, παρατηρούσα τον τρόπο που οδηγούσα και έχω αντιληφθεί ότι δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που οδηγούσα στο παρελθόν.

Και δεν εννοώ το πως οδηγούσα στα 20 και στα 25 που όπως και να το κάνεις η ενέργεια που έχεις είναι εντελώς διαφορετική. Οι ταχύτητες μας είναι ασυγκρίτως πιο γρήγορες σε αυτή την ηλικία.

Συγκρίνω τον τρόπο που οδηγώ με 5-6 χρόνια πριν, δεν είναι μεγάλη η διαφορά.

Σήμερα, στην κυριολεξία οδηγώ εντελώς διαφορετικά απ’ ότι 5-6 χρόνια πριν. Και αυτό είναι αποτέλεσμα του πως νιώθω στην καθημερινότητά μου.

Το πόσο πιο ήρεμος είμαι σήμερα σε σχέση με το παρελθόν, έχει επίδραση σε όλους τους τομείς της ζωής μου.

Είναι οριζόντια αυτή η θετική επίδραση. Τα καλύπτει όλα δηλαδή.

Ομοίως, όταν έχεις άγχος, στρες, νεύρα και σε διακρίνει μια αρνητικότητα, τότε αυτό πάλι υπερκαλύπτει τα πάντα.

Σε καλύπτει ένα μαύρο σύννεφο και έχει επίδραση σε ότι κι αν κάνεις.

Γιατί όπως κάνεις ένα πράγμα, έτσι τα κάνεις όλα.

Σήμερα επίσης, παρατηρώ ότι προσπαθώ να αποφεύγω την οδήγηση, γιατί με το που θα βγω στο δρόμο, μπαίνω αυτόματα σε κατάσταση κινδύνου, σε κατάσταση ‘συναγερμού’.

Alert. Κίνδυνος από τον τρόπο που οδηγούν οι υπόλοιποι.

Δε χρειάζεται να μπω νομίζω σε λεπτομέρειες για το πως οδηγεί ο μέσος Έλληνας..

Αυτό όμως αναδεικνύει και την ψυχολογική κατάσταση του εκάστοτε συμπολίτη και συμπατριώτη. Ο τρόπος που οδηγεί, είναι ο τρόπος που πορεύεται, ο τρόπος που αισθάνεται…

Ο τρόπος που σκέφτεται ή που δεν σκέφτεται πιο σωστά. Είναι στον αυτόματο πιλότο…

Και αυτό φυσικά ισχύει και για μένα. Το δουλεύω, το βελτιώνω, αλλά… αν το αφήσεις θα σε αφήσει 😉

Μένω λίγο σε αυτή τη σκέψη…

Πόσο φορτωμένος νιώθει ο άλλος οδηγός; Τι προβήματα κουβαλάει μέσα του; Ποιος ξέρει τι έχει συμβεί σήμερα στη δική του τη ζωή…

Αν δεν το δεις από αυτή την οπτική, τότε είναι δεδομένο ότι θα μαλώνεις με όλους στο δρόμο…

Κι’ όμως… μπορείς να ‘μπεις για λίγο στα παπούτσια του άλλου’;

Να σκεφτείς ότι μπορεί να βασανίζεται από ακόμα πιο σημαντικά προβλήματα στη ζωή του;

Μμμ;

Ενσυναίσθηση είναι λέξη. Να προσπαθήσουμε να δούμε και τη θέση του άλλου.

Να τον/την δικαιολογήσουμε ή και να τον/την συγχωρήσουμε αν έκανε κάποιο λάθος στο δρόμο.

Τελοσπάντων…

Αν θέλεις να καταλάβεις την ψυχική κατάσταση κάποιου, μπορείς απλά να μπεις στο αυτοκίνητό του.

Ο τρόπος που οδηγεί, θα σου δώσει μια πολύ καλή εικόνα για το πως πορεύεται σε όλα.

Πως αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τις προκλήσεις, πως αναπνέει, πόσο άγχος έχει και σε τι βαθμό βρίσκεται σε κατάσταση κινδύνου, στο λεγόμενο fight or flight (or flee) δηλαδή.

Σε τι βαθμό ο εγκέφαλός του/της βλέπει κίνδυνο σε καταστάσεις που δεν είναι επικίνδυνες.

Που εστιάζει το Δικτυωτό Σύστημα Ενεργοποίησής του (RAS).

Μπορείς να ξεκινήσεις βέβαια από τον εαυτό σου 🙂

Παρατήρησε τον τρόπο που οδηγείς, πως κινείσαι, πόσο υπομονή έχεις, πόσο εκνευρίζεσαι, πόσα κουμπιά σου πατιούνται κατά την διάρκεια της οδήγησης.

Η παρατήρηση φέρνει επίγνωση. Και η επίγνωση φέρνει την αλλαγή, τη βελτίωση.

Αν λοιπόν θέλεις να αλλάξεις κάτι και να το βελιτώσεις, η παρατήρηση είναι η αρχή.

Και ένα πεδίο που μπορείς να εστιάσεις, είναι ο τρόπος που οδηγείς εσύ ή/και οι υπόλοιποι άνθρωποι που είναι στη ζωή σου.

Ειναι αποκαλυπτικό αν μείνεις όσο χρειαστεί για να το ‘δείς’ 😉

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;