Ήταν Πέμπτη πρωί γύρω στις 11:30 πμ της προηγούμενης εβδομάδας και ετοιμαζόμουν να γράψω το email μου.
Μια αστραπιαία σκέψη της στιγμής με έκανε να ανοίξω το Facebook προτού ξεκινήσω.
Δεν συμβαίνει συχνά αυτό, αλλά κάτι με ώθησε εκεί χωρίς να το καταλάβω.
Χωρίς πολύ σκέψη λοιπόν, κάνω το κλικ και εισέρχομαι στο Facebook.
Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ο χρόνος σταμάτησε.
Το αίμα πάγωσε.
Το βλέμμα μου κόλλησε…
Μια φωτογραφία ενός πολυαγαπημένου προσώπου με αχνό λευκό φόντο στις τέσσερις άκρες τις.
Σαν να…
Σαν να ήταν… κάτι κακό.
Σαν να ήταν ένας αποχαιρετισμός…
Καθώς το βλέμμα μου παραμένει στη φωτογραφία και στο πρόσωπό της, το μυαλό μου προσπαθεί να βγάλει νόημα.
Τρέμω με τη σκέψη να διαβάσω το κείμενο που συνοδεύει τη φωτογραφία.
“Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό, δε γίνεται” λέει η εσωτερική μου φωνή.
Ξεκινώ να διαβάζω με κομμένη την ανάσα..
“Ήταν η καλύτερη μητέρα, σύζυγος…”
Δε μπορούσα να το πιστέψω…
Ένα από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα που είχα στη ζωή μου, είχε φύγει από τη ζωή πριν από λίγα 24ωρα.
Ήταν η Pat από τον Καναδά.
Ένας υπέροχος άνθρωπος με απίστευτη διάθεση για ζωή και δημιουργία.
Το παράδοξο ήταν πως η Pat ήταν στην ηλικία της μητέρας μου…
Ήταν για μένα φίλη, συνεργάτιδα, συνέταιρος για μια χρονιά, μα πάνω απ΄όλα ήταν μέντορας.
Ήταν για μένα ένα υπόδειγμα τρόπου σκέψης, διαχείρισης καταστάσεων, έμπρακτης επιχειρηματικότητας, επικοινωνίας και τόσα άλλα που αδυνατώ να μνημονεύσω όσο γράφω…
Η γενναιοδωρία της ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για τα δικά μου δεδομένα.
Είχε μια απίστευτη ικανότητα να σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα μαζί της ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, από που είσαι, από την ηλικία σου, το μορφωτικό σου επίπεδο και οτιδήποτε άλλο μπορεί να ‘κουβαλάς’ πάνω σου και μέσα σου.
Είχε τόση πολλή ζωή μέσα της και τόσες εμπειρίες, που μπορούσες να την ακούς για ώρες και να μην θέλεις να σταματήσει να μιλάει…
Είναι πολύ φτωχά όσα και να πω γι’ αυτή τη γυναίκα.
Είδα με τα μάτια μου και βίωσα με την ψυχή μου την άνευ όρων στήριξη, βοήθεια και αγάπη με απερίγραπτη γενναιοδωρία, τόσο σε μένα όσο και σε άλλους.
Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο 150 σελίδων για την εμπειρία μου με την Pat και ίσως να το κάνω στο μέλλον.
Ήταν ρε παιδί μου αυτό που βλέπεις όλους τους άλλους να μιλάνε για κάτι και να μην κάνουν τίποτα, αυτή ήταν ακριβώς το αντίθετο.
Απέφευγε τα περιττά λόγια, μιλούσε με πράξεις.
Ήταν η νοοτροπία της εξέλιξης (growth mindset) στην πράξη.
Μπορούσε μέσα σε δύο λεπτά να σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια, κατανόηση, αποδοχή, ηρεμία.
Ήταν μια έμπνευση από την αρχή μέχρι το τέλος.
Είχε πάντα τις καλύτερες ιδέες, απορούσα πραγματικά πώς μπορούσε να σκεφτεί με τον τρόπο που σκέφτεται.
Η Pat ήταν σε ένα επίπεδο τόσο υψηλό στους τομείς που οι περισσότεροι άνθρωποι επιζητούν την ‘επιτυχία’ και συνάμα τόσο απλή και ταπεινή, που απορούσες πραγματικά με τον τρόπο της.
Μπορούσε να σου πουλήσει ότι ήθελε μέσα σε ένα λεπτό, όμως ποτέ δεν χρησιμοποιούσε αυτό το προσόν για να κερδίσει η ίδια.
Κατά έναν περίεργο και μοναδικό τρόπο, το χρησιμοποιούσε για να κερδίσεις εσύ πρώτα, γνωρίζοντας πως αν κερδίσεις εσύ, θα κερδίσει και αυτή.
Η δική της νίκη βλέπεις ήταν να βοηθάει άλλους να κερδίσουν. Να πετύχουν το στόχο τους.
Αν πίστευε ότι αυτό που είχες στο μυαλό σου το ήθελες με την καρδιά σου και το πίστευες με όλο σου το είναι, τότε θα έκανε τα πάντα για να σε βοηθήσει να το πετύχεις.
Το έκανε με μένα, το έκανε και με άλλους.
Την έβλεπα να το κάνει και απορούσα… Μα πώς είναι δυνατόν να το κάνει αυτό;
Δεν είχε καμία αναστολή και καμία δεύτερη σκέψη, στα 70 της χρόνια να αποδεχτεί μια προσφορά που της έκανε η εταιρεία που είχε εργαστεί στο παρελθόν, να πάει στον Βόρειο Καναδά για έξι μήνες για να ηγηθεί ενός σημαντικού ενεργειακού project.
Και αυτό από μόνο του δεν είναι κάποια σπουδαία ιστορία ε;
Αν όμως σου πω ότι όλο αυτό το έκανε για να χρηματοδοτήσει το όνειρο ενός άπειρου 20χρονου Αιγύπτιου, επενδύοντας $180.000 σε ένα project που έβλεπε ότι ήταν χαμένα χρήματα, πώς θα σου φαινόταν;
Έβλεπε τα λάθη αλλά συνέχιζε να τον στηρίζει.
Συμμετείχα κι εγώ σε αυτό το project και τα έβλεπα ξεκάθαρα.
Κι όμως εκεί αυτή… Τον άφηνε να πάθει για να μάθει και πλήρωνε αδιανόητα ποσά…
Η στήριξή της ήταν ακέραιη.
Η καρδιά της τόσο μεγάλη που χωρούσε όποιον ερχόταν κοντά της.
Αυτά που βίωσα στο διάστημα που συνεργαστήκαμε, κυριολεκτικά με άλλαξαν σαν άνθρωπο.
Ήταν για μένα πραγματικά ένας φύλακας – άγγελος.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να κατανοήσω σε βάθος και ακόμα περισσότερο να μιμηθώ αυτά που έκανε.
Τα περισσότερα ξεπερνούν το δικό μου τρόπο σκέψης και αυτό είναι κάτι που με πληγώνει γιατί νιώθω ότι είχα τόσα πολλά ακόμα να μάθω από αυτή τη γυναίκα.
Η απώλειά της όμως με πείσμωσε.
Με έκανε να βάλω έναν ακόμα λόγο στο ‘γιατί‘ μου.
Στον αντικειμενικό σκοπό μου.
Θεωρώ πλέον ότι έχω ηθική υποχρέωση να μεταδώσω και να μεταλαμπαδεύσω αυτά που έμαθα από την Pat.
Να τα συγκεντρώσω και να τα μοιραστώ γιατί όλα αυτά που πήρα από τη συναναστροφή μου με αυτή τη γυναίκα ήταν πολύτιμα.
Η αγάπη της ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη, όπως και η καρδιά της.
Για μένα και για όλους τους άλλους που είχε στην καρδιά της (πέρα από τον σύζυγό της, τα παιδιά της και τα εγγόνια της φυσικά) ήταν αγάπη μητρική.
Γινόταν κυριολεκτικά θυσία για τους άλλους.
Μεγαλείο ψυχής η Pat (Patricia) Wenger αγαπημένε/η.
Ήταν ένας απλός αλλά ιδιαίτερα μεγαλόκαρδος άνθρωπος.
Και αυτό για μένα είναι ένα πρότυπο για τη δική μου τη ζωή.
Την ευγνωμονώ γιατί ήταν ένα πρότυπο που έζησα από κοντά και συμπλήρωσε πολλά από τα κενά μου…
Η αίσθηση της απώλειας είναι πραγματικά πολύ μεγάλη.
Για σένα που μένεις πίσω, δημιουργείται ένα κενό.
Και αυτό το κενό είναι καθαρά στο χέρι σου πως θα το καλύψεις…
Εις το όνομα της Pat λοιπόν, ότι καλό κάνω από τώρα και έπειτα θα έχει ένα κομμάτι ευγνωμοσύνης προς αυτήν.
Πόνεσε πολύ η απώλειά της γιατί ήταν ‘οικογένεια’ για μένα.
Αργά ή γρήγορα όλοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια στιγμή.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η ζωή μας συνεχίζεται.
Το πώς θα συνεχιστεί και πώς θα ανταποκριθούμε μπροστά σε μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι μεγάλο ζήτημα.
Το αφήνω για μελλοντικό μήνυμα ????
Εσύ αγαπημένε/η;
Έχεις κάποια παρόμοια εμπειρία που ήθελες να μοιραστείς;
Αν ναι, περιμένω την απάντησή σου…
Καλό μας Σαββατοκύριακο,
Στο επανιδείν!
Υ.Γ. Σε αυτό το άρθρο είχα γράψει για ένα από τα πολλά μαθήματα ζωής που είχα πάρει από την Pat.
Μπορείς να το διαβάσεις αν θέλεις, που ξέρεις μπορεί να έχει κάτι και για σένα!
