Αυτό είναι το πέμπτο επεισόδιο της μινι σειράς Επαναπρογραμματισμός Νευροσυσχετισμών Βήμα-Βήμα.
Τίτλος Επεισοδίου: Το μεγαλύτερο Jukebox στον κόσμο
Αν δεν έχεις διαβάσει κάποιο από τα προηγούμενα μηνύματα, ίσως να σου φανούν λίγο περίεργα, ασύνδετα, ακατανόητα αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω.
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφήνω παρακάτω τα links των προηγούμενων επεισοδίων, για εύκολη αναφορά:
Εισαγωγή | Επεισόδιο 1 | Επεισόδιο 2 | Επεισόδιο 3 | Επεισόδιο 4
Σκέψου ότι το μυαλό μας είναι όπως ένα Jukebox.
Και σε αυτό το JukeBox, έχουμε δισεκατομμύρια δίσκους.
Ανά πάσα στιγμή, μπορούμε να παίζουμε οποιοδήποτε τραγούδι θέλουμε από όλα αυτά που έχουμε στη διάθεσή μας.
Το τραγούδι που θα επιλέξουμε να παίξουμε, θα καθορίσει το πώς θα αισθανθούμε.
Αν λοιπόν παίξουμε ένα θλιβερό τραγούδι, θα νιώσουμε λύπη κατά πάσα πιθανότητα.
Αν παίξουμε κάτι ‘ανεβαστικό’ για τα γούστα μας, θα νιώσουμε χαρά.
Το πώς και γιατί θα επιλέξουμε το εκάστοτε τραγούδι όμως, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.
Μπορείς να πεις ότι το μυαλό μας χρησιμοποιεί ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο είδος τεχνητής νοημοσύνης, ή μηχανικής εκμάθησης.
(Για λόγους ευκολίας, σε αυτή τη μινι σειρά, όταν μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη και μηχανική εκμάθηση, εννοούμε ακριβώς το ίδιο)
Λυπάμαι Jack, σε θαυμάζω αλλά θα διαφωνήσω λίγο ????
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου και την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Πώς γίνεται αυτό;
Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε εμείς οι άνθρωποι για να δημιουργήσουμε τεχνητή νοημοσύνη, είναι ένα αντίγραφο του τρόπου με τον οποίο λειτουργούμε κι εμείς!
Δηλαδή;
Η αναγνώριση προτύπων (Pattern Recognition) ή αλλιώς μοτίβων βρίσκεται στην καρδιά της επιστημονικής έρευνας για τη μηχανική εκμάθηση.
Η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται ήδη σε πάρα πολλούς τομείς και σε εργαλεία που εμείς οι ίδιοι αξιοποιούμε καθημερινά.
Μην πας πολύ μακριά, σκέψου κάθε αναζήτηση στο google, καθώς και το τι ακριβώς αποφασίζει το Facebook και το YouTube να σου δείξει, σύμφωνα με τις προτιμήσεις σου.
(αυτές που έχει δημιουργήσει η κάθε πλατφόρμα σύμφωνα με τη χρήση που κάνεις καθημερινά – σε ότι βάζεις την προσοχή σου, αυτό σου δίνει περισσότερο)
Το μοτίβο στο συγκεκριμένο παράδειγμα, είναι το πως αντιδρούμε στο περιεχόμενο που έρχεται στην οθόνη μας ή σε κάθε τι που κάνουμε μετά την αναζήτησή μας.
Παρόμοια μοτίβα (πρότυπα), είναι και αυτά που καθορίζουν τη συνολική μας συμπεριφορά και ως εκ τούτου την ποιότητα της ζωής μας.
Όπως ήδη ξέρεις, αν έχεις διαβάσει κάποιο από τα προηγούμενα μηνύματα, υπάρχουν ήδη αυτά τα μοτίβα.
Έχουν δημιουργηθεί στο παρελθόν, από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε σε αυτόν τον κόσμο.
Έχω δε τη σιγουριά, ότι πολλά από τα συναισθηματικά μοτίβα, έχουν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της κυοφορίας μας, πριν καν γεννηθούμε (κι εκεί ζωντανοί ήμασταν, απλά σε άλλη πραγματικότητα).
Αυτό που θέλουμε να κάνουμε λοιπόν, είναι απλά να δημιουργήσουμε τέτοια μοτίβα.
Για την ακρίβεια, να απενεργοποιήσουμε τα υφιστάμενα ανεπαρκή μοτίβα και να τα αντικαταστήσουμε με νέα, καλύτερα, της επιλογής μας.
Αυτά τα νέα μοτίβα, θα μας επιτρέψουν να αυτοματοποιήσουμε τις συμπεριφορές που θέλουμε και όχι αυτές που υπάρχουν ήδη και δε μας εξυπηρετούν.
Θέλουμε δηλαδή να καλλιεργήσουμε συγκεκριμένα μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς, έτσι ώστε να εστιάζουμε στις ιδέες που θέλουμε ‘αυτόματα’.
Αν δεν το κάνουμε, θα συνεχίζουν να δουλεύουν ορισμένα μοτίβα που παίζουν ήδη κάτω από την επιφάνεια της συνειδητής μας επίγνωσης και όσο και να προσπαθούμε, η όποια αλλαγή θα φαντάζει δύσκολη έως και ακατόρθωτη.
Αν έχεις παρόμοια οπτική με μένα, τότε θα συμφωνείς ότι:
- Προτιμούμε να νιώθουμε ‘συστηματικά’ τα συναισθήματα που θέλουμε παρά αυτά που δεν θέλουμε (όσο αυτό είναι δυνατό, φυσικά, δεν γίνεται να είμαστε πάντα ‘στα καλύτερα μας’).
- Προτιμούμε να σκεφτόμαστε ‘αυτόματα’, τις σκέψεις που θέλουμε και όχι αυτές που δεν θέλουμε. Να αλλάξουμε δηλαδή τη ‘’μουσική’ που παίζει στ’ αυτιά μας και στο νου μας με τη μορφή σκέψεων και να την κάνουμε πιο ευχάριστη.
Αυτό με τη σειρά του θα μας δώσει το χώρο και το χρόνο να κοιτάξουμε μετά με πιο καθαρό μυαλό και μεγαλύτερη διαύγεια πώς θα προχωρήσουμε. Τι αποφάσεις θα πάρουμε και πώς θα πορευτούμε.
Καλώς ή κακώς, αν θέλουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα στη ζωή μας, είμαστε αναγκασμένοι να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας.
Αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα, θα συνεχίσουμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα.
Δεν θα αλλάξει κάτι, όσο και να περιμένουμε.
Είναι σημαντικό να μην μπερδέψουμε την υπομονή με την απραξία και την ακινησία.
Η υπομονή προαπαιτεί να έχω κάνει κάτι πρώτα και αναμένω να δω αν θα δημιουργήσει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Έχω ήδη κάνει δηλαδή ένα ελάχιστο βήμα μπροστά, την πρώτη κίνηση.
Έστω και πολύ μικρή κίνηση, ανεπαίσθητη. Κίνηση όμως.
Αν δεν υπάρχει δράση, δε θα υπάρξει αντίδραση…
Αν δεν αρχίσω να πληκτρολογώ, δε θα μπορέσεις να διαβάσεις ποτέ αυτό το μήνυμα, γιατί δεν θα υπάρξει.
Αν δεν αρχίσω να βάζω λίγα χρήματα στην άκρη, δε θα έχω ποτέ κάποιο απόθεμα.
Αν συνεχίζω να τρώω ζάχαρη, όσο και να περιμένω να αδυνατίσω, μάλλον δε θα γίνει κάτι.
Αν συνεχίσω να κάθομαι στον καναπέ τη μισή μέρα και δε γυμνάζομαι καθόλου, όσο και να θέλω να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση, μάλλον δε θα γίνει κάτι.
Αν συνεχίσω να έχω (αυτά που ασυναίσθητα δημιουργώ) τα ίδια μοτίβα σκέψεων, συναισθημάτων, συμπεριφορών και μάλιστα ‘κάτω από την επιφάνεια’ (δε μπορώ ούτε να τα δω, ούτε να τα επηρεάσω αν δεν μάθω το πως), μάλλον δε θα αλλάξει κάτι.
Στόχος μπορεί να είναι απλά να μην φάω/πιω/καπνίσω κάτι σήμερα.
Δεν είναι ανάγκη να σκεφτόμαστε μόνο τους μακροπρόθεσμους και μεγάλους στόχους (Χ κιλά, Ψ λεφτά, κλπ) που πιθανόν έχουμε στο μυαλό μας.
Για την ακρίβεια αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας, να κοιτάω το σήμερα, να κάνω αυτό που έχω πει ότι θέλω να κάνω σήμερα και να συνεχίζω να το κάνω κάθε μέρα, χωρίς να περιμένω να δω το άμεσο αποτέλεσμα.
Το μυστικό και η ουσία, είναι η διαδικασία, η καθημερινή πρακτική, τα πολύ μικρά βηματάκια που ένα-ένα θα γίνουν μεγάλα και θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν…
Αρκεί να μη σταματήσεις να κάνεις αυτά τα μικρά βηματάκια που σε έφεραν εκεί που είσαι.
“Ερωτεύσου τη διαδικασία και όλα θα γίνονται μόνα τους”
Αυτή τη συμβουλή άκουσα, αυτήν εφαρμόζω, αυτή δουλεύει για μένα, αυτήν σου περνάω με τη σειρά μου ????
Είναι ότι καλύτερο έχω να σου προσφέρω, με το χέρι στην καρδιά.
Βήμα Δεύτερο – Πώς ανατρέπω/αλλάζω το μοτίβο
Για να έχουμε λοιπόν νέα αποτελέσματα στη ζωή μας, δεν αρκεί να γνωρίζουμε μόνο τι θέλουμε και να έχουμε μεγάλο κίνητρο να αλλάξουμε.
Αν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα, τρέχοντας τα ίδια ακατάλληλα, περιοριστικά μοτίβα (αυτοματοποιημένα προγράμματα), η ζωή μας δεν πρόκειται να αλλάξει.
Και το μόνο που θα βιώσουμε είναι πολλές φορές περισσότερο πόνος.
Περισσότερη απογοήτευση.
Το ξέρω από πρώτο χέρι, δεν είναι ωραίο συναίσθημα…
Πάμε λοιπόν να δούμε, πώς μπορούμε να ανατρέψουμε τα υφιστάμενα μοτίβα και στη συνέχεια να δημιουργήσουμε νέα (στο επόμενο βήμα και στο επόμενο επεισόδιο)
Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να σπάσουμε τα μοτίβα μας, είναι να κάνουμε κάτι που δεν περιμένουμε.
Κάτι απρόσμενο, κάτι διαφορετικό. Κάτι που θα μας μπερδέψει κατά μια έννοια.
Κάτι ριζικά διαφορετικό που δεν έχουμε βιώσει στο παρελθόν.
Πότε το κάνουμε αυτό;
Όταν αντιληφθούμε ότι ‘τρέχει’ το μοτίβο.
Όταν το ερέθισμα ‘πατήσει ένα κουμπί μας’.
Όταν θυμώσω. Όταν νευριάσω. Όταν θέλω να φάω/πιω/καπνίσω.
Όταν πιάσω το κινητό μου. Όταν μπω στο Facebook, στο Instagram, στο YouTube.
Όταν διαβάζω τα νέα, αθλητικά, κουτσομπολιά, τη μόδα.
Όταν ακούσω μια φωνή και νιώσω κάπως περίεργα.
Όταν δω ένα πρόσωπο και νιώσω κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό.
Το πιάνεις το νόημα;
(Αν δεν είσαι σίγουρος/η, συνέχισε να διαβάζεις παρακάτω και από κάπου θα βρείς μια πόρτα να ‘μπεις’ ????)
Όλα αυτά γίνονται για κάποιο λόγο. Αυτόματα.
Πίσω από κάθε ‘το κάνω γιατί μου αρέσει’, υπάρχει μια συναισθηματική ανάγκη που προσπαθώ να καλύψω και αυτοί είναι οι τρόποι που έχω βρει στο παρελθόν για να το πετυχαίνω.
Πάω λοιπόν εκεί, γιατί νιώθω ‘ασφαλής’ και μου δίνει και αυτά που έχω ανάγκη να νιώσω για να καλύψω την έλλειψή μου.
Επίσης, με πάει αυτόματα εκεί ο εγκέφαλός μου, γιατί έχει εθιστεί σε αυτή τη συμπεριφορά, έχει αυτοματοποιηθεί, έχει παγιωθεί.
Δεν υπονοώ ότι είναι ‘κακό’ κάτι από τα παραπάνω.
Έτσι ζούμε όλοι, λίγο-πολύ…
Απλά έτσι δημιουργείται ένα αποτέλεσμα.
Για να αλλάξουμε το αποτέλεσμα, πρέπει να βρούμε το αίτιο.
Για να βρούμε το αίτιο, πρέπει να κοιτάξουμε το ερέθισμα, το μοτίβο και ακόμα πιο κάτω, το συναισθηματικό΄κενό΄.
Πώς λοιπόν σπάμε ένα μοτίβο;
Εδώ είναι κάποιες ιδέες:
Ιδανικά, θα τα προσαρμόσεις στη δική σου ζωή και στη δική σου καθημερινότητα.
- Κάποια ασυνήθιστη πράξη που θα κάνουμε.
(για μένα ήταν για παράδειγμα να αγοράσω ένα σάντουιτς και να το προσφέρω σε κάποιον άπορο που ζητούσε χρήματα σε ένα φανάρι)
- Κάποια αστεία γκριμάτσα στον καθρέφτη, ή ένα γελοίο χορό, ένα ανόητο γέλιο, μια βλακεία ρε παιδί μου, κάτι τελείως χαζό!
- Κάνε έναν περίεργο και ενοχλητικό θόρυβο.
- Άκουσε ένα τραγούδι που μισείς!
- Περπάτησε ανάποδα (το αγαπημένο μου!)
- Πήγαινε μια βόλτα σε ένα μέρος που δεν έχεις ξαναπερπατήσει (επίσης αγαπημένο μου). Ας είναι ένα νέο στενό στην γειτονιά σου.
- Γράψε με το αντίθετό σου χέρι. Όχι με αυτό που γράφεις δηλαδή, το άλλο!
- Πέσε κάτω και κάνε push ups, planks ή ότι άλλο θέλεις!
Αφιέρωσε λίγο χρόνο και σκεφτείς μερικούς ευχάριστους αλλά και ενοχλητικούς τρόπους με τους οποίους μπορείς να διακόψεις τα αυτόματα αυτά μοτίβα.
Όσο πιο συχνά το κάνεις, τόσο πιο εύκολες θα είναι οι αλλαγές που θέλεις να κάνεις.
Βάλτο και στην καθημερινότητά σου. Σου το προτείνω!
Πήγαινε στη δουλειά από μια νέα διαδρομή. Οδήγησε σε έναν νέο δρόμο, κάτι κάτι καινούργιο!
Απλές καθημερινές αλλαγές έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την προσοχή μας.
Κατευθύνοντας αλλού την προσοχή μας, αλλάζουμε και την κατάστασή μας!
Και αυτή η αλλαγή της ψυχοσωματικής μας κατάστασης, είναι από μόνη της ‘θεραπευτική’.
Ξέρω, είναι λίγο παράξενα όλα αυτά. Δεν είναι μόνο για σένα, είναι και για μένα.
Ήταν δηλαδή, γιατί τώρα τα βλέπω φυσιολογικά, ως εργαλεία που με βοηθούν να πορεύομαι πιο ήρεμα, πιο ευχάριστα και πιο αποτελεσματικά.
Να σου πω τι προτείνω;
‘Παίξε’ με αυτά που διαβάζεις, πάρε λίγο χρόνο να ‘προβληματίσεις’ τον εγκέφαλό σου με αυτές τις νέες πληροφορίες!
Ας το δούμε από μια ακόμα οπτική:
Ας υποθέσουμε ότι x = πόνος (όπου x είναι το ερέθισμα που προκαλεί πόνο).
Δημιουργείται το ερέθισμα και αμέσως το σώμα μας ξεκινάει να κάνει τα ‘δικά του’, αυτά που ήδη έχει μάθει να κάνει…
Μόλις αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε το ερέθισμα, θέλουμε να διακόψουμε το μοτίβο.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί.
Να παρακολουθούμε σαν τρίτο πρόσωπο τον εαυτό μας και τη συμπεριφορά μας.
Να κοιτάμε τι κάνουμε, τι σκεφτόμαστε, τι νιώθουμε και να προσπαθούμε να παρατηρούμε τους συσχετισμούς.
Όταν σκέφτομαι x αισθάνομαι ψ. Όταν x είναι το ερέθισμα, ψ είναι το αποτέλεσμα.
Το ερέθισμα μπορεί να είναι μια απλή εικόνα, ένας ήχος, μια μυρωδιά, μια σκέψη, ή μπορεί να είναι ένα συναίσθημα.
Η σκέψη και το συναίσθημα μπορεί επίσης να είναι και το αποτέλεσμα από ένα άλλα ερέθισμα.
Όταν λοιπόν πιάσουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται ή πράττει κάτι που δεν θέλουμε, τότε είναι η στιγμή που θέλουμε να σπάσουμε το μοτίβο.
Θέλουμε να το διακόψουμε και να μπερδευτεί ο εγκέφαλος.
Και για να γίνει αυτό, θέλουμε να κάνουμε κάτι απρόσμενο που θα μας συγκλονίσει. Θα μας ταράξει.
Αν διακόψουμε αρκετά κάποιο μοτίβο, τελικά θα απενεργοποιηθεί (αρκεί να μην το ενεργοποιήσουμε εκ νέου).
Η πρόκληση για πολλούς από εμάς στη ζωή, είναι πως συχνά κάτι συμβαίνει, το οποίο πιέζει τα κουμπιά μας και αμέσως αρχίζουμε να παίζουμε έναν από αυτούς τους δίσκους που έχουμε στο JukeBox μας.
Κάτι/κάποιος μας κάνει να αισθανόμαστε λυπημένοι, ή απογοητευμένοι, ή θυμωμένοι και αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να μάθουμε να διακόπτουμε αυτά τα μοτίβα, να αλλάζουμε δηλαδή αυτά τα τραγούδια που παίζουν στο Jukebox.
Αν βγάλουμε αυτούς τους δίσκους από το Jukebox κι αν τους καταστρέψουμε ή τους αχρηστέψουμε, δε θα μπορέσουμε να παίξουμε ξανά αυτόν τον δίσκο με τον ίδιο τρόπο.
Αυτό είναι η διακοπή του μοτίβου.
Αυτό είναι το δεύτερο βήμα για τον επαναπρογραμματισμό των νευροσυσχετισμών μας.
Ελπίζω να μπόρεσα να κάποιο τρόπο να σου μεταφέρω την κεντρική ιδέα και να σου δώσω ακόμα λίγη τροφή για σκέψη ????
Κεντρική ιδέα του σημερινού μηνύματος:
Για να δημιουργήσουμε νέα αποτελέσματα, θέλουμε να διακόψουμε το εκάστοτε μοτίβο μας.
Να μάθουμε στο νευρικό μας σύστημα νέα μοτίβα συμπεριφορών.
Να επαναπρογραμματίσουμε την τεχνητή μας νοημοσύνη.
Να αξιοποιήσουμε τα εργαλεία που έχουμε από τη φύση μας, πρός όφελός μας.
Η μηχανική εκμάθηση τελικά μπορεί να είναι και ανθρώπινη εκμάθηση, συμφωνείς; ????
(συνεχίζεται με το έκτο επεισόδιο – Δημιουργία νέων μοτίβων)
