“Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά που πρέπει ν’ ανάψει” – Πλούταρχος
Σ’ αγαπώ και σε θαυμάζω, νομίζω πάντως πως υπάρχει χώρος και για τις δύο οπτικές αγαπητέ Πλούταρχε.
Πριν απ’ όλα θα ήθελα να αναφέρω πόσο πολύ εκτίμησα το feedback/αξιολόγηση που μου έστειλαν περίπου οι μισοί από τους εγγεγραμμένους αναγνώστες.
Αν είσαι ένας/μια από αυτούς, να ξέρεις ότι το έλαβα το μήνυμά σου! Σε ευχαριστώ και σε ευγνωμονώ 😊
Αν πάλι δεν συμμετείχες, δεν πειράζει, καταλαβαίνω ότι δεν θέλουν όλοι να εκφράσουν την άποψή τους. Σεβαστό…
Αν έπρεπε να επιλέξω ένα ‘προαπαιτούμενο’ για να έχω μια ‘πετυχημένη‘ ζωή (όπως ο καθένας την έχει στο μυαλό του), αυτό θα ήταν να έχω ανοιχτό μυαλό.
Μπορεί να ακούγεται λίγο τετριμμένο, όμως αν μείνεις λίγο μαζί του, θα δεις ότι έχει πολλές προεκτάσεις…
Χωρίς να έχεις ανοιχτό μυαλό, στην ουσία δεν είσαι διατεθειμένος/η να αλλάξεις κάτι.
Ίσως μια άποψη, ίσως μια οπτική, ή μια συνήθεια.
Μπορείς να πεις ότι ένας νους που δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί ότι δεν τα ξέρει όλα και ότι κάνει και λάθη, είναι στην ουσία μέσα σε μια φυλακή.
Νοερή φυλακή με πραγματικές (φυσικές) όμως επιπτώσεις.
Αν αισθάνεσαι εγκλωβισμένος για παράδειγμα μέσα σε κάποιες σκέψεις που ‘κάνεις’ ή ‘τσιμπάς’ από άλλους,
μπορεί όλο αυτό να μη φαίνεται (μπορεί και να φαίνεται σε αυτούς που μπορούν να το δουν) εξωτερικά,
όμως το πώς αυτές σε κάνουν να νιώθεις, και εσύ το αισθάνεσαι και όλοι οι υπόλοιποι το βλέπουν.
Αν για παράδειγμα εσύ έχεις κάποιες αρνητικές σκέψεις και αυτές σε κυριεύουν σιγά σιγά, τη στιγμή που θα επικοινωνήσεις με κάποιον άλλον, είτε θα ξεσπάσεις, είτε θα έχεις επιθετική συμπεριφορά.
Συμφωνείς;
Το ανοιχτό μυαλό και οι σκέψεις που έχουμε, δεν είναι άσχετα μεταξύ τους.
Γιατί αν είσαι διατεθειμένος/η να (απο)δεχτείς κάτι άλλο, διαφορετικό από αυτό που πίστευες έως σήμερα ως αληθές,
τότε είσαι σε θέση να αλλάξεις και τις σκέψεις που κατοικούν στο νου σου. Είτε κατοικούν μόνιμα, είτε προσωρινά.
Ο νους μπορείς να πεις ότι είναι ο χώρος.
Ένα δοχείο. Οι σκέψεις, είναι μια ουσία με την οποία γεμίζει αυτό το δοχείο.
Αν για παράδειγμα ο νους είναι ένα άδειο ποτήρι, οι σκέψεις είναι το υγρό που μπαίνει στο ποτήρι.
Μπορεί να είναι καθαρό νερό, αυτό είναι ιδανικό…
Μπορεί να είναι και κάτι ανθρακούχο, ή αλκοολούχο, κλπ.
Αυτό δεν είναι ιδανικό, αυτό είναι ας πούμε κάτι σαν ‘βρωμιά’… έχει συστατικά που δεν είναι ωφέλιμα…
Όλοι μας βάζουμε και από τα δύο μέσα στο δοχείο μας, άλλος λιγότερο από το ένα και άλλος περισσότερο από το άλλο.
Σκέψου επίσης, ότι αν δεν πλένεις αυτό το δοχείο συχνά (καθημερινά;), τότε πιάνει κάτι σαν ‘πουρί’…
Και σιγά σιγά, ακόμα και το καθαρό νεράκι, όσο ακάθαρτο και να μπαίνει, τόσο ‘βρωμίζει’ και αυτό από τις ήδη υπάρχουσες ακαθαρσίες…
Χμ;
Και πώς καθαρίζω το δοχείο; πιθανόν να αναρωτιέσαι…
Έχω πειραματιστεί με αρκετά… ‘καθαρτικά’ μπορώ να πω 😊
Το ένα το έχω αναφέρει ήδη και είναι ο διαλογισμός.
Επειδή όμως η λέξη διαλογισμός έχει πολλές ερμηνείες και ακόμα περισσότερες παραλλαγές, θα ήθελα να επισημάνω ότι για μένα διαλογισμός σημαίνει απλά ‘ησυχασμός’.
Δεν προσπαθώ να ‘φύγω’ ή να ‘ξεφύγω’ νοερά, να πάω αλλού με το νου μου, να ή αλλάξω κάτι.
Απλά προσπαθώ να ησυχάσω λίγο τη φασαρία του νου μου.
Και το κάνω με το να παρακολουθώ την αναπνοή μου και να αφήνω τις σκέψεις να πηγαινοέρχονται, χωρίς να τις επιτρέπω να με επηρεάζουν συναισθηματικά.
Δε θέλω όμως να μείνω στο διαλογισμό, αν θέλεις μπορείς να δεις αυτό το μήνυμα που είχα γράψει περισσότερα (από τότε βέβαια έχω αλλάξει και εγώ και ο ακριβής τρόπος που το προσεγγίζω).
Το δεύτερο όμως ‘καθαρτικό’, είναι τέσσερις απλές λέξεις που επαναλάμβανα για τέσσερα και πλέον χρόνια, καθημερινά, εκατοντάδες φορές τη μέρα.
Για να μπορέσεις όμως να αποδεχτείς την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου ‘εργαλείου’, είναι απαραίτητο να έχεις ανοιχτό μυαλό.
Χωρίς να είσαι διατεθειμένος/η να αποδεχτείς ότι κάτι μπορεί να γίνεται ακόμα και χωρίς να μπορείς να το εξηγήσεις με τη λογική, δεν υπάρχει περίπτωση να δουλέψει για σένα.
Αν δεν πιστέψεις ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, δεν θα αλλάξει.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο αγαπημένε/η.
Όταν λοιπόν κάπου εκεί το 2015 έψαχνα να βρώ μια διέξοδο από τη μίζερη πραγματικότητα της ζωής στην Ελλάδα, ήρθε μπροστά μου ένας τύπος που μου φάνηκε ιδιαίτερα συμπαθής.
Παράξενος, περίεργος, εκκεντρικός κατά μια έννοια, εντελώς… εναλλακτικός, αλλά τα έλεγε ωραία.
Έτσι αποφάσισα να του δώσω λίγο περισσότερο χρόνο και χώρο να δω ‘τι έχει να μου δώσει’ και τούτος.
Πολλά από αυτά που έλεγε με άφηναν αδιάφορο.
Όμως έμεινα σε κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, μου έκανε ένα κλικ και αποφάσισα να το εξερευνήσω λίγο παραπάνω και να διαβάσω το βιβλίο που είχε γράψει.
Ήταν η ιστορία ενός ‘θεραπευτή’ από τη Χαβάη εν ονόματι Ihaleakala Hew Len.
Αυτός, με την επανάληψη τεσσάρων λέξεων ως θεραπευτική πρακτική, είχε ‘καταφέρει’ να αλλάξει τα πάντα σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας στη Χαβάη.
Ήταν μια από αυτές τις ιστορίες που ακούς και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις, ψάχνεις να βρείς από που ‘μπάζει’…
Είχε λοιπόν ‘καταφέρει’, μέσα από αυτή την απλή πρακτική, έπειτα από μερικά χρόνια, να… κλείσει αυτή τη φυλακή με τους βαρυποινίτες, γιατί απλά όλοι είχαν αλλάξει τρόπο ζωής!
Είχαν μετανοήσει για τα λάθη τους, είχαν αλλάξει ζωή, είχαν ελευθερωθεί και επανενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο.
Δε θα το αναλύσω περισσότερο, προφανώς και κάνω μια απλά αναφορά, θα σου δώσω πάντως δυο-τρείς λέξεις κλειδιά να το ψάξεις μόνος/η σου αν θέλεις στο google.
Το βιβλίο είναι αυτό εδώ και η πρακτική λέγεται Hoʻoponopono και μπορείς να διαβάσεις λίγα παραπάνω στη Wikipedia.
Οι τέσσερις λέξεις είναι:
Συγνώμη, Συγχώρεσέ με, Σ’ αγαπάω, Σ’ ευχαριστώ
Τι λέει πάλι αυτός… μπορεί να αναρωτιέσαι…
Τα ‘δικά’ του 😊
Και σε ποιόν τα λες αυτά;
Στον αέρα. Αν πιστεύεις στο Θεό, μπορείς να απευθύνεσαι εκεί.
Δεν είναι απαραίτητο να απευθύνεσαι κάπου. Αυτός που είναι να ακούσει, θα ακούσει, είτε εσύ το καταλαβαίνεις, είτε όχι!
Για μένα δούλεψε γιατί πίστεψα ότι μπορεί να δουλέψει.
Τόσο απλά.
Απλά έκανα τη δουλεία.
Το έλεγα ακατάπαυστα για χρόνια, εκατοντάδες φορές τη μέρα.
Και σιγά σιγά το ένιωθα κιόλας (όχι όμως από την αρχή, απλά έλεγα τις λέξεις, το… ποιηματάκι μου)
Η πράξη φέρνει τις αλλαγές που ποθούμε.
Όχι απλά η γνώση ή η σκέψη. Αυτά είναι μόνο το καύσιμο.
Για να ξεκινήσει το όχημα όμως, πρέπει να βάλεις μπροστά και να οδηγήσεις.
Όσα και να μάθουμε, αν δεν τα κάνουμε πράξη, θα είναι μια τρύπα στο νερό.
Και τί έκανες δηλαδή;
Κάθε φορά που είχα μια δυσκολία, κάθε φορά που είχα εκνευρισμό ή άγχος, κάθε φορά που ήθελα να μαλώσω με κάποιον, έλεγα αυτό το ποιηματάκι!
Συγνώμη, Συγχώρεσέ με, Σ’ αγαπάω, Σ’ ευχαριστώ
Προσπαθούσα επίσης να το λέω μόλις άνοιγα τα μάτια μου το πρωί, όταν πήγαινα να πλυθώ, όταν έκανα τον καφέ μου.
Και το βράδυ πρίν κοιμηθώ, το έλεγα καμιά 10 φορές…
Χάνεις κάτι;
Δοκίμασέ το όταν περπατάς ή όταν κάθεσαι κάπου.
Δοκίμασέ το και στην οδήγηση. Ξεκίνα να το λες όταν οδηγείς.
Μην ακούς κάτι άλλο κατά προτίμηση, απλά λέγε το από μέσα σου ή από έξω σου αν είσαι μόνος/η.
Αν κάποιος σε κορνάρει, συνέχισε να το λες. Αν σε βρίσει, εσύ συνέχισε να το λες…
Αν σε εκνευρίσει κάποιο κοντινό σου πρόσωπο, πες το ποιηματάκι που μόλις έμαθες.
Αν θέλεις να πάει κάτι καλά, πες το ποιηματάκι!
Αν θέλεις να σταματήσει ο γείτονας να κάνει φασαρία, πες το ποιηματάκι σου για λίγα λεπτά.
Για μένα δούλεψε, που ξέρεις μπορεί να δουλέψει και για σένα 😊
Έχω ‘εξημερώσει’ γείτονες σου λέω, με αυτό το εργαλειάκι!
Ξέρω ότι θα είναι παράλογο, παράξενο και δύσκολο στην αρχή, όσο απλά και να τα λέω. Ισχύει αυτό.
Ξέρεις κάτι;
Προσάρμοσέ το στη δική σου ζωή.
Κράτα τις τέσσερις λέξεις γιατί είναι σημαντικές, αλλά σκέψου διάφορες στιγμές που θα μπορούσε να σε βοηθήσει και να σε καλμάρει.
Δεν είναι κάτι που “πρέπει” να κάνεις.
Είναι όμως κάτι που αν το κάνεις, χωρίς να περιμένεις να δεις το αποτέλεσμα από τις πρώτες φορές, τότε με έναν υπέροχο τρόπο που δεν περιγράφεται με λόγια, θα αρχίσεις να βλέπεις αλλαγές.
Αλήθεια τα πιστεύεις αυτά που λες;
Όταν άρχισα να πιστεύω κάτι που θεωρούσα γελοίο μέχρι να το ‘δω’ λίγο πιο βαθιά, η πορεία της ζωής μου άλλαξε προς το καλύτερο.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω. Σε κάλυψα;
Σε προ(σ)καλώ να το δοκιμάσεις!
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα 😊
Θέλεις να το συζητήσουμε; Απάντησε σε αυτό το μήνυμα!
Καλό μας μήνα 🙏🏻
Υ.Γ. Το τελευταίο έτος έχω ξεκινήσει μια προσπάθεια να αγαπήσω περισσότερο την Ελλάδα, γιατί είχα μαζέψει πολύ θυμό και πολύ μίσος μέσα μου την τελευταία δεκαετία.
Με τον Έλληνα, με τη νοοτροπία μας, με την κουλτούρα μας…
Πλησιάζει ο καιρός που θα μοιραστώ τι βρήκα και πώς άλλαξαν πολλά στον τρόπο που πορεύομαι.
Προς το παρόν, πάρε ένα καθ’ολα Ελληνικό τραγουδάκι για τον Απρίλη που με συγκινεί και με κάνει να αγαπήσω την Ελλάδα ακόμα περισσότερο.
