Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, κάθε μας σκέψη, κάθε μας λέξη και κάθε μας πράξη μετράει.
Περισσότερο απ’ ότι πιστεύουμε.
Περισσότερο απ’ ότι το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά.
Κάθε δευτερόλεπτο, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, είμαστε ένα πρότυπο για κάποιον άλλον.
Από τον ίδιο μας τον εαυτό και την εικόνα που χτίζουμε για το ‘είδωλό’ μας (self image), μέχρι τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους συνεργάτες μας και κάθε άνθρωπο με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή ή είμαστε σε εγγύτητα.
Είμαστε ένα πρότυπο, ένα παράδειγμα ζωής, είτε αυτό μας αποκαλύπτεται είτε όχι.
Ποτέ δεν ξέρεις ποιόν και πώς θα επηρεάσει η δημοσίευσή σου στο Facebook.
Ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα δυσαρεστηθεί ή θα ικανοποιηθεί από το λόγο σου.
Ποτέ δεν ξέρεις πώς η παραμικρή σου άποψη μπορεί να επηρεάσει τη ζωή κάποιου άλλου.
Ποτέ δεν ξέρεις πόσο πολύ μετράει η άποψή σου (ή και πόσο λίγο) για κάποιο άλλο πρόσωπο.
Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα ερμηνεύσει κάποιος κάτι που θα πεις, κάτι που θα μοιραστείς, κάτι που θα πράξεις.
Η ευθύνη των λόγων και των πράξεών μας, ξεπερνάει κατά πολύ την επιφανειακή εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι από εμάς στο μυαλό μας.
Μια σου λέξη, μια σου φράση, μια σου κίνηση, μπορεί να έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή κάποιου άλλου.
Είναι πολύ μεγαλύτερη η ευθύνη μας αγαπημένε/η σε ότι βγαίνει από το στόμα μας και απο το σώμα μας…
Βρίσκω ιδιαίτερα λυπηρό, έως και αποκρουστικό, τον τρόπο που πολλές φορές οι άνθρωποι βγάζουν τα σκουπίδια τους στα social media.
Την ίδια ώρα κατανοώ γιατί γίνεται αυτό, όμως βλέποντας το αποτέλεσμα που μπορεί να δημιουργήσει στις ζωές άλλων ανθρώπων… προβληματίζομαι… θλίβομαι..
Η άγνοια, η αδιαφορία, ο εγωισμός είναι μερικοί από τους επιφανειακούς λόγους.
Οι τραυματικές εμπειρίες του καθενός καθώς και η έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης είναι τα λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια.
Είναι η ανάγκη να μας ακούσει κάποιος, να μας δει, να μας θαυμάσει, να μας αποδεχτεί, να μας επιβραβεύσει, να δείξουμε ότι είμαστε σημαντικοί, να φανερώσουμε το ‘στατους’ μας.
Όταν διαπίστωσα πόσο σημαντικό είναι το κάθε τι που λέω, γράφω, πράττω ή και που σκέφτομαι ακόμα, ξεκίνησα την προσπάθεια να ‘παράγω’ μόνο λόγια και έργα που θα έχουν κάτι θετικό, κάτι καλό να προσφέρουν στο συνομιλητή μου.
Σίγουρα δεν είναι κάτι που πετυχαίνεις εύκολα ή γρήγορα και μετά… σταματάς. Είναι μια συνεχής και αδιάλειπτη διαδικασία, είναι τρόπος ζωής.
Είναι νοοτροπία. Να προσπαθείς να μοιράζεσαι μόνο κάτι ωφέλιμο.
Να μην ‘ξερνάς σκουπίδια’ με το σώμα σου και με το στόμα σου.
Να έχεις συναίσθηση των λόγων σου, των πράξεών σου και της προσωπικότητάς σου εν γένει.
Αυτός είναι και ο λόγος που δε χρησιμοποιώ τα social media πλέον.
Αφενός μεν γιατί διαπίστωσα ότι ήταν πολύ εύκολο να πετάω κι εγώ τα ‘σκουπίδια μου’ σε στιγμές συναισθηματικής φόρτισης,
αφετέρου δε γιατί… η ενέργεια που χρειάζεται για να φιλτράρεις τα σκουπίδια των άλλων και να διαλέξεις τι μπορεί να μείνει για ανακύκλωση και τι όχι, είναι ιδιαίτερα πολύτιμη.
Επιλέγω να τη διοχετεύσω αλλού και να παράγω ως αποτέλεσμα πιο ποιοτική τροφή για σκέψη σε αυτούς που έχουν… παρόμοια μυαλά 🙂
Σκέψου πριν μιλήσεις και πριν πράξεις οτιδήποτε, τι αντίκτυπο θα έχουν τα λόγια και τα έργα σου, τόσο στο υποσυνείδητό σου (την έμφυτη τεχνητή νοημοσύνη μας), όσο και στους ανθρώπους γύρω σου…
Κάθε λέξη και κάθε πράξη μας, έχει τη δύναμη να διαμορφώσει, να ενισχύσει, αλλά ακόμα και να αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή.
Τόσο σημαντικό είναι.
Το νου σου…