0.00000363636% 👀

Ο εγκέφαλός μας λαμβάνει έντεκα εκατομμύρια bits πληροφοριών κάθε δευτερόλεπτο.

Αυτό γίνεται μέσω των πέντε μας αισθήσεων (όραση, ακοή, όσφρηση, αφή, γεύση).

Ότι ακούμε, ότι βλέπουμε, ότι μυρίζουμε κλπ, καταγράφεται. Όλα!

Σαν να έχουμε μια ενσωματωμένη κάμερα με απίστευτες δυνατότητες.

Το τι θα τραβήξει την προσοχή μας κάθε στιγμή, θα καθορίσει τελικά πόσους πόρους θα διαθέσουμε στο συγκεκριμένο ερέθισμα.

Και αυτό θα δημιουργήσει μια νέα εμπειρία.

Από αυτά τα 11 εκατομμύρια bits πληροφοριών, το μυαλό μας μπορεί συνειδητά να επεξεργαστεί και να επικεντρωθεί αμέσως, σε μόλις σαράντα από αυτά.

Τα υπόλοιπα δηλαδή, δεν περνούν στην αντίληψή μας, απλά καταγράφονται.

Σαράντα στα έντεκα εκατομμύρια!

Δε μπορώ καν να το κάνω πράξη στο μυαλό μου.

Είμαι όμως περίεργος και έχω και μια μανία με τα νούμερα, οπότε ανακαλύπτω ότι…

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι το 0.00000363636% από τις πληροφορίες που λαμβάνει το νευρικό μας σύστημα – μέσω του εγκεφάλου- κάθε δευτερόλεπτο.

Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό καθώς το γράφω και προσπαθώ να το κατανοήσω, να το αποδεχτώ.

Δεν είναι και εύκολο.

Πρέπει βλέπεις να αποδεχτώ ότι… αυτά που αντιλαμβάνομαι, είναι τόσο μηδαμινά, τόσο ελάχιστα και αυτό με κάνει να νιώθω τόσο μικρός και τόσο αδύναμος μπροστά σε αυτά τα μεγέθη.

Το ‘εγώ’ μου κλωτσάει, το μυαλό μου μπερδεύεται, το σώμα μου όμως περιέργως χαλαρώνει.

Προσπαθώ να το κατανοήσω περισσότερο, δε μπορώ να το αφήσω έτσι.

Αν μπορούμε να επεξεργαστούμε 40 bits πληροφοριών το δευτερόλεπτο, τότε πώς γίνεται να αισθάνομαι τόσο ικανός στη διαχείριση των πληροφοριών μέσα στο μυαλό μου;

Πώς μπορώ να κάνω τόσους υπολογισμούς; τόσες σκέψεις; πώς κάνω πράγματα ταυτόχρονα;

Χμ…

Μήπως τελικά τα 40 bits το δευτερόλεπτο δεν είναι και τόσο λίγα;

Αλλά… αν τα 40 bits/sec μου δίνουν αυτή τη δυνατότητα, τότε… πόσες είναι οι πληροφορίες που καταγράφονται με τα 11 εκατομμύρια bits/sec;

(Γούρλωσαν τα μάτια μου)

Δέος!

Σκέφτομαι τι σκανάρω κάθε δευτερόλεπτο στο περιβάλλον που βρίσκομαι.

Ουπς.

Πόσο σημαντικό αλήθεια φαίνεται τώρα να είναι το περιβάλλον στο οποίο περνάω τη μέρα μου;

Τι ερεθίσματα δίνω στο νευρικό μου σύστημα να επεξεργαστεί κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας;

(Πάλι ξεροκατάπια…)

Συνεχίζω να ψάχνω…

Για να αποκωδικοποιήσουμε μια συνομιλία με σκοπό να την κατανοήσουμε, καταναλώνουμε περισσότερη από τη μισή προσοχή μας.

Εκτός από την ερμηνεία των λέξεων που ακούμε, πρέπει να αναλύσουμε και το νόημα. Το τι πιστεύουμε ότι εννοεί ο εκάστοτε συνομιλητής.

Αχα!

Έτσι εξηγείται όταν μιλάς σε κάποιον και καταλαβαίνεις ότι δε σε προσέχει, απλά ακούει.

Ακούει εσένα, ακούει την εσωτερική του φωνή, σκέφτεται, νιώθει… είναι βλέπεις πολλά τα bits 🙂

Πω πω, πολύ πληροφορία ρε φίλε!

Και όλα αυτά είναι μόνο για το το 0.00000363636% από αυτά που καταγράφει το σύστημα.

Ουαου και πάλι.

Και μετά τι γίνεται;

Η προσοχή μας περιορίζεται ακόμα περισσότερο, καθώς αφού εστιάσουμε σε κάτι, μπορούμε να κρατήσουμε μόνο μια μικρή ποσότητα πληροφοριών στη βραχυπρόθεσμη μνήμη μας.

Και αυτή η ικανότητα να αποθηκεύουμε προσωρινά πληροφορίες στο μυαλό μας είναι πρακτικά μια υπερδύναμη.

Είναι αυτό που μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε τι κάνουμε καθώς το κάνουμε.

Χωρίς αυτό το χώρο, αυτόν τον ‘προσωρινό διανοητικό καμβά’, θα αντιδρούσαμε ανόητα σε οτιδήποτε συνέβαινε στον κόσμο γύρω μας.

(όχι ότι δεν το κάνουμε ώρες ώρες όλοι μας, έ;)

Άκου τώρα και αυτό:

Πηγαίνουμε από τα σαράντα bits πληροφοριών στα τέσσερα, όταν πρόκειται να κρατήσουμε πληροφορίες στην προσωρινή μας μνήμη.

Που το κάνουμε λίγο πολύ κάθε φορά που κάτι αποσπά την προσοχή μας.

(που γίνεται κάθε λίγα δευτερόλεπτα)

Δηλαδή από τα 11 εκατομμύρια bits πληροφοριών που καταγράφουμε κάθε δευτερόλεπτο, είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε μόνο τα 40 από αυτά,

και από αυτά τα σαράντα μόνο το το ένα δέκατο, τα τέσσερα δηλαδή, μπορούμε να κρατήσουμε στην προσωρινή μας μνήμη για να τα επεξεργαστούμε.

Μάλιστα.

Και τι σημαίνει τώρα αυτό για μένα και για σένα;

Αφήνομαι σε ένα σύντομο brainstorming:

  • Ότι η προσοχή μας είναι υπερ-πολύτιμη.
  • Ότι καταγράφουμε πολύ περισσότερα απ’ ότι μπορούμε να αντιληφθούμε.
  • Ότι έχουμε απίστευτες δυνατότητες και ικανότητες που μπορούμε να αναπτύξουμε.
  • Ότι κάθε τι που κάνουμε, βλέπουμε, ακούμε, τρώμε, μυρίζουμε, καταγράφεται και μετράει.
  • Ότι το που θα εστιάσω την προσοχή μου, θα καθορίσει τι θα περάσει στην αντίληψή μου.
  • Ότι όλο αυτό που πολλές φορές λέμε διαίσθηση, ίσως τελικά προέρχεται από την καταγραφή όλων αυτών των πληροφοριών που δεν καταλαβαίνουμε ότι καταγράφουμε.
  • Ότι αυτοί που ξέρουν πώς να τραβήξουν και να κρατήσουν την προσοχή μας, έχουν στη διάθεσή τους τα bits της προσοχής μας και αυτό έχει κόστος για εμάς και κέρδος για αυτούς.

Εσύ πώς το βλέπεις;

Τι άλλο θα πρόσθετες;

Έπεται συνέχεια. Δεν πιάσαμε καν τους αυτοματισμούς 🙂

Άκου και αυτό:

Το 47% της ημέρας, το μυαλό μας είναι αφηρημένο, περιπλανιέται.

Τη μισή μας ζωή, αλλού είναι το σώμα και αλλού το μυαλό!

Εις το επανιδείν!

Υ.Γ. Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο Hyperfocus του Chris Bailey. Το λάτρεψα!

Είναι όλα τεκμηριωμένα επιστημονικά και συμφωνούν και με τη δική μου προσωπική έρευνα.

Για μια ακόμα φορά διαπιστώνω πως όσο και να μελετήσεις την ανθρώπινη φύση, είναι δύσκολο να φανταστείς την τεχνολογία με την οποία είναι φτιαγμένη.

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Θλίψη… 😔

Κάτι υπάρχει όμως που φράζει τη ροή. Τη ροή της καθαρής σκέψης. Της αρμονίας. Της αίσθησης της “ανακούφισης’. Τί έγινε ρε παιδιά;

Έχει το χαρτί συναίσθημα; 😮

Όταν κάνεις αυτό που δεν θέλεις να κάνεις και που ξέρεις ότι θα ήταν καλό να το κάνεις, τότε κερδίζεις σε πολλά επίπεδα.

Από το 100 Day Challenge:

Ο τρόπος
#100daychallenge

Ο τρόπος…

Η μια απάντηση για όλα τα ερωτήματά μου. Ο δρόμος για την ελευθερία…

Το καλούπι
#100daychallenge

Το καλούπι…

Όσο νερό και να βάζουμε στο τετράγωνο καλούπι, σχήμα καρδούλας δε θα βγει…

Το ένα τρίτο της ζωής μας, είναι ο ύπνος
#100daychallenge

Το 1/3 της ζωής μας…

Αυτό που καθορίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής…

#100daychallenge

Οι εποχές

Όλα μα όλα έχουν εποχικότητα αν επιλέξεις να το δεις με αυτή την οπτική. Τι θα κερδίσεις;

Τι να κάνω για να ζήσω;
#100daychallenge

Τι να κάνω για να ζήσω;

Στην προσπάθειά μου να κάνω επάγγελμα αυτό που αγαπώ, κατέληξα να αγαπήσω αυτό που έφτασα να κάνω.

Το διαμάντι
#100daychallenge

Το διαμάντι…

Λες τελικά να στέκεσαι στη μέση των δικών σου στρεμμάτων διαμαντιών;

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;