Η γραφή

Η γραφή φέρνει διαύγεια.

Διαύγεια νου, διαύγεια σκοπού, διαύγεια προσανατολισμού.

Αυτό ήρθε σαν ‘καθαρή’ σκέψη και είπα να την αφήσω εδώ.

Σε κάποιον μπορεί να φανεί χρήσιμη 🙂

Οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε πιστέψει ότι δεν είμαστε καλοί στο γράψιμο, προτιμάμε την ομιλία και άλλα πολλά αυτού του είδους.

Νομίζω πως αυτό έχει να κάνει με την κριτική που έχουμε δεχτεί από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, μέχρι και την εφηβεία ή ακόμα και μέχρι να τελειώσουν οι σπουδές για κάποιους.

Όταν γράφεις κάτι και ‘αξιολογείσαι’ από κάποιον άλλον, άλλοτε με αυστηρή ‘βαθμολογία’, άλλοτε με αυστηρή κριτική και άλλοτε με κόκκινα στυλό, είναι απόλυτα φυσιολογικό να σου προκληθούν τραύματα από αυτό.

(είμαι παθών και ξέρω…)

Και αν αναλογιστείς ότι αυτό γίνεται για πολλά και συνεχόμενα έτη, είναι λίγο-πολύ δεδομένο ότι έχεις ‘κολλήσει’ τον ‘ιο της έλλειψης εμπιστοσύνης’ στη δυνατότητά σου να γράφεις.

Αυτό λοιπόν που διαπιστώνω, είναι πως φοβόμαστε να γράψουμε κάτι, γιατί φοβόμαστε την κριτική.

Από την άλλη, είμαστε πολλές φορές τόσο ‘κολλημένοι’, που δε σκεφτόμαστε ότι δεν είναι ανάγκη να δει κάποιος άλλος τι γράφουμε.

Δεν είναι απαραίτητο να το δείξουμε σε κάποιον άλλον αν δε θέλουμε. Δε μας αναγκάζει κανείς.

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να κάνουμε ορθογραφικά λάθη, δε θα μας διορθώσει και θα μας κρίνει κανείς.

Δεν είναι καν απαραίτητο να κρατήσουμε αυτό που θα γράψουμε… μπορούμε να το καταστρέψουμε, να το πετάξουμε, ακόμα και να το… κάψουμε!

Το γράψιμο είναι για μένα θεραπευτικό.

Αν θέλεις να βγάλεις κάτι από το μυαλό σου, πάρε στυλό και χαρτί και βγάλε ότι έχεις και δεν έχεις.

Δε θα αργήσεις να διαπιστώσεις, ότι τα συναισθήματα που πολλές φορές σε πνίγουν, με έναν μαγικό τρόπο, φεύγουν από σένα και πηγαίνουν στο χαρτί…

Αμφιβάλλεις; Χαμογελάς;

Για σκέψου λίγο ένα παράδειγμα…

Έρχεται ένα παιδάκι και σου δείχνει τη ζωγραφιά του. Έχει ζωγραφίσει μια καρδιά και έρχεται και σου τη δείχνει με το αθώο του χαμόγελο.

Πέρασε ή δεν πέρασε το συναίσθημα του παιδιού μέσα από το χαρτί;

Άλλο ένα παράδειγμα…

Σου δίνει ο/η σύντροφός σου ένα γράμμα.

Σε αυτό, σου ζητάει συγνώμη για όλες τις φορές που σε πίκρανε και που σε στεναχώρησε και σε ευχαριστεί για όλα όσα έχεις κάνει γι’ αυτόν/αυτήν.

Σου εκφράζει την αγάπη του/της και την εκτίμησή του/της.

Πέρασε ή δεν πέρασε το συναίσθημα από το χαρτί σε σένα;

Βλέπεις τη δύναμη που έχει;

Ξέρεις πόσο διαφορετικά θα νιώσεις αν γράψεις τους λόγους για τους οποίους είσαι ευγνώμων σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που πιθανώς να έχετε απομακρυνθεί;

Είναι πραγματικά ακατανόητο πόσο έξω πέφτουμε τις περισσότερες φορές, για το πως σκέφτεται ή νιώθει κάποιος άλλος για εμάς.

Αν είσαι εσωστρεφής σαν εμένα, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να εκφράσεις αυτό που έχεις μέσα σου μέσα από το γραπτό λόγο.

Δεν είναι καν ανάγκη να το δείξεις σε κάποιον άλλον ακόμα και αν το έχεις γράψει γι’ αυτόν!

Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τα θετικά και για τα αρνητικά συναισθήματα.

Παράδειγμα:

Έχω νευριάσει με κάποιον. Με έχει ενοχλήσει η συμπεριφορά του…

Στο μυαλό μου τριγυρίζει συνέχεια αυτή η σκέψη και όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο διογκώνεται, τόσο μεγαλώνει…

Έχω αρχίσει να δημιουργώ διαλόγους και συζητήσεις με το άλλο πρόσωπο, μα όλα αυτά γίνονται νοερά, μόνο στο δικό μου το μυαλό..

Οι παλμοί μου είναι πιο γρήγοροι τώρα, οι αναπνοές μου όλο και πιο γρήγορες… το αίμα κινείται στις φλέβες μου, είναι σα να ετοιμάζομαι για ‘μάχη’.

Παίρνω ένα στυλό κι ένα κομμάτι χαρτί και αρχίζω να γράφω με ‘μανία’ όλα αυτά που σκέφτομαι για το άλλο πρόσωπο.

Όλα αυτά που με έχουν ενοχλήσει, που με έχουν πειράξει, που με έχουν πληγώσει…

Όλα. Τα πάντα… Ακόμα και αυτά τα μικρά που έχω κρατήσει στη μνήμη μου…

Γράφω.. γράφω.. γράφω μέχρι να ‘αδειάσω’…

Όταν τελειώσω και… στραγγίξω, έχω πλέον βγει από αυτή την ‘εμμονική’ κατάσταση και νιώθω μια παράξενη ηρεμία…

Ουφ… τα είπα! τα ‘έβγαλα από μέσα μου’, αυτή η σκέψη κυριαρχεί και επέρχεται γαλήνη…

Το υπέροχο σε όλο αυτό, είναι ότι έφυγαν από σένα και πήγαν στο χαρτί.

Δεν πήγαν σε κάποιον άλλον. Και αυτό είναι ότι καλύτερο.

Φαντάσου όλα αυτά που έγραψες να τα είχες πει στο άλλο πρόσωπο… πως θα ένιωθε;

Φαντάσου να τα είχες πει σε κάποιο τρίτο πρόσωπο, γιατί ‘ένιωθες ότι πρέπει να τα βγάλεις από μέσα σου’.

Πως θα ένιωθε με αυτά τα σκουπίδια που μόλις του/της εναπόθεσες;

Μμμ;

Ας αλλάξουμε.. κλίμα όμως και ας πάμε στην αντίθετη κατεύθυνση.

Πως θα ένιωθε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, αν του/της έγραφες όλα αυτά για τα οποία είσαι ευγνώμων που είναι στη ζωή σου;

Για όλα αυτά που αναγνωρίζεις ότι κάνει για σένα καθημερινά;

Για όλα αυτά που θεωρούνται δεδομένα, αλλά εσύ τα εκτιμάς;

Για όλες τις στιγμές που ήταν εκεί για σένα όταν τον/την χρειάστηκες;

Αυτό εννοώ όταν λέω ότι το γράψιμο είναι θεραπευτικό.

Είτε το κάνεις για σένα, είτε για τον άλλον, είτε γράψεις κάτι που σε ενοχλεί και το βγάλεις από μέσα σου, είτε γράψεις κάτι που θέλεις να μεταφέρεις σε κάποιον άλλον ως ένδειξη αγάπης και ευγνωμοσύνης, μόνο κέρδος υπάρχει σε όλα αυτά.

Και ξέρεις κάτι;

Όταν ένας νιώθει καλύτερα, κάνει και τον άλλον να νιώθει καλύτερα. Και αυτός ο άλλος θα κάνει κάποιον άλλον να νιώσει καλύτερα…

Και ο ‘ιός’ της αγάπης είναι “υγιής” όχι σαν τον ‘ιο’ του μίσους.

Οπότε… κόλλησέ τον άφοβα 😉

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;