Η επιθυμητή (μου) δυσκολία στην πράξη ????

Στο προηγούμενο μήνυμα είχα αναφερθεί σε κάτι που ήρθε μπροστά μου και ‘μου μίλησε’.

Τις επιθυμητές δυσκολίες.

Τις είχα στο μυαλό μου αυτή την εβδομάδα και βρήκα εφαρμογή σε άλλον τομέα, στα… δικά μου 🙂

Πιστεύω πως έχει αξία να μοιραστώ πώς ακριβώς βιώνω στη φάση που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, μέσα από την οπτική των επιθυμητών δυσκολιών.

Μια δυσκολία δηλαδή που έχω βάλει συνειδητά στη ζωή μου, που με ζορίζει αλλά ξέρω ότι στο μέλλον θα την εκτιμήσω.

Εδώ και αρκετό καιρό, είμαι στη διαδικασία μιας πολύ μεγάλης αλλαγής που θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την καθημερινότητά μου και τη ζωή μου από δω και πέρα.

Θα φέρει πιθανόν τα πάνω-κάτω.

Θα αλλάξει ότι με κάνει να νιώθω άνετα σήμερα και θα χρειαστεί να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα.

Σκέψου πως είναι να αλλάζεις πόλη… ή χώρα…

Πολύ μεγάλη αλλαγή, έτσι δεν είναι;

Αλλάζουν όλα, τα πάντα.

Για ένα διάστημα θα βρίσκεσαι στο άγνωστο, στο εντελώς καινούργιο.

Ακόμα και για τα πιο απλά, τα καθημερινά…

Κι ενώ το καινούργιο είναι κάτι που μας κάνει (συνήθως) να αισθανόμαστε ωραία, το άγνωστο είναι ακριβώς το αντίθετο.

Ο εγκέφαλός μας θέλει να μας κρατήσει ασφαλείς και αυτό σημαίνει πως πρέπει να γνωρίζει το περιβάλλον που βρίσκεται.

Τα τελευταία 5 χρόνια (και άλλα 5 πιο πριν, σύνολο 10), είχα ‘χτίσει’ έναν τρόπο εργασίας και έναν τρόπο ζωής που ήταν για τα προσωπικά μου γούστα ο ‘ιδανικός τρόπος’.

Έκανα πράξη αυτό που ονειρευόμουν.

Να δουλεύω από το σπίτι, online, μόνος μου ή με συνεργασίες, να κάνω ταξίδια, να δουλεύω με ανθρώπους ανα τον κόσμο που είχαν παρόμοια ενδιαφέροντα.

Κι ενώ αυτό το μοντέλο ζωής ήταν απόλυτα επιτυχημένο για τα δικά μου δεδομένα και τις προσωπικές μου επιθυμίες, για κάποιον άλλον μπορεί να ήταν βαρετό, ανιαρό, ακόμα και αδιανόητο.

Βλέπεις… δεν έχουμε όλοι τις ίδιες επιθυμίες.

Οι περισσότεροι στην ηλικία μου έχουν οικογένεια και αυτό από μόνο του κάνει τη ζωή τελείως διαφορετική.

Αυτό όμως δεν έχει σε καμία περίπτωση να κάνει με το τι κάνεις ως επάγγελμα ή τι θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον.

Άλλη συζήτηση αυτή όμως, επιστρέφω στη σκέψη μου για μη φλυαρώ…

Τώρα λοιπόν έχω αποφασίσει να αλλάξω αυτό το μοντέλο που είχα χτίσει.

Να πάω κι εμένα και το “μοντέλο” μου στο επόμενο στάδιο!

Το οποίο στάδιο όμως δεν έχει καμία σχέση με το υπάρχον.

Πάλι από το σπίτι θα δουλεύω, πάλι online, όμως οι απαιτήσεις γι’ αυτό που θέλω να κάνω είναι πολύ πιο μεγάλες.

Πρέπει να γίνω άλλος άνθρωπος για να τα καταφέρω, στην κυριολεξία.

Γι’ αυτό και κάνω όλα αυτά τα μικρά βήματα τον τελευταίο χρόνο.

Το δουλεύω. Το στήνω. Το ετοιμάζω.

Και είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα αυτής της δημιουργίας.

Είναι πολύ ωραίο να χτίζεις το δικό σου ψηφιακό ‘σπίτι’ από την αρχή και να το κάνεις με μεράκι και με αγάπη.

Έχω επιλέξει να το κάνω με το δικό μου τρόπο γιατί το απολαμβάνω.

Χτίζω μόνος μου όλο το οικοδόμημα.

Χρησιμοποιώ τα κατάλληλα εργαλεία, αλλά κάνω όλες τις εργασίες μόνος μου.

Το φαντάζομαι, το σχεδιάζω και μαθαίνω στην πορεία ότι χρειάζεται να μάθω.

Παραγγέλνω τα υλικά και έχω ήδη στρώσει τα θεμέλια.

Κουβαλάω τα τούβλα και την άμμο, φτιάχνω το σκυρόδεμα, βάζω κλωστές για να χτίσω τους τοίχους.

Είμαι ο αρχιτέκτονας, ο αρχιμηχανικός, ο χτίστης, ο κουβαλητής…

Το απολαμβάνω, μου αρέσει πολύ, αλλά παίρνει χρόνο.

Είμαι εντάξει με αυτό, το ήξερα εξ’ αρχής.

Πόσο χρόνο θα μου πάρει για να μείνω στο σπίτι και να αρχίσω να καλώ κόσμο;

Δεν ξέρω ειλικρινά!

Βρίσκω εμπόδια, τα ξεπερνάω, κολλάω-ξεκολλάω, πέφτω σηκώνομαι, τρέχω, βιάζομαι, κουράζομαι-ξεκουράζομαι…

Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία υπάρχει και το κομμάτι της ψυχολογίας.

Την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολλές φωνές να προσπαθούν να με κρατήσουν στη “ζώνη ασφαλείας” που είμαι.

Η περίφημη ‘comfort zone’ αν την έχεις ακουστά.

Ούτε το μυαλό, ούτε το σώμα θέλουν τόσο μεγάλες αλλαγές.

Ξέρω τι χρειάζεται αλλά και δεν ξέρω την ίδια στιγμή.

Πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο να βγαίνει στην επιφάνεια…

Νιώθω κάποια ‘χέρια’ μέσα στο σώμα μου να προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια και να κρατήσουν κι εμένα εκεί που είμαι.

“Να μείνουμε εδώωωωωω” ακούω και νιώθω να φωνάζουν…

“Μη συνεχίζειιιιιιις”…. “Είναι επικίνδυναααααααα εκείιιιιιιιι”

Είναι κάτι καινούργιο αυτό. Δεν τα ένιωθα έως τώρα.

Ή μάλλον πιο σωστά, δεν είχα τη συνειδητή επίγνωση ότι αυτό γίνεται “κάτω από την επιφάνεια”.

Εκεί στο βάθος δηλαδή που είναι κάτι παλιές συνήθειες, πεποιθήσεις και μοτίβα συμπεριφοράς θαμμένα.

Βγήκαν στην επιφάνεια! Θρίαμβος 🙂

Τι χαίρεσαι; θα ρωτήσεις;

Μα ότι βγαίνει αγαπημένε/η, ότι έρχεται στην επιφάνεια και το βλέπω, αφήνω τον εαυτό μου να νιώσει αυτό που απέφευγε παλιότερα να νιώσει και αυτόματα ξεκινά τη διαδικασία επίλυσης από μόνο του!

Το είδες, το άφησες, το ένιωσες… αυτό ήταν.

Σιγά σιγά θα αρχίσει να εξασθενεί.

Αυτό νιώθω, αυτό μοιράζομαι.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Στην προσπάθειά μου να πάω στο (δικό μου) επόμενο επίπεδο, τα ‘φαντάσματα’ του παρελθόντος, τα ‘κολλήματα’, οι ‘φωνές’, τα ‘μοτίβα’ και οι παλιές πεποιθήσεις, τα παλιά ‘πιστεύω ότι μπορώ ή πιστεύω ότι δεν μπορώ’, “χορεύουν” μέσα στο σώμα.

Και αφού τα βλέπω και τα νιώθω, είναι αυτός ο ‘τελευταίος χορός’.

Όχι ότι η ‘σειρά’ αυτή τελειώνει…

Απλά τελείωσε αυτό το επεισόδιο 😉

Πάμε για το νέο κύκλο, σύντομα θα είναι…. κοντά μου!

Αυτό που θέλω να επικοινωνήσω, είναι ότι κάτι μέσα μου προσπαθεί να με κρατήσει εκεί που είμαι.

Ο φόβος του αγνώστου, η έλλειψη παρόμοιας εμπειρίας και δεκάδες άλλοι φόβοι, όπως ο φόβος της γελοιοποίησης, της αποτυχίας, της επιτυχίας και άλλοι πολλοί.

Με δυο λόγια, υποφέρω αλλά υπομένω.

Έχω κάψει τα πλοία μου και ή θα κατοικήσω στο νησί, είτε θα βουλιάξω 🙂

Και γιατί μου τα λες όλα αυτά;

Γιατί πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να μοιράζομαι το ‘πως την παλεύω’ εγώ με τα προβήματά μου, ιδίως από τη στιγμή που οι περισσότεροι είτε θεωρούμε αδιανόητο να φανούμε ευάλωτοι, είτε (πιο συχνά) δεν αντιλαμβανόμαστε καν γιατί νιώθουμε αυτά που νιώθουμε.

Και το πως νιώθουμε είναι η πυξίδα για το που θα βρεθούμε αύριο 😉

Υ.Γ. Ήρθε σαν σκέψη και το αφήνω εδώ. Προφανώς κάποιος θα το χρειάζεται!

“Η σοφία να γνωρίζεις πότε να ‘σπρώξεις’ μπροστά και πότε να ‘περιμένεις’, είναι κάτι που έρχεται με τον καιρό.”

Άλλες φορές πάλι δεν έρχεται αλλά… σε πάει μόνο του 😉

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;