Ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό σε μια απέραντη παραλία της νότιας Κρήτης, ο κυρ Γιάννης έκανε την καθημερινή του βόλτα.
Καθώς περπατούσε, διέκρινε ξαφνικά λίγα μέτρα πιο πέρα τη μορφή ενός μικρού παιδιού.
Θα ‘ταν δε θα ‘ταν 10 χρονών, ίσως και μικρότερος.
Ο μικρός ήταν σκυμμένος δίπλα στο νερό και φαινόταν να σηκώνει κάτι από την άμμο και να το πετάει στη θάλασσα.
Η παραλία ήταν πάντα άδεια τέτοια ώρα και έτσι ήταν φυσικό να αποσπάσει την προσοχή του κυρ Γιάννη.
Καθώς λοιπόν πλησίαζε, παρατηρούσε το μικρό να επαναλαμβάνει την ίδια ενέργεια ξανά και ξανά…
Περπατούσε σκυφτός, σταματούσε, έπιανε κάτι και το πετούσε στη θάλασσα..
Ο κυρ Γιάννης ήταν τώρα περίεργος…
Ήθελε να καταλάβει τι ακριβώς κάνει το παιδί.
Καθώς λοιπόν είχε φτάσει σε απόσταση 2-3 μέτρων, ρωτάει με τη βραχνή φωνή του το μικρό παιδί:
“Ε κοπέλι, ίντα κάνεις εκεί;”
“Να, σώζω αυτούς τους αστερίες που είναι εγκλωβισμένοι”,
απάντησε το μικρό αγόρι και συνέχισε…
“αν μείνουν στην παραλία θα πεθάνουν, οπότε τους ξαναβάζω στη θάλασσα για να μπορέσουν να ζήσουν”.
Ο κυρ Γιάννης έμεινε σιωπηλός για λίγα δευτερόλεπτα.
“Ναι μωρέ, αλλά εδώ γύρω μόνο θα ‘ναι περισσότεροι από εκατό αστερίες.
Πιο πέρα, θα ‘ναι χίλιοι περισσότεροι…
Αυτή η παραλία είναι αρκετά χιλιόμετρα.
Κάνω αυτή τη βόλτα κάθε μέρα 10 χρόνια τώρα και είναι πάντα το ίδιο.
Πρέπει να υπάρχουν εκατομμύρια αστερίες!
άρα.… δε νομίζω ότι αυτό που κάνεις έχει νόημα… δε θα αλλάξει κάτι…”
Ο μικρός τον κοίταξε με ένα βλέμμα βαθύ…
Συλλογίστηκε για 2-3 δευτερόλεπτα και του απάντησε κρατώντας έναν αστερία στο χέρι του…
“Έχει όμως νόημα γι’ αυτόν… θα αλλάξει κάτι για αυτή τη ζωή”
λέει κοιτώντας τον αστερία στο χέρι του, πετώντας τον την ίδια στιγμή στη θάλασσα…
Ο κυρ Γιάννης βαρύς χαρακτήρας, έκανε μια γκριμάτσα και συνέχισε το δρόμο του.
Το ίδιο και ο μικρός… συνέχισε τη δουλειά του.
(αναστεναγμός)
Κάπως έτσι σαν αυτό το μικρό παιδί βλέπω κι εγώ αυτό που κάνω εδώ.
Γράφω κάτι κάθε εβδομάδα, το στέλνω και ίσως για πολλούς να μην έχει νόημα, να μην αλλάξει κάτι…
Όμως για έναν ή μια που εκείνη τη στιγμή θα διαβάσει κάτι, μπορεί να αλλάξει τη μέρα του/της προς το καλύτερο…
Μπορεί αυτό να κρατήσει μια ώρα μόνο, ίσως και λίγα λεπτά.
Ίσως και μια μόνο στιγμή.
Ίσως να είναι απλά ένα χαμόγελο, μια σκέψη, μια πιο αισιόδοξη εκδοχή της πραγματικότητας.
Αυτό από μόνο του κάνει τη διαφορά για μένα.
Αυτό είναι ένα από τα κίνητρά μου.
Με γεμίζει, μου δίνει ζωή.
Μου δίνει νόημα, δύναμη και με βοηθάει να παραμένω στην τροχιά που θέλω.
Όλα μετρούν.
Όλα έχουν νόημα αν επιλέξεις να το δεις έτσι…
Κάθε τι που κάνουμε δημιουργεί ένα αποτέλεσμα.
Μπορεί να είναι θετικό μπορεί να είναι αρνητικό, μπορεί να είναι και σχετικά αδιάφορο.
Εσύ;
Τί θα μπορούσες να κάνεις σήμερα για να κάνεις τη διαφορά για κάποιον άλλον;
Κάτι μικρό για σένα αλλά σημαντικό για κάποιον άλλον…
Θέλεις μια ιδέα;
Ξεκίνα από σένα…
Τι μπορείς να κάνεις σήμερα για να κάνεις τη διαφορά στη δική σου μέρα;
Ίσως αν το κάνεις αυτό, τότε αυτόματα να κάνεις και τη διαφορά στη μέρα κάποιου άλλου…
Υ.Γ. Θέλεις και μια bonus ιδέα; 🙂
Ξεκίνα σήμερα από μόνος/η σου μια αλυσίδα καλής πράξης.
Κάνε κάτι καλό για κάποιον άλλον χωρίς ανταπόδοση και ζήτα του/της να κάνει το ίδιο για κάποιον άλλον…
Δώσε τη σειρά σου, κέρασε έναν καφέ, πες μια συγνώμη που νιώθεις ότι χρωστάς, πες μια καλή κουβέντα που βγαίνει από καρδιάς…
Και μόνο που βάζεις το μυαλό σου στη διαδικασία μιας τέτοιας αναζήτησης, είναι ικανό να κάνει τη διαφορά 😉
Σε ευχαριστώ για το χρόνο, την προσοχή και την εμπιστοσύνη σου ????
