Το ότι είμαι λίγο μανιακός με τα στατιστικά στο έχω ξαναπεί;
Αυτό το να παίζω με τα νούμερα κάτι μου κάνει!
Σα να παράγεται ντοπαμίνη ένα πράγμα…
Βρίσκω και εφευρίσκω τρόπους να κάνω υπολογισμούς για κάτι που παίζει στο μυαλό μου.
Κλασικό παράδειγμα η φωτογραφία παρακάτω.
Τι είναι πάλι τούτο;
Θα αναλογιστείς…
Είναι το μέτρο μου, το πάτωμα του δωματίου και ένα κομμάτι χαρτί που έκανα για σημάδι 🙂
Τι μπορεί να σημαίνει όλο αυτό;
Προσπαθώ να ενθαρρύνω τον εαυτό μου με κάθε τρόπο για να συνεχίσω το challenge με το καθημερινό άρθρο.
Όσο περνάει ο καιρός δυσκολεύομαι ακόμα παραπάνω.
Δεν το περίμενα.
Ναι, γράφω πιο άνετα από ποτέ.
Ναι, έχει γίνει πλέον ρουτίνα.
Ναι, με έχει ήδη οδηγήσει στο επόμενο βήμα.
Όμως…
Θέλω να τελειώσει!
Με κούρασε το ‘πρέπει’. Το να το κάνω κάθε μέρα, είτε έχω διάθεση είτε όχι.
Εμ.. φιλαράκι…
Έτσι χτίζεις χαρακτήρα…
Ήθελα κάτι οπτικό να δω την πρόοδο να πάρω δύναμη.
Πήρα το μέτρο, το σταμάτησα στο ένα μέτρο (100 εκατοστά) και το έβαλα στο πάτωμα.
Πήρα ένα κομμάτι λευκό χαρτί και το έβαλα στα 73 εκατοστά που ήταν τη μέρα που… το χρειάστηκα.
73%…
Ημέρα 73η από τις 100.
Πώς φαίνεται η πρόοδος;
Χμ.. καλά παω… λίγο κουράγιο ακόμα και θα τελειώσει με επιτυχία.
Δεν έχω χάσει μέρα.
Ο στόχος της ‘αυτοματοποίησης’ νιώθω ότι έχει ήδη επιτευχθεί.
Αυτό που με κουράζει όμως είναι η προτεραιότητα.
Δε θέλω να το αφήσω για τη μέση ή το τέλος της ημέρας.
Θέλω να το κάνω το πρωί για να νιώθω ότι μετά έχω όλη τη μέρα για τις υπόλοιπες προτεραιότητες.
Αν το αφήσω γι’ αργότερα, θα καταναλώνω ενέργεια να το σκέφτομαι… θα με αγχώνει όσο περνάει η μέρα.
Τελοσπάντων…
Δεν κοιμήθηκα καλά, καθαρό μυαλό δεν υπάρχει, δε θέλω να σε κουράσω με τα ‘δικά μου’.
Μια ο αέρας χθες το βράδυ, μια η Cutie που ζήτησε να βγει, ξανά η Cutie που ζήτησε να μπει, αφότου είχε βγει…
Δε θέλει και πολύ να χάσεις τον ύπνο σου.
Να’ σου και ο μικρός συνονόματος -Αλέξανδρος και αυτός- από το κάτω διαμέρισμα που ξύπνησε αξημέρωτα και μπλανταξε στο κλάμα…
Πονούσα μόνο που τον άκουγα το φουκαρά.
Πρέπει να είναι γύρω στα δύο και είναι πολλά τα βράδια που κλαίει γοερά.
Μου θυμίζει μάλλον τον εαυτό μου, γι’ αυτό ‘πονάω μαζί του’ και δε με ενοχλεί ο ‘θόρυβος’…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, άρχισαν να πέφτουν βροχή και κάποιες ιδέες αφού δεν ‘κοιμόμουν‘…
Βροχή όμως, καταρρακτώδης!
Τι νέες λέξεις ερχόταν στο μυαλό μου, τι ιδέες για άρθρα, τι μοντέλα νοητικά (mental models)…
Προσπαθούσα κάπου εκεί ανάμεσα στα (εγκεφαλικά) κύματα θήτα και δέλτα να καταλάβω από που προέρχονται όλα αυτά…
“Helloooo”
“Από αυτά που διάβαζες όλη μέρα” dude… c’ mon!
Ωχ… ναι ρε φίλε!
Όλη την ημέρα διάβαζα χωρίς να το καταλάβω καν.
Όλη την ημέρα, από τη στιγμή που τελείωσα το πρωινό άρθρο, μέχρι τη στιγμή που έκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ.
Ε ναι, έτσι εξηγείται ο ανήσυχος ύπνος.
Πολλές, πάρα πολλές πληροφορίες, έκαναν τον εγκέφαλό μου να δημιουργεί συνάψεις και να… φλέγεται στην κυριολεξία.
Τη δουλειά του έκανε βλέπεις…
Απλά έτυχε να έχω αποσπάσεις της προσοχής μου, να ξυπνάω από διάφορους θορύβους και να αντιλαμβάνομαι τη διεργασία του εγκεφάλου σε κάποιο βαθμό.
Ή τουλάχιστον να δίνω αυτό το νόημα 😉
Και σκέφτομαι τώρα όσο γράφω…
Αυτό δε γίνεται κάθε μέρα;
Το μυαλό μας παίρνει τις πληροφορίες της ημέρας και το βράδυ δημιουργεί συνδέσεις, συνάψεις, νοήματα.
Δουλεύει για εμάς δηλαδή.
Απλά…
Αν εμείς ταΐζουμε τον εγκέφαλό μας και το μυαλό μας με ‘κακής ποιότητας πληροφορίες’…
Αυτό πάλι τη δουλειά του θα κάνει, απλά θα παράξει κακής ποιότητας νοήματα.
Και αυτά με τη σειρά τους θα γεννήσουν κακής ποιότητας συναισθήματα.
Και αυτά με τη σειρά τους κακής ποιότητας συμπεριφορές.
Είδες;
Πάλι στις συνήθειες καταλήξαμε 😉
Εντάξει, με λίγο focus μέσα και λίγο αυτογνωσία/αυτεπίγνωση.
Όποιο δρόμο και να πάρεις, εκεί που έχεις βάλει το Δικτυωτό Σύστημα Ενεργοποίησης του εγκεφάλου να ψάξει θα καταλήξεις…
Τι να μας πεις κι εσύ ρε Google… μπροστά στον ανθρώπινο εγκέφαλο φαίνεσαι τόσο μα τόσο μικρή!
Καλό σαββατοκύριακο αγαπημένε/η.
Ο Οκτώβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας, ελπίζω να γίνει και ο δικός σου από φέτος 😉
Για να… βοηθήσω, άκου αυτό!
Levellers: Beautiful Day (3m50s)
Υ.Γ. Στην περίπτωση που αναρωτιέσαι (λέμε τώρα!) αν θυμάμαι αυτές τις ιδέες που ερχόταν στην κατάσταση ύπνου-ξύπνιου (κύματα θήτα-δέλτα), η απάντηση είναι δε θυμάμαι απολύτως τίποτα 🙂
