Ο παρατηρητής του παρατηρητή ????

Είναι 4:37 πμ και έχω ήδη λίγα λεπτά που έχω ξυπνήσει.

Με έχει ξυπνήσει για την ακρίβεια η Cutie, η γατούλα μας, ‘ζήτησε να βγει’ όπως το λέμε ενδοοικογενειακά ????

Δε θέλω να σηκωθώ ακόμα. Θέλω να σηκωθώ στις 5:30 πμ όταν χτυπήσει το ξυπνητήρι.

Είναι ένα από τα ελάχιστα βράδια του καλοκαιριού, που κοιμήθηκα χωρίς κλιματιστικό.

Βρήκα ευκαιρία για λίγο ‘καθαρό βραδινό αέρα’, αφού (επιτέλους) δρόσισε λίγο το προηγούμενο βράδυ.

Καθώς ανοιγοκλείνω τα μάτια μου κάθε λίγο και λιγάκι για να αποφασίσω τι θα κάνω τελικά, αν θα σηκωθώ ή αν θα προσπαθήσω να κοιμηθώ έως τις 5μιση, ακούω ένα θόρυβο.

Ενοχλητικό και παρατεταμένο.

Σα να είναι ένα μηχανάκι κάτω από το σπίτι για αρκετή ώρα.

Περιμένω για να σιγουρευτώ τι είναι αυτό που ακούω. Είμαι τώρα περίεργος.

Ποιος είναι και τι θέλει τέτοια ώρα εδώ έξω;

Χμ μήπως είναι τίποτα ύποπτο;

Ή μήπως κανένα παληκάρι συνοδεύει την κοπελίτσα του σπίτι;

Περιμένω… περιμένω… ο θόρυβος δεν κοπάζει.

Μήπως να σηκωθώ να κοιτάξω από το παράθυρο;

Ναι αλλά αν το κάνω θα χάσω τον ύπνο που ίσως έχω ακόμα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά τα λεπτά περνούν και η απόφαση για να ξανακοιμηθώ φαίνεται να πηγαίνει περίπατο.

Ξεκινάω να κάνω αυτά που κάνω κάθε πρωί.

Λέω την αυτοσχέδια προσευχή μου όσο είμαι ακόμα ξαπλωμένος ανάσκελα.
(Είναι κάτι που κάνω εδώ και λίγους μήνες μόλις ξυπνάω και πριν κοιμηθώ)

Ξαφνικά ο θόρυβος σταματάει… πλήρης ησυχία.

Μόλις έχω αντιληφθεί ότι ήταν τελικά το ψυγείο!

Ρίχνω μια ματιά στο ρολόι να δω την ώρα.

Είναι 5:23 πμ.

Σηκώνομαι, πλένομαι, πίνω ένα ποτήρι νερό όπως κάθε πρωί και καθώς ετοιμάζω το πρωινό espressακι μου νιώθω πως κάτι με προσπαθεί να βγει…

Ο νους ξεκινά να δημιουργεί νόημα!

Ξαφνικά ακούω το τζιτζίκι της γειτονιάς να ξεκινάει τα.. δικά του.

Η ηρεμία δεν κράτησε πολύ… μετά το ψυγείο ξεκίνησε τώρα το τζιτζίκι…

Το νόημα εξακολουθεί να θέλει να βγει όμως.

Βγαίνει…

“Για στάσου ρε φίλε… κάπως έτσι κυλάει όλη η μέρα μας.”

Παίζει κάτι εκεί στο background συνέχεια, ασταμάτητα.

Το υποσυνείδητό μας με τα προγράμματά του, παίζουν συνέχεια, παράγουν ήχους, απλά είναι κάτω από τα όρια της ακοής μας.

Και μόνο όταν γινόμαστε συνειδητοί, αντιλαμβανόμαστε τον ήχο που παίζει.

Τις περισσότερες φορές ‘ξυπνάμε’ μόνο όταν σταματήσει ο θόρυβος.

Όταν σταματήσει το τζιτζίκι θα καταλάβεις ότι ‘έπαιζε’ στο βάθος.

Όταν σταματήσει το ψυγείο θα καταλάβεις ότι έκανε θόρυβο.

Όταν ξυπνήσεις από τον ύπνο θα ακούσεις το ψυγείο να κάνει θόρυβο…

Μμ;

Κάπως έτσι δε ζούμε όλη μέρα;

Παίζει στο βάθος η ‘μουσική΄μας, αλλά δεν την ακούμε.

Ο πρωταρχικός μας σκοπός λοιπόν, ίσως είναι να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας να είναι περισσότερη ώρα συνειδητός, παρά να κινούμαστε στον αυτόματο και να δίνουμε τα κλειδιά στο ρομποτάκι μας, την τεχνητή μας νοημοσύνη..

Ένας τρόπος για να το πετύχουμε, είναι να καταγράφουμε και να σημειώνουμε κάθε φορά που ‘πιάνουμε’ τον εαυτό μας να ‘ξυπνάει’ και να βγαίνει από τον αυτόματο πιλότο.

Νομίζω πως καταλαβαίνεις τι εννοώ ????

Παίρνεις χαρτί και στυλό και καταγράφεις ότι έρχεται στην αντιλήψή σου.

Ένας δεύτερος τρόπος, είναι να αρχίσεις να λες μια λέξη συνεχόμενα για αρκετή ώρα.

Διάλεξε μια ωραία λέξη, όχι κάποια ‘χαζή’.

Μπορείς να πεις ‘αγάπη’ για παράδειγμα, ή ‘φως’.

Ή κάτι δικό σου, που σου βγάζει κάτι όμορφο.

Αν ξεκινήσεις και επαναλαμβάνεις αυτή τη λέξη για λίγα λεπτά, χωρίς να κάνεις κάτι άλλο, δυο πράγματα θα συμβούν σίγουρα.

Το ένα είναι ότι θα αρχίσεις να την αισθάνεσαι διαφορετικά.

Το δεύτερο είναι ότι θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι το μυαλό σου παει να φύγει και κάνει άλλες σκέψεις.

Όταν το αντιληφθείς, κάνε μια ‘επαναφορά’ στη λέξη σου και συνέχισε.

Αν το κάνεις για 10 λεπτά, το μυαλό θα φύγει πολλές φορές.

Όταν όμως ‘ξυπνήσεις’ από τη σκέψη, συνέχισε με τη λέξη σου..

Όμως περίμενε…

Αν έχεις τη δυνατότητα να παρατηρείς τη σκέψη σου και να επαναφέρεις τη συνείδησή σου εκεί που θέλεις… ποιος το κάνει αυτό;

Μήπως τελικά δεν είμαι οι σκέψεις μου αλλά είμαι αυτό το κάτι άλλο που μπορεί και τις παρατηρεί ????

Υ.Γ. Μήπως τελικά δεν είμαι ούτε αυτό που τις παρατηρεί αλλά αυτό που παρατηρεί τον παρατηρητή; ????

Τελικά έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό το παιχνίδι, δε συμφωνείς;

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;