Η γλυκόπικρη γεύση της ήττας

Πέμπτη απόγευμα, γύρω στις 17:30, μόλις είχα τελειώσει τη βιντεοκλήση με τον Kevin.

Κλείνω το Zoom και στέκομαι ακίνητος κοιτώντας την οθόνη.

Σκέψεις τρέχουν πέρα δώθε, δεξιά αριστερά, προς κάθε πιθανή κατεύθυνση.

Συνειδητοποιώ ότι ο φίλος, πελάτης, συνεργάτης και συνοδοιπόρος Kevin από το London Ontario του Καναδά, είχε καταφέρει κάτι που στα δικά μου τα μάτια φαινόταν σχεδόν απίθανο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που… μου ‘βάζει τα γυαλιά’.

Τον εκτιμώ αφάνταστα και τον θαυμάζω.

Τον έχω αγαπήσει όπως κάθε καλό φίλο που έχω γνωρίσει κατά τη διάρκεια της ζωής μου.

Περίεργο ε;

Να μην έχεις γνωρίσει κάποιον από κοντά, να είναι στην άλλη άκρη της γης, κι όμως να τον αισθάνεσαι τόσο κοντά σου.

Αυτό το βρίσκω μοναδικό και υπέροχο, δυσκολεύομαι να βρω άλλες λέξεις να το περιγράψω…

Με τον Kevin λοιπόν, μας ενώνει η αμοιβαία εκτίμηση που έχουμε ο ένας για τον άλλον και εδώ και 4 περίπου χρόνια, μιλάμε κάθε 2 εβδομάδες στο Zoom, με βιντεοκλήση.

Και τι λέμε;

Ο καθένας λέει ότι θέλει.

Για το προσωπικό του ταξίδι, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες, τις δυσκολίες, τα καλά, τα κακά, τα άσχημα και ότι θέλει να μοιραστεί.

Επίσης για το επαγγελματικό του ταξίδι, την επιχείρησή του, τις δυσκολίες, τι δουλεύει, τι δεν δουλεύει, τις σκέψεις για βελτίωση, ανάπτυξη κλπ.

Κοινώς μοιραζόμαστε ότι θέλουμε, ακούμε ο ένας τον άλλον και ενίοτε προτείνουμε λύσεις όταν μας ζητηθεί.

Κάνουμε με λίγα λόγια την αλληλο-ψυχοθεραπεία μας ????

Τι είχε καταφέρει όμως ο Kevin και τι ήταν τόσο σημαντικό για μένα;

(Αναστεναγμός…)

Μετά από 6 και πλέον μήνες από την ημέρα που ξεκίνησε να κάνει πράξη αυτό που είχε στο μυαλό του, το σχέδιό του, είναι πλέον βέβαιο ότι είχε επιτυχή κατάληξη.

Το επιχειρηματικό του πλάνο συγκεκριμένα.

Το οποίο στα δικά μου τα μάτια δεν ήταν ιδιαίτερα ‘ελκυστικό’.

Να το πω πιο απλά και πιο ωμά, μέσα μου δεν πίστευα ότι θα πετύχει.

Δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία τι πίστευα βέβαια, απλά μοιράζομαι τα συναισθήματα που είχα.

Πίστευα βλέπεις ότι το σχέδιο του Kevin δεν είχε ένα σημαντικό (για μένα) στοιχείο.

Το πως δηλαδή θα αποδείκνυε στους πελάτες του, τη δουλειά που θα έκανε.

Γιατί είναι ένα πράγμα να νιώθεις ότι κάνεις σωστή και αποδοτική δουλειά, είναι τελείως διαφορετικό να διατηρήσεις μια σταθερή συνεργασία με μια επιχείρηση, αν δεν μπορείς να αποδείξεις ότι η επένδυσή τους θα επιστραφεί (με όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσοστό, το ROI δηλαδή).

Κι όμως…

Όχι μόνο τα κατάφερε, με άφησε άφωνο με τον τρόπο που το έκανε.

Γιατί όμως στα λέω όλα αυτά;

Γιατί για άλλη μια φορά έπεσα έξω.

Έχασα.

Έκανα λάθος.

Λάθος εκτίμηση γιατί δεν είχα σωστά δεδομένα.

Και τα σωστά δεδομένα θα μπορούσα να τα έχω -αν ήθελα- με το να κάνω καλύτερες ερωτήσεις.

Αν τον ρωτούσα για το πως ακριβώς σκεφτόταν να κάνει αυτό που εγώ δεν έβλεπα εφικτό, θα έπαιρνα την απάντησή μου.

Όμως… δεν το έκανα.

Και με μεγάλη μου χαρά είδα τον Kevin να πηγαίνει σε 6 μήνες και να κάνει κάτι που για μένα φαινόταν ιδιαίτερα δύσκολο και όχι ιδιαίτερα καλή ιδέα.

Όμως εγώ δεν ήμουν στο μυαλό του Kevin.

Μπορώ να δω την ποιότητά του και το τι μπορεί να κάνει (είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος σε πολλούς τομείς), όμως αυτό που δε μπορούσα να δω, ήταν η εικόνα που είχε στο μυαλό του και το πάθος που είχε για κίνητρο. Είχε το δικό του “Γιατί, το οποίο εγώ δεν είχα…

Αυτή η διαπίστωση, με έκανε να νιώσω ιδιαίτερα χαρούμενος για τον φίλο μου, αλλά και αρκετά προβληματισμένος με τον εαυτό μου.

Πόσες φορές άραγε έχω κάνει το ίδιο στο παρελθόν;

Πόσες φορές αμφισβήτησα άλλους;

Πόσες φορές δεν πίστεψα στην ιδέα κάποιου άλλου, μόνο και μόνο επειδή δε μπορούσα να δω αυτό που μπορούσε να δει εκείνος/η;

Πόσες φορές το έκανα στον ίδιο μου τον εαυτό;

Πόσες φορές με έχει κοροϊδέψει το ρομποτάκι μου; το μυαλό μου δηλαδή…

Πολλές…

Αμέτρητες στο μακρινό παρελθόν, λιγότερες μεν στο πιο πρόσφατο, όμως χωρίς αμφιβολία εξακολουθώ (εκ του αποτελέσματος) να το κάνω και να μην το καταλαβαίνω.

Ήττα λοιπόν…

Γλυκιά γιατί ο φίλος μου πέτυχε και πάει πολύ καλά στη νέα επιχειρηματική του προσπάθεια.

Πικρή γιατί δεν τον πίστεψα όσο θα ήθελα και γιατί πίστεψα το ρομποτάκι μου.

Μπήκε το εγώ μπροστά και μου κάλυψε τη θέα.

Σα κουρτίνα.

Μαύρη.

Ευτυχώς που χτύπησε λίγο φως επάνω της και είδα κάτι να αχνοφαίνεται πίσω από την κουρτίνα.

Αλλιώς…

Ακόμα την κουρτίνα θα έβλεπα και θα ήταν όλα σκούρα σε εκείνο το δωμάτιο.

Η γλυκόπικρη γεύση της ήττας, μου δώρισε ένα ακόμα μάθημα.

Αυτό που ήδη γνωρίζω, αν δεν το εφαρμόζω, είναι σα να μην το γνωρίζω.

Σύντομο αλλά βαθύ…

Σε αφήνω με αυτό ????

Αν θέλεις το παίρνεις και το αναλύεις κι εσύ.

Έως την επόμενη φορά…

Να σκέφτεσαι και να στοχάζεσαι, δεν’ κακό ????

Υ.Γ. Το προηγούμενο email ήταν αυτό που είχε τη μεγαλύτερη ανταπόκριση ως τώρα.

Δεν το περίμενα να πω την αλήθεια. Με εξέπληξε ευχάριστα ????

Αν τυχόν το έχασες και θέλεις να το διαβάσεις, μπορείς να το βρεις εδώ. ????

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;