Έχω μια συνήθεια.
Είναι κάτι που κάνω κάθε μέρα.
Στα μάτια μου είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο για τη δουλειά μου.
Και όχι μόνο για τη δουλειά μου…
Είναι ο τρόπος που καταγράφω ιδέες ‘στο φτερό’.
Είναι πολύ απλό και εύκολο για να μην υπάρχει κάποια δικαιολογία να μην το κάνω.
Συνήθως διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα και φτάνει μέχρι 2-3 λεπτά το πολύ.
Όποτε λοιπόν έχω μια καλή ιδέα, μια αναλαμπή, ή ακόμα όταν ακούσω κάτι ενδιαφέρον,
πατάω το ‘record’ στην εφαρμογή του κινητού και καταγράφω την ιδέα μου.
Έχω δοκιμάσει επίσης να κάνω την ίδια δουλειά με τα google docs και το google keep.
Είναι πολύ καλά και αυτά, αλλά βρίσκω τον εαυτό μου να γυρίζει πάλι στην απλή εφαρμογή που είναι built in στο κινητό.
Πατάω record, μιλάω στο μικρόφωνο του κινητού, καταγράφω και συνεχίζω τη σκέψη.
Έχω καταγράψει απίθανες ιδέες με αυτό τον τρόπο!
Φυσικά και όχι μόνο δικές μου.
Ακόμα και όταν βλέπω μια ταινία ή ακούω ένα podcast και νιώσω ότι αυτό που ακούω, κάπου ‘κουμπώνει’ με κάτι που ξέρω.
Θα είχαν σίγουρα ξεχαστεί όλα αυτά αν δεν έκανα κάτι άμεσα.
Έχω ‘χάσει’ όμως και πολλές καλές ιδέες.
Και αυτό γιατί απλά δεν ήθελα να έχω το κινητό δίπλα μου όταν σκέφτομαι.
Είμαι βλέπεις ιδιαίτερα επιρρεπής.
Μια μόνο σκέψη είναι ικανή να με κάνει να πιάσω το κινητό για να ψάξω αυτό που σκέφτηκα…
και χωρίς να το καταλάβω…
μετά από 15 λεπτά να ‘ξυπνήσω’ από αυτό το νεκρό διάστημα και εκτός των άλλων, να έχω δει τον καιρό, τα email μου και ότι άλλο μου κατέβει χωρίς καν να το ‘θέλω’…
Αυτή λοιπόν την καταγραφή την κάνω συχνά όταν κάθομαι στο μπαλκόνι τώρα το καλοκαίρι, αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Άλλες φορές πάλι όταν πηγαίνω για περπάτημα και όταν οδηγώ.
Η σωματική κίνηση φέρνει κίνηση και στο μυαλό βλέπεις 🙂
Συμβαίνει και το αντίθετο όμως!
Η σκέψη επιφέρει κίνηση.
Σκέφτεσαι κάτι, αρπάζεις το κινητό. (Να η πιο απλή κίνηση!)
Καθώς λοιπόν καθόμουν μεσοβδόμαδα στο μπαλκονάκι πίνοντας το καφεδάκι μου μετά το πρωινό jog,
έρχεται μια ωραία ιδέα στον… προμετωπιαίο λοβό μου και πιάνω το κινητό να την καταγράψω.
Το κάνω γρήγορα και συνεχίζω τη σκέψη από εκεί που άφησα…
Η μέρα πέρασε, η νύχτα ήρθε και μετά τις 21:00 που έβαλα τον υπολογιστή για ύπνο, είπα να ακούσω τις ιδέες που είχα καταγράψει το πρωί.
Ανοίγω λοιπόν το κινητό, ανοίγω την εφαρμογή, βάζω τα ακουστικά και πατάω το play.
Στα 40” που ακολούθησαν είχα μείνει άγαλμα…
Όχι με… την ιδέα μου 🙂
Αυτή ήταν καλή αλλά όχι και… συγκλονιστική.
Το συγκλονιστικό όμως ήταν οι παράπλευροι θόρυβοι που είχαν καταγραφεί στο κινητό.
Σοκαρίστηκα.
Ο απέναντι τύπος να γελάει σαν τον χαχανούλη όπως κάθε πρωί και αυτό να διαπερνά ακόμα και τη φωνή μου!
Ένα μωρό να κλαίει, άγνωστο από που…
Σκυλιά να γαβγίζουν, κόρνες, μεγάφωνα από παλιατζήδες…
Ομιλίες από περαστικούς…
Και όλα αυτά σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
Πω πω, τι ακούω ρε φίλε κάθε μέρα και δεν το αντιλαμβάνομαι;
Τι περνάει από την αίσθηση της ακοής κάθε δευτερόλεπτο…
Πώς φιλτράρονται και κατηγοριοποιούνται όλοι αυτοί οι θόρυβοι;
Πώς μπορεί αυτό να επηρεάζει τη διάθεσή μου, τον ψυχισμό μου, την παραγωγικότητά μου χωρίς καν να το καταλαβαίνω!
Αν ήταν κάτι αμελητέο θα το αγνοούσα…
Όμως δεν ήταν.
Κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο, το νευρικό μας σύστημα λαμβάνει τόσα πολλά μηνύματα χωρίς να το καταλαβαίνουμε…
και αυτά με τη σειρά τους επηρεάζουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό το πώς νιώθουμε κάθε στιγμή.
Και στιγμή με τη στιγμή, τελικά μάλλον φτάνουν να καθορίζουν ολόκληρη τη μέρα μας.
Και μέρα με τη μέρα, ολόκληρη τη ζωή μας…
Έχω μια πρόταση να σου κάνω αγαπημένε/η για αυτή την εβδομάδα…
Όταν βρίσκεσαι κάπου που έχει θόρυβο στο βάθος, πάτησε ένα record για ένα λεπτό και άστο να γράψει.
Μετά σε ένα ήσυχο περιβάλλον, άκου τι κατέγραψε το εργαλείο.
Αν μπορείς να βάλεις ακουστικά να το κάνεις. Αξίζει.
Σκέψου πως όλα αυτά τα καταγράφει και το δικό μας το εργαλείο.
Το νευρικό μας σύστημα, το οποίο βρίσκεται συνεχώς σε μια διαδικασία ‘διαλογής’.
Καταγράφει και ξεχωρίζει αυτά στα οποία έχει προγραμματιστεί να δίνει προσοχή,
αλλά και αυτά που εκλαμβάνει ως απειλή.
Βλέπεις λοιπόν πόσο σημαντικό είναι να σκεφτόμαστε τα ‘περιβάλλοντα που εκθέτουμε’ τον εαυτό μας;
Και πόσο σημαντικό είναι να (επανα)προγραμματίσουμε το νευρικό μας σύστημα;
Σου κάνει καθόλου κλικ όλο αυτό ή είμαι ο μόνος “περίεργος;” 🙂
Και πριν σε αφήσω, να σου προτείνω και κάτι ακόμα…
Κατέγραψε τους ήχους σε 2-3 ξεχωριστά περιβάλλοντα.
Στη δουλειά, στο σπίτι, κάπου έξω.
Θα με θυμηθείς και θα εκπλαγείς!
Εις το επανιδείν!
Υ.Γ. Υπάρχει βέβαια και το αντίθετο πείραμα.
Δοκίμασε να καταγράψεις λίγα δευτερόλεπτα όταν βρεθείς στη φύση.
Μαγικό!
