Καθώς περιμένω να ‘φτάσει’ η ειδοποίηση στο κινητό για να ολοκληρωθεί η παραγγελία μου, μια σκέψη περνάει αστραπιαία από το μυαλό μου…
Από αυτές τις ‘καλές’ που μετά γίνονται εικόνες και κάποιες καταλήγουν να γίνουν ακόμα και άρθρα.
Έρχεται μια ιδέα και έχεις μόλις ένα-δύο δευτερόλεπτα να την καταγράψεις.
Να την ‘πιάσεις’ στον αέρα.
Αν δεν το κάνεις… πάει… χάθηκε…
Μπορεί να ξανάρθει, μπορεί και όχι.
Μπορεί να είναι ήδη σε έναν άλλο νου.
Και μπορεί εκείνος ο νους να την κρατήσει..
Και αν την κρατήσει αρκετά, μπορεί να της δώσει και ζωή.
Να τη βάλει στη ‘θερμοκοιτίδα’ μέχρι να ‘δυναμώσει’ αρκετά για να μπορεί να επιβιώσει.
Και μετά θα τη θρέφει σε τακτά χρονικά διαστήματα, μέχρι να πάρει ζωή από μόνη της.
Και τότε..
Τότε αυτή η απλή σκέψη, η ιδέα που κρατήθηκε στη ζωή, θα ανταποδώσει το καλό, στο μυαλό που την ‘ανέθρεψε’.
Το συννεφάκι της σκέψης αρχίζει να σβήνει σιγά σιγά και καθώς η ειδοποίηση για την αποδοχή της συναλλαγής δονεί το κινητό κι εμένα μαζί…
Παρατάω το κινητό λίγο άτσαλα στο γραφείο για να πιάσω το στυλό.
Καταγράφω τη σκέψη στο τετράδιο πριν με αφήσει..
Αναστενάζω.
Δεν ξέρω το λόγο.
Κάτι όμως φαίνεται να με ανησυχεί μετά από εκείνη τη σκέψη.
Πώς μπορώ να το κάνω λίγο καλύτερο αυτό με τις ξαφνικές σκέψεις;
Πώς μπορώ να βελτιστοποιήσω τη διαδικασία καταγραφής ιδεών που έχω ήδη;
Δεν είναι δα και κανένα σοφιστικέ ή προηγμένο σύστημα.
Η τεχνολογία που χρησιμοποιώ είναι απλή και αυτό είναι το ζητούμενο.
Να είναι τόσο απλό, που να το κάνω εύκολα και γρήγορα.
Στην καταγραφή των σκέψεων βλέπεις, η ταχύτητα είναι κρίσιμος παράγοντας.
Χμ… μάλλον ο πιο κρίσιμος με μια δεύτερη σκέψη.
Και άντε την κατέγραψες για να μη σου φύγει…
Και τώρα τι;
Πώς μπορείς να ανατρέξεις για να τη βρεις στο μέλλον;
Πώς μπορείς να τη συνδυάσεις με άλλες, παρόμοιες, της ίδιας ‘συνομοταξίας’;
… Παύση …
Ετοιμάζω ερώτηση προς το Δικτυωτό Σύστημα Ενεργοποίησης του εγκεφάλου μου…
Πώς μπορώ να δημιουργήσω μια διαδικασία για να καταγράφω, να αποθηκεύω, να οργανώνω, να αναζητώ και να αξιοποιώ όλες αυτές τις σκόρπιες σκέψεις και ιδέες;
Τι χαρακτηριστικά θέλω να έχει;
Να είναι ένα σύστημα απλό, γρήγορο, εύκολο, για να μην υπάρχει εμπόδιο ή δικαιολογία να μην το κάνω.
Ένα σύστημα, στο οποίο να συγκεντρώνονται όλες οι πληροφορίες σε ένα κεντρικό σημείο, έναν κόμβο, από τον οποίο θα μπορώ να αντλώ τις πληροφορίες που έχω αποθηκεύσει.
Ένα σύστημα ψηφιακό, με εφαρμογές που θα επιλεγούν προσεκτικά, με βάση την αξιοπιστία, την ταχύτητα και την ευελιξία τους.
Τι πρέπει να κάνω λοιπόν είπαμε;
Να δημιουργήσω μια διαδικασία για το πως θα γίνεται η καταγραφή, η αποθήκευση, η ταξινόμηση, η αναζήτηση και η αξιοποίηση της πληροφορίας.
Ωραία…
Και πως μπορώ να ξεκινήσω;
Χμ… δύο πράγματα έρχονται στο μυαλό.
Το πρώτο είναι να ‘λογοδοθώ’.
Ουπς! Μόλις το έκανα, αφού αυτό το άρθρο θα δημοσιευτεί 🙂
Το δεύτερο;
Να δημιουργήσω έναν ‘νευροσυσχετισμό’ για να με βοηθήσει.
Να συσχετίσω πόνο με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα – το υφιστάμενο σύστημα διαχείρισης πληροφοριών που χρησιμοποιώ – και ευχαρίστηση, απόλαυση με το νέο σύστημα που θέλω να δημιουργήσω.
Και πώς μπορώ να το κάνω αυτό άμεσα;
Να γράψω αύριο ένα άρθρο για το πως ακριβώς θα δημιουργήσω αυτόν το συγκεκριμένο νευροσυσχετισμό.
Πω πω αυτό ήταν τέλειο 🙂
Βρήκα θέμα για αύριο, πριν ακόμα τελειώσω το σημερινό άρθρο!
Ναι αλλά…
Η απόσταξη; που κολλάει;
Αααα… πάλι καλά που το θυμήθηκες!
Η απόσταξη είναι το σύστημα διαχείρισης πληροφοριών.
Για την ακρίβεια το αποτέλεσμα…
Οι πληροφορίες που θα υπάρχουν εκεί, θα είναι ουσιαστικά η απόσταξη, “το ζουμί” ρε παιδί μου.
Και πώς σου ήρθε η λέξη απόσταξη;
Θυμάσαι που η σκέψη ξεκίνησε με μια παραγγελία και μια αποδοχή της συναλλαγής από την τράπεζα;
Αυτή η παραγγελία, ήταν για αιθέρια έλαια..
Απόσταξη 😉
Υ.Γ. Απόσταξη ονομάζεται η μέθοδος με την οποία απομονώνεται ένα υγρό συγκεκριμένου σημείου βρασμού από ένα μείγμα.
Με τη μέθοδο αυτή θερμαίνεται ένα μείγμα που περιέχει υγρό μέχρι το υγρό να βράσει, οπότε σχηματίζει ατμούς.
Οι ατμοί αυτοί οδηγούνται σε σχετική διάταξη ενός μέσου που λέγεται συμπυκνωτής όπου εκεί ψύχονται και μετατρέπονται σε “καθαρότερη μορφή υγρού”.
