“Δε μετανιώνω για τίποτα από αυτά που έχω κάνει”…
Ήταν μια φράση που συνήθιζα να λέω για πολλά χρόνια.
Και το εννοούσα.
‘Έτσι πίστευα, έτσι ένιωθα, έτσι έλεγα…
Ώσπου… αυτό άλλαξε. Αντιστράφηκε.
Είδα ότι έκανα λάθος εκτίμηση.
Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι τελικά αυτό ένα ποιηματάκι που έλεγε το ‘ρομποτάκι μου‘, η ‘τεχνητή νοημοσύνη μου‘ όπως λατρεύω να το χαρακτηρίζω.
Και άρχισα να αναρωτιέμαι μόλις είδα αυτή την άλλη οπτική…
Με εκφράζει όντως αυτή η άποψη; Θέλω να την κρατήσω;
Όχι.
Έπαψε να με εκφράζει από τότε και την άλλαξα.
Μετανιώνω για όλες τις βλακείες που έχω κάνει αλλά και συγχωρώ τον εαυτό μου, γιατί ‘αυτά ήξερα, αυτά έκανα’.
Ήμουν δηλαδή “ασυνείδητα αδαής“.
Είχα “ασυνείδητη άγνοια“.
Δεν γνώριζα ότι δεν γνώριζα πως αυτό που κάνω είναι λάθος, ή δεν είναι σωστό, ή δεν είναι σύμφωνο με τις αξίες μου.
Και ποιές αξίες δηλαδή, εδώ δεν ήξερα ότι έχω ή δεν έχω αξίες…
Τελοσπάντων…
Πήρα λοιπόν την απόφαση να την αλλάξω αυτή την πεποίθηση και πλέον νιώθω πολύ καλύτερα.
Αντί να καλύπτω τα λάθη μου, τα έβαλα κάτω, τα είδα, έψαξα τις αιτίες και τελικά συμφιλιώθηκα μαζί τους.
Ένα τέτοιο λάθος ήταν και η παρουσία μου στα social media τα προηγούμενα χρόνια.
Μετανιώνω για πολλά πράγματα που έχω μοιραστεί εκεί, είτε ‘θετικά’, είτε ‘αρνητικά’.
Από οπαδικές ηλιθιότητες του -μακρινού- παρελθόντος, μέχρι πιο ‘πρόσφατες’ (προ αρκετών ετών βέβαια) αναρτήσεις με τις ‘υπεροπτικές’ τάσεις μου.
Βλέπω ξεκάθαρα την έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης ακόμα και σε περιόδους που πίστευα ότι… την είχα!
Σε μια τέτοια ανάρτηση, το Μάιο του 2017 από τη Σαντορίνη, είχα αναρτήσει ένα μικρό video πάνω σε ένα catamaran, λέγοντας με ειρωνικό τόνο:
“Life is difficult, life is a struggle”
“Η ζωή είναι δύσκολη, η ζωή είναι ένας αγώνας”
Δίνοντας με λίγα λόγια την εντύπωση ότι ‘η ζωή είναι απλά διασκέδαση, δεν είναι δύσκολη’.
(αν επιλέξεις να το δεις έτσι συμπληρώνω)
Κι ενώ στην επιφάνεια αυτό δεν έχει κάτι ‘κακό’, κάτω από την επιφάνεια μπορείς να δεις… ολόκληρο το βυθό 🙂
Μπορείς να δεις την ανάγκη κάποιου να δείξει ότι…
‘τα κατάφερα’
‘κοιτάξτε με’
‘είμαι καλύτερος, πιο έξυπνος’
‘είμαι στα καλύτερα, στη χλιδή’
όπως επίσης και
‘είμαι σημαντικός’
‘ακούστε με, δείτε με, τι καλός που είμαι’
‘είμαι πετυχημένος’
‘δείτε με ποιους κάνω παρέα’
…
Το ταξίδι εκείνο, ήταν μια εβδομάδα με μια ομάδα άκρως επιτυχημένων νέων επιχειρηματιών από διάφορα μέρη του κόσμου, σε μια συνάντηση ανταλλαγής απόψεων και ιδεών με σκοπό την αναβάθμιση των γνώσεων απ’ όλους.
Ναι, ήταν μια φανταστική εμπειρία.
Καταπληκτικοί άνθρωποι και ιδίως ο Δημήτρης, ο Έλληνας διοργανωτής και ‘οικοδεσπότης’ της συνάντησης.
Σίγουρα ο πιο αληθινός από όλους ανθρώπους γνώρισα στα χρόνια που ασχολούμαι με το ευρύτερο Online Business Success.
Εκείνο το video λοιπόν που δημοσίευσα εκείνη την εβδομάδα, μαζί με αρκετές φωτογραφίες, ήταν μια πράξη για την οποία έχω μετανιώσει.
Τότε φυσικά ένιωθα τόσο ωραία, που απλά ‘μοιραζόμουν την υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου’.
Όμως…
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Τι θέλω να πω;
Αν το απομονώσεις, ναι είναι ένα πολύ ωραίο στιγμιότυπο στη ζωή μου.
Καταπληκτική εμπειρία, μοναδική…
Δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο ευτυχισμένος ήμουν εκείνες τις μέρες.
Αλλά…
Τι μήνυμα ήθελα να περάσω στους φίλους και γνωστούς;
Ότι ‘κοιτάξτε με τι καλά που περνάω!’;
ή μήπως ‘κοιτάξτε με πως τα έχω καταφέρει!‘;
ή ακόμα και ‘η ζωή δεν είναι δύσκολη, αν δυσκολεύεσαι είσαι ….’;
Εκείνο το στιγμιότυπο δεν είχε κάτι κακό ή ‘μεμπτό’.
Ταυτόχρονα όμως, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από αυτό που γίνεται στα social media καθημερινά:
Άνθρωποι μοιράζονται στιγμιότυπα από τη ζωή τους και δίδεται η ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι η ζωή τους!
Κι όμως, αυτό είναι ψέμα.
Είναι αυταπάτη.
Δεν υπάρχει.
Η στιγμή που βγάζουμε παραέξω, είναι μόνο ένα στιγμιότυπο της ημέρας (ή της ζωής μας) που νιώσαμε την ανάγκη είτε να βγάλουμε κάτι προς τα έξω.
Όλη την υπόλοιπη μέρα όμως, δεν είμαστε έτσι.
Αυτή όμως την εντύπωση δίνουμε στους άλλους και αυτό το νόημα δημιουργείται στο μυαλό των άλλων.
Και γιατί να φταίω για το πως το βλέπουν οι άλλοι; μπορεί να πεις.
Φυσικά και δεν ευθύνεσαι. Σε καμία περίπτωση. Εσύ μια φωτογραφία ή ένα video ανέβασες με την καλή σου τη διάθεση…
Απλά αναρωτήσου…
Με ποιόν τρόπο βγάζεις συμπεράσματα κι εσύ για τη ζωή των άλλων;
Τι μπορεί να υπάρχει ‘πίσω από τις κάμερες’ που μπορεί ο φίλος/η φίλη να προσπαθεί να επικοινωνήσει;
Τι μπορεί να θέλει να πει και τι μπορεί να θέλει να κρύψει;
Ποια ανάγκη βλέπεις κάτω από την επιφάνεια;
Αγαπημένε/η
Μην εύχεσαι να είχες τη ζωή κάποιου άλλου, μόνο και μόνο από τα στιγμιότυπα που πιθανώς βλέπεις στα social media.
Με πλήρη επίγνωση και πάσα ειλικρίνεια θα σου πω το εξής:
Όποιον βλέπεις και θεωρείς πρότυπο πολλές φορές, να έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι αυτό που έχεις στο οπτικό σου πεδίο είναι μόνο μια ψευδαίσθηση.
Αυτές οι ψευδαισθήσεις με έκαναν να κυνηγάω στόχους που δεν ήταν δικοί μου και να θεωρώ ότι δεν είμαι ‘όπως οι άλλοι’ με τους οποίους συνέκρινα τον εαυτό μου.
Σε εκείνη τη συνάντηση, δυο παλληκάρια ξεχώρισαν με τις γνώσεις και την οξυδέρκειά τους.
Ήταν -τότε- για μένα και οι δύο πρότυπα για τη δουλειά έκανα.
Και ξέρεις κάτι;
Μετά από λίγο καιρό…
Ο ένας μπήκε για χρόνια στα δίχτυα των ναρκωτικών και ο άλλος στη φυλακή για υπεξαίρεση και απάτες.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την άποψή μου γι’ αυτούς.
Με βοήθησαν και οι δύο και αυτό μετράει για μένα πάνω απ’ όλα.
Όμως τι πρότυπα έχουμε συνεχώς μπροστά μας;
Ποιους αλήθεια κάνουμε ‘θεούς’ στο μυαλό μας;
Το πως εγώ όμως ‘μεταφράζω’ την επιτυχία, την ευτυχία και την ηρεμία του μυαλού, δεν έχει να κάνει με κανέναν τρίτο, παρά μόνο με τον εαυτό μου.
Ελπίζω να σε προβλημάτισα 😉
