Μετά από δύο εβδομάδες παύσης από τα email, μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να γράψω αυτό το μήνυμα…
Αλλά… μισό λεπτό!
Καλή χρονιά είπαμε;
Αν δεν είπαμε από… αλλού, τότε εύχομαι σε σένα και την οικογένειά σου καλή χρονιά με υγεία, αγάπη, πρόοδο, ηρεμία και ότι άλλο επιθυμείς για το 2022 😊
Αυτό με τις ευχές πια, που θέλεις κάθε φορά να πεις κάτι διαφορετικό!
Προέρχεται και αυτό μάλλον από την ανάγκη μας για κάτι νέο, κάτι καινούργιο.
Είναι ανάγκη αυτό, όχι κάτι που έχουμε επιλογή να κάνουμε ή όχι.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι επιστήμονες που ειδικεύονται σε αυτόν τον τομέα.
(Γνωστική/γνωσιακή ψυχολογία και νευροεπιστήμη)
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν ο καθένας από εμάς νιώθει την ανάγκη για να αναζητά κάτι το καινούργιο.
Το ερώτημα είναι πώς, με τι τρόπο ο καθένας από εμάς το κάνει αυτό, είτε συνειδητά, είτε (ως επί το πλείστον) ασυνείδητα.
Και πώς δηλαδή, με τι τρόπο γίνεται αυτό;
Θα σου πω πως το αντιλαμβάνομαι εγώ…
Όλα περιστρέφονται γύρω από πληροφορίες αν το καλοσκεφτείς.
Ότι έρχεται στα μάτια και τα αυτιά μας είναι πληροφορία.
Είτε κάτι που θα διαβάσουμε, είτε κάτι που θα ακούσουμε.
Στη δική μου περίπτωση, πολλές φορές καλύπτω αυτή την ανάγκη με νέα βίντεο στο YouTube.
Αυτά, πολλές φορές μου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι κάνω κάτι σημαντικό, ότι μαθαίνω κάτι αξιόλογο δηλαδή, αλλά είναι και παγίδα γιατί μπορώ να χαθώ για ώρες σε αυτή τη συνήθεια.
Και αν απλά ακούω και βλέπω και δεν κρατάω κάποια σημείωση, τότε αρχίζει να γίνεται μερικές φορές χαμένος χρόνος.
Παλιότερα την ίδια ανάγκη, την κάλυπτα διαβάζοντας όλα τα ειδησεογραφικά και αθλητικά νέα, αργότερα όλες τις αναρτήσεις στα Social Media (Facebook, Instagram, ακόμα και Twitter).
Σήμερα έχω κρατήσει ένα τέτοιο μέσο, το YouTube, ενώ είμαι στη διαδικασία επιστροφής στο Facebook.
Εσύ αλήθεια πως την καλύπτεις αυτή την ανάγκη για κάτι το καινούργιο; για κάτι νέο;
Την αναζήτηση δηλαδή, για αυτό που ‘λαχταράει’ ένα σημείο του εγκεφάλου μας;
Να το κάνω και λίγο πιο ‘σύνθετο’;
Σκέψου ότι ένα μέρος του εγκεφάλου μας αναζητά συνεχώς το νέο, το διαφορετικό, ενώ ένα άλλο μέρος του εγκεφάλου μας, αναζητά την ασφάλεια που προσφέρει το γνώριμο, το ίδιο, το κλασικό!
Έτσι εξηγείται σε ένα βαθμό γιατί μπορεί να νιώθουμε το πρωί υπέροχα και το βράδυ… χάλι μαύρο 😂
Αυτή η μελέτη του εγκεφάλου με συναρπάζει όσο λίγα πράγματα.
Μου δίνει εξηγήσεις για τη συμπεριφορά μου (και των άλλων ανθρώπων φυσικά) και με βοηθάει να κατανοήσω καλύτερα την ανθρώπινη φύση μας.
Και όταν βρίσκω κάποια μελέτη ή κάποιο documentary όπως αυτό στο Netflix: Human – The world within (docuseries είναι για την ακρίβεια)…
Βρίσκω τη χαρά μου 😊
Στα επόμενα μηνύματα, καθώς θα καταγράφω και θα δημιουργώ τις σημειώσεις μου, θα μοιράζομαι τα σημεία κλειδιά, αυτά που πιστεύω ότι θα είναι το ζουμί και που μπορεί να βρεις χρήσιμα.
Αν κάτι από αυτά σου κάνει κλικ, τότε θα σε παρακαλούσα να απαντήσεις στο μήνυμα και να μου το πεις, γιατί θα είναι πολύ μεγάλη βοήθεια για μένα.
Η γνώμη σου μετράει και μάλιστα πολύ, να το ξέρεις!
Καλή χρονιά λοιπόν αγαπημένη/ε, ας ευχηθούμε ότι μας επιφυλάσσει κάτι καλό το έτος αυτό και ας προσπαθήσουμε για το καλύτερο!
Αν κάνουμε εμείς το καλύτερο που μπορούμε και αν εστιάζουμε σε αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε, αφήνοντας στην άκρη αυτά που δε μπορούμε, τότε κάτι καλό θα προκύψει, στο υπόσχομαι 😊
Υ.Γ. Να σου πω τον πόνο μου;
Έχασα ότι momentum είχα δημιουργήσει, γιατί έκανα το λάθος να αφήσω τον εαυτό μου να χαλαρώσει περισσότερο απ’ ότι θα ήθελα στις γιορτές.
Έτσι, πάλι από την αρχή, ξεκινάω τη νέα χρονιά βήμα βήμα να χτίσω τις συνήθειες που διέκοψα:
α) καλή διατροφή (φρούτα, σαλάτες, περισσότερο νερό, όχι ζάχαρη)
β) άσκηση (περπάτημα, τρέξιμο, push ups), ίσως και κάτι παραπάνω από την άνοιξη και μετά.
Το σημαντικό όμως είναι το βήμα-βήμα.
Τρώω λίγο καλύτερα κάθε μέρα και κάνω λίγο περισσότερη άσκηση κάθε μέρα.
Αν κάνω μεγάλες αλλαγές, είναι συνταγή για αποτυχία.
Αν κάνω μικρές, καθημερινές αλλαγές, σε δύο εβδομάδες θα έχω ενεργοποιήσει τα υφιστάμενα κυκλώματα νευρώνων στον εγκέφαλό μου, τα οποία είχα… βάλει για ύπνο τις δύο εβδομάδες των γιορτών 😉
Για να δούμε!
Εσύ;
