Το Ρεβύθι ????

Αυτό είναι το τέταρτο επεισόδιο της μινι σειράς Επαναπρογραμματισμός Νευροσυσχετισμών Βήμα-Βήμα.

Τίτλος Επεισοδίου: Το ρεβύθι

Αν δεν έχεις διαβάσει κάποιο από τα προηγούμενα μηνύματα, ίσως να σου φανούν λίγο περίεργα, ασύνδετα, ακατανόητα αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω.

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφήνω παρακάτω τα links των προηγούμενων επεισοδίων, για εύκολη αναφορά:

Εισαγωγή | Επεισόδιο 1 | Επεισόδιο 2 | Επεισόδιο 3

Δε νομίζω πως υπάρχει κάποιος άνθρωπος που δεν έχει κάτι να τον/την απασχολεί και δεν έχει κάτι που θέλει να αλλάξει πρός το καλύτερο.

Κάτι που θέλει να βελτιώσει και δεν έχει βρεί τον τρόπο ή το θάρρος.

Κάτι που πιθανόν να θέλει να σταματήσει να κάνει γιατί ξέρει ότι δεν είναι πρός το συμφέρον της/του.

Ή κάτι που θέλει να ξεκινήσει να κάνει και θέλει λίγο δουλίτσα ακόμα για να το κάνει πράξη.

Αν διαβάσεις αυτό το email με την οπτική του ‘δεν έχω τίποτα να αλλάξω’, τότε είναι λίγο δύσκολο να κερδίσεις κάτι.

Ποτέ δε θα αλλάξεις κάτι αν δεν το θέλεις πραγματικά.

Όλοι μας άλλωστε έχουμε τόσα πολλά που θέλουμε να κρατήσουμε όπως είναι.

Τα περισσότερα κατά βάση, έτσι δεν είναι;

Κάποιοι όμως από εμάς θέλουν σε αυτή τη φάση να μείνουν ακριβώς όπως είναι και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό.

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Δεν ‘πρέπει’ να θέλεις κάτι.

Σε όποια περίπτωση κι αν ανήκεις, ότι κι αν νιώθεις είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Ανεξάρτητα με το τι κάνουν οι άλλοι τριγύρω.

Το timing είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας.

Σήμερα μπορεί να μην είσαι έτοιμος/η για κάτι, μπορεί όμως να είσαι αύριο το πρωί, ή γιατί όχι την επόμενη εβδομάδα…

Αν δε νιώθεις ότι έχεις κάτι έτοιμο στο μυαλό σου, τότε μπορεί να πάρεις ιδέες για το μέλλον.

Αν όμως έχεις κάτι που σε απασχολεί και θα ήθελες να το αλλάξεις, τότε σίγουρα θα βρεις κάτι αξιόλογο στο σημερινό μήνυμα.

Θα βρεις το πρώτο βήμα από μια μέθοδο που χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια και με έχει βοηθήσει πολύ.

Και αν έχω κάνει καταφέρει έστω και λίγο να σου μεταδώσω την πίστη μου σε αυτή τη μέθοδο, τότε στο τέλος του μηνύματος θα νιώθεις πολύ περισσότερο έτοιμος/η και αποφασισμένος/η.

Χωρίς άλλες εισαγωγές, περνάω κατευθείαν στην ουσία:

Βήμα Πρώτο

α) Αποφάσισε τι ακριβώς θέλεις να αλλάξεις.

Γίνε λεπτομερής. Δες το από διάφορες οπτικές.

Αν σου ζητούσα από ενδιαφέρον να μου εξηγήσεις ακριβώς τι θα ήθελες να αλλάξεις και για ποιό λόγο, πώς θα μου το περιέγραφες;

Αν θυμάσαι στο τρίτο επεισόδιο, είπαμε ότι προαπαιτούμενο για να πετύχεις οτιδήποτε, είναι καταρχήν να το θέλεις, μετά να πιστέψεις ότι μπορείς και τέλος να αποδεχτείς ότι είναι καθαρά στο δικό σου χέρι και όχι των άλλων.

Κάθε κακή συνήθεια που θέλεις να ξεφορτωθείς και κάθε καλή συνήθεια που θέλεις να καλλιεργήσεις και να αποκτήσεις, έχει κοινό παρονομαστή εσένα.

Γίνεται ο παρονομαστής να είναι μηδέν;

Δεν γίνεται…

Αυτό το δρόμο ακολούθησα κι εγώ, αυτόν μοιράζομαι…

Δεν τον εφηύρα φυσικά.

Απλά ακολούθησα τις οδηγίες αυτών που είχαν ήδη αυτά που ήθελα και έκανα πράξη σιγά σιγά (αργά-αργά με τους δικούς μου ρυθμούς) αυτά που μάθαινα.

Πως ξεκινάω;

Με τις σωστές ερωτήσεις.

Ο καλύτερος τρόπος να συγκεντρώσεις την προσοχή σου εκεί που θέλεις, είναι οι ερωτήσεις που κάνεις στον εαυτό σου.

β) Δημιούργησε μια λίστα ή κάνε ένα mind map με λόγους για τους οποίους θέλεις οπωσδήποτε να αλλάξεις μια συμπεριφορά που έχεις και δε σου αρέσει.

Κάνε πρώτα κάποιες γενικές ερωτήσεις για να βρεις τους λόγους αυτούς:

Τι πραγματικά θέλω από τη ζωή μου;

Τι είναι αυτό που με γεμίζει περισσότερο;

Πώς θα ήθελα να είναι η ζωή μου ιδανικά σε ένα χρόνο από σήμερα;

Τι θέλω να ξεφορτωθώ;

Τι θέλω να αλλάξω πρός το καλύτερο;

Τι χαρακτηριστικά έχει το άτομο που θέλω να γίνω;

Τι συνήθειες θα είχε ένα τέτοιο άτομο;

Η ζωή μας κινείται γύρω από αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε την ενέργειά μας, τη σκέψη μας, τις πράξεις μας.

Είναι όμως αυτό το μυαλό μας… ικανό για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο!

Μας πάει εκεί που θέλει χωρίς καν να το καταλάβουμε…

Υπάρχει μια παγίδα εδώ:

Αν συνεχώς ασχολούμαστε με το τι δεν θέλουμε, θα συνεχίσουμε να έχουμε (να το δημιουργούμε οι ίδιοι ουσιαστικά, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε) περισσότερο από αυτό το οποίο δεν θέλουμε.

Και όσο το κάνουμε, τόσο θα ενισχύουμε αυτό το μοτίβο, έως ότου αυτοματοποιηθεί!

Και μετά θα πρέπει να κάνουμε (αρχικά τουλάχιστον) μια μεγάλη προσπάθεια να γυρίσουμε τον τροχό από την άλλη.

Πρώτα να του ‘κόψουμε τη φόρα’ και στη συνέχεια να τον σταματήσουμε.

Έπειτα να ξεκινήσουμε πρός την αντίθετη φορά – με μεγάλη προσπάθεια σε αυτή τη φάση – και τέλος να το ενισχύσουμε όταν αυτό κινείται ήδη πρός την επιθυμητή κατεύθυνση.

γ) Την ίδια ώρα, θα πρέπει να κάνουμε περισσότερες ερωτήσεις, για να δούμε τι μας κρατάει, τις μας εμποδίζει να έχουμε αυτό που θελουμε.

Και αυτό είναι οι περιοριστικές πεποιθήσεις μας.

Τι μου προσφέρει αυτό που έχω τώρα;

Τι κερδίζω με το να μείνω εδώ που είμαι;

Τι θα χάσω αν αλλάξω;

Τι με κρατάει; τι με εμποδίζει να προχωρήσω;

Τι με τρομάζει;

Αν μείνεις και ‘σκάψεις’ λίγο αυτές τις ερωτήσεις, είναι δεδομένο ότι θα βρεις κάτι ενδιαφέρον.

Παρατήρησε τις απαντήσεις και τις σκέψεις σου, σαν να παίρνεις συνέντευξη από τον εαυτό σου.

δ) Ήρθε η ώρα να συσχετίσεις έντονο, πολύ δυνατό, (νοερά πάντα, συναισθηματικά) πόνο, με το να παραμείνεις εκεί που είσαι, μην αλλάζοντας αυτό που έχεις αποφασίσει ότι θέλεις να αλλάξεις, εδώ και τώρα.

Τι θα σου κοστίσει αν δεν το κάνεις εδώ και τώρα;

Τι μου κοστίζει σήμερα σε όλους τους τομείς της ζωής μου;

οικονομικά, σχέσεις, υγεία, επαγγελματικά;

Η αλλαγή δεν είναι θέμα ικανότητας, είναι αποκλειστικά θέμα κινήτρου.

Το πρόβλημα είναι, ότι για τους περισσότερους από εμάς, η όποια αλλαγή θέλουμε να κάνουμε, δεν είναι κάτι επιβεβλημένο, είναι κάτι που θα ‘έπρεπε’ να κάνουμε, κάτι θα ήταν ‘ωραίο’, ‘καλό’.

Κάτι που κάποια στιγμή στη ζωή μας θα θέλαμε να κάνουμε.

Όχι κάτι που επιβάλλεται να κάνουμε άμεσα, τώρα, χωρίς να χαραμίζουμε ούτε δευτερόλεπτο από τη ζωή μας.

‘Καλά θα ήταν’, ‘θα το ήθελα’, ‘μια μέρα θα…’, ‘μακάρι να μπορούσα’, ‘πολύ θα ήθελα να….’.

Να’ χαμε να λέγαμε.

Ενεργούμε σαν μεγάλο-απατεώνες ώρες ώρες. Με τον εαυτό μας.

Του στερούμε τόσα πολλά και πιστεύουμε τις ιστορίες που μας λέει το μυαλό μας…

Εάν πραγματικά θέλουμε κάτι να αλλάξουμε πρός το καλύτερο εδώ και τώρα, υπάρχει τρόπος και αυτός είναι να δημιουργήσουμε την αίσθηση του επείγοντος.

Του τώρα, του δεν υπάρχει άλλο περιθώριο, του φτάνει πια, βαρέθηκα, κουράστηκα, αηδίασα.

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου πλέον!

Να είναι έντονη, σφοδρή αυτή η αίσθηση, που θα μας αναγκάσει να κάνουμε κάτι εδώ και τώρα.

Το πρώτο βήμα. Τη μεγάλη απόφαση.

Να ‘κλειδώσει’ η απόφαση και να το αισθανθούμε σε όλο μας το σώμα.

Με όλο μας το είναι. Σε κάθε κύτταρό μας.

Δεν υπάρχει γυρισμός.

Περνάω τη γέφυρα κοιτάζω πίσω και την καταστρέφω, την καίω.

Μονόδρομος πια…

Τέλος.

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν μπορούμε ή όχι.

Το ερώτημα είναι αν θα το κάνουμε.

Και το αν τελικά το κάνουμε, είναι καθαρά θέμα κινήτρου.

Τι θα με πονέσει περισσότερο;

Να μείνω εδώ που είμαι, ή να γίνω/κάνω αυτό που θέλω πραγματικά;

Κάνε αυτό που θέλεις να κάνεις τόσο ελκυστικό και αυτό που θέλεις να αποφύγεις, τόσο αποκρουστικό, που να μην τίθεται ζήτημα να μείνεις εκεί που είσαι.

Σκέψου πώς θα αισθανθείς όταν τα έχεις καταφέρει..

Κάνε εικόνες, νιώσε συναισθήματα, άκου ήχους που θα επιβεβαιώνουν ότι έφτασες στον προορισμό…

Αν νιώθεις ότι αφήνεις κάτι, έχεις δίκιο.

Αφήνεις πίσω κάτι με το οποίο είχες πιθανώς ταυτιστεί τόσο πολύ, που αισθανόσουν ότι ήταν κομμάτι του εαυτού σου.

Ήταν απλά ένα αυτοκόλλητο πάνω σου, όπως και όλα όσα συνθέτουν την ‘ταυτότητά μας’.

Αυτό δηλαδή που πιστεύουμε ότι είμαστε, η εικόνα που έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας και οι ετικέτες που έχουμε κολλήσει πάνω όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Δεν είμαστε οι ετικέτες όμως.

Απλά τις έχουμε κολλήσει πάνω μας. Και έχουμε γίνει ένα με αυτές μετά από τόσο καιρό…

Σα να μην αποτελούν ξένο σώμα.

Μήπως είναι όμως τελικά;

Μμ;

Όπως καταλαβαίνεις, χρειάζεται δέσμευση.

Πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι θέλεις να αλλάξεις.

Σα να μιλάς στο δικαστήριο και να πρέπει να αποδείξεις την αθωότητά σου.

Διάλεξε… ελευθερία ή φυλακή;

ε) Αφού λοιπόν έχεις το κίνητρο και έχεις συνδυάσει με κάτι επίπονο το να μείνεις εκεί που είσαι, πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο ????

Τώρα θέλεις να κάνεις τις κατάλληλες ερωτήσεις για να συνδυάσεις με ευχάριστα συναισθήματα την ιδέα της αλλαγής και αυτό που έχεις στο μυαλό σου.

Το στόχο ας πούμε.

Θέλουμε να βρούμε όσο το δυνατόν περισσότερους λόγους, για να αλλάξεις αυτό που θέλεις άμεσα και αποτελεσματικά.

Όσο πιο σημαντικοί για εμάς είναι αυτοί οι λόγοι, τόσο το καλύτερο.

Γιατί θέλεις να κάνεις αυτή την αλλαγή;

Πόσο πιο ωραία θα είναι η ζωή σου όταν κάνεις την αλλαγή;

Πώς θα νιώθεις;

Πόσο πολύ θα ωφελήσει εσένα και την οικογένειά σου;

Τι παράδειγμα θα είσαι για τους άλλους;

Τι δρόμους θα ανοίξει; Τι προοπτικές;

Πόσο καλύτερα θα ξυπνάς τα πρωινά και θα κοιμάσαι τα βράδια;

Πόσο καλύτερος άνθρωπος θα γίνεις;

Και επίσης:

Ποιο θα είναι το κόστος ευκαιρίας;

Τι θα μπορούσες να έχεις που σήμερα δε μπορείς να έχεις εξαιτίας αυτής της αλλαγής που δεν έχεις κάνει ακόμη;

Πόσο καλύτερη θα γίνει η ζωή σου αν το κάνεις και πόσο χειρότερη αν δεν το κάνεις;

Σε αυτό το σημείο, νομίζω πως ένα παράδειγμα που χρησιμοποιώ μπορεί να σε εμπνεύσει για να βρεις τους δικούς σου τρόπους να κάνεις τους νευροσυσχετισμούς της επιλογής σου.

Όταν ήμουν μικρός, δε θυμάμαι ακριβώς την ηλικία, είχαμε μια μέρα ρεβύθια για φαγητό.

Για κάποιο λόγο που επίσης δεν θυμάμαι, εκείνη τη μέρα, δημιουργήθηκε ένα τραύμα και έκανα έναν νευροσυσχετισμό.

Συσχέτισα το ρεβύθι με πόνο. Πολύ πόνο.

Τόσο, που δεν έχω ξαναφάει ρεβύθια από τότε!

Προφανώς κάτι με έκανε να αισθανθώ κάπως εκείνη την ώρα του φαγητού (ή ακόμα και κατά την προετοιμασία του).

‘Κλείδωσε’ λοιπόν ο νευροσυσχετισμός από εκείνη τη μέρα…

Ούτε να τα μυρίσω δε μπορώ.

Σα να έχω ‘αλλεργία στο ρεβύθι’.

Έτσι λοιπόν, εφόσον μετά από τόσα χρόνια δε με ενδιαφέρει να φάω ρεβύθια, αποφάσισα να αξιοποιήσω αυτό το αρνητικό, τραυματικό και επίπονο γεγονός.

Τι έκανα λοιπόν:

Αποφάσισα να ‘χτίσω’ πάνω σε αυτό, ένα ‘χώρο’ που να συνδέω ότι θέλω να αλλάξω, με αυτό το επίπονο και αρνητικό συναίσθημα του ρεβυθιού.

Παράδειγμα:

Έχω μια ιδέα στο μυαλό μου, που σιγά σιγά την ‘ταϊζω’ με σκέψεις και θετικά συναισθήματα.

Όμως θέλω να συνδυάσω επίσης με κάτι επίπονο, το να μην το κάνω.

Ότι περιέγραψα παραπάνω δηλαδή.

Ευχαρίστηση στην αλλαγή, πόνο στην παραμονή εδώ που είμαι σήμερα.

Έτσι λοιπόν, θέλω να ξεκινήσω να γράφω και να δημοσιεύω ένα άρθρο κάθε μέρα για 100 ημέρες.

Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, το σημαντικό είναι να το κάνω για 100 μέρες ‘συνεχόμενες’ (6 μέρες την εβδομάδα).

Έχω ήδη ξεκινήσει να συνδυάζω με μεγάλη ευχαρίστηση το πως θα νιώθω όταν το κάνω, πόσο πολύ θα με βοηθήσει να βελτιωθώ, πόσο καλύτερος θα γίνω στο γράψιμο, πόσο θα βοηθήσει την επιχείρησή μου, την επικοινωνία μου, τις σχέσεις μου και πολλά άλλα.

(Ακριβώς με τον τρόπο που τα ανέφερα παραπάνω. Απλά μετά από τόσες φορές που έχω χρησιμοποιήσει τη μέθοδο, μου είναι πολύ πιο εύκολο και δεν τα γράφω καν. Τα δουλεύω απευθείας με τις αισθήσεις μου).

Τώρα θέλω να συνδυάσω με πόνο το να μην το κάνω. Να μείνω εδώ που είμαι.

Τί κάνω λοιπον;

Σκέφτομαι το ρεβύθι!

Χρησιμοποιω όσο περισσότερες αισθήσεις και μνήμες μπορώ.

Βλέπω τα ρεβύθια στο πιάτο, μυρίζω αυτή την αποκροστική και απαίσια (για μένα!) μυρωδιά, ακούω τη λέξη ρεβύθια, θυμάμαι την κουζίνα στο σπίτι που μέναμε, αισθάνομαι ένα σφίξιμο…

Δε θέλω να γίνω δραματικός, απλά προσπαθώ να γίνω περιγραφικός για να σου μεταδώσω τον τρόπο και τα συναισθήματα.

Πήρες το νόημα, έτσι δεν είναι;

Όσο λοιπόν παίζω με τις εικόνες, τους ήχους, τις μυρωδιές, τα συναισθήματα, τόσο εναλλάσσω εικόνες, ήχους και συναισθήματα με το πως θα είναι η ζωή μου, αν δεν γράφω και δημοσιεύω ένα άρθρο κάθε μέρα…

Συνεχίζω να εναλλάσσω τις εικόνες, με αρκετή ένταση, και σε πολλές επαναλήψεις.

Εαν χρειαστεί, μεγαλώνω την ‘ένταση’ της μυρωδιάς (μπλιαχ!) των ρεβυθιών και αυξάνω επίσης τα χρώματα της ευχάριστης εικόνας που έχω στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι πόσο ωραία θα νιώθω όταν το κάνω, όταν θα έχω γράψει 100 άρθρα σε 100 ημέρες..

Γιατί 100 άρθρα σε 100 ημέρες;

Γιατί αν το κάνω, θα έχει αυτοματοποιηθεί η διαδικασία μετά από τόσες επαναλήψεις και θα γίνεται χωρίς κόπο, χωρίς μεγάλη προσπάθεια και χωρίς δεύτερη σκέψη ????

Θα έχω αποκτήσει άλλη μια καλή συνήθεια, που θα με βοηθήσει να πετύχω το στόχο μου.

Θα αναφέρω και άλλα παραδείγματα στα επόμενα μηνύματα, γιατί νομίζω πως η θεωρία είναι μεν απαραίτητη, αλλά χωρίς την πράξη δε γίνεται τίποτα.

Και τα παραδείγματα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι το σύστημα αυτό δουλεύει!

Για να έχεις μια ιδέα, αυτή η μέθοδος είναι κομμάτι του νευρογλωσσικού προγραμματισμού (NLP – Neuro Linguistic Programming), με τον οποίο κάνω.. παρέα από το 2015.

Και με βοήθησε τόσο, ώστε να κάνω και μια εκπαίδευση και να πιστοποιηθώ ως NLP Practitioner.

Δεν το λέω για λόγους εντυπωσιασμού, ούτε και με ενδιαφέρουν οι πιστοποιήσεις, απλά να ξέρεις τι είναι αυτά στα οποία αναφέρομαι και γιατί δουλεύουν.

Είναι απλό πάντως, αν το καλοσκεφτείς…

Αυτό που θέλουμε να κάνουμε, είναι να συνδυάσουμε και να συσχετίσουμε κάτι τρομερά επίπονο στο νευρικό μας σύστημα αν δεν αλλάξουμε και κάτι ιδιαίτερα ευχάριστο με την αλλαγή που θέλουμε να κάνουμε.

Πώς το βλέπεις; Θα με ακολουθήσεις με κάτι δικό σου ή θα γράφω μόνος μου 100 μέρες; ????

(συνεχίζεται με το πέμπτο επεισόδιο και το δεύτερο βήμα)

Μοιράσου το

Έχω και newsletter πάμε μια βόλτα;

Εβδομαδιαία τροφή για σκέψη μέσα από το μυστήριο μυαλό ενός οικονομολόγου συμπεριφοράς...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείς να ειδοποιηθείς για απαντήσεις στο δικό σου σχόλιο, μέσω e-mail (απλά επίλεξέ το από το παραπάνω κουτάκι).

Μπορείς επίσης να εγγραφείς εδώ στις ειδοποιήσεις χωρίς να σχολιάσεις.

Κι' άλλη τροφή για σκέψη...

Από το Newsletter: Seeds of Freedom

Γιατί;❓

Γιατί αποφάσισα να θέσω μόνος μου αυτή τη δοκιμασία στον εαυτό μου; Μήπως είμαι μαζοχιστής;

Καλά με δουλεύεις; ????

Χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο, αύξηση των παλμών της καρδιάς, το σώμα σε κατάσταση ‘πάλης’, ένταση…

Αυτό μου άλλαξε τη ζωή…

Κάποια στιγμή, ήρθε μπροστά μου ένα video που με συντάραξε.
Με άγγιξε ρε παιδί μου.
Με έβαλε σε σκέψεις.

Από το 100 Day Challenge:

Η σχέση μας με το λάθος...
#100daychallenge

Το λάθος

Η μέρα που άλλαξε τη σχέση μου με… το λάθος, μια για πάντα.

Ο συμπαθητικούλης
#100daychallenge

Ο συμπαθητικούλης…

Πόσο εύκολα σχηματίζουμε ‘άποψη’ και βάζουμε ταμπέλες σε άλλους, βασιζόμενοι μόνο σε ένα στιγμιότυπο;

Αντίδραση | Απόκριση
#100daychallenge

Αντίδραση | Απόκριση

Το μη ορατό κενό που κάνει εφικτή την απόκριση σε αντίθεση με την αντίδραση…

Ο Οξυδερκής..
#100daychallenge

Ο Οξυδερκής

Ο ερευνητής, ο παρατηρητής.. αυτός που έχει πολύ μεγάλη αντιληπτική ικανότητα…

Τα στανταρντς...
#100daychallenge

Τα στανταρντς

Το σύνολο αυτών των στανταρτς και αυτών των ορίων “ανεκτικότητας”…

Τι έμαθα σε 100 μέρες
#100daychallenge

Κάθε τέλος, μια αρχή…

Αν μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να κερδίσεις και εσύ όσο και εγώ.

Η Δευτέρα...
#100daychallenge

Δευτέρα…

Ίσως η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Αυτό αλλάζει όμως…

#100daychallenge

Τα τυφλά σημεία

Ένα τυφλό σημείο θα παραμείνει τυφλό, έως ότου πέσει φως επάνω του. Tο φως μπορείς να το προκαλέσεις…

Το Seeds of Freedom είναι ένα εβδομαδιαίο newsletter. 

Όμως

Μην αφήσεις τη λέξη newsletter να σε παρασύρει..

Μη φανταστείς κάτι παρόμοιο, ίσως κάτι που έχεις συναντήσει στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει :)

Είναι ένα γράμμα που γράφω κάθε εβδομάδα και απευθύνεται σε σένα που βρίσκεις ενδιαφέρον να μπαίνεις για λίγο στο μυαλό μου.

Να κρυφοκοιτάς λίγο, να βλέπεις τον τρόπο που σκέφτομαι, τι αισθάνομαι, τι μαθαίνω, τι παθαίνω, να ανακαλύπτεις νέες ιδέες και οπτικές.

Γιατί το κάνω αυτό;

Χμ, πριν πάω εκεί θέλω να σε πάω κάπου αλλού. 

Στην πρώτη μέρα που ξεκίνησε όλο αυτό…

Ήταν στα μέσα του Νοέμβρη του 2020 και είχε ξεκινήσει το δεύτερο lockdown λόγω covid.

Είχα φρικάρει

Δεν το περίμενα.

Πίστευα πως το είχαμε αφήσει πίσω όλο αυτό με τα lockdown και τα συναφή.

Η πίεση που ένιωθα ήταν ασφυκτική…

Κάτι μέσα μου έψαχνε τρόπο να βγει, κάτι να ξεθυμάνει…

Χωρίς να καταλάβω πώς, ένα πρωινό εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη (2020), 

έγραψα ένα μακροσκελές κείμενο στο facebook και το μοιράστηκα με 300 περίπου φίλους και γνωστούς.

Ήταν μια εξήγηση γιατί είχα περίπου 2 χρόνια να… πατήσω το πόδι μου εκεί (στο facebook ντε) και ήταν επίσης το τι είχα στο μυαλό μου για το μέλλον.

Στο τέλος είχε και ένα κάλεσμα για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει τις ιδέες μου μέσω email.

Έτσι ξεκίνησα να γράφω και να στέλνω ένα email κάθε εβδομάδα σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και που ήταν αρκετά περίεργοι να με ακούσουν.

Με την επίγνωση που έχω σήμερα, νιώθω πως αυτό που είχα τότε την ανάγκη να κάνω, ήταν στην ουσία να επικοινωνήσω.

Να μοιραστώ κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, να επικοινωνήσω κάποιες ιδέες και ξεκινήσω μια προσπάθεια που δεν ήξερα ακριβώς που θα καταλήξει. 

Με κύριο σκοπό όπως είχα στο μυαλό μου, να βοηθήσω με τον τρόπο μου όποιον είχε ανάγκη για βοήθεια εκείνο το δύσκολο διάστημα, δίνοντας ελπίδα…

…να εμπνεύσω όποιον ήταν ανοιχτός να λάβει από αυτά που μοιραζόμουν…

και να ξεκινήσω να γράφω για να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος στο γράψιμο.

Σε έναν συγκεκριμένο τρόπο γραψίματος που είχα στο μυαλό μου και με ένα πλάνο που είχα σκοπό να μοιραστώ με όλους ανοιχτά.

Αυτή η εβδομαδιαία επαφή, αυτό το απλό γράμμα που έστελνα σε φίλους και γνωστούς, 

άλλοτε με ύφος περισσότερο ‘διδακτικό’ και άλλοτε ‘φιλικό’…

άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή και να δημιουργείται κάτι που δε μπορούσα να φανταστώ όταν το ξεκίνησα.

Άρχισα να μοιράζομαι τα πάνω μου και τα κάτω μου, τους στόχους μου, τα όνειρά μου, τον τρόπο που είχα σκοπό να τα κάνω πράξη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις αναποδιές, τα συναισθηματικά κύματα, τα εμπόδια, τις αποφάσεις, τις κρίσεις, τις λύσεις, …

Όλα αυτά που ένιωθα και αισθανόμουν ότι αυτό από μόνο του έχει κάτι να προσφέρει

Μια νέα οπτική, μια άλλη προσέγγιση, μια νέα πεποίθηση, μια διαφορετική άποψη…

Να δώσει σε σένα που διαβάζεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…

Μια γεύση γνωστή αλλά και άγνωστη την ίδια στιγμή…

Ξεκίνησα λοιπόν κάτι νέο, από την αρχή, από το μηδέν, με μια απλή ιδέα και μια παρόρμηση να με κατευθύνει στο πρώτο βήμα…

Αυτό λοιπόν το προσωπικό γράμμα που στέλνω κάθε εβδομάδα, έχει βασικό σκοπό να προσφέρει κάτι χρήσιμο και αξιόλογο σε αυτόν που θα με εμπιστευτεί με το χρόνο και την προσοχή του…

Γιατί αυτά τα δύο, ίσως να είναι και τα πιο πολύτιμα ‘νομίσματα’.

Ναι, ακόμα και από τα ‘ευρώ’ ;)

Και… γιατί όχι με τον τρόπο αυτό να γίνω το ζωντανό παράδειγμα για όποιον θέλει να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.

Μήπως έχεις κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάτι σε κρατάει από το να το ξεκινήσεις; 

Ή μήπως να το συνεχίσεις;

 Ή να το παρατήσεις αν χρειάζεται;

Μήπως θέλεις να ξεφύγεις από μια ζωή που δε σε εκφράζει;

Μήπως θέλεις να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που σε εκφράζει;

Αυτό είναι σήμερα το Seeds of Freedom. 

Μαθαίνω ανοιχτά, σκέφτομαι δυνατά, μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, με σκοπό να γίνω καλύτερος εγώ και να γίνεις καλύτερος/η κι εσύ.

Και έτσι να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο :)

Αυτοί είναι οι σπόροι για τη δική μου ελευθερία (seeds of freedom) και αν θελήσεις μπορούν να γίνουν οι σπόροι για τη δική σου ελευθερία.

Και γιατί ελευθερία; Γιατί σπόροι ελευθερίας;

Γιατί αυτό αγαπημένε/η είναι το δικό μου προσωπικό “θέμα” στο ταξίδι της ζωής μου.

Την ελευθερία μου επιζητώ ως κυρίαρχο συναίσθημα. 

Την ψυχική, νοητική, συναισθηματική, οικονομική… ελευθερία.

Όπως εγώ την έχω στο δικό μου μυαλό και όπως μπορείς να την πάρεις κι εσύ και να τη φτιάξεις όπως επιθυμείς στο δικό σου το μυαλό.

Πάρε την πρώτη ύλη που σου δίνω, πάρε τα υλικά και δημιούργησε τη δική σου συνταγή για την ελευθερία σου.

Και ξέρεις κάτι;

Αν μάθεις τον τρόπο -που αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός- τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον ίδιο τρόπο και για ότι άλλο θέλεις να αλλάξεις στη ζωή σου…

Είναι μια διαδικασία… 

Το μυστικό είναι να την αγαπήσεις. 

Αν το καταφέρεις, πίστεψέ με πως αυτό που θα νιώθεις κάθε βράδυ που πας για ύπνο και κάθε πρωί που θα ξυπνάς, θα είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς.

Και ίσως να μην μπορείς καν να το φανταστείς ;)

Λοιπόν; 

Θα μου κάνεις παρέα σε αυτό το ταξίδι;