Όταν γράφεις, κάποιες φορές η ροή είναι… νεράκι, ενώ άλλες είναι σα βουλωμένος νεροχύτης.
Συνεχίζεις όμως, γιατί ξέρεις ότι ή θα ‘το βρεις’ ή θα σε βρει ‘αυτό’.
Και όταν αυτό γίνει, η όλη διαδικασία αποτύπωσης των σκέψεων παίρνει φωτιά!
Ξαφνικά, εκεί που η φωτιά έχει ‘πυρώσει το μυαλό’, τσουπ σκάει πάνω στο γραφείο σου το πολυαγαπημένο σου πλασματάκι γιατί… έτσι απλά θέλει την προσοχή σου…
Χωρίς να το πολυκαταλάβεις, έχει καβαλήσει το τετράδιο, έχει ‘κατσικωθεί’ και σε κοιτάει με εκείνο το ‘νιαου’ βλέμμα
“έλα αγάπησέ με λίγο…”
Και για να πετύχει το στόχο της κάνει και το πρώτο βήμα…
Πρέπει να είμαι νόστιμος λέω, σε περίπτωση που απορείς 😊
Όταν η Cutie σε ‘ορέγεται’, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να την αφήσεις να κάνει τη δουλειά της.
Κάπου εκεί η ροή πήγε περίπατο και στον περίπατο πήγε και η προσοχή μου και η αυτοσυγκέντρωσή μου.
Καθώς λοιπόν έπιασα το κινητό για να κρατήσω τη χαριτωμένη εικόνα αυτή εικόνα, το μυαλό μου πήγε στο ότι μετά από αυτό το ‘μπανάκι’ είναι μια καλή ευκαιρία να λουστώ.
Και αφού θα λουστώ, ας πάω και να κουρευτώ…
Και σκέψη στη σκέψη, πήρα τηλέφωνο για να κλείσω το ραντεβού μου στο κομμωτήριο.
Μετά από λίγες ώρες η ηλιόλουστη μέρα με βρίσκει στην είσοδο του κομμωτηρίου.
Το παλικάρι που με κουρεύει είναι λίγα χρόνια πιο μεγάλος από μένα.
Αν έχεις στο νου σου ένα κούρεμα των 15 λεπτών, τότε δε θα πας ποτέ εκεί 😊
Είναι το κούρεμα ‘της ώρας’ που νιώθεις ότι γίνεται ‘λεπτή’ δουλειά.
Η όλη εμπειρία είναι κάτι που επιθυμείς, δεν είναι κάτι που κάνεις με το ζόρι.
Αφού λοιπόν είχε περάσει κανένα δεκάλεπτο και το μαλλί έπεφτε τρίχα τρίχα,
ο αγαπητός κομμωτής μου αναφέρει ότι έχει ένα πρόβλημα με το web banking και δε μπορεί να προχωρήσει σε κάποιες διαδικασίες.
Σε ποιά τράπεζα αναφέρεσαι; τον ρωτάω
Στην Alpha μου απαντάει…
Α περίμενε να δω ρε συ, λέω, την έχω κι εγώ την εφαρμογή, να δω αν μπορούμε να το λύσουμε…
Όντως, μπαίνω στην εφαρμογή από το κινητό μου, πηγαίνω στις ρυθμίσεις καθώς του δείχνω την οθόνη μου…
και η λύση στο πρόβλημά του ήρθε εύκολα και γρήγορα.
Δεν ήταν δα και τίποτα τρομερό, είχε ξεχάσει το username του και ήθελε να το αλλάξει.
Είχε πρόσβαση στην εφαρμογή μέσω του pin του, οπότε μπορούσε απλά να αλλάξει το username χωρίς να χρειάζεται να θυμάται το παλιό.
Ναι, αλλά παλιά που είχε χρειαστεί να αλλάξω τον κωδικό πρόσβασης, μου είχε ζητήσει και τον παλιό κωδικό μου λέει…
Σωστά, του λέω, αλλά αυτό δεν σου ζητείται για το όνομα χρήστη όπως βλέπουμε μπροστά μας, οπότε μπορείς να το αλλάξεις!
Εεε… φοβάμαι.. απαντά
Τι φοβάσαι;
Ε… μη γίνει καμια στραβή και μετά δε μπορώ να μπω…
Μα για να φτιάξουμε τη στραβή θα το κάνουμε βρε βλογημένε του λέω
Όχι όχι, κι αν μετά μου ζητήσει και το παλιό όνομα χρήστη;
Μα βλέπουμε μπροστά μας ότι δεν σου το ζητάει, αλλά ακόμα και αν σου το ζητήσει, απλά μην ολοκληρώσεις τη διαδικασία…
Όχι, όχι… θα περιμένω…
Τι θα περιμένεις δηλαδή;
Ε να περάσει λίγος καιρός και μετά…
Και τι θα αλλάξει;
Ε…, να θα μπορέσω να πάω στην τράπεζα να το αλλάξω!
Και γιατί να μην πας σήμερα στην τράπεζα τότε, για να το αλλάξεις;
Ε…, έχει κόσμο μωρέ, πρέπει να κλείσεις ραντεβού, που να αφήσω και το μαγαζί…
Αν θέλεις κάντο τώρα ρε συ όσο είμαι κι εγώ εδώ και θα σε βοηθήσω αν κολλήσεις…
Όχι, όχι… άστο καλύτερα, θα το αφήσω έτσι…
Κοίταξε να δεις που δε μπορώ να το αλλάξω!!
…τον ακούω να μονολογεί καθώς πηγαίνει να πάρει μια πετσέτα…
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα…
Κατάλαβα ότι απλά δεν ήθελε να λύσει το πρόβλημα.
Το πρόβλημα το είχε… ερωτευτεί 😊
Ένας ‘προβληματικός έρωτας’, όταν δηλαδή έχεις ερωτευτεί το πρόβλημά σου.
Όταν έχεις δεθεί με αυτό και φοβάσαι να το αποχωριστείς.
Όταν το πρόβλημα στο μυαλό σου, είναι ένας τρόπος για να προστατευτείς από κάτι άλλο.
Από τι;
Ποιος ξέρει!
Το νόημα που δημιουργεί ο εγκέφαλός μας, οι αποφάσεις που παίρνει και η εν γένει συμπεριφορά μας ως αποτέλεσμα, είναι… άβυσσος.
Πολύ πιθανό να είναι ένα δευτερογενές όφελος.
Το μόνο σίγουρο είναι, πως δεν υπάρχει λογική σε όλο αυτό.
Συμφωνείς;
Αν έχεις ένα πρόβλημα και έχεις τη λύση μπροστά σου και συνεχίζεις να θέλεις να έχεις το πρόβλημα, αυτό δεν έχει κάποια λογική, απλά είναι ένα ‘συναισθηματικό μπέρδεμα’.
Ίσως κάποιες πεποιθήσεις έχουν μπλέξει μεταξύ τους.
Ίσως πάλι να μην ήθελε να αποδεχτεί τη λύση εκείνη τη στιγμή μπροστά μου, για να μη νιώσει ‘χαζός’ ή ‘ανεπαρκής’…
είναι και αυτό κάτι που -λίγο πολύ- όλοι κάνουμε έστω και αν δεν το καταλαβαίνουμε.
Πολλά παίζουν ρόλο και ο συνδυασμός τους παράγει ένα αποτέλεσμα.
Αυτή η συζήτηση με έκανε για άλλη μια φορά να παρατηρήσω πόσο εύκολο είναι να χαθούμε μέσα στο μυαλό μας.
Πόσο μας κοροϊδεύει ο ίδιος μας ο εαυτός…
Και φεύγοντας… κουρεμένος, άρχισα να αναρωτιέμαι…
Εγώ στη φάση που είμαι, σε ποιο πρόβλημα έχω κολλήσει;
Τι μπορώ να δω που όμως δεν δύναμαι να δω γιατί μένω στο πρόβλημα και όχι στη λύση;
Πως μπορώ να πάρω το νου και να τον πάω αλλού;
Ή πιο σωστά, πώς θα μπορούσα να κατευθύνω τη σκέψη μου σε χώρους που θέλω και όχι σε χώρους που δεν θέλω;
Μμμ;
Τροφή για σκέψη για όλη την επόμενη εβδομάδα 😉
Έως τότε… το νου σου!
🙏
Υ.Γ. Να σου πω κι ένα ‘μυστικό’;
Πολλές φορές, τα προβλήματα των άλλων και γενικότερα οι εμπειρίες τους, είναι η απάντηση στα δικά μας προβλήματα.
Είναι δηλαδή σα να σου παρουσιάζεται η λύση στο πρόβλημά σου, με τη μορφή ενός άλλου ανθρώπου που αντιμετωπίζει κάτι δικό του.
Είναι σαν μια ιστορία δηλαδή που σου λέει κάποιος άλλος, για να σε βοηθήσει να ξεκολλήσεις…
Παρατήρησέ το και θα με θυμηθείς 😉
