Ένα μάθημα αξίας 50.000€

Ένα μάθημα αξίας... 50.000€

Μέσα σε λίγους μήνες από την πρώτη μου επιχειρηματική απόπειρα, είχα ήδη ‘χάσει’ περίπου 10.000€.

Αντί να το βλέπω όμως σαν μια αποτυχία (ναι, ήταν μια αποτυχημένη απόπειρα), προτιμώ να το διατυπώνω λίγο διαφορετικά.

Να λέω δηλαδή την ίδια ιστορία με διαφορετικό τρόπο στον εαυτό μου, έτσι ώστε να πάρω το μέγιστο από αυτή την εμπειρία.

Διορθώνω’ λοιπόν και λέω ότι ‘μου κόστισε 10.000€ για να πάρω ένα πολύ σημαντικό μάθημα’.

Τότε μου φαινόταν ότι έχασα τα πάντα…

Τώρα, βλέπω ότι ήταν απλά κάτι που μου κόστισε ακριβά, λόγω απειρίας.

Κοινώς, η απληστία μου, η απειρία μου και άγνοιά μου, με οδήγησαν σε μια σειρά λανθασμένων αποφάσεων, που είχαν σαν αποτέλεσμα την αποτυχία της συγκεκριμένης προσπάθειας.

Η εμπειρία όλη όμως, οι γνώσεις και οι δεξιότητες που απέκτησα, οι άνθρωποι που γνώρισα και η ευρηματικότητα που χρειάστηκε να αναπτύξω έπειτα από εκείνο το ‘στραπάτσο’ προκειμένου να συνεχίσω, είναι δεδομένο ότι τελικά άξιζαν πολύ περισσότερο από τα χρήματα που μου κόστισε.

Έτσι, επιλέγω να το βλέπω σαν επένδυση στον εαυτό μου και όχι σαν κάτι που επιχείρησα και απέτυχε.

Ήταν απλά ένα λάθος και το πλήρωσα. Όλα τα υπόλοιπα ήταν η ιστορία στο μυαλό μου.

Τότε λοιπόν, πίστευα πως εκείνο ήταν το πιο ακριβό μάθημα που είχα πάρει έως τότε στη ζωή μου.

Όμως λίγο αργότερα, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν.

Υπάρχει κάτι ακόμα πιο πολύτιμο, το οποίο μάλιστα δεν είχα εκτιμήσει τόσο.

Ήταν λίγα χρόνια πίσω.

Στην Αγγλία, της δεκαετίας του ’90.

Στα τέλη της δεκαετίας για την ακρίβεια, από το 1996 μέχρι και το μισό 2000.

Τότε που σπούδασα οικονομικά δηλαδή και έγινα ένας επιφανής οικονομολόγος ????????

Προφανώς και αστειεύομαι…

Βλέπεις, τα φοιτητικά μου χρόνια δεν περιείχαν πολύ διάβασμα.

Είχαν όμως άφθονο playstation, tv και internet στα σχετικά ‘πρώιμα’ χρόνια του.

Παρόλη όμως την τεμπελιά και την ανεμελιά της εποχής, το να ζεις στην Αγγλία, σε μια πιο ανεπτυγμένη από την Ελλάδα χώρα δηλαδή, όντας νέος, ήταν από μόνο του ένας πλούτος σε εμπειρίες.

Κι’ αν όλες αυτές οι εμπειρίες ήταν σημαντικές και με βοήθησαν πολύ στην έως τώρα πορεία της ζωής μου, υπήρχε ένα βασικό μάθημα που έμαθα αυτά τα τέσσερα χρόνια που έμεινα εκεί.

Και ήρθε την τελευταία χρονιά, τη χρονιά του μεταπτυχιακού.

Δεν ξέρω αν ήταν λόγω του ‘επιπέδου’ του μεταπτυχιακού, ή του επιπέδου του δικού μου μυαλού, που ήταν πλέον λίγο περισσότερο ώριμο απ’ ότι όταν πρωτοπήγε.

Αυτό το μάθημα από μόνο του, το κοστολογώ 50.000€, όσα δηλαδή πάνω κάτω ήταν και τα χρήματα που επένδυσαν οι γονείς μου όλα αυτά τα χρόνια για να ‘με σπουδάσουν’.

Ήταν το ένα και μοναδικό στοιχείο που με βοήθησε όλα αυτά τα χρόνια να πορεύομαι και να εξελίσσομαι.

Είναι το ένα στοιχείο που παρατηρώ ότι λείπει από τη συντριπτική πλειοψηφια των ανθρώπων, είτε από αυτούς που η κοινή γνώμη θεωρεί μορφωμένους, είτε από αυτούς που αποκαλεί αμόρφωτους.

Είναι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο στο μυαλό ενός ανθρώπου που ζει στη σημερινή κοινωνία…

Εντάξει, ας το μαρτυρήσω 🙂

Είναι η δυνατότητα να μπορείς να διακρίνεις σε κάθε πληροφορία που λαμβάνεις, την άποψη από το γεγονός.

Μμμ σιγά.. μπορεί να σκεφτείς, αυτό εγώ το έχω εύκολο…

Αμ δε, θα σου πω εγώ….

Μην είσαι τόσο σίγουρος/η…

Δεν είναι θέμα διάννοιας αγαπημένε/η.

Είναι περισσότερο θέμα προσοχής και επίγνωσης.

Γιατί είναι ένα θέμα να αντιλαμβάνεσαι κάτι νοητικά και να το αποδέχεσαι ως αλήθεια και είναι άλλο πράγμα να το κάνεις πράξη.

Η κοινή λογική βλέπεις, δεν είναι και κοινή πρακτική.

Καθημερινά, παρατηρώ ανθρώπους ανεξαρτήτως ‘μορφωτικού επιπέδου’ να πέφτουν στην παγίδα και να ξοδεύουν το χρόνο τους και την ενέργειά τους (καθώς και το χρόνο και την ενέργεια των άλλων), ασχολούμενοι με απόψεις και όχι με γεγονότα.

Είναι τόσο λεπτή μα τόσο σημαντική αυτή η διαφορά, που στην κυριολεξία από μόνη της είναι ικανή να καθορίσει την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου ή ακόμα και ολόκληρης της κοινωνίας.

Άνθρωποι που αναμασούν σα πεινασμένα αδέσποτα τις απόψεις, που τους ταίζουν τα ‘μέσα’ και προσπαθούν να νιώσουν σημαντικοί με το να μοιράζονται την πληροφορία που μόλις ήρθε στα μάτια τους.

Σκληρό αλλά πέρα για πέρα αληθινό…

Μείνε λίγο σε αυτό, σε προ(σ)καλώ.

Σκέψου… την επόμενη φορά που θα έρθει μια πληροφορία μπροστά σου, κάνε μια παύση, αξιοποίησε το κενό και ρώτησε τον εαυτό σου: αυτό είναι ένα γεγονός ή είναι μια άποψη;

Παραδείγματα:

Άναψε μεγάλη φωτιά (γεγονός) – Είναι εμπρησμός (άποψη)

Κοστίζει x ευρώ (γεγονός) – Είναι φθηνό/ακριβό (άποψη)

Είναι Σεπτέμβριος (γεγονός) – Θα είναι ζεστός μήνας φέτος (άποψη)

Δε μου μίλησε ο/η τάδε (γεγονός) – Κάτι έχει μαζί μου (αποψη)

Προφανώς και τα παραδείγματα είναι γενικής φύσεως.

Γι’ αυτό και είναι παραδείγματα. Υπάρχει πολύ περισσότερο βάθος σε αυτό που μοιράζομαι…

Ο ‘ιός’ της άποψης είναι κάτι που διασπείρεται από όλα τα μέσα όλη τη μέρα και στη συνέχεια από τον κάθε έναν από εμάς, που δεν μπαίνει στον κόπο να αναρωτηθεί αν αυτό είναι μια άποψη ή αν είναι ένα γεγονός.

Αν μου κόστισε 50.000€ και άλλα τόσα στη συνέχεια για να έχω την επίγνωση και την αυτοσυγκέντρωση για να μπορώ να διακρίνω αν αυτό που λαμβάνω ως πληροφορία είναι αξιόπιστη ή όχι και αν θα επιλέξω να την αφήσω να εισέλθει στο σύστημα των πεποιθήσεών μου, τότε η ερώτησή μου αγαπημένε/η σε σένα είναι η εξής:

Πόσο πιστεύεις ότι σου κοστίζει καθημερινά, σε χρόνο, χρήμα και ενέργεια, το να ασχολείσαι, να σκέφτεσαι, να σχολιάζεις και να διασπείρεις ανυπόστατες και άθλιες τις περισσότερες φορές γνώμες αλλωνών;

Τροφή για σκέψη σου δίνω, απλά λίγο διαφορετική απ’ ότι μπορεί να έχεις συνηθίσει.

Μπορεί να σε ξινίζει λίγο η γεύση της, όμως πίστεψέ με, η γλύκα της (αυτ)επίγνωσης θα σε αποζημιώσει 😉

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εκεί τα λέμε πιο 'προσωπικά' και ανοίγουμε και διάλογο αν θέλουμε :)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;