Είμαι ενθουσιασμένος ????
Επιχειρώ να κάνω μια σύνθεση πληροφοριών που εκτιμώ πως θα βοηθήσει κι εσένα κι εμένα να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο της ‘αυτογνωσίας’.
Προτιμώ όμως να χρησιμοποιώ τη λέξη αυτεπίγνωση.
Δεν ξέρω γιατί, η λέξη αυτή ήρθε μια μέρα στο μυαλό μου και δεν ήξερα καν αν υπάρχει ή αν ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου.
Κατά πάσα πιθανότητα θα την είχε σκανάρει σε κάποια φάση κάπου ο εγκέφαλός μου και μετά μου τη…. σέρβιρε στο πιάτο την κατάλληλη στιγμή ????
Είδες τι εργαλείο έχουμε στη διάθεσή μας;
Αν είχα ασυνείδητη άγνοια, αν δηλαδή δε γνώριζα πως λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, μάλλον θα είχα πιστέψει ότι “είμαι διάνοια”, τόσο έξυπνος που.. εμπλουτίζω το ελληνικό λεξιλόγιο ????
Επειδή όμως είχα συνειδητή άγνοια, το αντιλήφθηκα και το μοιράστηκα.
Επ! πρόσεξες τι έκανα εκεί;
Έβαλα το θέμα που έχω σκοπό να συζητήσω, ως παράδειγμα στην παραπάνω πρόταση.
“Πονηρό” αλλά πέρα για πέρα αυθόρμητο!
Στην ψυχολογία, τα τέσσερα στάδια της ικανότητας, (ή αλλιώς το μοντέλο μάθησης που ονομάζεται “συνειδητή ικανότητα”), σχετίζονται με τις ψυχολογικές καταστάσεις που εμπλέκονται στη διαδικασία εξέλιξης, από την ανικανότητα στην ικανότητα σε μια δεξιότητα. Πηγή
Με πιο απλά λόγια, υπάρχει ένα απλό μοντέλο που χρησιμοποιείται για να κατανοήσουμε τη διαδικασία απόκτησης μάθησης και δεξιοτήτων.
Σε μια πολύ σύντομη ιστορική αναδρομή, το Φεβρουάριο του 1969, ο καθηγητής του management, Martin M. Broadwell, περιέγραψε το παραπάνω μοντέλο, ως “τα τέσσερα επίπεδα της διδασκαλίας”.
Το 1973, οι Paul R. Curtiss και Phillip W. Warren υιοθέτησαν και ανέπτυξαν το μοντέλο αυτό στο βιβλίο τους “The Dynamics of Life Skills Coaching”.
Τα μεταποίησαν δηλαδή, από επίπεδα της διδασκαλίας, σε ‘επίπεδα δεξιοτήτων’.
Την ίδια δεκαετία, το μοντέλο χρησιμοποιήθηκε από τον Noel Burch στο Gordon Training International και ονομάστηκε τα “τέσσερα στάδια για την εκμάθηση οποιασδήποτε νέας ικανότητας“.
Αργότερα το μοντέλο αποδόθηκε αρκετές φορές στον Abraham Maslow (θα έχεις ακουστά την πυραμίδα του Maslow), λανθασμένα όμως, καθώς το μοντέλο δεν εμφανίζεται στο (μεγάλο) έργο του.
Το 2021 ένας τύπος με το όνομα Αλέξανδρος Φαρμάκης, δουλεύοντας πάνω σε αυτό το μοντέλο… εντάξει προφανώς και αστειεύομαι ????????????
Τα τέσσερα αυτά στάδια λοιπόν είναι:
Από την οπτική της μάθησης (απόκτηση γνώσης):
Ασυνείδητη άγνοια (ανεπάρκεια – Δεν συνειδητοποιώ ότι δεν γνωρίζω)
Συνειδητή άγνοια (ανεπάρκεια – Συνειδητοποιώ ότι δεν γνωρίζω)
Συνειδητή γνώση (επάρκεια – Συνειδητοποιώ ότι γνωρίζω)
Ασυνείδητη γνώση (επάρκεια – Δεν συνειδητοποιώ ότι γνωρίζω)
Από την οπτική της ικανότητας (απόκτηση προσόντων/δεξιοτήτων):
Ασυνείδητη ανικανότητα (ανεπάρκεια – Δεν συνειδητοποιώ ότι δεν έχω την ικανότητα)
Συνειδητή ανικανότητα (ανεπάρκεια – Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω την ικανότητα)
Συνειδητή ικανότητα (επάρκεια – Συνειδητοποιώ ότι έχω την ικανότητα)
Ασυνείδητη ικανότητα (επάρκεια – Δεν συνειδητοποιώ ότι έχω την ικανότητα)
Το τέταρτο στάδιο, είναι το στάδιο της αριστείας.
Της επιδεξιότητας, της μαεστρίας, της υπεροχής.
Είσαι στους top όταν είσαι σε αυτό το στάδιο και αυτό που κάνεις το κάνεις αυτόματα, ασυνείδητα, σου είναι τόσο εύκολο που φαίνεται σαν να είναι δεύτερη φύση σου που λέμε.
Είσαι ο Ρονάλντο, ο Μέσι, ο Αντετοκούνμπο, ο Τζόκοβιτς, ο Ντε Νίρο, o Αλ Πατσίνο, ο Τζακ Νίκολσον, ο Τομ Χανκς…
Από την οπτική της αυτεπίγνωσης, της αυτογνωσίας, το γνώθι σαυτόν δηλαδή, τα τέσσερα στάδια (κατ’ εμέ) είναι:
- Ασυνείδητα αδαής
- Συνειδητά αδαής
- Συνειδητά δαήμων
- Ασυνείδητα δαήμων
Εντυπωσιάστηκες από τη λέξη δαήμων όσο εγώ;
Τι λέξεις υπάρχουν σε αυτή την απίστευτη ελληνική γλώσσα και δεν έχουμε ιδέα για την ύπαρξή τους!
Δαήμων: αυτός που έχει αποκτήσει ειδικές γνώσεις και πείρα σε κάποιον τομέα
Μπορεί να σου ξινίσει λίγο η λέξη αδαής γιατί έχω την αίσθηση ότι χρησιμοποιείται και ως ‘αφελής’ στην καθημερινότητα.
Αδαής: που δεν έχει γνώσεις ή πείρα σχετικά με κτ.· ανίδεος, άπειρος:
Οι ακριβείς λέξεις δεν έχουν τόσο σημασία, όσο το νόημα.
Μη μένεις στις λέξεις, δες τη μεγάλη εικόνα.
Όμορφο το δέντρο αλλά μπροστά στο δάσος ωχριά…
Είμαι ασυνείδητα αδαής, τις στιγμές της ημέρας που δεν είμαι στη θέση του παρατηρητή.
Είναι οι στιγμές (οι ώρες) που πρωταγωνιστώ στην ταινία μου.
Παίζω δηλαδή το ρόλο του ηθοποιού, δεν έχω το ρόλο του θεατή. Ή του αθλητή αν προτιμάς, δεν είμαι θεατής στην κερκίδα. Και το χειρότερο; Δεν έχω ιδέα ότι είμαι ηθοποιός και ότι παίζω σε ταινία, νομίζω πως αυτή είναι η ζωή (μου), η πραγματικότητά (μου).
Είμαι συνειδητά αδαής, τις στιγμές της ημέρας, που παρατηρώ τον εαυτό μου να πρωταγωνιστεί, να παίζει…
Παίζω και καθώς παίζω, συνειδητοποιώ ότι… παίζω το ρόλο μου (του ηθοποιού ή του παίκτη ανάλογα με τη μεταφορά που προτιμάς).
Αυτό με κάνει συνειδητό, αλλά εξακολουθώ να είμαι αδαής. Ακόμα… παίζω!
Εξακολουθώ να είμαι μέσα στην οθόνη δηλαδή, δεν είμαι στις καρέκλες να παρακολουθώ.
Είμαι συνειδητά δαήμων, όταν έχω επίγνωση ότι είμαι ο ηθοποιός ή ο παίκτης και παίζω το ρόλο μου. Μπαίνω μέσα, κάνω τη δουλειά με λίγα λόγια και αυτά τα διαστήματα της ημέρας, το κάνω απόλυτα συνειδητά.
Προτιμώ να είμαι εδώ όσο περισσότερο γίνεται, παρά στα δύο προηγούμενα στάδια.
Είμαι ασυνείδητα δαήμων, όταν έχω φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αυτεπίγνωσης, που έχω ‘ξεχάσει’ πως ήταν όταν νόμιζα ότι ήμουν στην οθόνη. Η καλύτερη μεταφορά που μπορώ να σκεφτώ, είναι αυτή του σκηνοθέτη ή του προπονητή, ο οποίος έχει περάσει και από τα τρια προηγούμενα στάδια.
Ή του γέροντα που γίνεται Άγιος…
Και αν ο γέροντας είναι μακριά από τα συνήθη παραδείγματα, τότε… ένας ακόμα ‘life coach’, ή guru ή “ξερόλας” στο YouTube και στο Facebook που θα σου μάθει τα μυστικά του έναντι ολίγων δολαρίων… (αουτς!)
Να σου πω κάτι;
Θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχισμένος αν καταφέρω να είμαι “συνειδητά δαήμων” κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας.
Είναι μεγάλος στόχος, έστω κι αν ακούγεται απλός.
Αυτός ο στόχος βέβαια είναι για το επίπεδο της αυτογνωσίας.
Για το επίπεδο απόκτησης γνώσης και δεξιοτήτων, θέλω να βάλω τον πήχη πιο ψηλά, αλλά μόνο σε αυτά που θέλω να συγκεντρώσω την προσοχή και την ενέργειά μου.
Διαφορετικά κινδυνεύω να γίνω ανούσια σπουδαίος και δεν θα το ήθελα..
Αν μπορώ να αποκτήσω ασυνείδητη ικανότητα στο να γράφω και να παράγω περιεχόμενο, το θέλω!
Αν μπορώ να αποκτήσω ασυνείδητη ικανότητα στο να γράφω βιβλία, το θέλω!
Αν μπορώ να αποκτήσω ασυνείδητη ικανότητα στο να δημιουργώ εκπαιδευτικά προϊόντα, το θέλω!
Αν μπορώ να αποκτήσω ασυνείδητη ικανότητα στο να παρουσιάζω με μεταδοτικό τρόπο αυτά τα εκπαιδευτικά προϊόντα, το θέλω!
Αν μπορώ να αποκτήσω ασυνείδητη ικανότητα στο να δημιουργώ εκπαιδευτικά videο, το θέλω!
Αυτά είναι τα δικά μου ‘κρυφά θέλω’ και τα μοιράζομαι για να ‘λογοδοθώ’! (είδες πάλι πως το έφερα;)
Τα δικά σου αλήθεια ποια είναι; ????
Μήπως είναι μια καλή ευκαιρία να τα βάλεις κάτω και να τα σκεφτείς;
Και μήπως και να τα γράψεις για να μην τα ξεχάσεις;
Λέω εγώ τώρα…
Δεν ξέρω δηλαδή για σένα, αλλά εγώ αν δεν τα γράφω… ξεχνάω..
Και μάλιστα ξεχνάω πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα! ????
Υ.Γ. Το τέταρτο στάδιο από την οπτική της ικανότητας (απόκτηση προσόντων/δεξιοτήτων), δηλαδή η ασυνείδητη ικανότητα (επάρκεια – δεν συνειδητοποιώ ότι έχω την ικανότητα),
είναι στην ουσία αυτό που λέω εγώ με το δικό μου τρόπο ‘οι αυτοματισμοί μας’, η συνεχής και αδιάλειπτη επανάληψη, μέχρι να κάνουμε κάτι συνήθεια και αυτό το κάτι “τελικά” να αυτοματοποιηθεί.
Αυτό που προσπαθώ κι εγώ να πετύχω με το να γράφω.
Είδες που όλα κολλάνε μεταξύ τους αν το καλοσκεφτείς; ????
