Μεταχειρισμένη πληροφορία…

Μεταχειρισμένη πληροφορία.

“Οι πεποιθήσεις είναι ένα φθηνό υποκατάστατο των εμπειριών”.

Όταν άκουσα πρώτη φορά αυτή την άποψη σε ένα video του Τονυ Ρομπινς ενθουσιάστηκα με την ιδέα.

‘Ναι ρε φίλε’ σκέφτηκα… λογικό ακούγεται.

Με τον καιρό όμως συνειδητοποίησα ότι δε συμφωνώ απόλυτα με αυτή τη διατύπωση.

Έτσι προσπάθησα να τη βελτιώσω σύμφωνα με τη δική μου οπτική.

Να’ σαι καλά για την έμπνευση Τονυ, συμφωνώ μεν αλλά το προσαρμόζω στα δικά μου.

Πολλές από τις πεποιθήσεις μας, μπορεί να αποτελούν υποκατάστατα εμπειριών.

Αν σου φαίνεται ίδιο, δεν είναι.

Δεν υπάρχει το απόλυτο της άποψης σε αυτό που έγραψα.

Μπορεί και να μην είναι και έτσι 🙂

Μπορεί και να είναι…

Βλέπεις, η δυνατότητα να ξεχωρίζεις την άποψη από το γεγονός, είναι ένα από τα μαθήματα που μου κόστισαν πολλές χιλιάδες ευρώ…

Κι όμως, όλοι μας καθημερινά πέφτουμε στην παγίδα να υιοθετούμε απόψεις και να ‘τσιμπάμε’ πεποιθήσεις άλλων.

Και μετά ως “φορείς αυτού του ιου”, του “ιου της παραπληροφόρησης”, τον διαδίδουμε με ρυθμούς που κάνουν μια πανδημία να φαίνεται αστεία.

Αν το καλοσκεφτείς, σχεδόν όλα αυτά που μαθαίνουμε για τον κόσμο μας, όλες αυτές οι πληροφορίες που λαμβάνουμε και αφορούν κάθε τομέα της ζωής μας, είναι πληροφορία από ‘δεύτερο χέρι’.

Είναι ‘μεταχειρισμένο’ αυτοκίνητο.

Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ουσιαστικά, είναι να εμπιστευτούμε ή όχι την πηγή της ενημέρωσης.

Αυτή η εμπιστοσύνη είναι το κλειδί.

Σε αυτήν βασίζεται κάθε σύγχρονη εξαπάτηση αν το μελετήσεις.

Αν δεν έχουμε θέσει συνειδητά κάποια κριτήρια, αν δεν έχουμε δημιουργήσει ένα σύστημα αναγνώρισης ψευδών πληροφοριών ή ανυπόστατων φημών, είμαστε στο έλεος των άλλων.

Προσωπικά το βλέπω πλέον ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία μου.

Το πώς, πόσο και από που θα ενημερωθώ είναι τόσο σημαντικό, όσο τα χρήματα που χρειάζομαι για να συντηρήσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου κάθε μήνα.

Δουλεύουμε τη μισή σχεδόν μέρα για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε όλα όσα πιστεύουμε ότι έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε, όμως χρόνο για να σκεφτούμε αν αυτά που ακούμε είναι απόψεις ή γεγονότα δεν ξοδεύουμε καθόλου…

Παρατηρώντας προσεκτικά τον εαυτό μου (και τους άλλους) για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα, είδα ότι αυτά που λέω στους άλλους, είναι κατά 95% αυτά που ακούω από τις πηγές πληροφόρησης που επιλέγω συνειδητά ή ασυνείδητα σε καθημερινή βάση.

Ότι μας ‘αρέσει’, ότι μας φαίνεται ‘σωστό’, ότι μας κάνει να φαινόμαστε έξυπνοι στους άλλους, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι η ‘προσωπική μας προπαγάνδα’.

Είναι η ευθύνη που έχουμε όλοι για τα σκουπίδια που κουβαλάμε

Και επειδή όπως είπαμε η εμπιστοσύνη είναι το κλειδί, η μεγαλύτερη ‘ζημιά’ συνήθως γίνεται από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι, οι οποίοι όμως δεν έχουν καμία εξειδικευμένη γνώση ή/και κριτική ικανότητα.

Και εκτός από αυτό, σε ένα δεύτερο επίπεδο, τα μέσα που χρησιμοποιούμε για την πληροφόρησή μας, δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να παρουσιάζουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας ως αληθή, με τρόπο που θα εξασφαλίσει το κέρδος τους.

Δεν είναι κάτι το καινούργιο αυτό, είναι το επιχειρηματικό μοντέλο των ειδησεογραφικών καναλιών.

Αγοράζουν προσοχή, πουλώντας φόβο και μεταπωλούν αυτήν την προσοχή στους πελάτες τους, τις διαφημιζόμενες εταιρείες.

Και εμείς που δεν έχουμε ιδέα γι’ αυτό, παίρνουμε αυτές τις μεταχειρισμένες πληροφορίες και της διασπείρουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης νομίζοντας ότι κάνουμε κάτι καλό…

Το βρίσκω τραγικό και θα συνεχίσω να μιλάω γι΄αυτό γιατί το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα που μας αφορά όλους…

Μήπως διαφωνείς;

Να το συζητήσουμε… άφησε ένα σχόλιο παρακάτω 🙂

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;