Η διαβολοβδομάδα 👿

Θα υποθεσω πως σου έλειψα την προηγούμενη εβδομάδα ????

Βλέπεις, δεν έστειλα κάποιο μήνυμα και… δεν το συνηθίζω τελευταία!

Η προηγούμενη εβδομάδα που πήρα απουσία, δεν ήταν καλή.

Ήταν από εκείνες που ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.

Εκείνες που δοκιμάζουν τις αντοχές σου και σου υπενθυμίζουν ότι δε μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.

Ακόμα και κάποια που μέχρι τότε μπορεί να ήταν ‘υπό έλεγχο’.

Μια σύνδεση στο internet σταμάτησε να δουλεύει σωστά και έχασα… τα πάντα!

Την υπομονή μου, την ηρεμία μου, τη θετική μου ενέργεια.

Έχασα το focus μου, τη διαύγειά μου και ήμουν σε παρατεταμένη αρνητική διάθεση.

Η ‘ατίθαση’ σύνδεσή μου, έκανε τα δικά της και έπαιζε με τα νεύρα μου.

Συνεχείς αποσυνδέσεις έκαναν το συμπαθητικό σύστημα του περιφερικού νευρικού μου συστήματος να παίρνει τα ηνία του σώματος.

Και μαζί και τη γλώσσα και τον νου και τα χέρια.

Ότι έλεγα, ότι σκεφτόμουν και ότι έπραττα ήταν σαν να ήταν από κάποιον άλλον…

Ήμουν στο έλεός του!

(Του συμπαθητικού συστήματος ντε!)

Θα το αναλύσω σε επόμενο email, απλά κράτα ότι είναι η κατάσταση πάλης-φυγής (fight or flight) στην οποία βρισκόμαστε όταν είμαστε στρεσαρισμένοι, αγχωμένοι.

Και η αλήθεια είναι ότι αν βγεις από αυτόν τον εθισμό στο στρες και το άγχος και ζεις σχετικά ήρεμα, είναι ακόμα πιο επίπονο να το βιώνεις.

Έχασα τη μπάλα κοινώς.

Συνεχείς περισπασμοί με αποδιοργάνωναν και δε μπορούσα να συγκεντρωθώ σε αυτό που ήθελα.

Στην δουλειά μου στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Όλα στραβά.

Ένιωθα λες και δεχόμουν πόλεμο… λες και κάποιος μου έβαζε εμπόδια σε κάθε τι που προσπαθούσα να κάνω.

Οι συνεχείς αποσυνδέσεις όχι μόνο δε με άφηναν να δουλέψω, αλλά να κάνω και τίποτα από αυτά που είχα σκοπό να κάνω.

Πω πω ρε φίλε, σκέφτηκα…

Η ζωή μου είναι τελικά περισσότερο online παρά offline κι εγώ νόμιζα ότι είχα βρει κάποια ισορροπία!

Και συν τοις άλλοις, να περιμένεις και τον πάροχο να λύσει το πρόβλημα…

Ήδη είχα ενημερώσει για τη βλάβη αλλά τίποτα.

Τέσσερις μέρες αναμονή για λύση στο τεχνικό πρόβλημα έμοιαζαν με αιώνες.

Την Τρίτη τελικά, την πέμπτη μέρα δηλαδή, ήρθε ο τεχνικός στο σπίτι.

Ο Κωνσταντίνος, ένας συμπαθητικός τύπος στην ηλικία μου, με διάθεση να βοηθήσει αλλά και προβληματισμό για το θέμα που αντιμετώπιζα.

“Είναι συχνό φαινόμενο” μου λέει και συνεχίζει “πολλά μπορεί να επηρεάζουν, είναι λίγο σα να ψάχνουμε στα τυφλά”.

“Χμ… αυτός σκέφτεται σαν εμένα” είπα από μέσα μου.

Αφού αλλάξαμε κάτι καλώδια για να δούμε αν αυτά ήταν η αιτία, έφυγε και είπαμε ότι θα μιλήσουμε το επόμενο πρωί.

Εκείνη τη μέρα δε μπόρεσα να δουλέψω καθόλου.

Η σύνδεση ήταν τόσο προβληματική που είχε αρχίσει να με εκνευρίζει περισσότερο…

Την επόμενη μέρα ο Κωνσταντίνος με πήρε το πρωί γιατί είχε δει τις αποσυνδέσεις και κατάλαβε ότι δεν είχε λυθεί το πρόβλημα.

Το πρωί της Τετάρτης λοιπόν, τον υποθέχτηκα και πάλι.

Αλλάξαμε το router αυτή τη φορά και είπαμε ότι θα είμαστε σε επαφή.

Το πρόβλημα όχι απλά δε λύθηκε, αλλά χειροτέρεψε!

Αποκορύφωμα η μέρα της Παρασκευής, οπότε και άρχισαν τα προβλήματα στο σύστημα πληρωμών ενός πελάτη, το οποίο είναι δική μου δουλειά 100%.

Φρίκη…

Να υπάρχει κρίση, να είμαι υπεύθυνος και να επικρατεί το χάος, τόσο στον υπολογιστή μου όσο και στο μυαλό μου.

Ότι δοκίμαζα έκανε τα πράγματα χειρότερα.

Απίθανα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν.

Προβλήματα ξεπηδούσαν στο site του πελάτη χωρίς καμία λογική ή σύνδεση μεταξύ τους.

Φαντάσου να είσαι υπεύθυνος για χιλιάδες ευρώ που χάνονται για τον πελάτη και δεκάδες άνθρωποι να δυσανασχετούν που δε μπορούν να αγοράσουν το προϊόν που θέλουν!

Δεν ξέρω για σένα, αλλά για μένα είναι κρύος ιδρώτας…

Είναι μια κατάσταση που δε θέλω ποτέ να ξαναβιώσω.

(Τραύμα)

Το Σάββατο το απόγευμα έφτασα στο ‘αμήν’ που λέμε.

Διαπίστωσα ότι δε μπορώ να κάνω τίποτα να το αλλάξω.

Ένιωσα ένα τεράστιο κενό να ανοίγει μια τρύπα κάτω από την καρέκλα μου και να με καταπίνει…

Παράτησα κάθε προσπάθεια και έκλεισα τον υπολογιστή.

Σιγή. Ηρεμία. Αρμονία.

Μια αγαλλίαση ήρθε σιγά σιγά…

Δε μπορούσα να λύσω το πρόβλημα και έπρεπε να το αποδεχτώ.

Έπρεπε να περιμένω να δω τι θα κάνω με καθαρό μυαλό την επόμενη μέρα.

Να εντοπίσω τη φύση του προβλήματος για να ζητήσω βοήθεια ή/και να δοκιμάσω νέους τρόπους επίλυσης.

Ήμουν 3-4 μέρες σε κατάσταση πάλης-φυγής (fight or flight).

Κατέφυγα στην προσευχή της γαλήνης…

Ήταν εκείνη τη στιγμή μονόδρομος.

Tο συμβάν μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ λίγο διαφορετικά.

Είμαι στην ουσία εξαρτημένος από μια σύνδεση.

Και ναι, είναι κάτι που σε ένα βαθμό επιθυμώ, γιατί θέλω να δουλεύω από το σπίτι.

Όμως το να εξαρτάται η ψυχολογική μου κατάσταση από αυτό είναι κάτι διαφορετικό.

Αποφάσισα τελικά να το παλέψω με τον δικό μου τρόπο.

Ξεκίνησα να συγκεντρώνω την προσοχή μου στα σημεία που ήθελα.

Τι καλό μπορεί να προκύψει μέσα από αυτό;

Τι μπορώ να μάθω από αυτή την εμπειρία;

Τι μπορώ να κάνω για να αξιοποιήσω αποδοτικά το χρόνο που έχω εκτός internet και οθόνης;

Το τελευταίο ερώτημα με ώθησε να ξανασκεφτώ τη στρατηγική μου, τα βήματά μου, το που πάω και που πιθανώς να έχω κολλήσει.

Ήταν μια οπτική που δε θα μπορούσα να τη δω αν δεν είχε δημιουργηθεί όλη αυτή η κατάσταση…

Η αναποδιά αν την εκμεταλλευτείς τελικά έχει πολλά να σου δώσει.

Αυτό ήταν το μάθημα που πήρα και πολλά ‘μικρότερα’…

Σήμερα που μιλάμε, το πρόβλημα δεν έχει λυθεί…

Σημαντικό το μάθημα αλλά ανυπομονώ να τελειώσει αυτή η περιπέτεια ????

Αλήθεια όμως…

Μήπως σου έχει τύχει κάτι παρόμοιο που σε έχει φέρει σε αυτή τη θέση να σηκώσεις τα χέρια ψηλά;

Πολύ θα ήθελα να την ακούσω αν θέλεις να τη μοιραστείς ????

Υ.Γ. Την Κυριακή το πρωί με καθαρό μυαλό, δοκίμασα κάτι στο site του πελάτη και δούλεψε.

Έτσι άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι του προβλήματος και σιγά σιγά να φτάνω στη λύση…

Στα 11 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, πρώτη φορά έφτασα σε σημείο να… τα παρατάω. Τέτοια ‘αντίσταση’ είχα…

Και μπορώ να πω ότι τελικά χαίρομαι που συνέβη αυτό γιατί χαρτογράφησα τα νέα όριά μου ????

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Θλίψη… 😔

Κάτι υπάρχει όμως που φράζει τη ροή. Τη ροή της καθαρής σκέψης. Της αρμονίας. Της αίσθησης της “ανακούφισης’. Τί έγινε ρε παιδιά;

Έχει το χαρτί συναίσθημα; 😮

Όταν κάνεις αυτό που δεν θέλεις να κάνεις και που ξέρεις ότι θα ήταν καλό να το κάνεις, τότε κερδίζεις σε πολλά επίπεδα.

Από το 100 Day Challenge:

Ο τρόπος
#100daychallenge

Ο τρόπος…

Η μια απάντηση για όλα τα ερωτήματά μου. Ο δρόμος για την ελευθερία…

Το καλούπι
#100daychallenge

Το καλούπι…

Όσο νερό και να βάζουμε στο τετράγωνο καλούπι, σχήμα καρδούλας δε θα βγει…

Το ένα τρίτο της ζωής μας, είναι ο ύπνος
#100daychallenge

Το 1/3 της ζωής μας…

Αυτό που καθορίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής…

#100daychallenge

Οι εποχές

Όλα μα όλα έχουν εποχικότητα αν επιλέξεις να το δεις με αυτή την οπτική. Τι θα κερδίσεις;

Τι να κάνω για να ζήσω;
#100daychallenge

Τι να κάνω για να ζήσω;

Στην προσπάθειά μου να κάνω επάγγελμα αυτό που αγαπώ, κατέληξα να αγαπήσω αυτό που έφτασα να κάνω.

Το διαμάντι
#100daychallenge

Το διαμάντι…

Λες τελικά να στέκεσαι στη μέση των δικών σου στρεμμάτων διαμαντιών;

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;