Η άγνοια του πρωτάρη❗

Ώρες ώρες κάτι γίνεται και με προσγειώνει, με ταπεινώνει κατά μια έννοια.

Μου δείχνει πόσο μικροί είμαστε μπροστά στα ‘προβλήματά μας’.

Ένας πόνος στη μέση, ένα πιάσιμο για λίγες μέρες και όλα έγιναν πολύ πιο ‘δύσκολα’.

Περισσότερα νεύρα, λιγότερη υπομονή, χειρότερη επικοινωνία με τους άλλους… έτσι απλά γιατί δεν ένιωθα απόλυτα υγιής.

Δεν ένιωθα καλά στο σώμα μου.

Και αυτό με τη σειρά του με κάνει να σκέφτομαι, πόσο μα πόσο σημαντικό είναι να έχω υγεία, να νιώθω καλά, για να μπορώ να είμαι παραγωγικός και αποτελεσματικός.

Και φυσικά ευχάριστος στους γύρω 😊

(Ποιος θέλει να έχει μίζερους γύρω του αλήθεια;)

Και έχεις όλα τα άλλα, έχεις και να γράφεις και ένα άρθρο τη μέρα από μια…“απερισκεψία”!

Όταν ξεκίνησα αυτό το #100daychallenge που έβαλα στον εαυτό μου, το οποίο γεννήθηκε μέσα από τα email που έγραφα (μινι σειρά επαναπρογραμματισμός νευροσυσχετισμών), δεν είχα πραγματικά ιδέα σε τι περιπέτεια έβαζα τον εαυτό μου!

Η άγνοια του ‘πρωτάρη’ σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν είχα δημοσιεύσει ποτέ τίποτα εκτός από αυτά τα email που στέλνω εδώ.

Ούτε είχα γράψει κάτι άλλο, πέρα από τα ‘δικά μου’, τα προσωπικά.

(Γράφω δηλαδή κάθε μέρα, αλλά όχι για να τα δει κάποιος άλλος, τα γράφω για μένα, για να βελτιώνομαι.

Είναι μια μορφή θεραπείας αν επιλέξεις να το δεις έτσι.

Είτε είναι οι πρωινές μου σελίδες (morning pages), είτε είναι στόχοι, είτε είναι χαρακτηριστικά που θέλω να καλλιεργήσω ή να αποκτήσω, είτε είναι οι αξίες μου, οι προτεραιότητές μου, το όραμά μου, η αποστολή μου, πως θέλω να είναι η ζωή μου τα επόμενα χρόνια).

Από τη στιγμή που διαπίστωσα ότι για να αλλάξω κάποιες βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις που είναι κάτω από την επιφάνεια – είναι υποσυνείδητες δηλαδή – θα πρέπει να ‘ξαναγράψω τον κώδικα’, να επαναπρογραμματίσω δηλαδή τον εγκέφαλό μου, την ‘έμφυτη τεχνητή μου νοημοσύνη’,

το να γράφω δεν ήταν πλέον κάτι που ήθελα να κάνω, ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω για να δημιουργήσω το αποτέλεσμα που προσδοκώ να έχω.

Η καλύτερα, να αυξήσω τις πιθανότητες να έρθει το αποτέλεσμα που επιθυμώ.

Και πολλές φορές – βασικά τις περισσότερες – αυτό που “πρέπει” να κάνουμε για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εμείς νομίζουμε εξ’ αρχής.

Για παράδειγμα, αυτό που είχα γράψει σε ένα από τα πρώτα μου μηνύματα, που έλεγα ότι θα κάνω διαλογισμό για να αυξήσω τα έσοδά μου.

Επιφανειακά δε φαίνεται να έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο.

Ίσα ίσα που θα με πεις και.. βλαμμένο αν το διαβάσεις.

Και με το δίκιο σου…

Και αν εκείνο το παράδειγμα ήταν ας πούμε λίγο ‘τραβηγμένο’ για να επικοινωνήσω τη σκέψη μου, υπάρχουν κυριολεκτικά δεκάδες παραδείγματα που μπορείς να βρεις στην καθημερινότητα, αρκεί να μπορείς να τα διακρίνεις.

Τι εννοείς;

Όταν είπα ‘θα βάλω αυτό το challenge στον εαυτό μου, να γράφω και να δημοσιεύω ένα άρθρο τη μέρα για 100 μέρες και θα το κάνω και αυτό ένα από τα πειράματά μου, των οποίων τα αποτελέσματα μοιράζομαι εδώ στα μηνύματα που στέλνω’,

δε μπορούσα να φανταστώ σε τι δοκιμασία έβαζα τον εαυτό μου…

Αλλά αυτό ήταν και ο τρόπος που χρειαζόταν αν το καλοσκεφτείς, για να γίνει πραγματικότητα.

Αν έμενα λίγο παραπάνω στη σκέψη και άφηνα τη λογική μου να πάρει τα ηνία, είναι δεδομένο ότι θα το είχα απορρίψει σαν σκέψη χωρίς.. δεύτερη κουβέντα.

Θα έκανα εικόνες και σενάρια στο μυαλό μου, για το τι μπορεί να πάει στραβά, πόσο θα με πίεζε όλο αυτό, πόσο χρόνο θα έπρεπε να διαθέτω καθημερινά, που να βρίσκω θέματα να γράφω και χίλιες δυο αιτίες για να μην το ξεκινήσω.

Αυτό που κάνω τις περισσότερες φορές δηλαδή, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα.

Γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι καταρχήν με βάση το συναίσθημα και μετά επιβεβαιώνονται με τη λογική.

Είπαμε αυτό είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο και με αυτόν τον τομέα ασχολείται το neuromarketing.

Σήμερα έγραψα το πεντηκοστό πρώτο άρθρο (#51) και δεν το λέω για να εισπράξω θαυμασμό ή μπράβο ή να πω ότι έκανα κάτι σπουδαίο, το παρουσιάζω ως αποτέλεσμα.

Για να φτάσω στο #51, ήταν σαν να περνάω 50 μέρες από ένα… λασπωμένο ποτάμι, σχεδόν βάλτο δηλαδή, κάθε πρωί και να καταλήγω στην άλλη όχθη μετά από μια – μιάμιση ωρίτσα.

Αυτό που θέλω να περιγράψω, είναι ότι δεν είναι εύκολο. Δεν το απολαμβάνω ιδιαίτερα.

Δε μου είναι δυσάρεστο σε καμία περίπτωση, αλλά δεν είναι κάτι που ξυπνάω το πρωί και λέω ‘αχ τι ωραία, πρέπει να γράψω ένα άρθρο σήμερα!’.

Ίσα ίσα… ‘ουφ, άντε κουράγιο άλλο ένα σήμερα…’ είναι πιο κοντά στην αλήθεια.

Όμως, ξέρω ότι αν επιμείνω, θα πετύχω το σκοπό μου.

Και όταν γίνει αυτό, θα ανοίξει μια πόρτα -μια πύλη- πρός την επόμενη ‘πίστα’.

Αυτήν που δε μπορούσα να δω ότι υπάρχει πριν ξεκινήσω, αλλά βλέπω να αχνοφαίνεται εκεί στο βάθος μετά από 50 μέρες.

Πολύ θολά, πολύ ομίχλη, αλλά βλέπω φως, αυτό είναι δεδομένο.

Για να φτάσω όμως εκεί, δε μπορώ να σκέφτομαι τα υπόλοιπα 49 άρθρα που έχω να γράψω. Αν το κάνω, είναι σα να θέλω να σταματήσω να καπνίζω και να σκέφτομαι πως θα αντέξω.

Δεν είναι ο σωστός τρόπος. Ο τρόπος είναι μέρα με τη μέρα.

Σήμερα αυτό που έχω να κάνω είναι να γράψω απλά ένα άρθρο.

Πρέπει να βρω ένα θέμα. Ούτε δύο ούτε τρία, ούτε σαρανταεννιά…

Και όχι μόνο αυτό. Πρέπει να.. υποστώ το γεγονός ότι δεν θα είναι ‘τέλειο’, δε θα είναι ‘αψεγάδιαστο’, δε θα είναι χωρίς λάθη…

Να παω ενάντια στη ‘νοοτροπία’ μου δηλαδή, αυτή που θέλει να είναι άψογο, να είναι εξαιρετικό, κάτι σπουδαίο για όποιον το διαβάσει.

Ο στόχος όμως αυτού του challenge, δεν είναι αυτός. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος:

Να το κάνω κάθε μέρα για 100 μέρες, έτσι ώστε να γίνει συνήθεια, να γίνεται αυτόματα.

Να μην το σκέφτομαι, απλά να το κάνω στην καθημερινή μου ρουτίνα.

Έτσι, πρέπει να βρω μια ‘μέση λύση’ γιατί διαφορετικά θα ξεσπάσει “εσωτερική διαμάχη πεποιθήσεων” στο μυαλό μου!

Και τότε θα έχω αποτύχει…

Καταλήγω λοιπόν, ότι θα κάνω το καλύτερο που μπορώ, με βάση το στόχο που έχω και την ποιότητα που θέλω να προσφέρω.

Το αποτέλεσμα δηλαδή, να είναι κάτι που θα δώσει στον αναγνώστη κάτι αξιόλογο, δε θα του πάρει απλά χρόνο από τη ζωή του άσκοπα…

Δεν ξέρω αν το καταφέρνω. Δε θα το κρίνω εγώ.

Απλά σκέφτομαι δυνατά και το κάνω για να σου δώσω κι εσένα το ‘σπρώξιμο’ που ίσως να θέλεις ή να νιώθεις ότι χρειάζεσαι, για να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο.

Κάτι που έχεις καιρό στο μυαλό σου αλλά δεν έχεις πάρει ακόμα την απόφαση.

Ή ακόμα και κάτι που μπορεί να γεννήθηκε σήμερα ή κάτι που θα γεννηθεί αύριο.

Εγώ απλά μοιράζομαι αυτά που σκέφτομαι, αυτά που νιώθω και αυτά που κάνω.

Γιατί το κάνω;

Δεν ξέρω..

Περιμένω κι εγώ να το ανακαλύψω στην πορεία 😊

Υ.Γ. Η παράπλευρη ομορφιά σε αυτό το challenge, αρχίζει και αναδεικνύεται σιγά σιγά.

Βλέπεις.. ενός καλού μύρια έπονται 😊

Αντιλήφθηκα ότι μετά το πέρας των 100 ημερών και των 100 άρθρων, χωρίς να έχω προσπαθήσει περισσότερο, θα έχω δημιουργήσει ένα site 100 σελίδων, το οποίο από μόνο του είναι ‘ικανό’ να ανεβάσει το όνομά μου στην πρώτη σελίδα του google στην αναζήτηση του ονόματός μου (με ελληνικούς χαρακτήρες).

Και το αστείο είναι ότι αυτή τη θέση την είχα πριν από μια δεκαετία και απλά την είχα χάσει γιατί είχα αλλάξει ‘προσανατολισμό’.

Τα λάθη πληρώνονται, αλλά και επανορθώνονται 😉

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Ψέματα…

Όλοι μας λέμε ψέματα. Καθημερινά. Άλλος λιγότερα, άλλος περισσότερα. Το πιο απλό ψέμα είναι…

Συγχρονικότητα; 😧

Είχα μείνει αποσβολωμένος να κοιτώ το αυτοκίνητο και να σκέφτομαι τι είχα γράψει…

Έχω μια ιδέα… 💡

Τον Ιούλιο του 1999, ο Chris Baty ξεκίνησε ένα challenge, μια δοκιμασία, ένα πείραμα με 21 συμμετέχοντες…

Γιατί Πονάω;

Ομολογώ ότι είμαι ενθουσιασμένος για αυτή τη μινι σειρά, ελπίζω να σου μεταδώσω λίγο από αυτόν τον ενθουσιασμό!

Από το 100 Day Challenge:

Συνήθισα...
#100daychallenge

Συνήθισα…

Το ένα από τα δυο ‘μυστικά’ για μια καλύτερη ζωή. Πιο εύκολη, πιο όμορφη, πιο ανάλαφρη…

Επανάληψη...
#100daychallenge

Επανάληψη…

Από την επανάληψη, στην ελευθερία, την ευημερία και τη “Διαστημική” επανάληψη…

Αυτοπειθαρχία
#100daychallenge

Αυτοπειθαρχία…

Η στρατηγική είναι η βελτίωση του focus, μέσω της αύξησης της δύναμης της θέλησης…

Απόσταξη..
#100daychallenge

Η Απόσταξη

Οι πληροφορίες που θα υπάρχουν εκεί, θα είναι η απόσταξη, “το ζουμί”…

Πηγή Έμπνευσης...
#100daychallenge

Πηγή Έμπνευσης

Το μπορεί να μας διδάξει μια Ελληνικής καταγωγής πρώην μυστική πράκτορας των ΗΠΑ;

Κράτα...
#100daychallenge

Κράτα…

Πέντε σειρές που χαράχθηκαν στη μνήμη μου για πέντε σχεδόν χρόνια…

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;