Επιθυμητές Δυσκολίες💡

#seedsoffreedom
Κύκλος: Α'
Επεισόδιο: 42

Πρώτη Προβολή: 25/09/2021
Τίτλος Επεισοδίου: Επιθυμητές Δυσκολίες💡

Ένα από τα πράγματα που παρατηρώ και εκπλήσσομαι, είναι το πώς έχει αλλάξει με τον καιρό, ο τρόπος που μαθαίνω.

Άλλοτε συνειδητά, άλλοτε χωρίς να το καταλαβαίνω, η διαδικασία εκμάθησης περνάει από διάφορα στάδια.

Αυτό όμως που είναι δεδομένο, είναι η δύναμη που έχει ο συσχετισμός, η μίξη πληροφοριών από διάφορα πεδία, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους.

Έτσι σιγά σιγά νιώθω ότι μπορώ να αναγνωρίζω περισσότερα μοτίβα πληροφοριών, συμπεριφορών, συναισθημάτων και ότι άλλο παρατηρώ στο εξωτερικό ή εσωτερικό περιβάλλον.

Μέσα-έξω δηλαδή 😊

Σε ένα online course που κάνω αυτό το διάστημα, ήρθε μπροστά μου μια έννοια που μου ήταν άγνωστη.

Και… βρήκα το μπελά μου βλέπεις, γιατί τώρα θέλω να το εξερευνήσω.

Να δω αν μπορεί να ‘κουμπώσει’ στο ιδανικό μοντέλο ζωής που φτιάχνω στο μυαλό μου…

Αυτό που προσπαθώ διαρκώς να μεταφράζω σε πράξεις, που με τη σειρά τους θα το μετατρέψουν, Θεού θέλοντος, σε πραγματικότητα.

Με απλά λόγια, να δω αν και κατα πόσο μπορώ να το αξιοποιήσω ως μαθητής σήμερα αλλά και ως εισηγητής ενός εκπαιδευτικού προγράμματος αύριο.

Επιθυμητές Δυσκολίες – Desirable Difficulties

Με δική μου ελεύθερη μετάφραση, η επιθυμητή δυσκολία είναι μια διαδικασία εκμάθησης, η οποία απαιτεί σημαντική αλλά ταυτόχρονα επιθυμητή προσπάθεια, που έχει σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση της απόδοσης σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Αυτή η τακτική εκμάθησης (ή εκπαίδευσης ανάλογα με την οπτική που θα το δεις), δυσκολεύει αρχικά την κωδικοποίηση της γνώσης.

Όμως χρησιμοποιεί εργαλεία, τα οποία υποστηρίζουν τη μάθηση και βελτιώνουν την μακροπρόθεσμη διατήρηση των πληροφοριών η/και των δεξιοτήτων που αποκτήθηκαν.

Βελτιστοποιείς για το μέλλον δηλαδή, όχι για το σήμερα ή το αύριο.

(αυτό εμένα μου ανάβει όλα τα λαμπάκια του αριστερού μέρους του εγκεφάλου, γίνεται παρτυ εκεί μέσα όσο το σκέφτομαι!)

Η διατήρηση της πληροφορίας και η ανάκληση γίνονται πιο εύκολα στο μέλλον, μέσα από τις δοκιμασίες και προκλήσεις του παρόντος.

Η εκμάθηση γίνεται πιο αργή και αρκετά πιο δύσκολη βραχυπρόθεσμα, αλλά σαφώς καλύτερη και πιο αποτελεσματική για το μακροπρόθεσμο μέλλον.

Ενδιαφέρον;

Όπως δηλώνει το όνομά τους, οι επιθυμητές δυσκολίες θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιθυμητές και ταυτόχρονα διαρκώς πιο απαιτητικές.

Η έρευνα υποδεικνύει ότι ενώ οι απαιτητικές πληροφορίες μπορεί να επιβραδύνουν τη μάθηση αρχικά, τα μακροπρόθεσμα οφέλη είναι μεγαλύτερα απ’ ότι με τις εύκολες εργασίες.

Ωστόσο, για να είναι επιθυμητές, οι εργασίες πρέπει φυσικά να νιώθουμε ότι είναι και επιτεύξιμες.

Εδώ κάνω μια παύση και σκέφτομαι…

Δύο σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου.

Η πρώτη είναι πώς μπορώ να πάρω αυτό το concept, αυτό το σκεπτικό και να το τεστάρω σε άλλους τομείς της ζωής μου.

Βάζω μια άνω τελεία για να μην ξεχάσω το δεύτερο και θα επανέλθω 😊

Η δεύτερη σκέψη, είναι το ότι αυτή η τακτική των Επιθυμητών Δυσκολιών, μου φαίνεται λίγο ‘επικίνδυνη’ για αυτόν που έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Και το ξέρω γιατί υπήρξα ένας τέτοιος για δεκαετίες.

Κάποιος που είχε χαμηλή αυτοπεποίθηση δηλαδή. Που δεν είχε εξασκήσει τον “μυ της θέλησης”, κάποιος που τα παρατούσε εύκολα.

Αυτό λοιπόν με κάνει σκεπτικό σχετικά με τον τρόπο που θα μπορούσα να αξιοποιήσω αυτή την τακτική εκμάθησης σε εκείνο το διάστημα που χρειαζόμουν περισσότερο αυτοπεποίθηση και περισσότερες μικρές, εύκολες νίκες για να ενισχύω την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και την αίσθηση του κατά πόσο μπορώ να καταφέρω κάτι.

Σήμερα που το έχω δουλέψει και το έχω βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό, το βλέπω σαν μια πρόκληση, μια ‘μάχη’ που είμαι διατεθειμένος να ‘παλέψω’ και να ‘κερδίσω’.

Όμως η προηγούμενη έκδοση του εαυτού μου, ο Αλέξης V.1 (1η έκδοση δηλαδή – V for version), δεν υπήρχε περίπτωση να επιμείνει σε σημαντικές δυσκολίες, γιατί πολύ απλά δεν θα ήταν εξ’ αρχής… επιθυμητές.

Αχα! αυτό λοιπόν με οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι για να δουλέψει κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχει η βάση του επιθυμητού πρώτα.

Να χτιστεί δηλαδή η επιθυμία.

Και πως χτίζεις την επιθυμία;

Μμμ, με την κατάλληλη ανταμοιβή μήπως;

Είδες τι ωραία είναι να γράφεις; σκέφτεσαι και κρατάς τις σκέψεις σου 😊

Και τις μοιράζεσαι και με άλλους που μπορεί να βρουν κάτι χρήσιμο ή/και να αποτελέσει μια πηγή έμπνευσης για τα δικά τους ζητήματα.

Παραλίγο να ξεχάσω την πρώτη σκέψη όμως, στην οποία έβαλα μια άνω τελεία παραπάνω!

Πώς μπορώ να πάρω αυτό το concept, αυτό το σκεπτικό και να το τεστάρω σε άλλους τομείς της ζωής μου.

Χμ…

Αυτό τώρα έρχεται σε αντιπαράθεση με τη φιλοσοφία που έχω αναπτύξει γενικότερα.

Ότι δηλαδή, αν θέλεις να κάνεις κάτι, βγάλε κάθε πιθανό εμπόδιο από τη μέση για να μην υπάρχει ‘σημείο τριβής’.

Να μην υπάρχει δικαιολογία.

Να μην δίνω τροφή στον εγκέφαλό μου να μου πει ‘άστο καλύτερα, μήπως να μην το κάνεις, θα πονέσει, δεν αξίζει, δεν έχω χρόνο, δεν έχω budget, δε βλέπω το λόγο’ και τα λοιπά…

Το κρατάω λοιπόν σαν σκέψη για να δω αν και πώς μπορώ να το αξιοποιήσω στο μέλλον.

Βάζω το Δικτυωτό Σύστημα Ενεργοποίησης του εγκεφάλου μου να ξεκινήσει δουλειά, να μου δώσει απάντηση στην αναζήτηση.

Δε βιάζομαι… του δίνω το χρόνο που χρειάζεται… είναι μεγάλη η βάση δεδομένων βλέπεις, αλλά του έχω εμπιστοσύνη 😊

Μήπως έχεις εσύ καμιά ιδέα; Κάτι να προτείνεις;

Τι εφαρμογή θα έβρισκες στη δική σου ζωή;

Αν σκεφτείς κάτι, απάντησέ μου, να το συζητήσουμε!

Εγώ πάντως θα επανέλθω αργά ή γρήγορα όταν το ερευνήσω λίγο περισσότερο.

Θα το μελετήσω, θα πειραματιστώ και θα επιστρέψω με τα αποτελέσματα 😊

Βλέπεις, το σημερινό μήνυμα ήταν αφενός μεν για να ‘μαρκάρω’ το θέμα για να επιστρέψω το μέλλον (σαν το σκύλο με λίγα λόγια!),

αφετέρου δε για να το μοιραστώ μαζί σου, σε περίπτωση που έχει κάτι που ίσως κινήσει την περιέργειά σου και ενδιαφερθείς να το ερευνήσεις περισσότερο.

*Οι επιθυμητές δυσκολίες είναι όρος και πεδίο έρευνας του Robert A. Bjork διακεκριμένου καθηγητή έρευνας στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.