Το… απόσταγμα της χθεσινής ‘απόσταξης‘, ήταν να γράψω σήμερα αυτό που… υποσχέθηκα χθες.
(Ας πρόσεχα)
Να δημιουργήσω δηλαδή έναν ‘νευροσυσχετισμό’ που θα με βοηθήσει να δημιουργήσω ένα προσωπικό σύστημα διαχείρισης πληροφοριών (ουαου ε; ωραίο ακούγεται!).
Πώς σκέφτομαι να το κάνω αυτό;
Σκοπεύω να συσχετίσω πόνο με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα – το υφιστάμενο σύστημα διαχείρισης πληροφοριών που χρησιμοποιώ – και ευχαρίστηση, απόλαυση με το νέο σύστημα που θέλω να δημιουργήσω.
Έκανα λοιπόν χθες ένα ερώτημα που με οδήγησε σε ένα ‘μονοπάτι’.
Το ερώτημα ήταν:
Πώς μπορώ να δημιουργήσω μια διαδικασία για να καταγράφω, να αποθηκεύω, να οργανώνω, να αναζητώ και να αξιοποιώ όλες αυτές τις σκόρπιες σκέψεις και ιδέες που περνούν από το μυαλό μου κατά τη διάρκεια της ημέρας;
Ίσως τώρα αναρωτηθείς… γιατί να θέλεις να το κάνεις αυτό;
Μισό λεπτό να… με ρωτήσω 🙂
Γιατί θέλω να το κάνω αυτό;
Χμ…
Γιατί για να γίνω αυτό που θέλω να γίνω και να πετύχω τους στόχους που έχω βάλει, κρίνω απαραίτητητο να μπορώ να συγκεντρώνω αποτελεσματικά τις πληροφορίες που με βοηθούν στη δουλειά μου.
Για να εξοικονομήσω χρόνο, χρήμα και ενέργεια.
Για να συλλέξω πληροφορίες που θα με βοηθήσουν να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου, την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη ζωή σε ένα γενικότερο πλαίσιο.
Για να βελτιώσω το γράψιμό μου.
Για να συγκεντρώνω υλικό που θα βρίσκω άμεσα σχετικά με τα θέματα που με ενδιαφέρουν.
Για να μην κάνω την ίδια έρευνα ξανά και ξανά.
Γιατί όλοι οι τρόποι καταγραφής που έχω χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα, είναι ‘καλούτσικοι’ και όχι ιδαίτερα αποτελεσματικοί.
Ωραία! Τώρα έχω το γιατί μου 🙂
Χωρίς αυτό δε γίνεται τίποτε βλέπεις..
Συνεχίζω τώρα που πήρα φόρα…
Και τι συναισθήματα θα νιώσω όταν το έχω καταφέρει αυτό;
Χμ…
Θα νιώσω σημαντικός.
Θα νιώσω ότι έχω κάτι να προσφέρω και σε άλλους, σε όποιον ενδιαφέρεται να κάνει κάτι παρόμοιο.
Θα νιώσω αποδοχή και αγάπη αν κάποιος, έστω και ένας το βρει χρήσιμο.
Θα νιώσω ότι δημιούργησα κάτι από το τίποτα. Από μια ιδέα. σε κάτι το απτό. Ένα σύστημα.
Θα νιώσω πετυχημένος. Έβαλα ένα στόχο και τον έκανα πράξη.
Θα νιώσω αποτελεσματικός. Σίγουρος. Ικανός.
Ωραία! Τώρα έχω και τα συναισθήματα που θα χρησιμοποιήσω ως κίνητρο.
Και γιατί δεν θέλω να μείνω εδώ που είμαι;
Γιατί θα μείνω κολλημένος στο ίδιο σημείο…
Γιατί θα αποτύχει το εγχείρημά μου.
Γιατί θα νιώθω ηττημένος από τη σκέδαση.
Γιατί κανείς δε θα ωφεληθεί αν δε βελτιώσω την υφιστάμενη διαδικασία.
Γιατί ότι μπορώ να κάνω καλύτερα, θέλω να το κάνω καλύτερα.
Γιατί αν δεν το κάνω καλύτερο, θα γίνεται χειρότερο…
Ωραία! Κατάφερα να συσχετίσω με πόνο την υφιστάμενη κατάσταση για να ωθήσω τον εαυτό μου στην αλλαγή.
(που συνήθως δεν είναι εύκολη, κλωτσάει βλέπεις ο εγκέφαλος στο καινούργιο και στην αλλαγή!)
Παρένθεση:
[Μπορώ να γίνω και πιο ‘σκληρός’ στο γιατί δεν θέλω να παραμείνω εδώ που είμαι – στον τρόπο που χειρίζομαι τη συγκεκριμένη διαδικασία για παράδειγμα – αλλά δε θέλω να δώσω κάποιο παράδειγμα που πιθανώς να μην ωφελήσει εσένα τον αναγνώστη.]
Τώρα που έχω το γιατί το θέλω, τα συναισθήματα που θέλω και το γιατί δεν θέλω να μείνω εδώ που είμαι, ήρθε η ώρα για να αλλάξω το μοτίβο συμπεριφοράς.
Και πώς ακριβώς θα το κάνω αυτό;
Χμ…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα χρησιμοποιήσω το εξής εργαλείο:
Θα κάνω δύσκολη και επίπονη τη διαδικασία καταγραφής που χρησιμοποιώ σήμερα.
Δηλαδή το τετράδιο που έχω για να καταγράφω τις ιδέες μου.
Από την επόμενη ιδέα που θα καταγράψω, θα αρχίσω να τις γράφω με το αριστερό χέρι (είμαι δεξιόχειρας).
Αυτό θα μου το κάνει ιδιαίτερο επίπονο και δύσκολο και θα σπάσει το υφιστάμενο μοτίβο.
Και ξέρεις κάτι;
Ίσως μέχρι να ξεκινήσω να γράφω με το αριστερό, να.. ξεχάσω και την ιδέα την ίδια!
Αυτό σε καλό θα μου βγει τελικά γιατί θα σπάσει το μοτίβο και θα θελήσω να φύγω από αυτή την επίπονη κατάσταση.
Και μετά;
Μετά θα δημιουργήσω το νέο εναλλακτικό μοτίβο.
Τη νέα διαδικασία.
Και πως μπορώ να δημιουργήσω μια τέτοια δαδικασία;
Θα δημιουργήσω ένα σύστημα, στο οποίο θα συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες σε ένα κεντρικό σημείο – έναν κόμβο – από το οποίο θα μπορώ να αντλώ τις πληροφορίες που έχω αποθηκεύσει.
Και τι χρειάζεται για να το κάνω άμεσα;
Να βρω τα κατάλληλα εργαλεία, να δω τι έχουν κάνει κάποιοι άλλοι και να προσαρμώσω όλα αυτά που θα βρω στην έρευνα, στα δικά μου δεδομένα.
Δηλαδή;
Δηλαδή έχω δει ήδη ότι κάποιοι χρησιμοποιούν πολύπλοκα συστήματα και εξειδικευμένες εφαρμογές, τα οποία μπορεί να ταιριάζουν σε αυτούς, αλλά όχι σε μένα.
Απλό και εύκολο για να μην υπάρχει κανένα εμπόδιο και καμία δικαιολογία. Αυτό είναι το #1 κριτήριο για μένα.
Αλλιώς χάνω το χρόνο μου για κάτι που δε θα χρησιμοποιώ. Δεν το θέλω αυτό.
Ας ξεκινήσω από το πιο απλό και αργότερα το βελτιστοποιώ αν θέλω.
Για να κρατήσω το άρθρο σύντομο, εδώ είναι μια περίληψη του τρόπου δημιουργίας ενός νέου νευροσυσχετισμού (ένα νέο πρόγραμμα στον εγκέφαλό μου):
Βήμα 1ο: Αποφασίζω τι θέλω να κάνω (νέο σύστημα διαχείρισης της πληροφορίας)
Βήμα 2ο: Δημιουργώ μια λίστα με τους λόγους που θέλω να αλλάξω αυτό που θέλω να αλλάξω και συσχετίζω με πόνο (αρνητικά συναισθήματα) το να μην τον αλλάξω και με ευχαρίστηση (θετικά συναισθήματα) το να το αλλάξω και να κάνω αυτό που έχω στο μυαλό μου.
Βήμα 3ο: Βρίσκω ένα τρόπο να σπάσω το υφιστάμενο μοτίβο (γράφω με το αριστερό στη συγκεκριμένη περίπτωση)
Βήμα 4ο: Δημιουργώ νέο μοτίβο (ένα νέο σύστημα διαχείρισης πληροφοριών στη συγκεκριμένη περίπτωση).
Αργότερα, θα δω τι διορθωτικές / βελτιωτικές κινήσεις μπορεί να χρειαστεί να κάνω στο σύστημά μου.
Ελπίζω να σου έδωσα λίγο τροφή για σκέψη και σήμερα 🙂
Όταν το νέο μου σύστημα είναι σε πλήρη εφαρμογή, θα επανέλθω με ένα μεγαλύτερο άρθρο για να παρουσιάσω τα αποτελέσματα.
Έχεις καμιά ιδέα να συζητήσουμε;
Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο παρακάτω 🙂