Χριστός Ανέστη!
Τελικά αυτές οι δύο λέξεις κρύβουν πολλά περισσότερα απ’ ότι είχα καταλάβει μέχρι πριν από λίγους μήνες..
Όταν συνειδητοποίησα για ποιό λόγο ήρθε ο Χριστός στη γη και τί αυτό σημαίνει για όλους εμάς τους ‘γήινους’…
κυριολεκτικά γύρισε ο κόσμος μου ανάποδα.
Ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα, ούτε είχα και καμία παρόμοια ‘αναλαμπή’ έως τότε.
Προφανώς και δε μπορούσα να εννοήσω κάποια πράγματα στο παρελθόν, τα οποία μπόρεσα τώρα.
Είχα βλέπεις ‘αγοράσει’ την άποψη άλλων, χωρίς να κάνω τη δική μου προσωπική έρευνα…
Αλλά αυτό δεν είναι το σημερινό θέμα ????
Χθες το απόγευμα, ήρθε μπροστά μου στο YouTube ένα πολύ μικρό video. Μου άρεσε. Μπορεί να σου αρέσει και σένα.
Ikigai. Ένα Ιαπωνικό concept που μπορεί να σε βοηθήσει να αποκτήσεις περισσότερη διαύγεια όσον αφορά στο που αφιερώνεις το χρόνο σου και γιατί.
Δες αυτό το videακι, έχει διάρκεια μόλις 57 δευτερόλεπτα.
Αν σε ενδιαφέρει, μπορείς να δεις εδώ και την ανάλυσή του, που είναι 45 λεπτά.
Αν ζεις ήδη όπως θέλεις, μπορείς να πάρεις ιδέες για το πώς να το βελτιώσεις ή ακόμα και για να βοηθήσεις κάποιον που ίσως χρειάζεται μια διαφορετική οπτική.
Έχω συμπεράνει, πως αν επενδύεις το χρόνο σου σε κάτι δημιουργικό, δηλαδή σε επιμόρφωση όχι σε διασκέδαση,
τότε είναι δεδομένο ότι αυτό θα σε βοηθήσει, έστω και αν δεν έχεις ιδέα πώς, που και πότε.
Όταν διαπίστωσα αυτό το γεγονός, διαμόρφωσα -με τον καιρό- τη δική μου αναλογία επιμόρφωσης / διασκέδασης σε 90%/10%.
Αντί δηλαδή να ξοδεύω το 90% του χρόνου μου (ελεύθερου ή μη) σε διασκέδαση, ξεκίνησα να επενδύω το 90% του χρόνου μου σε επιμόρφωση.
Προτού καταλάβω τη δύναμη της εκθετικής προόδου (από την οπτική της επιμόρφωσης), η αναλογία μου ήταν λίγο πολύ ακριβώς το αντίθετο.
Δηλαδή 90% διασκέδαση και 10% επιμόρφωση.
Το αστείο ήταν ότι δε μπορούσα να διακρίνω τί είναι επιμόρφωση και τί διασκέδαση!
Είχα την (ψευδ)αίσθηση ότι η παρακολούθηση της επικαιρότητας ήταν επιμόρφωση.
Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες (αυτ)απάτες των καιρών μας κατά την ταπεινή μου άποψη.
Η αδυναμία του μέσου ανθρώπου να διακρίνει την άποψη από το γεγονός, είναι η πηγή των περισσότερων δεινών στη ζωή μας.
Ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και παραπληροφόρησης.
Αμφιβάλλεις;
Το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη πληροφορίας, το πρόβλημα είναι πώς να βρεις ‘αξιόπιστες’ πηγές πληροφοριών και πώς να τις επεξεργαστείς με την κριτική σου ικανότητα.
Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα.
Ότι είμαστε περισσότερο όντα συναισθηματικά, παρά λογικά.
Η κριτική μας σκέψη, η λογική μας, πέφτει σε ‘χειμερία νάρκη’, όταν ενεργοποιείται ο μηχανισμός άμυνας.
Αυτός ο μηχανισμός (fight or flight αν το έχεις ακούσει έτσι), ενεργοποιείται όταν νιώσουμε απειλή (φόβο δηλαδή).
Το πρόβλημα είναι ότι αυτά όλα γίνονται σε επίπεδο κάτω από τη συνείδησή μας. Στον αυτόματο πιλότο δηλαδή.
Με απλά λόγια, αν κάποιος γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιείται σε υποσυνείδητο επίπεδο αυτός ο μηχανισμός,
τότε χωρίς υπερβολή, έχει τα κλειδιά του μυαλού μας. Έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τον νου μας.
Και κατά συνέπεια, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας και τελικά τις αποφάσεις και τις πράξεις μας.
Νομίζουμε ότι ελέγχουμε τις αποφάσεις μας και τον τρόπο σκέψης μας, αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση.
Ξέρω, εσύ δεν είσαι έτσι ????
Για τους άλλους μιλάω.
Να σου πώ ένα φανταστικό βιβλίο να διαβάσεις πάνω σε αυτό;
Predictably Irrational από τον Dan Ariely.
Αυτό είναι και το business model των μέσων μαζικής εξημέρωσης.
Παίρνουν ένα γεγονός, το μετασχηματίζουν έντεχνα σε άποψη που δείχνει σαν γεγονός και το ντύνουν σκόπιμα και μεθοδικά με φόβο.
Ο φόβος είναι απαραίτητος για να κρατήσουν την προσοχή μας, αφού αυτή αποσπάται εύκολα.
Γι’ αυτό και ενεργοποιούν σκοπίμως αυτόν το μηχανισμό άμυνας που αναφέραμε παραπάνω.
Αυτό το καταφέρνουν κατά την παρουσίαση της πληροφορίας, χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες λέξεις, το κατάλληλο ύφος και τον κατάλληλο τρόπο γραφής ή ομιλίας,
με σκοπό να μας καθοδηγήσουν σε (προδιαγεγραμμένα) συμπεράσματα.
Κοινώς, μας παραπλανούν, δίνοντάς μας πληροφορίες με τέτοιο τρόπο, που να πιστέψουμε ότι εμείς ήρθαμε σε αυτό το συμπέρασμα λόγω της ευστροφίας και της λογικής μας.
Και επειδή έχουμε πιστέψει ότι εμείς το ανακαλύψαμε, τρέχουμε να το διαδώσουμε σε άλλους, για να πάρουμε τα εύσημα και να φανούμε έξυπνοι στους γύρω μας.Και επειδή έχουμε πιστέψει ότι εμείς το ανακαλύψαμε, τρέχουμε να το διαδώσουμε σε άλλους, για να πάρουμε τα εύσημα και να φανούμε έξυπνοι στους γύρω μας.
Θέλω εδώ να σημειώσω ότι δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα ζητήματα, όπως π.χ. covid-19, εμβόλια κλπ.
Αυτά που αναφέρω είχαν έρθει στη γνώση μου πολύ πρίν το 2020.
Πιστεύω βέβαια ότι ο covid-19 ήταν ‘βούτυρο στο ψωμί’ των media, τα οποία κάνουν πάρτι εδώ και ένα+ χρόνο με το θέμα.
Όταν αυτό ατονίσει, θα επανέλθουν οι φόνοι, οι πόνοι, οι αιματοχυσίες κλπ και ότι άλλο τραβάει την προσοχή μας λόγω της αδύναμης ανθρώπινης φύσης μας.
Ξέρω, θα σκεφτείς τώρα ότι αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας και ότι εσύ δεν είσαι τόσο ευκολόπιστος.
Σκέψου όμως ότι αυτή είναι η δουλειά των μέσων ενημέρωσης. Να πουλάνε πληροφορίες.
Η ρευστοποίηση του μοντέλου, η κερδοφορία δηλαδή των επιχειρήσεων αυτών, έρχεται μέσα από τα διαφημιστικά έσοδα.
Για να μπορέσει μια επιχείρηση ενημέρωσης να είναι κερδοφόρα, πουλάει πληροφορίες (με φόβο) και (εξ)αγοράζει την προσοχή μας.
Στην ουσία είναι ένας μεσάζοντας, που αγοράζει προσοχή και την μεταπουλάει στις εταιρείες που πληρώνουν για τη διαφήμιση των προϊόντων τους.
Δυστυχώς επειδή δεν το γνωρίζουμε, προσφέρουμε την προσοχή μας δωρεάν και οικειοθελώς, καθημερινά.
Πιο συγκεκριμένα, την παρέχουμε δωρεάν γιατί μας (εξ)αναγκάζουν με τον (ύπουλο) τρόπο που λειτουργούν.
Η προσοχή μας έχει αξία! Είναι πολύτιμη.
Κι εμείς αντί να την προστατεύουμε ως το πιο πολύτιμο αγαθό, την παρέχουμε δωρεάν και απλόχερα σε αυτούς που την εκμαιεύουν.
Η προσοχή μας αγαπημένε/η.
Εκεί που θα την τοποθετήσουμε, θα δημιουργηθεί ένα αποτέλεσμα.
Αν την τοποθετήσουμε σε ένα μέσο ενημέρωσης, τότε πολύ πιθανό να καταλήξουμε να κάνουμε ένα κλικ ή να αγοράσουμε ένα προϊόν που περιέχεται στην ενημέρωση (άμεσα ή έμμεσα).
Αν την τοποθετήσουμε στη διασκέδαση θα δημιουργηθεί ένα αποτέλεσμα (συναισθήματα και πράξεις που ακολουθούν).
Αν την τοποθετήσουμε σε (σωστή) επιμόρφωση, θα δημιουργηθεί ένα άλλο αποτέλεσμα (πάλι σε συναισθήματα και πράξεις που θα ακολουθήσουν).
Σε προκαλώ να ρίξεις μια ματιά στο χώρο που είσαι. Δες τα ρούχα που φοράς, το κινητό που έχεις, τυχόν κοσμήματα.
Δες το ψυγείο σου και τα ράφια της κουζίνας.
Γιατί έχεις αγοράσει αυτά τα συγκεκριμένα προϊόντα;
Κάποια από αυτά ήταν απλά αποτέλεσμα της τιμής που ήθελες να πληρώσεις.
Τα περισσότερα όμως είναι αποτέλεσμα του marketing.
Των αναγκών που έχουν -έντεχνα- μπει στο μυαλό σου, στο μυαλό μου και στο μυαλό των υπολοίπων.
Όχι, δεν είναι θεωρίες συνωμοσίας, είναι απλά το αποτελεσματικό Marketing.
Neuromarketing για την ακρίβεια.
Έχω διαβάσει ότι βιβλίο κυκλοφορεί πάνω σε αυτό και έχω εμβαθύνει αρκετά ????
Αυτό που δίνει τη δυνατότητα σε ένα πιτσιρίκι 15-16 ετών, που έχει καταλάβει ‘τι παίζει’ να σε κάνει να αγοράσεις ένα προϊόν και να νομίζεις ότι το επέλεξες μόνος/μόνη σου.
Δυστυχώς κάποια εργαλεία στα χέρια των λάθος ανθρώπων είναι όπλα επικινδυνα.
Το 2017 είχα γνωρίσει έναν ιδιαίτερα έξυπνο και χαρισματικό 20χρονο.
‘Πουλάω πράγματα σε ανθρώπους που δεν τα χρειάζονται’
έγραφε αλλαζονικά στο προφίλ του στο Facebook.
Και ήταν πέρα για πέρα αλήθεια. Είχε τη γνώση και τη δύναμη να το κάνει.
Πολύ καλό παιδί κατά τα άλλα, απλά είχε αυτή την οπτική εκείνο το διάστημα.
Και τί να κάνουμε ρε φίλε; τώρα θα ρωτήσεις…
Για μένα προσωπικά ο κίνδυνος είναι στα ‘νέα’ και στην κατεύθυνση από τα media.
Τα media έχουν τη δύναμη να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, να αναδεικνύουν ή να ‘θάβουν’ πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις.
Το αν αγοράζεις ένα προϊόν λόγω του καλού marketing δεν είναι και τόσο απειλητικό.
Καλό είναι όμως να γνωρίζεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις.
Κάθε αγορά (εκτός από τα ήδη πρώτης ανάγκης βέβαια) που κάνουμε, οφείλεται λίγο πολύ στην κάλυψη μιας συναισθηματικής ανάγκης.
Η ανάγκη αυτή δεν έχει καμία σχέση με το συναίσθημα που θέλουμε να καλύψουμε.
‘Πάω για ψώνια για να ξεχαστώ’. Αυτό ακριβώς είναι το shopping therapy, δεν είναι κάτι καινούργιο.
Απλά πολλές φορές ξεχνάμε τί είναι λογικό, τί είναι φυσιολογικό και τί είναι ‘παρα φύσιν’ ????
Το να προσφέρω όμως δωρεάν την προσοχή μου στα μέσα τα οποία απλά με χρησιμοποιούν για να κερδίσουν, είναι επιλογή.
Έχω την επιλογή να μην το κάνω.
Προσωπικά επιλέγω να μην το κάνω, τώρα που γνωρίζω την αλήθεια.
Ξέρω όμως ότι είμαι εξαίρεση. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τρόπο ζωής ή να αποδεχτείς ότι ‘πιάστηκες κορόιδο’.
Το ‘εγώ’ σου αυτή τη στιγμή πιθανόν να θέλει… να με φτύσει!
Ξέρεις όμως κάτι;
Δεν λέω κάτι επειδή απλά και μόνο επειδή το διάβασα κάπου, το λέω γιατί κι εγώ ο ίδιος έχω χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο στο marketing και ξέρω την αποτελεσματικότητά του.
Δεν είμαι περήφανος γι’ αυτό, είμαι όμως εντάξει με τη συνείδησή μου γιατί έφυγα γρήγορα από αυτή την παγίδα.
Βλέπεις… ή θα έπρεπε να αλλάξω τις αξίες μου και να εκμεταλλεύομαι συνειδήσεις ανθρώπων, ή να τις διατηρήσω και να επικεντρωθώ αλλού.
Αν είχα κάνει το πρώτο, θα είχα περισσότερα χρήματα στην τράπεζα και λιγότερη αξία σαν άνθρωπος.
Δε μετανιώνω…
Καλό μας σαββατοκύριακο ????
Υ.Γ. Δεν είμαι της άποψης ότι είναι ευθύνη των υπαλλήλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης αυτό που ανέφερα παραπάνω.
Τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι για να ζήσουν.
Και συντηρείται έτσι ένα τεράστιο οικοσύστημα που προσφέρει στην οικονομία.
Παρ’ όλ’ αυτά, πιστεύω πως οι μεγαλοδημοσιογράφοι και εκδότες ξέρουν τι κάνουν.
Απλά δεν θεωρούν κακό αυτό που γίνεται. Έχουν άλλες αξίες.
Σεβαστό. Όλοι θα κριθούμε από αυτά που κάνουμε ????
Εγώ την οπτική μου απλά καταθέτω. Μπορείς να την αποδεχτείς ή μπορείς και να την απορρίψεις.
Δεν έχω στόχο να σε πείσω για κάτι, ούτε λέω ότι τα ξέρω όλα.
Απλά το συγκεκριμένο θέμα με απασχολεί και με ανησυχεί γιατί βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν.
Άνθρωποι χαμένοι, χωρίς προσανατολισμό και χωρίς πυξίδα…
Ζούνε μέσα στο φόβο και το άγχος…
Όπως όλα αυτά που αναφέρω, είναι τροφή για σκέψη και υλικό για περαιτέρω έρευνα από την πλευρά σου εφόσον το επιθυμείς!
Αν θέλεις βιβλιογραφία, απάντησέ μου και θα σου στείλω τη λίστα με τα βιβλία που διάβασα και βρήκα διαφωτιστικά.
