Αυτές οι περίεργες λέξεις που δεν ξέρω τι σημαίνουν μαγνητίζουν περίεργα την περιέργειά μου.
Τι θα πει συχρονικότητα δηλαδή; Τι εκφράζει αυτή η λέξη;
Τον Carl Jung τον έχω αναφέρει ως πηγή έμπνευσης στο παρελθόν.
Στα πρώτα του βήματα ως γιατρός, εντυπωσιάστηκε από τις μελέτες του Φρόυντ και ξεκίνησε την αλληλογραφία μαζί του.
Εν τέλει συναντήθηκαν και ανέπτυξαν επαγγελματική αλλά και φιλική σχέση.
Ο Γιουνγκ θεωρείται ο ‘πατέρας’ της αναλυτικής ψυχολογίας.
Μια ορολογία της συγχρονικότητας που βρήκα εδώ, είναι:
Ο όρος synchronicity (syn = με, chronos = time) επινοήθηκε από τον ψυχολόγο Jung για να περιγράψει την ταυτόχρονη εμφάνιση γεγονότων (ή συμπτώσεων) τα οποία προφανώς δεν έχουν σαφή αιτία αλλά έχουν πολύ νόημα.
Το σημερινό μήνυμα είναι συνέχεια του προηγούμενου, αν δεν το έχεις διαβάσει, προτείνω να δεις πρώτα εκείνο πριν συνεχίσεις για να μπεις στο νόημα.
…
Καθώς λοιπόν βρισκόμουν σε κατάσταση νευρωνικής πειρατείας ελεγχόμενος πλήρως από την αμυγδαλή…
έκανα κάτι που δεν το συνηθίζω τα τελευταία χρόνια.
Λειτούργησα αντανακλαστικά.
Με αντίδραση αντί για απόκριση δηλαδή.
Με το συναίσθημα.
Ήθελα να μεταφέρω το αρνητικό συναίσθημα που ένιωσα, σε εκείνον που μου το δημιούργησε.
Σε αυτόν που άνοιξε την πόρτα της ταράτσας στην προκειμένη περίπτωση και με έκανε να νιώσω ότι με αγνοούν.
Ότι δε με ακούν, ότι δε με σέβονται.
Πώς μπορεί να αγνοεί μια ανακοίνωση ότι προκαλείται πλημμύρα όταν αφήνει την πόρτα ανοιχτή;
Κι όμως, παρότι κάθομαι και ασχολούμαι όλη μέρα με αυτό, πάλι έπεσα στην παγίδα.
Έτσι λοιπόν, με το θυμό στο κεφάλι μου αλλά και σε όλο μου το σώμα, έγραψα μια αιχμηρή ανακοίνωση και την κόλλησα στην πόρτα της πολυκατοικίας.
Δε μου άρεσε αυτό που έκανα, αλλά… ήθελα ‘εκδίκηση’.
Να νιώσει τύψεις αυτός που το έκανε, με απώτερο σκοπό να μην το ξανακάνει.
Δε θα μοιραστώ ολόκληρη την ανακοίνωση, θα μοιραστώ όμως ένα κρίσιμο σημείο της:
Είστε πλέον υπεύθυνος/η και ηθικός/ή αυτουργός για κάθε κομμάτι σοβά που θα πέσει στο μέλλον, για κάθε πλημμύρα και για κάθε ατύχημα που μπορεί να προκληθεί από την πράξη σας.
Έπεσα να κοιμηθώ με ανησυχία. Είχα ένα σφίξιμο για τον τρόπο που εκφράστηκα.
Ήμουν πιο επιθετικός απ’ ότι συνηθίζω και απ’ ότι θέλω να είμαι στη σχέση μου με τους άλλους ανθρώπους.
Είχα τώρα τύψεις εγώ… τι περίεργο ε;
Ο ύπνος μου ήταν ανήσυχος. Δεν κοιμήθηκα καλά…
Το πρωί λοιπόν, σηκώθηκα με το ξημέρωμα γύρω στις 5.15 πμ και όπως πάντα έκανα το καφεδάκι μου και βγήκα στο μπαλκόνι για να γράψω τις πρωινές μου σελίδες.
Με τον καφέ και το τετράδιο στο χέρι, βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω μπροστά μου αυτό:
Όχι, δεν είναι το δικό μου αυτοκίνητο, είναι του γείτονα απέναντι.
Αλλά… αυτό έχει προκληθεί από κομμάτια σοβά που έπεσαν από τη δική μας πολυκατοικία.
Σε αυτό το σημείο, σου θυμίζω τι είχα γράψει το προηγούμενο απόγευμα στην ανακοίνωση:
Είστε πλέον υπεύθυνος/η και ηθικός/ή αυτουργός για κάθε κομμάτι σοβά που θα πέσει στο μέλλον, για κάθε πλημμύρα και για κάθε ατύχημα που μπορεί να προκληθεί από την πράξη σας.
Τι έγινε ρε παιδιά;
Σοκαρίστηκα. Δε μπορούσα να το πιστέψω.
Έγινε αυτό που έγραψα μόλις λίγες ώρες πριν!
Είχα μείνει αποσβολωμένος να κοιτώ το αυτοκίνητο και να σκέφτομαι τι είχα γράψει.
Κατεβαίνω κάτω να επιβεβαιώσω ότι ήταν σοβάδες από τη δική μας πολυκατοικία.
Ήταν αλήθεια…
Τώρα τι ήταν αυτό; άρχισα να σκέφτομαι;
Ένιωσα ότι θα γίνει πριν γίνει, ή μήπως εγώ το προκάλεσα με την αρνητική μου ενέργεια;
Ξέρω μπορεί και τα δύο να σου φαίνονται αστείες σκέψεις.
Αλλά με την οπτική που έχω για τον κόσμο έτσι σκέφτομαι ????
Δεν έχω πάρει κάποια απάντηση!
Όμως μπορώ να σου πω το εξής:
Όταν κατέβηκα να βάλω σπάγκο γύρω γύρω για να προστατέψω τους περαστικούς που θα άρχιζαν σιγά σιγά να περνάνε όσο η ώρα πήγαινε 7 πμ, ήρθε και ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου.
‘Και το σκέφτηκα μόλις πάρκαρα’ μου λέει, ‘αυτή η πολυκατοικία δε φαίνεται και σε πολύ καλή κατάσταση, μήπως να μην παρκάρω εδώ σήμερα;’
Χαμογέλασα…
Ε λίγο η δική του η σκέψη, λίγο η δική μου, λίγο η δική του η διαίσθηση λίγο η δική μου… ‘συναντήθηκαν’ και το κακό έγινε!
Και πάλι καλά δηλαδή, φαντάζεσαι να είχε χτυπήσει άνθρωπο;
Μπρρρ…
Κρύος ιδρώτας. Ούτε να το φανταστώ δε θέλω.
Αυτό λοιπόν νομίζω πως είναι ο ορισμός της συγχρονικότητας.
Το γεγονός ότι έγραψα αυτό και μετά συνέβη, ούτε περήφανο με κάνει να νιώθω, ούτε έξυπνο, ούτε καν διαισθητικό.
Νιώθω όμως δέος για όλα αυτά που μπορεί να συμβούν κάθε μέρα αλλά… δεν συμβαίνουν.
Το ατύχημα αυτό ευτυχώς είχε μόνο υλικές συνέπειες.
Πόσο εύκολα θα μπορούσε να γίνει χειρότερο ε;
Να σου πω τι έμαθα από αυτή την εμπειρία;
Καταρχήν επιβεβαίωσα για μια ακόμα φορά και εμπειρικά, ότι η διαίσθηση είναι στην ουσία 6η αίσθηση.
Να την εμπιστεύεσαι αγαπημένε/η.
Κρύβεται πίσω από το θόρυβο του μυαλού, αλλά μπορείς να την ακούσεις αν το εξασκήσεις λίγο.
Είναι ότι πιο βαθύ υπάρχει και έρχεται από μέσα μας.
Είναι πολλές φορές το σφίξιμο στο στομάχι…
Να σου πω και ένα δεύτερο μάθημα;
Όσο και να νομίζεις ότι κάτι το ‘κατέχεις’, ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος.
Η δική μου αη αντίδραση στην προκειμένη περίπτωση ήταν κάτι που πίστευα ότι δε θα (ξανα)συμβεί ποτέ.
Όχι τόσο το ύφος της ανακοίνωσης που έγραψα, όσο το ότι ήθελα να περάσω ένα αρνητικό συναίσθημα σε κάποιον άλλον.
Έστω και αν έκανε λάθος. Έστω και αν αγνοεί τις προειδοποιήσεις.
Έστω και αν έγινε κάποια ζημιά.
Γιατί το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι, το θέμα είναι πώς εγώ κι εσύ χειριζόμαστε τις καταστάσεις.
Αντιδράς ή αποκρίνεσαι σε κάθε περίσταση;
Αυτό από μόνο του το δουλεύω από το τέλος του 2015 αν θυμάμαι καλά.
Το να αποκρίνομαι και όχι να αντιδρώ δηλαδή.
Το έχω βελτιώσει πολύ, αλλά όπως φαίνεται ποτέ δε μπορείς να πεις ότι ‘αυτό το έχω’.
Κλείνοντας θα μοιραστώ μια ακόμα σκέψη που είχα, με σκοπό να σου γνωρίσω τον τρόπο σκέψης για έμπνευση.
Μπορεί να σου φανεί χρήσιμο στο μέλλον.
Ήθελα λοιπόν να βάλω μια ανακοίνωση για να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα μέχρι να προχωρήσουμε στη διαδικασία αποκατάστασης της ζημιάς.
Ξέρω όμως ότι οι άνθρωποι δεν παρατηρούν, δε δίνουν σημασία, δεν παίρνουν στα σοβαρά κάτι, αν δεν νιώσουν (κατά βάση) απειλή.
Και αν δεν νιώσουν ότι κάτι θα χάσουν.
Απειλή και απώλεια (μαζί με πίεση χρόνου) είναι τα βασικά ‘εργαλεία του μάρκετινγκ’.
Έτσι λοιπόν έγραψα το ακόλουθο:
Το σκεπτικό μου:
‘Προστατέψτε το όχημά σας’ υποδηλώνει απώλεια και ασφάλεια. Να μην χάσω κάτι που έχω και να μην κινδυνέψω.
‘Πέφτουν σοβάδες’ δηλώνει την αιτία.
Η φωτογραφία είναι για να τους δείξει σε εικόνα τι μπορεί να προκύψει αν παρκάρουν.
Μπορεί να φαίνεται απλό, όμως το πώς γράφεις κάτι, καθορίζει το πώς θα πράξουν οι άλλοι.
Εμπιστέψου με σε αυτό, το copywriting το ‘χω μελετήσει και το έχω εφαρμόσει σε πολλούς τομείς.
Είναι τέχνη και επιστήμη μαζί…
Εις το επανιδείν!
Υ.Γ. Σε περίπτωση που σου κίνησα την περιέργεια και θέλεις να δεις ολόκληρη την ανακοίνωσή μου, μπορείς να τη διαβάσεις εδώ. Την έβγαλα μόλις είδα το ατύχημα γιατί ήταν πολύ βαριά η κατηγορία μου (που να φανταστώ ότι θα πέσουν σοβάδες μετά από λίγες ώρες!)
