Κάθε φορά που βάζω ταμπέλες ή δημιουργώ κατηγορίες στο μυαλό μου για κάτι, συμβαίνει ένα περίεργο πράγμα.
Από τη μια αισθάνομαι ότι ‘το έχω’, το κατανοώ καλύτερα δηλαδή, ενώ από την άλλη νιώθω ότι κάτι χάνω.
Κάτι δεν μου κολλάει καλά… Κάτι κλωτσάει…
Λογικό αν το καλοσκεφτείς.
Όταν το ‘μικραίνω’, όταν το κατηγοριοποιώ δηλαδή, το κάνω πιο εύκολο για το μυαλό μου.
Θα το κατανοήσει καλύτερα και θα το θυμάται.
Την ίδια στιγμή όμως, του βάζω όρια τα οποία μου φαίνονται κάπως περιοριστικά.
Βλέπεις… πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις και πάντα υπάρχουν οι γνωστικές στρεβλώσεις.
Τελοσπάντων…
Στο μυαλό μου, μια ταμπέλα που έβαζα σε ανθρώπους για πολλά χρόνια -και εξακολουθώ ίσως να το κάνω ασυναίσθητα- είναι αυτή του “ρήτορα” ή του “συγγραφέα”.
Ο ρήτορας είναι αυτός που έχει ευφράδεια λόγου και του αρέσει περισσότερο να μιλάει παρά να γράφει.
Ο συγγραφέας είναι το αντίθετο, αυτός που δε μιλάει πολύ αλλά του αρέσει πολύ να γράφει.
Αυτό δε σημαίνει πως ένας δεν κάνει καλά αυτό που έχει σαν ‘δευτερεύον προσόν’.
Απλά έχει ένα δυνατό σημείο και αυτό συνήθως το καταλαβαίνεις όταν περάσει ένα διάστημα γνωριμίας.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ακριβώς γράφει κάποιος μόνο και μόνο από μια προφορική συνομιλία μαζί του.
Μπορώ όμως να πάρω μια ιδέα όταν ανταλάσσουμε κάποια μηνύματα ή όταν δω πως γράφει σε τρίτους.
Δεν έχει και πολύ σημασία ο τρόπος που εγώ το αντιλαμβάνομαι, η ουσία είναι πως μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι στην προφορική επικοινωνία και άλλοι στη γραπτή επικοινωνία.
Σε περίπτωση που δεν το έχεις σιγουρέψει, εγώ είμαι από αυτούς που αρέσκεται περισσότερο να γράφει 🙂
Τώρα υπάρχει ένα παράδοξο εδώ.
Πριν από μια δεκαετία, παρόλο που ποτέ δεν είχα κάποιο κόλλημα με το πώς επικοινωνώ προφορικά (είχα όμως με τη γνωριμία με αγνώστους), πίστευα ότι αυτός που έχει ευφράδεια λόγου, καλή επιχειρηματολογία και την απαραίτητη ‘γλώσσα του σώματος’, έχει ένα πλεονέκτημα.
Σε εκείνη την εποχή βλέπεις, το chat, το online customer service, τα reviews δεν είχαν αφουγκραστεί από το κοινωνικό σύνολο.
Οι επιχειρήσεις δεν έδιναν και πολύ σημασία.
Πολλές μάλιστα εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να μη δίνουν.
Πού το πας;
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι πως τα πράγματα πλέον έχουν αλλάξει.
Η καθημερινή μας επικοινωνία γίνεται μέσω του γραπτού λόγου, περισσότερο από ποτέ.
Είτε σε προσωπικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, που δε μίλησα ποτέ και έκανα δουλειές με ανθρώπους αποκλειστικά μέσω email.
Ή να μιλήσω μια φορά μόνο και μετά αποκλειστικά μέσω του γραπτού λόγου.
Δε μιλάω φυσικά για τα email που στέλνω ή για τα άρθρα που γράφω σήμερα, μιλάω για τη δουλειά μου σαν Digital Marketer και Website Designer/Developer την προηγούμενη δεκαετία.
Κυριολεκτικά έκλεισα συμφωνίες χιλιάδων ευρώ μέσω γραπτών μηνυμάτων.
Ακόμα και τώρα που το γράφω με συναρπάζει αυτή η ιδέα.
Για ‘εμάς του γραπτού λόγου’, αυτό έχει μια γοητεία από μόνο του.
Το παράδοξο λοιπόν είναι πως σήμερα νιώθω ότι το πλεονέκτημα έχει πάει στην απέναντι πλευρά.
Χωρίς φυσικά να υπονοώ ότι ο προφορικός λόγος δεν είναι ‘κυρίαρχος’ στον τρόπο που επικοινωνούμε.
Πάντα θα είναι.
Εννοώ όμως πως ο γραπτός λόγος έχει γίνει εξίσου σημαντικός και απαραίτητος.
Και για τις προσωπικές μας σχέσεις αλλά και για τις επαγγελματικές μας.
Και αυτό μπορεί να γίνει ένα πλεονέκτημα σε όποιον το δει και κάνει κάτι γι’ αυτό.
Δηλαδή;
Δηλαδή είτε να αναπτύξει το ταλέντο που ήδη έχει θαμμένο στο γραπτό λόγο, είτε να βελτιωθεί σε αυτό, για να το κάνει εξίσου δυνατό σημείο.
Και αυτό φυσικά προϋποθέτει να έχεις τη νοοτροπία της ανάπτυξης/εξέλιξης και όχι τη σταθερή νοοτροπία.
Να πιστεύεις δηλαδή στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη των προσόντων σου και να μην μένεις στην ιστορία του ‘έτσι είμαι εγώ και είναι θέμα γονιδίων΄.
Ο γραπτός λόγος γίνεται σιγά σιγά κυρίαρχος σε πολλούς τομείς της ζωής μας.
Αυτό είναι μια αλήθεια.
Το πώς ο καθένας από εμάς μπορεί να το δει, να το σκεφτεί, να το εκμεταλλευτεί και να το αξιοποιήσει είναι το ζητούμενο.
Είναι το σημερινό γεύμα με τροφή για σκέψη 😉
Και πώς δηλαδή θα μπορούσα να το αξιοποιήσω;
Έχεις κάποιο παράδειγμα για να με βάλεις στο μυαλό σου;
Χμ…
- Αν νιώθεις υποτιμημένος στη δουλειά σου, μπορείς να αποδείξεις την αξία σου μέσω του γραπτού σου λόγου. Μπορείς να γράφεις άρθρα και να διατυπώνεις τις θέσεις σου, τα πιστεύω σου, τις ιδέες σου. Δεν χρειάζεσαι κάτι γι’ αυτό, μπορείς να το κάνεις στο LinkedIn ή στο Facebook ή σε μια δωρεάν πλατφόρμα.
- Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να επικοινωνήσεις ορισμένα πράγματα στους υπάλληλους σου ή στην ομάδα σου ή στους υφιστάμενούς σου, μπορείς να το κάνεις με πολύ καλύτερο τρόπο γραπτά. (Θυμάσαι εκείνο το email με τίτλο ‘Έχει το χαρτί συναίσθημα;’)
- Μπορείς να ξεκινήσεις για γράφεις για κάτι που σε ενδιαφέρει, ένα αντικείμενο που θέλεις να εξερευνήσεις. Μπορεί να είναι απλά για να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις και τις ιδέες σου, ή μπορεί να είναι για να ξεκινήσεις να χτίζεις μια νέα καριέρα, ή ένα νέο προϊόν ή μια νέα υπηρεσία.
- Μπορείς να κάνεις την έρευνά σου για ένα συγκεκριμένο θέμα και σιγά σιγά να μάθεις τρόπους για να ‘ρευστοποιήσεις’ την ιδέα σου.
- Μπορείς απλά να γράφεις χωρίς καν να δημοσιεύεις τίποτα στην αρχή, μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις τι υπάρχει ‘μέσα σου’. Είτε αυτό αφορά τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις σου, είτε κάτι που θέλει να βγει και έχει ριζώσει ‘εκεί μέσα’. Οι πρωινές μου σελίδες στις οποίες αναφέρομαι συχνά πυκνά, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
- Μπορείς να (ανα)δείξεις τα κρυφά ταλέντα σου. Ποτέ δεν θα τα αναδείξεις αν πρώτα δεν τα ανακαλύψεις. Και το γράψιμο μπορεί να σε βοηθήσει να τα ανακαλύψεις με έναν υπέροχο τρόπο.
- Μπορείς να ξεκινήσεις να γράφεις για ένα χομπι που ήδη έχεις ή που θέλεις να ξεκινήσεις. Δε μπορείς να φανταστείς που μπορεί να σε οδηγήσει.
- Μπορείς απλά να διατυπώνεις τη δική σου οπτική για αυτά που συμβαίνουν, πως εσύ τα αντιλαμβάνεσαι και πώς βλέπεις να εξελίσσεται το μέλλον. Ως ένας ανεξάρτητος ρεπόρτερ που του αρέσει να ψάχνει, να βρίσκει, να μοιράζεται, να γράφει.
- Μπορείς να ξεκινήσεις να χτίζεις το δικό σου personal brand το οποίο είναι λίγο πολύ απαραίτητο εκεί που οδεύουν τα πράγματα (με τη δική μου οπτική πάντα).
Τα παραδείγματα είναι απλά παραδείγματα.
Είναι για έμπνευση.
Εσύ ξέρεις τι υπάρχει στο μυαλό σου και στην καρδιά σου.
Εγώ απλά ένα ‘τσίμπημα’ σου δίνω για να το σκεφτείς λίγο πιο σοβαρά αν θέλεις.
Να σε διαβεβαιώσω ότι όπως και να γράφεις σήμερα, είναι δεδομένο ότι μπορείς να το κάνεις καλύτερα.
Να σου υπενθυμίσω ότι πλέον γράφουμε περισσότερο από ποτέ.
Να σου εντυπώσω μια εικόνα για το πώς θα μπορούσες να δεις τον εαυτό σου σε λίγους μήνες ή σε λίγα χρόνια.
Και τέλος να σου δώσω το κίνητρο που έψαχνες για να ξεκινήσεις να το κάνεις, αν το είχες ήδη στο μυαλό σου για κάποιο διάστημα.
Να σου πω και κάτι τελευταίο;
Γράφεις ήδη.
Είτε λίγο, είτε πολύ, είναι κάτι που κάνεις ήδη.
Απλά μπορείς να το δεις λίγο διαφορετικά και να το πάρεις λίγο πιο σοβαρά.
Θα σε αποζημιώσει να είσαι σίγουρος/η.
Και ξέρεις σε ποιον τομέα θα σε αποζημιώσει περισσότερο;
Στον ψυχολογικό.
Αυτό στο υπογράφω 😉
Υ.Γ. Κάθε ταινία ή σειρά που έχεις δει, έχει βασιστεί σε ένα σενάριο το οποίο είναι γραμμένο.
Μια σκέψη και μια ιδέα μπορεί να ζήσει μονάχα λίγα δευτερόλεπτα.
Ότι λέγεται ξεχνιέται αργά ή γρήγορα.
Ότι γράφεται μένει για πάντα.
Υ.Γ. 2 Αν θέλεις βοήθεια γι’ αυτό, εδώ είμαι.
