Πώς να πάρεις πίσω τα ‘κλοπιμαία’

Έχουν περάσει μόλις λίγα λεπτά που το ξυπνητήρι έχει ακουστεί.

‘Ωραία κοιμήθηκα’ σκέφτομαι, τεντώνομαι και σηκώνομαι από το κρεβάτι.

Ανάβω το φως και πριν προλάβω να αλλάξω, ακούω τη φωνή της Cutie (της γατούλας μας) έξω από την πόρτα.

Ήταν για λίγα λεπτά έξω, αλλά προφανώς ήθελε να ξαναμπει.

Αφού της ανοίγω, στρώνω το κρεβάτι, πλένομαι και οδεύω προς την κουζίνα για να ανάψω την καφετιέρα.

Αρχίζει να μου μιλάει έντονα (ναι η Cutie) με τον τρόπο της (νιααααοου, νιαααααααααου!) και την κοιτάω με περιέργεια.

Τι θέλεις; της λέω…

Συνεχίζει να… φωνάζει και γυρίζω να δω μήπως δεν έχει φαγητό.

Παρατηρώ ότι δεν έχει φάει τις κροκέτες της και το μυαλό μου κρίνοντας με βάση τις παρελθοντικές εμπειρίες, δημιουργεί νόημα:

Μάλλον δε νιώθει καλά και διαμαρτύρεται…

Ας της δώσω γαλοπούλα που της αρέσει και συνήθως λύνει το πρόβλημα.

Πράγματι, σερβίρω τη γαλοπούλα και καθώς η Cutie απολαμβάνει το πρωινό της, ετοιμάζω το εσπρεσάκι μου.

Βλέπω ότι νιώθει ικανοποιημένη από το φαγητό της και αυτό με κάνει να νιώθω κι εγώ πιο ήρεμος.

Με αυτή την ηρεμία, κάθομαι στο γραφείο όπου με περιμένει το τετράδιο και το στυλό για να ξεκινήσω να γράφω τις πρωινές μου σελίδες.

Ξεκινάω να γράφω πως νιώθω τη δεδομένη χρονική στιγμή.

(Αυτό με κάνει περισσότερο συνειδητό, είναι μια ελάχιστη πράξη επίγνωσης όπως την έχω ονομάσει)

Αφού λοιπόν έχω γράψει μια παράγραφο, αρχίζω να ακούω την Cutie να παίζει.

Χμ… σκέφτομαι,

αυτή μάλλον με κορόιδεψε, ήταν καλά και τώρα που έφαγε τη γαλοπούλα κάνει χαρές!

Συνεχίζω να γράφω προσπαθώντας να μην αποσπαστώ από το θόρυβο.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η Cutie αρχίζει να παίζει με το ‘στοπ’ της εξώπορτας, το οποίο έχει κάνει φύλλο και φτερό εδώ και λίγες μέρες.

Συνεχίζω να γράφω αλλά αρχίζω να ενοχλούμαι κιόλας…

Από τη μια η δική μου απόσπαση της προσοχής, από την άλλη η σκέψη ότι είναι 6 το πρωί και από κάτω κοιμούνται οι άνθρωποι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, εγώ ‘το χαβά μου’ συνεχίζω να γράφω.

Όσο εγώ την αγνοώ, τόσο πιο πολύ θόρυβο αυτή.

Τώρα έχει αφήσει το στοπ και παίζει με ένα κορδόνι που κρέμεται από την καρέκλα (γι’ αυτήν το έχουμε βάλει…)

Συνεχίζω εγώ…

Συνεχίζει και αυτή…

Ξαφνικά σιγή.

Ωραία… σκέφτομαι,

θα κουράστηκε και θα έπεσε για ύπνο!

Αμ δε…

Σε λίγα δευτερόλεπτα ακούω εκείνο τον ενοχλητικό θόρυβο που γίνεται όταν παίζει με το πατάκι της κουζίνας και αμέσως μετά, νιώθω ένα πλασματάκι να τρέχει με… χίλια κατά μήκος του σπιτιού και πίσω από την πλάτη μου.

Κάνε εικόνα…

εμένα να γράφω στο γραφείο και από πίσω ένα ον να τρέχει σφαίρα πέρα δώθε με… ιλιγγιώδη ταχύτητα αφήνοντας σκόνη και τρίχες στο πέρασμά της.

Αφήνω το στυλό κάτω και προσπαθώ να παραμείνω ήρεμος.

Ησυχία…

Δεν ψαρώνω όμως! Σίγουρα ετοιμάζεται για το επόμενο ‘χτύπημα’.

Η σιγή όμως παραμένει…

Έχω χάσει τον ειρμό των σκέψεών μου και προσπαθώ τώρα να ‘μαζέψω τα κομμάτια μου’, ήτοι τις σκόρπιες σκέψεις μου…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ολοκληρώνω τις 3 σελίδες που γράφω και αφήνω το τετράδιο στην άκρη.

Η Cutie έχει χαλαρώσει κι εγώ ανοίγω τον υπολογιστή για να γράψω αυτό εδώ το email.

Κάνω και ένα δεύτερο εσπρεσακι γιατί το πρώτο δεν το ευχαριστήθηκα.

Μέχρι να ετοιμάσω το καφεδάκι μου ο υπολογιστής έχει ανοίξει και με περιμένει.

Ανοίγω τον browser (περιηγητή αν προτιμάς) και πληκτρολογώ doc.new για να ανοίξω ένα νέο Google Document και να αρχίσω να γράφω.

Μήπως να δω τα email μου ένα λεπτό, για να ξέρω αν υπάρχει κάτι επείγον; λέει το ρομποτάκι μου

(Η τεχνητή μου νοημοσύνη, ο νους μου ντε!)

Ανοίγω το Gmail και βλέπω δύο καθόλου σημαντικά μηνύματα.

Ο εγκέφαλος όμως επιζητά την ντοπαμίνη (το “νέο” αν θυμάσαι) και ως εκ τούτου το ρομποτάκι με παρενοχλεί με μια δεύτερη σκέψη:

Μήπως να δω το καθημερινό μου video για έμπνευση προτού ξεκινήσω να γράφω;

Πέφτω πάλι στην παγίδα του και ανοίγω το άλλο Gmail που είναι για τα λιγότερο σημαντικά emails.

Αχα! Ας δω πρώτα αυτό το email από τον James Clear, πάντα έχει ωραίες ιδέες!

Μετά από το email του James, ανοίγω το email του Darren.

Βλέπω το 5λεπτο video, στο τέλος του οποίου παραπέμπει σε ένα webinar που είχε κάνει και παλιότερα και που είχα βρει εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Θέλω να το δω αυτό και να το αποθηκεύσω.

Είχε κάποιες πολύ καλές ιδέες που θα μου φανούν χρήσιμες στο περιεχόμενο που θέλω να δημιουργήσω.

Εγγράφομαι λοιπόν στο webinar και ανοίγω τώρα τον άλλο browser (Firefox) για να κατεβάσω το αρχείο.

Καθώς κατεβάζω το αρχείο, βλέπω μια καρτέλα που είχα ανοίξει την προηγούμενη φορά και αποφασίζω μια που κατεβάζω το άλλο αρχείο, να κατεβάσω και αυτό…

Μέσα μου νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά είμαι τόσο απορροφημένος που δε δίνω σημασία.

Ξαφνικά σα να με τσίμπησε μια καρφίτσα…

Ξυπνάω!

Μα τι κάνω;

Τι κάνω;

Πως βρέθηκα εδώ;

Τι κατεβάζω;

Γιατί;

Γιατί τώρα;

Συνειδητοποιώ ότι έχασα τελείως την (αυτο) συγκέντρωσή μου.

Το focus μου.

Τον προσανατολισμό μου.

Ξεκίνησα για να γράψω ένα email και έχουν περάσει τώρα περίπου 45 λεπτά και είμαι… αλλού!

Σε ένα τελείως διαφορετικό ‘χώρο’, κάνοντας πράγματα άσκοπα!

Δεν είχα καμία δουλειά εκεί, τη δεδομένη χρονική στιγμή…

Μια σκέψη, μια απλή σκέψη από το ρομποτάκι μου, που με έστειλε.. αδιάβαστο.

Μια σκέψη και μετά μια δεύτερη ήταν αρκετή να χαθώ μέσα στον ωκεανό των πληροφοριών.

Η προσοχή μας αγαπημένε/η, είναι πολύτιμη.

Είναι πιο πολύτιμη απ’ ότι πιστεύουμε.

Είναι αυτή που καθορίζει που και πως θα ξοδέψουμε το χρόνο μας.

Και ο χρόνος μας ίσως είναι το πιο πολύτιμο αγαθό σε αυτή τη ζωή.

Σκέψου…

Μπορείς να έχεις περισσότερο απ’ όλα (είναι εφικτό δηλαδή), χρήμα, υλικά αγαθά, ανθρώπους κλπ, δε μπορείς όμως να έχεις περισσότερο χρόνο.

Οι αποσπάσεις λοιπόν της προσοχής μας, κοστίζουν πολύ ακριβά, τόσο σε χρόνο όσο και σε ενέργεια.

Και αυτές οι αποσπάσεις, μπορεί να είναι εσωτερικές ή εξωτερικές.

Στη δική μου σημερινή μέρα, οι εξωτερικές ήταν η Cutie και οι πληροφορίες (το marketing την ουσία) μέσα από το email που άνοιξα.

Οι εσωτερικές, ήταν οι σκέψεις που μου πέταξε το ρομποτάκι μου, η τεχνητή μου νοημοσύνη. Ο νους μου.

Όλα αυτά ξεχωριστά αλλά και μαζί, είχαν σαν αποτέλεσμα να ξοδέψω σχεδόν 2 ώρες συνολικά σε κάτι που δεν ήθελα.

Απλά υπήρξα ‘θύμα’ της δικής μου αδυναμίας να ελέγξω κατάλληλα και αποτελεσματικά τα εσωτερικά και τα εξωτερικά ερεθίσματα.

Και αν η Cutie ήταν ένα ερέθισμα που δε μπορείς να ελέγξεις ή να αποφύγεις (σε άλλους είναι τα παιδιά άλλωστε), τα υπόλοιπα, με δουλειά και θέληση μπορείς να τα βελτιώσεις.

Και όταν γίνει αυτό, η αλλαγή μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που θα νιώθεις μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας και ηρεμίας.

Focus αγαπημένε/η και επίγνωση.

Επίγνωση για να αντιλαμβανόμαστε πότε αποσπάται η προσοχή μας και focus, συγκέντρωση της προσοχής μας δηλαδή, για να πάρουμε πίσω τα ‘κλοπιμαία’.

Το χρόνο, την ενέργεια και την ελευθερία μας ????

Στο επανιδείν ????

Υ.Γ. Πιάσαμε Φλεβάρη…

Καλό μήνα, έστω και αν είμαστε ήδη στην πέμπτη μέρα του!????

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;